Categorie archieven: Spanje 2018

13 Juni 2018.

Sevilla – Amsterdam Schiphol

Nadat we zijn opgestaan pakken we alles wat we niet meer mee hoeven te nemen in een fietstas en brengen deze naar het depot waar de overige tassen en fietsen al staan. Ontbijten in het Hostal kan niet voor zeven uur maar rond dat tijdstip zijn we al in het busstation waar we ondanks de drukte nog net een kopje koffie kunnen scoren, voordat de bus naar de luchthaven vertrekt. De rit door de stad is zeker de moeite waard want er is best wel veel te zien onderweg. Op de luchthaven aangekomen hebben we nog voldoende tijd om een ontbijtje te nuttigen. Inchecken middels onze smartphone en controle bij de beveiliging verlopen gladjes en ook het boarden verloopt vrij vlot ondanks dat het volle bak is. We treffen mooi vliegweer want het is helder en zonnig. Voor Wim, die bij het raampje zit, valt er veel te zien. Het hoogtepunt is als we over Zeeland vliegen en Wim zijn woning in Burgh Haamstede langzaam onder zich door ziet glijden. Het is net Google Earth maar dan zonder inzoomen! Na een beetje stoterige landing zetten we weer voet op vaderlandse bodem. We zijn zeer verrast en heel blij dat we welkom worden geheten door onze wederzijdse familie. Met een lach en een traan sluiten we op Schiphol deze pittige maar geweldig mooie fietstocht door het Spaanse bergland af.

Geplaatst in Spanje 2018 | Reacties uitgeschakeld voor 13 Juni 2018.

12 Juni 2018.

Dos Hermanas – Sevilla

Vandaag de laatste fietsdag, we hoeven maar een afstand van twintig kilometer te overbruggen. We hebben dus alle tijd, doen het rustig aan en breken niet eerder op, voordat we alles kurkdroog in kunnen pakken. Als we de camping verlaten volgen we weer de A-480 die al snel overgaat in de CA-31. Deze weg loopt door tot het centrum van Sevilla. Onderweg gaan we nog even aan bij een Farmacia om wat extra diclofenac in te slaan. We vragen om drie doosjes, maar die vlieger gaat niet op. Eén doosje is geen probleem, maar drie doosjes kan alleen op recept. Er is druk verkeer richting centrum. Wij hebben daar weinig last van, want Sevilla heeft een uitstekend netwerk van groen gekleurde fietspaden. Rond half drie arriveren we bij Hostal Jentoft. Dat is de locatie waar we gaan overnachten en hier kunnen we onze fietsen en bagage in depot geven en zal de firma Soetens vanaf hier het transport naar huis verzorgen. Nadat we zijn opgefrist gaan we eerst een kijkje nemen in het nabij gelegen mega-busstation. Hier moeten we morgen vertrekken naar het vliegveld. We oriënteren ons bij welke van de vele haltes we op moeten stappen en krijgen de info dat we de tickets morgen in de bus moeten kopen. Tegenover het busstation nemen we een kijkje in een groot oud treinstation. Het is al heel lang geleden dat hier nog treinen reden, inmiddels is het station verbouwd en zie je hier zo´n beetje hetzelfde concept als de markthal in Rotterdam. Gelukkig is hier de prachtige oude architectuur bewaard gebleven en nog prominent aanwezig. We gaan nog een hapje eten, ronden dat af met een ijsje en dan is de dag alweer om. Op onze kamer in het hostal kijkt Wim nog eens in zijn strava-administratie en komt tot de volgende conclusie: We hebben in totaal tweeduizend en vijfenzestig kilometer gefietst met een gemiddelde van negen en vijftig kilometer per fietsdag. Er ging geen dag voorbij of er moest vaak en ook stevig, geklommen worden. In totaal hebben we dertigduizend en driehonderdvijfenzeventig hoogtemeters gemaakt! We kunnen het zelf haast niet geloven. Morgen vliegen we naar Schiphol. De afstand daarheen is circa tweehonderd kilometer meer dan dat wij gefietst hebben. Wij deden er vijfendertig dagen over, morgen gebeurt dat in twee uur en drie kwartier! Ja, zo kan het dus ook!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Sevilla.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Lover-Laantje.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Einddoel bereikt!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

11 Juni 2018.

Dos Hermanas

We slapen een uurtje langer want vandaag blijven we hier in Dos Hermanas. We wassen zoveel mogelijk kleding uit, zodat het fris de tassen in kan. Dit doen we, omdat de fietsen en bagage, niet eerder dan 1 juli worden opgehaald uit Sevilla. De firma Soetens gaat dit wederom voor ons verzorgen. We lunchen tussen de middag in een superstore van Carrefour, bekijken uitvoerig de non-food- en outlet afdeling en kopen meteen in voor de avondmaaltijd. We werken s’ middags nog wat aan de administratie en inspecteren onze tassen op alles wat eetbaar is en niet meegenomen kan worden. In de avond eten we nog een pasta-maaltijd en als postre ons favoriete toetje in tweevoud! Omdat we hier dichter bij de evenaar zitten is het veel vroeger donker dan in Nederland. Rond tien uur volgen we het voorbeeld van een huismus die vanmiddag vlak voor onze tent neerstreek. Oogjes dicht en snaveltjes in het dons. Welterusten!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Administratie.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Siesta.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

10 Juni 2018.

Montellano – Dos Hermanas

We doen ons tegoed aan het goedverzorgde en uitgebreide ontbijtbuffet. We krijgen zelfs een karaf vers geperst sinaasappelsap op tafel gezet door de attente en altijd vriendelijke hotelbaas. Als we drie kilometer vanaf Montanella op weg zijn overschrijden we de totaal afgelegde afstand van tweeduizend kilometer. Als we een klein uurtje verder zijn krijgen we de gelegenheid om dat te vieren. In de wereld of nowhere staan we plotsklaps voor Bar Venta Diego. Deze Bar blijkt, zo wie zo op zondag, een pleisterplaats voor mountainbikers te zijn. We arriveren gelijker tijd met een groepje van een man of zes. Binnen is het al een drukte van belang en geldt blijkbaar de regel, wie het hardst schreeuwt wordt het eerste geholpen. Nou dat verliest een bescheiden Nederlandse fietser gegarandeerd van een Spaanse mountainbiker! Het duurt even maar dan kunnen ook wij, als gasten van dit land, aan de koffie met een bescheiden koekje erbij. De mountainbikers hebben wel veel belangstelling voor de fietsen en alles wat er op en aan zit. Als we weer op pad zijn en de Spanjaarden laten zien dat wij ook wel stevig door kunnen rijden, komen we er na een kilometer achter dat we in ons enthousiasme de afslag naar de SE-9015, richting El Palmar de Troya, hebben gemist. We rijden terug, nemen nu wel de goede afslag, en komen dan op een weggetje waarvan zelfs onze gids Benjaminse vindt dat een nieuwe laag asfalt hier zeker op zijn plaats is. Nou, en als hij dat vindt is het zeker noodzakelijk! Na twee kilometer lopen en daarna langs keien en gaten laverend, verbeterd langzamerhand het wegdek. In El Palmar de Troya vieren we de zondag met een tweede kopje koffie en er is zelfs wat lekkers bij! Iets buiten El Palmar zien we een indrukwekkende kathedraal voorzien van koepels en diverse torens. De kathedraal behoort toe aan de Palmariaans-Katholieke Kerk, een christelijke sekte gesticht in 1978. De sekte claimt onder andere, dat zij de echte paus in hun midden hebben. We hebben het idee dat ze daar in Rome toch wel iets anders over zullen denken! Als we weer verder fietsen over een goed geasfalteerd landweggetje, ontmoeten we een Nederlands koppel, fietsend vanaf Madrid naar Málaga. Zij zijn ook van plan de Via Verde de la Sierra te gaan rijden. Door wat wij ervaren hebben kunnen we ze van nuttige informatie voorzien, zodat ze voortijdig hun route aan kunnen passen. Wij gaan ter hoogte van Guadelema de los Quinteros De A-480 op, een vrij drukke doorgaande weg richting Sevilla. In Los Palacios y Villafranca vinden we een schaduwrijk bankje op een groot plein. Het is hoog tijd voor een boterham. Nou ja, boterham! Het brood wat we uit de verpakking halen is zo dun gesneden en zo luchtig dat je het goed vast moet houden anders gaat de wind er mee vandoor! Tijdens deze luchtige maaltijd besluiten we om de route, die vanaf hier over een fietspad naar Sevilla gaat, te verlaten en de A-480 verder te volgen naar Dos Hermanas. We willen daar vandaag en morgen overnachten op Camping Villsom aan de rand van het stadje. Als de tenten op hun plaats staan en zijn ingericht, maken we toilet en trekken ons zondagse pak aan. Nu we bijna aan het eind van onze fietstocht zijn voelen we behoefte deze dag waardig af te sluiten. Op naar Mc. Donald!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Hoedown, nieuw asfalt?

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Zonnebloemen.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Pal Marianne’s kathedraal.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

9 Juni 2018.

Olvera – Montellano

Na een goede nachtrust op de rotsbodem verlaten we camping Pueblo Blanco en koersen terug naar Olvera. Eerst maar koffie en boodschappen want dat zal op de Via Verde de la Sierra wellicht niet voorhanden zijn. We volgen de groene bordjes richting Via Verde en maken zowat een vrije val, zo heftig daalt het weggetje naar het voormalig stationnetje van Olvera. Als we de Via Verde oprijden worden we geconfronteerd met een verbodsbord waarop een inrijverbod staat met de tekst dat de Via Verde is afgesloten. Daaronder een overzichtskaart waarop de blokkades met rood zijn aangegeven. Tweeëneenhalve week geleden hadden we op de camping in Siles hier al wat over gehoord van een landgenoot. Door zware regenval waren er op diverse plaatsen modderstromen geweest die ook een aantal tunnels min of meer hadden versperd. Volgens hem waren ze toen al bezig de modder op te ruimen en het pad weer begaanbaar te maken. We denken dus dat het allemaal wel mee zal vallen en negeren het verbodsbord. Na zevenhonderd meter volgt de eerste tunnel die deels afgesloten is met een dranghek. We schuiven het hek wat opzij en als we de tunnel inrijden gaat de spaarzame verlichting branden. Als we honderd meter verder zijn zien we de uitgang van de tunnel die deels gebarricadeerd is door een hoop grond waarin wat sporen te zien zijn. Wim rijdt nog wat verder door en rijdt zich prompt vast in de prut. Het is leem met de consistentie en werking van drijfzand! Joost moet er aan te pas komen om Wim en zijn fiets er weer uit te trekken. We zien nu wel het nutteloze van deze expeditie in en laten de tunnel en de Via Verde, zij het met pijn in ons hart, voor wat ze zijn. Buiten de tunnel peuteren we met een stokje zoveel mogelijk leem weg tussen band en spatbord, de remblokken en Wim nog bij zijn voeten en sandalen. We gaan terug naar Olvera. Een vrije val omhoog bestaat helaas niet, dus moeten we onze fietsen over een lengte van bijna één kilometer omhoog duwen tegen een helling van veertien procent! Als we eenmaal boven zijn hebben we het gevoel dat we ons kruit voor vandaag wel verschoten hebben, maar na een kop koffie en een flinke zak churus ziet de wereld er weer wat beter uit. Vanuit Olvera zit er niet veel anders op dan voor een groot deel dezelfde weg terug te fietsen die we gisteren met de nodige moeite hebben afgelegd. Als we halverwege langs een tankstation met een  autowasplaats komen maken we van de gelegenheid gebruik om met een hogedrukspuit Wim zijn voeten, sandalen en fiets van de sneldrogende gele bagger te verlossen. Vijftien kilometer vóór Villamartin verruilen we de A-438 voor de A-375 en rijden naar Puerto Serrano waar we de route van Benjaminse weer oppikken. Aan het eind van de middag komen we in Montellano aan waar we willen overnachten in Hotel La Posada. Als we op het adres aankomen, staat op het hotel “Andalou” en op de deur prijkt een vel papier waarop met grote letters staat: COMPLETO. Eronder staat een telefoonnummer. Twee buurvrouwen die naast het hotel wonen, helpen ons uit de brand. Wat vroeger La Pasado was is nu Andalou en zij bellen wel even naar de hotelbaas! Vijf minuten later is hij al ter plaatse. Hij zorgt ervoor dat we toch nog een kamer krijgen en wij betuigen onze dank aan de dames met voor elk een paar klompjes.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Churus.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Gele Prut.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Ja, daar staat het!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

