Categorie archieven: Spanje 2014

De vaders weer op de fiets, met deze keer het plan om de tweewielers op Spaanse bodem te zetten.

Zondag 8 juni 2014.

Zondag 8 juni 2014.

Omdat het vanmorgen vroeg nog pijpenstelen regende verlengen we onze nachtrust tot kwart voor zeven, dan is het droog genoeg om op te staan.
Er was nogal reuring afgelopen nacht. Rond een uur of één vond er een ploegwissel plaats bij één van de roparunteams. De afgeloste lopers en fietsers hadden blijkbaar geen besef van dat er nog meer mensen op de camping stonden. Ze klepten er bij aankomst in ieder geval lustig op los.
Zo rond half vier werd het hele roparunkamp opgebroken en vertrok de hele verzorgingskaravaan naar elders om de boel weer op te bouwen. Ze waren daar net op tijd mee, want de onweers- en regenbuien dienden zich in rap tempo aan.
Ons ontbijt is vanmorgen wat aan de karige kant. De sinaasappelmarmelade van de intermarché en de tubes chocoladepasta van Ed en Fred zijn op. We hebben nog een stokbrood van gisteren ( o, o, wat taai! ) en wat roomboter. We doen het er mee en schuiven de situatie onder het hoofdstuk: Vervelend maar niet meer dan dat.
Rond negen uur verlaten we de camping en rijden in Noyon voorbij een mooie boulangerie, we gaan toch maar even terug en kunnen zo ons petit dejeuner alsnog aanvullen met een pain aux raisins.
Na een stukje binnendoor zitten we al snel op de autoweg A1 richting Lille. Onze chauffeur zet er flink de sokken in maar neemt wel de voorschriften en de reglementen in acht. Desondanks lukt het hem een Porsche Panamera voorbij te rijden. Het vreemde aan deze auto is dat hij een Frans kenteken heeft maar het stuur aan de rechterkant zit. Het stuur rechts is toch een typisch Engels verschijnsel. We zien het wat verderop nog een keer, maar nu bij negen Engelse motorrijders.
We rijden achter een personenbusje aan met een Belgisch kenteken. Achterop het busje de wervende tekst: ,,