8 Juni 2018.

Villamartin – Olvera

We doen het royale ontbijtbuffet alle eer aan zodat we voorlopig even voorruit kunnen, laten het Aeroporto voor wat het is en rijden terug naar Villamartin. Eerst naar de Mercadona waar we flink inslaan want onderweg zullen we niet veel aan winkel tegenkomen. Het is de bedoeling dat we vandaag weer naar de route van Benjaminse teruggaan. Verlieten we de route zes dagen geleden in Ronda nu pikken we hem, dertig kilometer noordwaarts weer op in Olvera. Dat heeft zo zijn reden. We willen namelijk nog graag de mooiste Via Verde van Spanje fietsen, de Via Verde de la Sierra. Deze loopt van Olvera via Coripe naar het eindpunt in Puerto Serrano. Het traject is zesendertig kilometer lang en voorzien van éénentwintig tunnels waarvan de grootste bijna een kilometer lang is. Als we de plaats Algodonales naderen is er een mogelijkheid de drukke A-384 te verlaten en via kleinere en minder drukke wegen eveneens Olvera te bereiken. Als we bij de afslag zijn en de weg fors omhoog zien kronkelen in de richting van nogal wat onheilspellende bewolking besluiten we om de A384 maar verder te volgen. Voordat we in Olvera zijn moeten we ook op deze route regelmatig lang en pittig klimmen. Rond drie uur arriveren we in het stadje en is het de hoogste tijd om iets te eten. Een Spaanse schone verwijst ons naar Taberna Juanito Gomez. Een druk bezochte zaak waar we met enig geluk een nog niet afgeruimd tafeltje bemachtigen. Vandaag gaan we volledig voor vis. Volgens de Spaanse schone een specialiteit van deze taveerne. Ze heeft niets te veel gezegd en we genieten van een uitstekende maaltijd. We dalen af uit het centrum van de stad en komen weer op de A-384. Deze volgen we enkele kilometers tot de afslag naar camping Pueblo Blanco. De lange oprit naar de camping mag er zijn en kan zo dienst doen als finishplaats bij de Vuelta a España. Wij moeten hem helaas lopend afleggen! De tweede verassing is de bodemgesteldheid van de staanplaatsen. Ondanks het gebruik van rots pennen is er geen haring de steengrond in te rammen. Als we er al een aantal krom hebben geslagen stoppen we ermee. We hebben het geluk dat onze koepeltenten zelfdragend zijn en in principe vrijwel zonder haringen opgezet kunnen worden. De twee scheerlijnen die wel nodig zijn fixeren we met een flinke zware kei. Al met al is deze camping nou niet bepaald de uitgelezen plaats voor tentkampeerders, tenzij un emplado even langs komt met een boorhamer!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Camping Pueblo Blanco.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Castillo Olvera.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Laatste loodjes naar Olvera.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

7 Juni 2018.

Paterna de Rivera – Villamartin

We ontbijten weer Spaans en krijgen een mega geroosterde boterham en voorzien die rijkelijk van roomboter en marmelade. Twee kopjes koffie de man erbij en dat slechts voor drie euro. Geen prijs voor een Spaans ontbijt. De prijs voor de kamer sluit hier bij aan en bedraagt veertig euro. We gaan naar onze fietsen die op de afgesloten binnenplaats gestald staan. De met tuingaas beklede toegangsdeur staat wagenwijd open en een déjá vu gevoel dringt zich op! Deze situatie hebben we eerder meegemaakt in Tsjechië maar gelukkig is het verloop hier minder desastreus, want de fietsen staan er nog! We vervolgen onze weg en houden de A-389 aan richting Arcos de la Frontera. Nadat we een uur onderweg zijn komen we langs een gigantische oppervlakte met zonnepanelen, althans dat is de eerste indruk. Als we het van dichtbij bekijken blijken het parabole spiegels te zijn die het zonlicht bundelen en weer uitstralen naar een centraal punt. In dit geval een stalen buis waar een vloeibare zoutoplossing doorheen wordt gepompt. De zoutoplossing wordt door de instraling verwarmd tot een temperatuur van vier- tot zeshonderd graden Celsius en vervolgens benut in een centrale om elektriciteit op te wekken. Het voordeel ten opzichte van zonnepanelen is dat de verkregen warmte opgeslagen kan worden in geïsoleerde tanks en zodoende ook s’nachts en bij bewolking benut kan worden. Al met al een interessant project, zeker voor techneuten! Na het zien van zoveel energie gaan we bij het eerstvolgende tankstation onze eigen energievoorraad aanvullen met… ja, alweer geroosterd brood. We krijgen er een mandje bij met diverse soorten paté en boter. Wil je ander beleg, dan staat dat op de bar! We rijden door een landbouwgebied met afwisselend graan en zonnebloemen. Later passeren we nog een strook met veel tuinbouw waar ze druk bezig zijn met het rooien van wortels die in grote big bags meteen worden afgevoerd. In Arcos de la Frontera aangekomen is het tijd voor een boterham. We treffen een mooi groen en schaduw rijk parkje annex speeltuin. Als we goed en wel aan de dis zitten komt er een tweepersoons onderhoudsploeg die de beregenings- installatie komt controleren en opnieuw inregelen. Ondanks dat het warm is hebben we nog geen behoefte aan een buitje en verkassen dus naar een ander bankje buiten de gevarenzone. Het plan is om in Villamartin te overnachten. Vanuit Arcos de la Frontera nemen we de route onderlangs het stuwmeer Embalse de Bornos via de CA-6105 en A-373. We doorkruisen Villamartin op zoek naar een overnachtingsadres. De Oficina de Turismo is, zoals we veel vaker meemaken, gesloten. We checken de smartphone en de IPad en zien slechts één mogelijkheid, Hotel Rural La Antigua Estación gelegen bij het lokale vliegveldje. We krijgen een mooie zeer ruim bemeten kamer voor een navenante prijs, en als we de Duitse eigenaar mogen geloven kunnen we morgen de dag beginnen met een uitgelezen frühstück.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Parabole spiegels.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Gele distel.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Arcos de la Frontera

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bedden op maat!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

6 Juni 2018.

Zahara de los Atunes – Paterna de Rivera

Na het ontbijt breken we op en vertrekken naar Barbate een wat grotere kustplaats twaalf kilometer verderop. Gisteravond ontdekten we dat er nogal veel speling op vooras van Wim zijn Santos zit, en we willen daar zijn fiets laten controleren en afstellen. Ter plaats komen we eerst langs een postkantoor. Daar hebben we ook nog een klusje te doen. Bij binnenkomst zijn er zeventien wachtenden voor ons. We trekken een volgnummer en gaan eveneens in de wacht. Drie kwartier later beschikken we over de nodige postzegels en een grote envelop. Bij het Oficina de Turismo helpen ze ons aan het adres van een reparateur voor fietsen en scooters en we krijgen er een plattegrond bij voor hoe er te komen. We doen ons verhaal en de monteur snapt wat het probleem is en kan het wel verhelpen. Even het wiel eruit en de conussen opnieuw afstellen. Maar als het wiel eruit is valt er weinig bij te stellen, de vooras blijkt gebroken. Vakkundig wordt het wiel voorzien van een nieuwe as, en de kogellagers van een dotje vet. Twintig euro en een paar klompjes armer verlaten we opgelucht de werkplaats. Blij met de goede afloop trakteren we onszelf op koffie met een gebak. We houden de kust voor gezien en rijden in noordelijke richting naar Vejar de la Frontera, van daar gaan we de A-396 op naar Medina Sidonia. We plannen op deze route een menu del dia in maar dat laat op zich wachten! Aan deze doorgaande weg staat vrijwel geen bebouwing laat staan een restaurant. Na iedere bocht en heuveltop gloort er weer (ijdele) hoop. Uiteindelijk moeten we doorrijden tot acht kilometer voor Medina Sidonia voordat we met een lichte hongerklop neer kunnen strijken in restaurante Venta la Cabrale. We genieten van een goede en stevige maaltijd. Er gaat zelfs geen korstje brood terug naar de keuken! Om een stevige klim te vermijden laten we Medina Sidonia voor wat het is en rijden er met een grote boog omheen en belanden zo op de A-389 naar Paterna de Rivera. Zoals altijd zit vandaag het venijn weer in de staart. We moeten nog een flinke klim maken voordat we bezweet onze intrek kunnen nemen in hostal Venta la Parada, het enige hostal wat dit plaatsje rijk is.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

5 Juni 2018.

Algeciras – Zahara de los Atunes

Het ontbijt staat gereed in de eetzaal. Verder is er niemand te zien en zijn we waarschijnlijk de enige gasten. We roosteren zelf het brood en doen ons te goed door van alles wat te nemen van het ontbijtbuffet. Gistermiddag zijn we halverwege een klim gestopt en die gaan we nu eerst afmaken. Als we bij Tarifa aankomen zijn we afgedaald tot zeeniveau. We volgen de kustlijn in noordwestelijke richting waar ook een stevige wind vandaan komt waar we tegenin moeten beuken. Het landschap wordt weer wat heuvelachtig. We rijden nu door een soort van Spaanse Flevopolder. Een groot landbouwgebied met een surplus aan windmolens. We volgen nog steeds de N-340 die nu wat meer landinwaarts loopt. Ter hoogte van Venta de Retin gaan we linksaf de A-227 op die ons weer dichter bij de kust brengt. In de loop van de middag komen we aan in Zahara de los Atunes. Het staat niet op onze wegenkaart maar toch is er hier een camping. We rijden door het dorp en volgen nog enkele kilometers de kustweg in zuidelijke richting tot camping Bahia de la Plata. Als we ons aanmelden moeten we een keus maken, een staanplaats van honderd- of vijftig vierkante meter. Onder het motto: Als je samen in een twijfelaar kunt overnachten, moet dat zeker met twee tenten op vijftig vierkante meter kunnen. Deze oppervlakte lijkt veel maar het is toch nog wat passen en meten voordat de twee tenten geïnstalleerd zijn. We staan hier vlak aan zee, zon en wind zorgen ervoor dat de was droogt als een tierelier.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Spaghetti-bouw.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Spaanse Flevo.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

4 Juni 2018.

La Línea de la Concepción – Algeciras

We hebben een balkon voor onze kamer, ideaal om op te ontbijten en dat doen we dan ook. Gistermiddag zagen we vanaf hier de aanloop naar de processie, nu zien we de aanloop naar de verschillende scholen die hier in de buurt gevestigd zijn. Van alle kanten stromen auto’s met ouders en kinderen naar dit punt. Het is op een gegeven moment zo druk op het kruispunt dat twee agenten alles in goede banen moeten leiden. Ze doen het met verve, maar kunnen niet tippen aan de voorstelling die de pastoor er gistermiddag van maakte. Omdat we tot twaalf uur de tijd hebben om uit te checken gaan we eerst op zoek naar een farmacia. Wim wil een brace voor zijn knie en Joost adviseert hem om die te combineren met een kuurtje diclofenac. Normaal gesproken struikel je over de farmacia in Spanje maar nu kost het ons de nodige moeite om er een te vinden. Eerst raken we nog verzeild in een grote overdekte markt waar verse waar zoals: vlees, kip en groenten aan de man gebracht worden. Bij het verlaten van de markthal zien we uiteindelijk toch nog een farmacia. Ze hebben diclofenac, en ja – ook van vijftig milligram. (verkrijgbaar zonder recept!) We krijgen een doosje met veertig stuks overhandigd voor de somma van € 1,60 en het advies: om de twaalf uur één tabletje. Aan een brace kan hij ons niet helpen maar zegt hij er zijn twee orthopedische winkels tegenover het hospital waar ze ons kunnen helpen. Eerst terug naar het hostal om uit te checken en daarna fietsen we richting hospital aan de oostkant van de stad. De orthopedist heeft een ruime keus in soorten en maten. Om uit te proberen welke het beste past verdwijnen we met zijn allen in de behandelruimte. Zoals met wel meer dingen past de duurste natuurlijk het best, maar Wim is er blij mee en de orthopedist ook! Lachend gaat ze met de klant van de dag op de foto. We doorkruisen de stad van oost naar west en rijden via de CA-34 terug naar San Roque en vandaar richting Tarifa. Helaas kan dat alleen maar via de drukke vierbaansweg A-7. Op de brede vluchtstrook zijn fietsers toegestaan. Prettig fietsen is anders, maar er valt geen wanklank van het overige verkeer, zelfs geen toetertje! Op een van de industrieterreinen langs deze snelweg is een megastore van declathon. We hebben een blikje campinggas nodig en weten vrijwel zeker dat het daar verkrijgbaar is. Bij de receptie vragen we of de fietsen binnen bij de ingang mogen staan zodat we allebei rond kunnen snuffelen in dit sportwalhalla. Nee, zegt de receptioniste maar kom maar mee naar de fietsenafdeling. Er was daar zowaar een grote reparatieafdeling waar we de fietsen mochten stallen zodat het aanwezige personeel er een oogje op kon houden. Het was een lust voor het oog om in de store rond te kijken en de prijs van de aankopen viel ook best mee! Winkelen maakt hongerig dus doen we eerst een boterham voordat we weer verder de snelweg opgaan. Iets voorbij Algeciras houdt de A-7 op te bestaan en gaan we verder op de N-340. Op een kilometer of tien vóór Tarifa komen we langs Albergue Interjoven Algeciras. De albergue maakt deel uit van een organisatie die enigszins vergelijkbaar is met Pro Juventute. Het zijn onzes inziens jeugdherbergen met een sociale inslag. We kunnen er overnachten, krijgen elk een stapelbed en samen een eigen douche en toilet. Als we vanuit de kamer over de straat van Gibraltar kijken zien we de Spaanse enclave Ceuta en Marokko aan de overkant liggen. In de loop van de avond klopt de nachtportier aan en overhandigt ons elk twee euro, kunnen we nog wat lekkers halen uit de automaat in de hal!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Ontbijt op het balkon.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Wie zou er geen brace willen?

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Afrikaanse kust.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

3 Juni 2018.

Gaucin – La Línea de la Concepción

We nemen met enige opluchting afscheid van de twijfelaar, zeulen onze fietsen weer naar beneden en gebruiken een Spaans ontbijt in de bar annex restaurante. We rijden het dorp uit naar de doorgaande route en volgen nu de A-405. De eindbestemming voor vandaag is camping La Casita in Sotogrande wat circa twintig kilometer boven Gibraltar ligt. We krijgen eerst wat vals plat omhoog te verwerken en worden daarna verrast met een prachtige, dertien kilometer lange afdaling, tot San Pablo de Buceite. Na deze afdaling is het ook meteen gedaan met het indrukwekkende berglandschap waar we gisteren zo van genoten. De laatste twintig kilometer naar Sotogrande is het weer stevig heuvelachtig. Als we op de camping arriveren, kunnen we maar moeilijk een fatsoenlijke plaats vinden. Ze zijn hier duidelijk niet ingesteld op fietskampeerders. We laten de fietsen met bepakking voor wat ze zijn, klappen onze stoeltjes uit en gaan eerst eten. We hebben al te lang met een lege maag doorgereden. Als we zitten te eten ontstaat er een hevige, bijna slaande ruzie tussen een aantal vaste campinggasten. De reden hiervan is een niet aangelijnde hond die zijn behoefte bij iemand anders voor de tent deponeerde. De campingbaas moet er bij komen om de gemoederen te sussen maar dat valt nog niet mee. Het is net een smeulend vuurtje wat telkens weer oplaait. Werden we al niet vrolijk van de plaatsen waar we konden staan, de sfeer die nu ontstaan is nodigt zeker niet uit om hier te blijven. We pakken de boel op, geven bij de receptie tekst en uitleg en vertrekken richting Gibraltar. Via San Roque en La Línea de la Conceptión komen we aan de grens van de Britse kolonie. We tonen onze paspoorten, rijden richting centrum maar moeten halverwege stoppen omdat de weg wordt afgesloten door slagbomen. Er moet eerst een vliegtuig landen en als dat achter de rug is mogen we weer verder. Het is wel bijzonder, een doorgaande weg dwars over de landingsbaan! We rijden langs de haven en informeren terloops of er een Ferry vaart tussen Gibraltar en Algeciras. Dat blijkt niet zo te zijn, waardoor we morgen over een drukke autoweg moeten fietsen. Terug naar La Línea nemen we nog een kijkje op het strand. Wim klimt op een muurtje om te filmen en blesseert daarbij zijn knie zodanig dat hij amper nog kan lopen. De bewuste knie was al een paar weken niet helemaal up to date maar nu is het echt een probleem. Enigszins moeizaam nemen we intrek in Hostal Margarita. Vanaf ons balkon zien we veel jonge kinderen die, gezien hun feestelijke kleding, iets speciaals gaan doen. We vermoeden een eerste communie. Naderhand komen ze in een lange stoet weer terug. Als ze bij het kruispunt zijn aangekomen laat de pastoor zien dat hij meerdere kwaliteiten in huis heeft en zorgt op onnavolgbare wijze dat iedereen veilig aan de overkant komt. Als we in het begin van de avond de stad in gaan om een hapje te eten raken we verzeild in een processie. We lopen mee en vinden het zowel een feestelijke als en geestelijke ervaring. Het Argentijnse restaurant wat de hotelbaas aanbevolen had kunnen we met de beste wil van de wereld niet vinden, dus houden we het net als veel andere processiedeelnemers op wat tapas hapjes en een drankje. Zowel lichamelijk als geestelijk aangesterkt lopen we door de sfeervol verlichte straatjes terug naar Hostal Margarita

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

De goede herder.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Eerste communie?

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Het bewuste muurtje.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Rots van Gibraltar.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

2 Juni 2018.

Ronda – Gaucin

Omdat het gisteravond nogal laat geworden was slapen we uit tot zeven uur. Na het ontbijt werken we de afwas van gister eerst weg en breken daarna ons kampement op. Op weg naar de uitgang laten we de Nederlandse enclave voor wat het is en nemen een ander straatje. Hier staan bijna uitsluitend Duitsers, Oostenrijkers en een verdwaalde Brit. Meer een Duits sprekende enclave dus. Het is al ruim over tienen als we camping El Sur achter ons laten. Omdat we nog ruim de tijd hebben voordat we in Sevilla moeten zijn voor de terugreis hebben we besloten een bezoek te brengen aan Gibraltar. Deze route staat niet in het boekje van Benjaminse beschreven maar hij geeft wel een suggestie hoe daar te komen. We hebben geen idee wat ons te wachten staat want Spanje is een land vol verassingen. Op zich is dat niet vreemd het is tenslotte het land van Sinterklaas! Eerst verwerken we een slecht stuk asfalt en vervolgens een iets meer dan pittige klim om driehonderd hoogtemeters te overwinnen. Daarna is het met de regelmaat van de klok stevig klimmen en weer afdalen. We volgen de A-369 via Atajate, Benadalid en Algatocin naar Gaucin. Als we daar aankomen is het aardig druk. Er is daar een soort kunstroute uitgezet die je langs een aantal etablissementen voert waar de kunstenaars hun producten tentoonstellen en verkopen. We kijken of er wat tussen zit om te overnachten maar daarvoor moeten we toch naar een andere locatie. We komen terecht bij een Repsol tankstation wat aangrenzend een bar/restaurant heeft met daarboven kamers om te overnachten. De kamers zijn bereikbaar via een buitentrap aan de zijkant van het gebouw. We schrijven ons in bij de pompbediende voor een tweepersoonskamer, betalen het verschuldigde bedrag en krijgen de sleutel mee. De kamer is niet al te groot en hetzelfde geldt voor het bed, we twijfelen zelfs of het wel een twijfelaar is. Dat wordt nog passen en meten voor de nacht! Er is geen aparte ruimte om de fietsen te stallen dus die zeulen we ook de trap op en stallen ze in de gang bij onze kamer. Als we ons vervolgens willen douchen, blijkt er geen warm water te zijn. Dat wordt weer wat, want geen van de twee pompbediendes spreekt ook maar één woord over de grens. Maar het zinnetje: Ducha fría, sin agua caliente zet de boel in beweging. Joost loopt mee naar het verwarmingshok om er zich van te overtuigen dat er ook werkelijk wat aan gedaan wordt. Eén van de batterijen met gasflessen is leeg dus werd er omgeschakeld naar batterij twee. Met een oude krant wordt de gasbrander weer aangestoken en hij doet het. Gelukkig maar, het zal je maar gebeuren, overnachten bij een brandstofleverancier en het gas is op!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Benadalid.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bermbloem.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Algatocin.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

1 Juni 2018.

Ardales – Ronda

Met een kleine, korte hellingproef tot aan de uitgang, verlaten we camping Parque Ardales en heuvelen we naar het gelijknamige dorp zes kilometer verderop. Het centrum bereiken gaat niet zonder slag of stoot. De weg erheen is behoorlijk steil en tellen we daarbij ook nog de lengte op dan is het lopen en duwen geblazen. Onze gids schrijft, je gaat onder de A-357 door en rijdt naar het centrum. We vragen ons af, had de schrijver deze weg voor ogen of was hij misschien op de (brom)fiets. Op een terras drinken we koffie en vullen het ontbijt nog wat aan met een tosta. We verlaten Ardales en gaan via de MA-5402 richting El Burgo. We kunnen meteen aan de bak voor een klim over drie kilometer, daarna weer wat afdalen en dan regelmatig stevig op en neer naar El Burgo. Nadat we deze plaats zijn gepasseerd moet het echte werk gaan beginnen. Via de A-366 klimmen we naar de Puerto del Viento. Het is pittig klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%, maar de geweldige uitzichten over het woeste bergland vergoeden veel. Als we de 1190 meter hoge top bereikt hebben wacht ons een mooie afdaling van ruim tien kilometer naar Ronda. Deze plaats moet het hoofdzakelijk van het toerisme hebben en dat is goed te merken. In de superlange winkelstraat is het een drukte van belang. Om alles goed in ons op te nemen lopen we drie keer de hele straat af op zoek naar: ijs, ansichtkaarten, brood en beleg en nog meer ijs. Als we van alles voorzien zijn rijden we over de meer dan honderd meter diepe kloof naar het oude stadsgedeelte en vandaar naar de drie kilometer verderop gelegen camping El Sur. Op zoek naar de ons toegewezen plaats lopen we als het ware door een Nederlandse enclave van campers en caravans. Welkom thuis in Spanje!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Ardales.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Witte schoonheid.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Tussen El Burgo en Ronda

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Ronda.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

31 Mei 2018.

Torremolinos – Ardales

Vanaf de camping zijn we binnen vijf minuten op het treinstation en staren we als een aap in een glas water naar de Spaanse ticketautomaat. Gelukkig biedt een aardige man uitkomst en begeleidt ons stap voor stap door het programma. De betaling moeten we wel zelf verzorgen! Terwijl de automaat nog druk bezig is de tickets en het wisselgeld naar buiten te laten rollen stopt de trein al achter ons op het perron. We haasten ons naar de voor fietsers bestemde invaliden toegang. Terwijl het piepje klinkt om niet meer in te stappen duwen we onze fietsen én medepassagiers verder de trein in. Op het station Victoria Kent moeten we overstappen op lijn C2. Door een communicatiefoutje stappen we in de verkeerde trein en gaan weer richting Torremolinos! Op het eerstvolgende station er weer uit en terug naar Victoria Kent. We hoeven niet lang te wachten en stappen in de echte C2 die ons naar Álora gaat brengen waar we rond koffietijd arriveren. Voordat we de koffie kunnen drinken moeten we eerst nog even stevig klimmen om het centrum te bereiken. Vanuit Álora volgen we de MA-444 richting El Chorro. We fietsen door een mooi gebied met opvallend veel citroen-boomgaarden en overal zie je de volop bloeiende wilde bougainville. In het plaatsje El Chorro moet een camping zijn, die is er ook wel maar in een verre staat van verwaarlozing. Gesloten dus! Een medewerker van la Oficina de Turismo informeert ons dat er zeven kilometer verderop nog een camping is die wel geopend is. Voor we verder gaan dragen we eerst bij aan de dagomzet van de plaatselijke mini-mercado en eten een boterham op een schaduwrijk plekje in het park. El Chorro is een toeristische trekpleister vanwege de Garaganta (kloof). Vanuit El Chorro loopt een pad naar de hangbrug over de kloof, maar voor je daar bent kun je eerst nog testen of je hoogtevrees hebt. Over een behoorlijke lengte is tegen de loodrechte bergwand een soort van balustrade gemonteerd wat als wandelpad dienst doet. Er is dus wel enige moed voor nodig om deze spectaculaire trail ( Caminito del Rey ) te lopen. Halverwege de middag komen we aan op camping Parque Ardales. De plaats die we toegewezen krijgen is een soort bordes die ze op de helling hadden aangelegd. Moeilijk bereikbaar voor onszelf en al helemaal niet voor de fietsen die dan maar boven moesten blijven staan. Dit gaat het niet worden! We kijken rond en vinden een acceptabele plaats in de nabijheid van het toiletgebouw. Op de recepcion vinden ze het prima maar dan moeten we wel drie euro erbij lammeren, we staan tenslotte niet voor niets op split level niveau!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

In vliegende vaart naar Àlora.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Prachtige wilde bougainville.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Wandeltrail kloof El Chorro.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Split-Level campingplaats.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

30 Mei 2018

Alfarnate – Torremolinos

Na een gepaste vergoeding betaald te hebben nemen we afscheid van Tonio. Tussen het vele houtsnijwerk van zijn overleden vader misstaan de delfts blauwe klompjes niet. Eenmaal weer op de route heuvelen we wat op en neer en dalen dan af naar Colmenar. Iets voor deze plaats ontmoeten we een Nederlands stel. Zij fietsen de Hispania route van Kees Wisse. Deze route start in Màlaga, loopt dwars door het Spaanse binnenland, en eindigt in het Franse Pau. Van daar gaan ze met de fietsbus weer naar huis. Bij gebrek aan een camping in Màlaga hadden ze overnacht op een kleine camping in Torremolinos. Omdat het rond Màlaga nogal een wirwar van wegen is met zeer druk autoverkeer hadden ze vanuit Torremolinos een soort van randstadrail genomen naar Màlaga. Snel, goedkoop en probleemloos! De vaders knopen dit goed in hun oren. Vanuit Colmenar moeten we nog de nodige hoogtemeters overwinnen voordat we aan de twintig kilometerslange afdaling kunnen beginnen naar Màlaga. Begeleidt door de navigatie rijden we zonder al te veel problemen naar het treinstation aan de rand van het centrum. Via twee informatieloketten komen we uiteindelijk op de juiste plaats voor een ticket naar Los Alamos het station van Torremolinos. De fietsen mogen gratis mee! Het is wel een beetje passen en meten in het treinstel, het is inmiddels spitsuur, en we zijn niet de enige fietsers die mee willen. De camping ligt op slechts vijf minuten vanaf het station. Al spoedig zijn we bezig onze tenten op te slaan onder een afdak van schaduwgaas. Het is goed te merken dat we hier op zeeniveau zitten. De temperatuur is zeer aangenaam en we genieten voor het eerst tijdens deze fietstocht van een heerlijke zwoele zomeravond.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Circo Escuela Fantasia.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bermbloesem.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Màlaga.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

29 Mei 2018.

Pantano de los Bermejales – Alfarnate

Nadat Wim eerst zichzelf en daarna voor een deel zijn tent gewassen heeft, gebruiken we een stevig ontbijt en verlaten we rond de klok van negen Camping Keutelveld. We dalen geleidelijk af naar de stuwdam van het Embalse de los Bermejales. Zoals gebruikelijk is dit het laagste punt en altijd imposant als je aan de waterloze kant naar beneden kijkt. Tot een stuk voorbij Alhama de Granada zitten er twee lange, niet al te zware beklimmingen en een afdaling in het vat. Als we de El Navazo zijn afgedaald zien we bij Restaurante San Marcos een uitnodiging voor een menu del dia. In broederlijk overleg zijn we er gauw uit dat we dit niet af kunnen slaan voor acht euro per persoon. Het brood en beleg komen ongetwijfeld later nog van pas. Gebogen over het keuzemenu klinkt het: Zijn jullie Nederlanders? De vrouw van de eigenaar is een landgenote en woont inmiddels dertien jaar in Spanje, spreekt vloeiend Spaans maar vind het leuk om weer eens Nederlands te kunnen praten. Ze voorziet ons van een heerlijke kippensoep en een perfect gebakken visje. We vragen haar de keuken te complimenteren. Bij het verlaten van de zaak staat een breed lachende kokkin ons uit te zwaaien vanachter het doorgeefluik. De boodschap is blijkbaar goed overgekomen! Al gauw fietsen we door een vrij vlak en steeds breder wordend dal. Op de lange rechte weg speelt de tegenwind ons behoorlijk parten. In dit dal wordt in hoofdzaak tuinbouw bedreven. De teelt bestaat voornamelijk uit: sla, uien, tomaten, kool, wortelen en artisjokken. Ter hoogte van Zafarraya houdt het dal op te bestaan en klimmen we van negen- naar elfhonderd meter, we zakken weer wat en klimmen weer iets voordat we het bergdorpje Alfarnate in zicht krijgen. In het routeboek staat bij deze plaats alleen een ledikantje getekend en verder geen informatie. Joost raadpleegt zijn smartphone en ziet dat er zelfs twee overnachtingsadressen zijn. Op naar Alfarnate!  Op het aangegeven adres wordt ons vanaf het balkon duidelijk gemaakt dat verhuur verleden tijd is en dat geldt ook voor adres numero twee. In de tegenovergelegen bar wordt door de locals naarstig ruggenspraak gehouden en het wordt ons duidelijk dat we Tonio moeten volgen. We lopen een paar straatjes door en krijgen van hem een teken om te stoppen en te wachten. Zelf loopt hij verder en hebben wij hem niet meer in zicht. Even later komt hij weer terug en moeten we weer volgen. We stoppen bij een garage waar we de fietsen kunnen stallen en halen er de noodzakelijke tassen vanaf en nemen deze mee. We volgen Tonio weer en belanden uiteindelijk in een volledig gemeubileerd appartement van alle gemakken voorzien. Tonio maakt koffie en leidt ons rond voor tekst en uitleg. Het hoogtepunt is voor ons de tafel in de eetkamer. Hierover is een kleed gedrapeerd tot op de grond. Als Tonio het kleed opslaat staat er onder de tafel een kleine ringvormige gasbrander die hij aansteekt en op een laag pitje laat branden. De benen moeten onder de tafel en het kleed laat je op je schoot naar beneden vallen. Volgens Tonio kan het soms frigo zijn en is dit de enige warmtebron in zijn appartement. Zie het maar als een moderne versie van een gloeiend kooltje in een stoof! Met warme beentjes onder de tafel verorberen we de broodmaaltijd die we tussen de middag uitgespaard hebben. Rest ons een woord van dank aan de 92- jarige moeder van Tonio. Op het moment dat hij bij ons uit het zicht was is hij bij haar gaan vragen om voor één nachtje weer eens thuis te mogen slapen!  Muchas Gracias Señora.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Stuwdam Pantano de los Bermejales.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Amandelboom.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Alhama de Granada

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Omgeving Zafarraya.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

28 Mei 2018.

Granada – Pantano de los Bermejales

Via een op de iPad uitgezette route verlaten we Granada. Voor we de stad uit zijn doen we boodschappen bij de Lidl, drinken koffie en kopen een paar veters bij de chinees. We krijgen het voor elkaar om hier één uur en drie kwartier over te doen. Net buiten de stad is nogal wat tuinbouw en zijn ze druk bezig met het oogsten van knoflook en asperges. De weg die we gekozen hebben sluit helaas niet aan op de route maar dwingt ons min of meer gebruik te maken van de A92G, een behoorlijk druk bereden verkeersweg. Na enkele kilometers nemen we de afslag naar het vliegveld en pikken daar de route van Benjaminse weer op. En hoe! Waren we tot nu toe verbaasd en vol lof over de goede conditie van de wegen, hier moesten we wel even slikken! Normaal fietsen was er niet bij, het was meer laveren en dat over een afstand van ongeveer vier kilometer. Als we in Chimeneas arriveren is het tijd voor de lunch. Bankjes om op te zitten te over in dit dorp en ze zien er ook nog zeer fraai uit. Ze hebben echter één nadeel, ze staan allemaal volop in de zon die vandaag onbarmhartig schijnt. Zodoende nemen we onze intrek in het schaduwrijke Restaurante Parada de Autobús. Als we zitten te smikkelen maken we kennis met een Nederlandse jongeman die een rondje Andalusië fietst en op weg is naar dezelfde camping waar wij gaan overnachten. Op de camping zoeken we een schoon plekje op het keutelveld! Het is niet druk en buiten de drie Nederlanders zijn er nog een loslopende hond van de eigenaar en een aantal zwerfkatten. We zijn er maar druk mee om ze telkens te verjagen, waarschijnlijk staan we in hun territorium. Als we amper op bed liggen wordt er wraak genomen om zoveel onbarmhartigheid en ziet één van de katers zijn kans schoon en besprietst de tent van Wim aan alle kanten!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Ventas de Huelma.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Even Apeldoorn bellen!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Agrón, landbouwgebied.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

27 Mei 2018.

Huelma – Granada

Na het Spaanse ontbijt bestaande uit geroosterd brood met leverpastei of tomatenpulp en een kopje goede koffie verlaten we het hostal in Huelma en fietsen weer naar de route. Bij het zien van het eerste verkeersbord voelen we al nattigheid, twee rijbanen omhoog en één naar beneden houdt meestal in dat we een aantal kilometers moeten heisteren. Na een uurtje komt er nog wat extra nattigheid bij. Het kon vandaag wel eens een regionale watergeefdag zijn. Ook de loten van Leen en Stiena van der Male worden niet overgeslagen en rijkelijk besprenkeld met een milde regen. De regenpakken komen goed van pas om ons zondagse kleding te beschermen. Gehuld in deze kledij bezoeken we een luxe bakkerij oftewel Pasteleria Calitos in Guadahortuna. Binnen staan twee agenten van de Guardia  Civil aan de koffie en eten daar een zo te  zien, smakelijk soort  brood bij. Onder het motto, wat goed is voor de sterke arm moet ook goed zijn voor een paar sterke benen, bestellen wij ook zo`n brood. Het is een soort rozijnenbrood met een vleugje anijs erin. Het smaakt heerlijk en is een welkome aanvulling op het ontbijt van vanmorgen. Zo rond een uur of één is de gieter schijnbaar leeg en doet de zon zijn best om ons wat op te warmen. In Iznalloz is het zoeken om ergens te kunnen eten maar alles is nog gesloten. Een paar mannen zetten ons op het juiste spoor richting Deifontes en verzekeren ons dat we daar zeker kunnen eten. Ze hebben gelijk en we genieten van een heerlijke salade en een paar Spaanse vleesspecialiteiten begeleidt door een botella aqua en het gekwetter van een groot aantal Spaanse gezinnen. Als we weer buiten zijn is het ondertussen aardig betrokken achter de bergen en horen we gerommel van onweer. We vragen ons af of we het wel droog zullen houden. Bij het stuwmeer Embalse del Cubillas verlaten we de route en volgen de N-323A. Deze keuze zorgt er echter wel voor dat we bij El Chaparral, waar de N-323A plots ophoudt te bestaan, goed moeten zoeken om de weg naar de route terug te vinden. Via de voorsteden Albolote en Maracena rijden we Granada in waar we toch nog even moeten schuilen voor een regenbui. Op de stadscamping Sierra Nevada hebben ze nog wel een plaatsje voor ons en is het droog als we tenten opzetten tussen een internationaal gezelschap.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Zondagrijder!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Iznalloz.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Delfontes. Naderend onweer.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Stuwmeer Embalse del Cubillas.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

26 Mei 2018.

Cazorla – Huelma

Na een stevig ontbijt verlaten we camping Cortijo San Isicio. We slaan bij de uitgang linksaf en zitten meteen weer op de route. We volgen de A322 richting Quesada. We laten de plaats zelf links liggen maar stoppen wel bij het nabijgelegen benzinestation om wat cafeïne bij te tanken. Na een klein stukje A315 slaan we rechtsaf en kunnen de A322 weer vervolgen nu in de richting van  Jódar. Deze weg loopt voor een groot deel door een olijfgaardengebied. Zover het oog reikt zie je niets anders dan olijfbomen die keurig in gelid staan. We zien ook hellingen die net zijn ontgonnen en voorzien zijn van jonge aanplant. We ontmoeten twee dames eveneens op de fiets. Ze zijn al een tijdje onderweg op hun prachtige Santos fietsen vanuit het zuiden van Portugal naar hun woonplaats in het uiterste noorden van Friesland. Verleden jaar fietsten ze hetzelfde traject maar dan in omgekeerde volgorde. De winter werd doorgebracht in Portugal waar ze werk vonden als nachtportier op een grote camping en zodoende meteen onderdak hadden in een chaletje op dezelfde camping. Dichter bij je werk wonen is haast niet mogelijk! Om de hoofdstraat in Jódar te bereiken moeten we de fietsen eerst nog door een steil straatje omhoog duwen. Eenmaal in de hoofdstraat kijken we of we ergens een warme maaltijd kunnen nuttigen. Dat blijkt niet het geval te zijn! Dus vlak voor sluitingstijd nog snel wat brood en beleg gehaald in een klein winkeltje. Aan de rand van het dorp vinden we een bankje in de schaduw en eten daar onze net verworven maaltijd. Het blijkt  wolkenbrood te zijn, dat is brood wat je het gevoel geeft alsof je in een dot watten hapt en daarna veranderd in silly putty. Royaal beleggen is dan de remedie en wegspoelen met chocolademelk. In de namiddag gaan we kijken of we in Bélmez de la Moraleda kunnen overnachten. Hostal Casablanca ligt aan de route maar is ervan afgestapt om reizigers een onderkomen aan te bieden, ook niet voor uno noches! Als we op het terras onze dorst lessen hebben een aantal jonge amateurwielrenners veel belangstelling voor de rholoffnaaf in Wim zijn achterwiel. Één van de jongedames is ervan overtuigd dat het een elektromotor moet zijn want zoveel versnellingen passen daar absoluut niet in! We fietsen nog een kilometer of tien door, verlaten de route, en nemen de afslag naar Huelma. Hostal Salero ter plaatse heeft alle faciliteiten voor een aangenaam verblijf. Wat dat betreft hoeven we vandaag de deur niet meer uit.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Olijfgaard in wording.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Sierlijke huisdeur.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Spiegelbeeld.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

25 Mei 2018.

Cazorla

Terwijl de was hangt genieten we van een welverdiende rustdag. Het ziet er nog niet naar uit dat de was snel droog zal zijn want het is zwaar bewolkt en nogal frisjes. Als we uitgebreid hebben ontbeten geven we onze beste kameraden, vittorio en santos, een schoonmaak- en smeerbeurt zodat alles weer lekker soepel loopt. In de loop van de middag, we staan net op het punt om naar de supermercado te gaan, arriveert het Nederlandse stel waar we  eergistermorgen mee aan de ontbijttafel zaten. Leuk en gezellig om ze weer te ontmoeten. We bieden aan om eventueel wat boodschappen voor ze mee te nemen. Boodschappen zijn niet nodig maar een mooie fles Rioja is altijd welkom! Later op de avond zien we tot onze verassing onze Zeeuwse medefietsers A-M&E. Ook zij komen op deze prachtige camping overnachten. Anne-Marie is enigszins gehavend aan een van haar knieën. Een gevalletje van wat losse split in een bocht en dan kan je met een beetje pech zomaar onderuit gaan. De vaders weten er alles van! Ernest, als goed opgeleide BHV-er, had de wond gereinigd en professioneel verbonden. Hij zou zo op de eerste hulp aan de slag kunnen! Nadat ze gesetteld zijn en gegeten hebben gaan we nog even bij ze langs om wat bij te praten. Morgen houden zij een rustdag en wij hebben zo het vermoeden dat we ze deze tour niet meer zullen ontmoeten. Ongetwijfeld zullen we nog een keer met ze bijpraten, maar dat zal dan wel op het Zeeuwse land zijn.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Rustdag- Wasdag

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Favoriete hap.

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Cazorla bij avondlicht.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

24 Mei 2018

Cañada Morales – Cazorla

Als enige gasten op de camping willen we een goede indruk achterlaten bij onze gastvrouw en vegen de vloer aan in het toiletgebouw van de dames wat we tijdelijk in gebruik hadden. We zijn nog niet lang onderweg als we van bovenaf zicht krijgen op het langgerekte stuwmeer Embalse de Tranco. Het ene na het andere fraaie panorama ontvouwd zich voor onze ogen. Niet allen het landschap kan ons bekoren maar ook het vele wild wat we te zien krijgen. Buiten de vele herten ( ook dopherten ) zien we een drietal everzwijnen met jonge biggen. Het lijkt wel of ze later ruzie hebben zo’n enorm kabaal maken ze. Na Arroyo Frio wacht ons een zware klim naar de Puerto de las Palomas. Voordat het zover is slaan we flink wat proviand in die we deze keer niet opslaan in de tassen maar op een bankje iets verderop meteen aan onze maag toevertrouwen. De eerste zes kilometer van de klim zijn zwaar, we stoppen dan ook menigmaal om de verzuring geen kans te geven. Het vervolg van de klim, gedurende elf kilometer, is wat milder. Eenmaal op de top beland hebben we een schitterend uit zicht op Arroyo Frio beneden in het dal. Er volgt weer zo’n spectaculaire afdaling. We stoppen halverwege en hebben uitzicht op Burunchel en op een enorme oppervlakte olijfgaarden die keurig in het gelid staan. Om in Cazorla te komen volgt er nog een klimmetje. Omdat de winkels nog gesloten zijn kachelen we meteen door naar de camping die circa drie kilometer verderop aan de route ligt. Nou ja, kachelen. Het stadje uit is vanwege de steile weg niet te fietsen en bij de oprit van de camping is het van hetzelfde laken een pak. Lopen en duwen dus! De camping San Isicio is geweldig comfortabel. Ze hebben namelijk echt gras waar je de tentharingen zo met je voet indrukt. Dat hebben we nog niet vaak meegemaakt in Spanje. En ze hebben een wasmachine! Dat komt ons prima uit want we hebben nogal wat te wassen. Het is een echte Spaanse wasmachine, hij doet namelijk anderhalf uur over een eenvoudig programma. Dat is bijna net zo lang als je moet wachten op een ontbijtje in Teruel! Als de machine is uitgesukkeld is de zon verdwenen. We blijven morgen nog een dagje hier dat moet voldoende zijn om de was te droog te krijgen en de beentjes wat rust te geven.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Embalse de Tranco

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Spaanse lunch ( met tv).

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Zicht op Arroyo Frio.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Burunchel

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

23 Mei 2018.

Siles – Cañada Morales

Nadat we onze invalide status hebben ingeleverd verlaten we camping Rio Los Molinos en beginnen aan een korte afdaling gevolgd door een geleidelijke klim naar Benatae. We komen een Nederlands stel tegen op de racefiets met summiere bepakking en op weg naar Valencia. Uit hun verhalen maken we op dat 150 kilometer per dag een normale zaak voor ze is. In de wat grotere plaats Orcera gaan we op zoek naar een busje campinggas. We gaan aan bij een winkel van Repsol een grote brandstofleverancier in Spanje. Ze hebben wel campinggas maar niet het juiste type. We krijgen een adres waar het wel te krijgen is. ( zijn broer ) De beste man staat al voor de winkel enthousiast met het gasbusje te zwaaien als we de straat komen inrijden. Het is niet exact hetzelfde type maar de brander past er goed op. We doen nog wat boodschappen en drinken koffie voordat we Orcera weer verlaten. In Cortijos Nuevos vinden we een mooi plaatsje om te lunchen. Vanaf ons bankje hebben we goed zicht op de levendigheid in het centrum. Na de lunch rijden we nog een kilometer of tien tot Cañada Morales waar we op camping Montillana willen overnachten en de was moet gedaan worden. We zijn net op tijd want de beheerster staat op punt van vertrek voor een middag en avondje uit. Als we een plaats hebben uitgezocht begint het echter snel te betrekken en moeten we snel de tenten opzetten om droog te kunnen zitten. Van de was doen komt niets meer terecht. Nadat het twee uur lang zachtjes maar gestaag geregend heeft is het water op en kunnen we de tent uit om de avondmaaltijd te bereiden. Het blijft verder de hele avond droog maar het is wel fris. Als we tegen bedtijd op weg zijn naar het toiletgebouw staan we plotsklaps oog in oog met een jonge vos. Hij is niet schuw want hij blijft gewoon voor ons staan. We jagen hem weg, want wie weet wat voor streken hij nog in petto heeft.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Landschap nabij Benatae.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Cortijos Nuevos.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Rotsplantje.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

22 Mei 2018

Alcaraz – Siles

We krijgen een prima ontbijt voorgeschoteld wat we in gezelschap van een Nederlands stel nuttigen. Ook zij fietsen een deel van de route naar Andalusië. Vandaag moeten we een keuze maken wat de route betreft. De hoofdroute is behoorlijk pittig en er zijn vrijwel geen voorzieningen onderweg. Het alternatief, wij noemen het de 65+ pas, is wat minder heftig en tot het plaatsje Riopar circa 15 kilometer korter. Onze disgenoten kiezen voor de zware variant. Als we fietsend over de Plaza Mayor Alcaraz verlaten ontwaren we A-M&E op een terras aan het ontbijt. Een beetje aan de late kant want af en toe duurt de slaap langer dan ze zelf dachten. Gisteren hadden ze nog 14 extra kilometers gemaakt naar een camping die gesloten bleek te zijn. Nou dan heb je een uurtje langer liggen wel verdiend! Ook A-M&E hebben gekozen voor de pittige hoofdroute. In Reolid drinken we een kopje koffie voordat het zwaardere werk zich aandient. De kripjes spek die op de toonbank staan laten we voor wat het is. ( te vroeg ) Luttele kilometers verder bij de ingang van een nauwe diepe kloof is de weg versperd. Er staat een vangrail dwars over de weg en het is verboden deze te passeren. Met een beetje moeite kun je er aan de zijkant langs, wat we dan ook doen. Later op de route zien veel herten vaak solitair maar ook wel in groepjes. Als we in Riopar aankomen blijkt de camping op maandag en dinsdag gesloten. Een belletje aan de beheerster heeft geen resultaat. Zeven kilometer ten oosten van de route is nog een camping. Eerst maar even bellen, helaas ook nog gesloten tot half juni. Omdat het nog redelijk vroeg is besluiten we om door te rijden naar het 25 kilometer verderop gelegen Siles. In het plaatsje zelf willen we boodschappen doen maar moeten wachten tot zes uur voordat de winkels weer opengaan. De wachttijd doden we met het drinken van een kopje koffie met wat lekkers erbij! Uiteindelijk belanden we op camping Rio Los Molinos en zijn daar vrijwel de enige gasten. Mevrouw Molinos heeft goed ingeschat wat ze in huis heeft gekregen, alleen de faciliteiten voor de invalide medemens staan tot vertrek volledig tot onze beschikking!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Oh, dennenboom

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Geïmproviseerde lunch.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Olijfgaarden bij Siles.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

21 Mei 2018

Barrax – Alcaraz

Ondanks dat we gasten in het hostal zijn gaat men er schijnbaar van uit dat als je wilt ontbijten je daar nadrukkelijk om moet vragen. Ook nu gaat het weer bijna fout maar uiteindelijk krijgen we toch een tosta met boter en marmelade. Ver kun je hierop niet fietsen maar alles is beter dan niets. We rijden nog een stuk door het glooiende La Mancha en zien enorme velden met prei. De doorschieters waar na verloop van tijd de zaadbollen in komen zijn eruit gehaald en staan in grote plastic zakken op het land. Op het moment dat wij er langs komen worden deze zakken op een laadbord achter op een tractor geladen. De doorschieters blijken waardevol te zijn want de farmaceutische industrie maakt er een medicijn van aldus de mannen die de zakken aan het opladen zijn. Een stuk na het plaatsje Tiriez slaan we af en gaan de Via Verde de la Sierra de Alcaraz op. Het is broeierig warm en er is onweer op komst. In een half afgebouwd pand kunnen we schuilen en maken van de nood een deugd door een bammetje te eten op een geïmproviseerd bankje. Het onweer zet niet erg door en we kijken op de iPad wat de afstand tussen de vele tunnels is zodat we eventueel kunnen schuilen. We houden het niet droog en rijden zeker 2 uur lang in het regenpak over een niet al te best pad door de vele tunnels die soms wel maar meestal niet verlicht zijn. Onderweg maken we nog een praatje met een Deense mountainbiker die op weg is naar Valencia. Aan de modder op zijn fiets te zien gaat dit niet altijd over gebaande wegen. In Alcaraz belanden we in Hostal Los Rosales waar we allerhartelijkst worden ontvangen. De fietsen gaan mee naar de kamer en worden via de schuifdeur op het balkon gestald. We krijgen een welkomstdrankje en een schaaltje heerlijke nootjes! s’Avonds kookt mevrouw een heerlijke maaltijd voor ons. De tortilla-patata die daar een onderdeel van is brengt de vaders bijna in vervoering. Hij is in een woord fantastisch. Maar er is ook een dilemma. Hoe gaan wij om met dit gerecht van 25 cm. in doorsnee en circa 5 cm. dik? Is het de bedoeling dat we er een puntje van nemen? Is het onbeleefd om een groot gedeelte mee terug te laten nemen? Hadden we het telefoonnummer van Jort Kelder maar want die weet hoe het heurt! Uit beleefdheid maar met pijn in het hart laten we een derde deel voor wat het is en doen ons daarna tegoed aan malse lomo met salade. Ook heerlijk!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Onweer op komst.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Hoofdstraat Alcaraz.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Fietsen op het balkon.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

20 Mei 2018

Olmedilla de Alarcón – Barrax

Midden in de nacht worden we wakker van gestaag vallende regen die voor ons deze keer een aangenaam geluid veroorzaakt op het plaatstalen dak. Beschermd wonen is zo slecht nog niet. Onwillekeurig denken we ook even aan Anne-Marie en Ernest ( voortaan A-M&E )die vijftig meter verderop staan zonder afdak! Zij hebben ooit in Schotland gefietst dus kunnen wel tegen een buitje! Als we opstaan regent het nog steeds maar we kunnen droog inpakken. We ervaren nu dat een dure verpauperde camping toch nog een voordeel kan hebben! Na een uurtje fietsen verlaten we de route om het vestingstadje Alarcón te bezoeken. Er valt daar veel moois te zien mits het geopend is. Wij treffen uitsluitend gesloten deuren behalve van een bar en en een kleine mercado met streekproducten. Ook de toeristeninfo is geopend maar helaas geen stempel voor ons pelgrimspaspoort. Enigszins gedesillusioneerd verlaten we Alarcón zonder dat onze cultuurhonger is gestild. Helaas Alarcón was voor ons de omweg niet waard! A-M&E hadden het nog sneller bekeken dan de vaders en waren ook rap weer vertrokken. Als we enkele kilometers buiten het stadje zijn treffen we ze weer aan, maar ditmaal in de berm met pech onderweg. Een gebroken kabel van de voorderailleur. De vaders ( beide lid van de ANWB ) bieden hun diensten aan. Ernest en Joost sleutelen, Wim levert het materiaal en legt ergens één vinger op en Anne-Marie bewaard de rust en maakt een beeldverslag. In begin van de middag zijn we ter hoogte van Casas de Benitez waar de route zich voortzet langs een irrigatiekanaal het Travase Tajo Segura van 42 kilometer lang. Bij elke weg die het kanaal kruist staat een bord met het opschrift: prohibido el paso peligro. In principe zijn we elke keer als we zo’n bord passeren in overtreding, maar als we het vrij vertalen staat er: verboden maar niet voor pelgrims! We gaan de nacht doorbrengen in Hostal Cuatro Vientos in Barrax. De gastheer is een nogal norsig type en zijn vrouw denkt met luide stem de boel te moeten regelen. Een kleine bijscholingscursus volgen aan een hotelschool misschien?

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Alarcón.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Tébar

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Tot vervelens toe!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

19 Mei 2018

Arcas – Olmedilla de Alarcón

Omdat we voor negen uur willen ontbijten krijgen we een aangepast ontbijt, wat je met goed fatsoen geen ontbijt kunt noemen. Na een klein aanloopje moeten we gelijk weer de hoogte in. We rijden nu door uitgestrekte landbouwvelden tot aan Tórtola. Dan veranderd het landschap ineens weer naar bergachtig en fietsen we een nauwe kloof in waar zich ook een kolonie gieren ophoudt. Het is een prachtig gezicht als ze de vleugels uitslaan en majestueus door de kloof zweven. De bergbeklimmers die we later verderop bezig zien hebben heel wat meer moeite om de berg te bedwingen! In Valera de Abajo waar we een kop koffie drinken zijn we getuige van een voorbijtrekkende bruiloftsstoet. Alle feestgangers zien eruit om door een ringetje te halen. Opvallend! Op de camping mogen we onder een groot plaatstalen afdak staan. Gezien de vrij donkere lucht die er aankomt misschien geen overbodige luxe. Zo niet, dan hebben we in ieder geval een schaduwrijk plekje.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Piqueras del Castillo.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Zon en regen het dak houdt alles tegen!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

18 Mei 2018

Uña – Arcas

Als we na het ontbijt Uña verlaten liggen er twee pittige klimmen op ons te wachten. Eenmaal boven genieten we van de prachtige uitzichten. Langs de tegenover liggende bergwand denken we in eerste instantie een weg te zien lopen, maar blij nader inzien blijkt het een groot irrigatiekanaal te zijn. Wat zal dat een werk geweest zijn om aan te leggen! Een paar kilometer verderop stoppen we bij een grote parkeerplaats vanwaar je ongeveer 100 meter over een pad moet lopen om uitzicht te krijgen in een diepe nauwe kloof. Het is beangstigend diep! Op de parkeerplaats zelf hebben we een wijds uitzicht. We krijgen spontaan het marklin gevoel bij het zien van het in de diepte gelegen Villaba de la Sierra. Via het stadje Cuenca belanden we uiteindelijk in Arcas in Hostal Arcas de Agua. s’Avonds ervaren we dat ze hier een uitstekende keuken hebben. Anne-Marie en Ernest met wie we vandaag regelmatig stuivertje hebben gewisseld zijn het daar roerend mee eens.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Villalba de la Sierra

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Rijweg! nee Irrigatiekanaal.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

17 Mei 2018

Albaracín – Una

Om half zeven komt het motor/fietskamp tot leven. We verorberen da laatste acht sneetjes geroosterd brood die we royaal beleggen met roomboter marmelade en de befaamde chocapasta van Ed en Fred. Hier moeten we het voorlopig mee doen tot de koffie. We rijden van Albaracín tot aan Royuela langs een snel stromend riviertje door een prachtig afwisselend dal. In Calomarde drinken we koffie en versterken de inwendige mens met de man een half stokbrood rijkelijk belegd met omelet en kaas wat besprenkeld is met olijfolie. Omdat er de eerste 55 kilometer geen voorzieningen zijn bestellen we er voor elk van ons nog een voor onderweg. We kunnen het niet laten om wat kripjes spek in te laten pakken die als tapas op de toog staan! Na het nodige klimwerk komen we bij de oorspong van de Taag. De beelden erom heen zijn imposanter dan de bron zelf die nu nog een armetierig stroompje is. Vanaf de Puerto de El Cubillo ( 1617 mtr. ) een steile afdaling over een lengte van 5 kilometer naar 1200 mtr. Zó n afdaling vergt de uiterste concentratie van onszelf en overuren voor de remblokken. Na de afdaling eten we de laatste restanten van ons brood op en lessen onze dorst. We zien in de verte nog twee fietsers afdalen wat een prachtig gezicht is. Weldra voegen ze zich bij ons en maken we kennis met Anne-Marie en Ernest. Beide zijn evenals de vaders van Zeeuwse afkomst. Achteraf bekeken hebben we ze al eerder zien rijden over de Plaza del Torino in Teruel en ook stonden zij op de camping in Albaracín waar we vlak voor vertrek nog een praatje maakten met Anne- Marie. We gaan overnachten in Uña en belanden in Hostal Agua-Riscas. Samen met Anne-Marie en Ernest vormen we een kleine Zeeuwse enclave en nuttigen we gezamenlijk het avondmaal. Onze vriendelijke en attente gastheer doet zijn uiterste best om in het Engels uit te leggen wat er zoal op de menukaart staat en dat gaat hem goed af. Gezelligheid kent geen tijd en fietsers hebben altijd leuke verhalen voor elkaar dus is het al laat als we voor een welverdiende nachtrust onze Spaanse bedden opzoeken.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Moeilijke keuze.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

De vaders welkom bij Maria.

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Oorsprong Taag.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Oef, verkeerde afslag!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

16 Mei 2018

Teruel – Albarracín

Half negen schrikken we wakker, we hebben ons verslapen! Weg gaan naar de bar van het hostal waar we kunnen ontbijten. We bestellen een americano en een café con leche en zeggen er in het Spaans bij desayuno. Oftewel ontbijt. Mevrouw knikt en brengt de koffie. We wachten en wachten en zien wel dat er iemand in de keuken bezig is. Uiteindelijk vragen we nog een keer desayuno en laten daarbij de sleutelhanger met het kamernummer zien. Mevrouw zegt iets in het Spaans wat we niet begrijpen maar een behulpzame jongeman naast ons vertaald dat er geen ontbijt bij de kamerprijzen is inbegrepen. We vragen de jongeman de mevrouw uit te leggen dat we dat extra betalen. De jongeman zegt wat en de mevrouw knikt. Als we inmiddels ruim een half uur verder zijn is er nog steeds niets gebeurt. We geven het op, betalen de kamer en de koffie en verlaten leeg en laat het hostal. Bij de nabijgelegen Dia Mercado stillen we onze honger voordat we weer op de fiets stappen. Onderweg komen we een Nederlands meisje tegen die in haar uppie vanuit Portugal naar huis fietst, dapper hoor! De route naar Albaracín is prachtig en afwisselend qua natuurschoon. Een bepaald gedeelte met enorme rotsblokken herkennen we onmiddellijk van onze vorige tour. Op de camping in Albaracín hebben we drie Nederlandse motorrijders uit de omgeving van Zutphen als buur. Aardige en vrolijke mannen die je om een boodschap kunt sturen. We hebben alleen een paprika nodig en die brengt één van de mannen graag voor ons mee uit het dorp. Hij is van het formaat suukerpee ( de paprika hé ) De buren verzorgen ook nog het toetje voor ons. Ze hebben nogal wat risotto over en anders gooien ze het weg. Nou de vaders weten er wel raad mee en de pan gaat schoon leeg. Omdat we op een strategisch punt staan ( tegenover het kraakheldere toiletgebouw ) hebben we weer gezellig en veel aanloop. Veelal van landgenoten waarvan er veel op deze camping staan.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Imposante natuur

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bermbloesem

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Doorkijkje

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

15 Mei 2018

Cedrillas – Teruel

◦ We beginnen de dag met een klim van 8 kilometer lang naar de top van de Puerto de Cabigordo, die op 1600 meter hoogte ligt. Als we vertrekken is het slechts 4 graden Celsius en we hebben weer eens tegenwind. Eenmaal de top bereikt moeten we een afdaling maken waar we als een berg tegenop zien. Bibberend van de kou stoppen we in Corbalán waar we in een bar een half uur nodig hebben om weer op temperatuur te komen. Halverwege Corbalán en Teruel komen we twee Nederlandse mannen tegen die zowaar in de korte broek fietsen. Dit doet ons vermoeden dat de temperatuur verder naar beneden wel oké is en dat blijkt ook zo te zijn. Teruel bezochten we al eerder tijdens de route El Cid. We drinken nu koffie bij de prachtige bakkerij waar we toentertijd hebben ontbeten. De kwaliteit is nog steeds top en de jongedame die ons bedient ook! We rijden om de oude binnenstad en langs de Spaanse trappen Teruel weer uit. Na zeven kilometer zijn we in San Blas waar we een bushokje als restaurant inrichten voor onze broodmaaltijd. Als we met de maaltijd gereed zijn en weer willen vertrekken ontdekt Joost dat hij een voortas mist. Verloren, nee dat bestaat niet. Gestolen? dat zou kunnen tijdens het koffiedrinken. Vergeten mee te nemen uit het hostal in Cedrillas? Dat kunnen we haast niet geloven. Om het laatste uit te sluiten bellen we met het hostal en vragen naar de jongedame die zo graag Engels spreekt. Ze gaat informeren en komt met het goede bericht dat er een grijze tas gevonden is waarin onder meer slippers en een blauw gastankje zitten. Wat een opluchting! De vraag is nu, hoe krijgen we de tas weer in ons bezit? Ook daarvoor heeft de jongedame een oplossing. Haar tante moet vanavond in Teruel zijn, en als we naderhand ons overnachtingsadres doorgeven, zal ze daar de tas aan ons overhandigen. Eind goed, al goed.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bergpas.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Brrrrr.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Teruel, Spaanse trappen.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

14 Mei 2018

Fortanete – Cedrillas

Vandaag staan er drie bergpassen op het menu del dia. De Puerto de Villarroya van 1701 mtr. De Puerto de Sollavientos van 1507 mtr en een bergpas die geen naam mag hebben maar wel 1600 mtr. hoog is. Het verval tussen de passen ligt tussen de 200 en 300 mtr. We kunnen dus aan de bak! We zitten behoorlijk op hoogte en dat is aan de temperatuur goed te merken. Om weer wat op te warmen, eten we in een bar bocadillos met warme tortilla. De mevrouw die dit voor ons verzorgd is heel aardig en vertoond ons deels een voorkomen die in dit berglandschap absoluut niet misstaat. Vol goede moed gaan we verder. Rond drie uur in de middag arriveren we aardig uitgewoond in Cedrillas. In Hostal Ramiro kunnen we gelijk aanschuiven voor een menu del dia. De jonge dame die ons ontvangt spreekt goed Engels en geeft deskundig uitleg bij het keuzemenu. Later vertrouwd ze ons toe dat ze het prettig vind als er gasten komen die Engels spreken omdat ze dan, wat ze op school geleerd heeft, in de praktijk kan toetsen. Vanaf ons balkon zien we een man richting camping fietsen die al sinds 2003 gesloten is. Vanuit de hoogte krijgt hij van ons de nodige informatie en besluit hij onze buurman te worden voor de komende nacht. De vaders hebben beide wat last van darmkrampjes. De veroorzakers zijn mogelijk de kuipjes roomboter bij het ontbijt. Achteraf gezien bleken die een jaar over de datum te zijn. Met een tabletje Imodium hopen we spoorloos de nacht door te komen.

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Ja, daar staat het.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Berglandschap.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

13 Mei 2018.

La Todolella – Fortanete

Na het ontbijt fietsen we terug naar de route en beginnen gestaag aan een beklimming die het grootste deel van dag in beslag zal nemen. Het is behoorlijk fris deze morgen maar op ons koffieadres in Mirabel brandt de kachel en is het lekker warm. We zien enkele bezoekers genieten van knapperig stokbrood met een warme tortilla. Dat lijkt ons ook wel wat en de bestelling is snel geplaatst. Het broodje overtreft al onze verwachtingen en het trauma van gisteren is als sneeuw voor de zon verdwenen. Vanaf Cantavieja worden we echt op de proef gesteld en begint de beklimming naar de top van de Puerto de Cuarto Pelado over een lengte van 12 kilometer tot een hoogte van 1657 meter. Eenmaal op de top maken we nog een kleine afdaling naar Fortanete. We belanden in hotel Mercadales waar de eigenaresse ons zeer behulpzaam is met onze bagage. s’Avonds krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld bestaande uit streekproducten en alles in eigen keuken bereidt. Als we aan het postre toe zijn moeten we een keus maken uit drie even smakelijk uitziende creaties. Die keuze is moeilijk en achteraf hadden we het derde toetje er ook maar bij moeten bestellen, zo lekker! Voldaan zoeken we op tijd onze bedden op want morgen volgt er weer een pittig dagje!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Twee dagen heisteren!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Hoe sterk is de eenzame fietser……

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Zo sterk dus!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Mirabel.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

12 Mei 2018

Fuentespalda – La Todolella

De tenten gaan mooi droog de tassen in, daar zijn we altijd blij mee! In het mini – bergdorp Herbés gaan we voor een kopje koffie. We laten onze fietsen in een lager gelegen straatje staan en lopen zelf 116 treden omhoog naar de bar. We bestellen una americano en una cortado. Omdat we voorlopig geen mercado tegenkomen vragen we er een broodje jambon bij. Het droge stof gehalte van van zowel brood als ham is van zo’n hoog gehalte er telkens een slokje koffie bij moet om het weg te krijgen. Na de helft van het broodje is de koffie op. De rest van het broodje gaat mee in een servetje als noodrantsoen. We krijgen een zware klim van zo’n 5 kilometer lengte voor de kiezen met een gemiddeld stijgingspercentage van 9 procent. De klim heeft nogal wat gemene trekjes van 9 tot en met 11 procent. Daar worden de vaders niet zo vrolijk van, zo we dat al waren na dat broodje! Tot overmaat van ramp worden we ook nog getrakteerd op regen, hagel en een paar slagen onweer. Het lukt niet om in Forcall te overnachten. Het hotel is completo en in het hostal is niemand aanwezig. We klampen een Spaanse mevrouw aan en zij weet ons duidelijk te maken dat we door moeten fietsen naar La Todolella een paar kilometer bezijden de route. We zijn van harte welkom in hostal El Guerrer.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Niet gezwicht, winkel dicht!

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Doorkijkje Morella.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Uitzicht vanaf de burcht Morella.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

11 Mei 2018

Bot – Fuentespalda

Om half negen verlaten we onze romneyhut en kachelen verder over de via verde die we enkele kilometers voor Valderrobres verlaten. Hier ontmoeten we een Vlaming die vanaf 26 maart onderweg was. Gestart in Santiago de Compostela en via Sevilla, Cordoba en Girona weer terug naar Vlaanderen. Hij was nu op de helft en trof volgens zijn zeggen vandaag de mooiste dag tot nu toe wat het weer betreft. In Valderrobres slaan we flink in en Wim gaat naar de Chinees voor een nieuwe bidon! We slaan onze tenten op op camping La Font in Fuentespalda. We doen de was en nuttigen daarna een voedzame maaltijdsoep.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Donkere wolken pakken samen.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Rupsenkolonie

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

10 Mei 2018

La Bisbal de Faset – Bot

Mevrouw verwend ons met een superontbijt en we krijgen twee appels en een fles water mee voor onderweg. Voor de kamer, het diner en ontbijt tikken we totaal € 68,- en een paar klompjes af. Dit bestaat dus nog in het binnenland van Spanje. Het menu del dia verrast ons met een maaltje varkenspootjes. Menigeen gruwt ervan maar wij Zeeuwen die vroeger een abonnement hadden bij de spekclub van Bant zijn er mee opgegroeid. Smullen dus! Als dessert plukken we clandestien kersen uit een langs de weg gelegen boomgaard. Iets voorbij El Pinell de Brai komen we op de Via Verde de La Terra Alta. Tot 1973 reden hier nog treinen en nu na asfaltering is het een veel gebruikt fietspad. Bij aanleg hiervan hebben ze wel de rail verwijderd maar de bielzen laten liggen wat nu goed merk- en zichtbaar is. Het traject is bezaaid met tunnels waarvan de langste meer dan 700 meter lang is. Vlak naast de via verde bij Bot ligt de camping Terra Alta. Voor een luttel bedrag krijgen we een tweepersoons hut die tot onze verassing van een airco is voorzien. Zeer welkom na een warme dag!

Geplaatst in Spanje 2018 | 1 reactie

Rent een half ronde tent

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bijna rijp maar goed te pruimen

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

9 Mei 2018

Montblanc – La Bisbal de Faset

We drinken nog een kopje koffie in Montblanc en maken kennis met een nieuwe snack, een spinaziebroodje met rozijnen. Niet lang daarna zijn we Espluga. Ook hier zien we veel gele linten. We fietsen nog steeds in Catalunya waar we deze linten overal zien. Het is een teken van protest in verband met de gewenste onafhankelijkheid. Enkele kilometers verderop bezoeken we het fraaie klooster van Poblet. Aan twee Franse echtparen moeten we veel vertellen over de reis en onze fietsen. We nuttigen een menu del dia waarvan de primo bestaat uit een sopa catalunya, een geweldige soep waar we niet over uitgepraat raken. Vervolgens een runderwang en een schaaltje volle romige yoghurt. Hiervan fietsen we zelfs vrolijk verder. We zoeken onderdak in La Bisbal de Falset. Klop en er wordt opengedaan gaat hier niet op maar de telefoon brengt uitkomst. Cal Trucafort verwend ons met onderdak en een goede maaltijd.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Espluga

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Berglandschap

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Klooster van Poblet

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

8 Mei 2018

Manresa – Montblanc

Na het ontbijt bij Pro Juventute verlaten we het mooie stadje Manresa en rijden richting Ingualada. Het is vrij zonnig weer en het zal volgens de weersvoorspelling vandaag ruim 20 graden worden. De keuze is reuze tussen de koffietentjes in Ingualada. Bij toeval komen we bij de beste bakker terecht. We worden niet teleurgesteld en nemen ook nog een paar heerlijke belegde broodjes mee voor onderweg. In de nabij gelegen supermercado scoren we ook nog een mooi stevig rozijnenbrood. We kunnen weer even vooruit! Ons einddoel voor vandaag is Camping Montblanc Park een camping met voorzieningen die wij graag zien na een lange dag fietsen. Voor het zover is moeten er nog de nodige heuvels overwonnen worden. Als we om half zeven aardig uitgewoond de camping bereiken blijken het restaurant en de winkel vanwege een kleine verbouwing twee dagen gesloten te zijn. Zodoende blijft het vanavond bij cup a soup en rozijnenbrood en een zakje nootjes. Vermoeid en maar half voldaan kruipen bij de invallende duisternis in onze iglo’s.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Doorkijkje

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Bermprikkels

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

7 Mei 2018

Espinelves – Manresa

De eerste nacht in onze nieuwe tentjes is prima bevallen. Wim verleend ongevraagd en per telefoon roomservice aan Joost zodat die ook op tijd uit de veren is. In de loop van de morgen steeds meer zon en een aangename temperatuur. Rond een uur of drie slaat het weer om in fikse regenbuien en onweer. Met de nodige vertraging belanden we, uiteindelijk toch nog doorweekt, in Manresa. We gaan de nacht doorbrengen in de oude binnenstad bij de organisatie Pro Juventute en op vertoon van ons pelgrimspaspoort krijgen we ook nog eens 10% korting.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Spanje, Todolella (the place to be met 147 inwoners)

Zijn de vaders van de aardbodem verdwenen? Zijn ze soms verdwaald? Of maken ze de Spaanse wegen zo onveilig dat de politie ze voorlopig achter slot en grendel heeft gezet? Niets van dat alles. De vaders fietsen nog steeds door het Spaanse bergland maar hebben het een beetje zwaar, soms wel een beetje veel zwaar. De dagelijkse beklimmingen vergen veel van mens en materiaal. Niet alleen de remblokken en de banden slijten, maar ook de vaders zelf zodat we af en toe op ons tandvlees rijden cq. lopen bij een langdurige stijging van hoog gehalte. Factoren als: slecht weer, traject zwaarder dan gedacht, laat aan komen op het overnachtingsadres en de vroeg invallende duisternis zorgen er mede voor dat er van een verslag weinig cq. niets terecht komt. Voorlopig gaan we een kort overzicht per dag geven zodat onze volgers in ieder geval weten waar we tot nu toe zijn geweest. 6 mei 2018 Gerona – Espinelves Een goed begin is het halve werk. Het regent zo hard dat het zwembad op de binnenplaats van het hotel wel een bubbelbad lijkt. De dag door regelmatig buien. Na zestig kilometer kunnen we de tenten droog opzetten! Dat dan weer wel.

Geplaatst in Spanje 2018 | Een reactie plaatsen

Fietstocht 2018

Beste familie en (fiets)vrienden,

Op zaterdag  5 Mei gaan de vaders weer van start voor hun jaarlijks uitje van circa vijf weken fiets- en waar mogelijk kampeerplezier.  We gaan deze keer weer, naar wat wij vinden, een van de mooiste fietslanden van Europa namelijk, Spanje.

We hebben daar inmiddels  vrijwel alle langeafstandroutes gefietst, behalve die langs de oostkant naar het zuiden.

We gaan van start in Girona. Hier neemt onze steun en toeverlaat Paul Benjaminse ons figuurlijk bij de hand en loodst ons met zijn reisgids Onbegrensd fietsen naar Andalusië, naar de mooiste steden in het zuiden van Spanje.

Uiteindelijk strijken we neer in Sevilla, waar op 13 juni een groene vogel van Transavia aanwezig zal zijn om ons huiswaarts te vliegen.

We vinden het nog steeds prettig om berichtjes en commentaar te ontvangen als we onderweg zijn. Dit is nu eenvoudig te realiseren via ons e-mailadres:  onzevaders@gmail.com

Met vriendelijke groet,

De vaders, Joost en Wim

Geplaatst in Spanje 2018 | 3 reacties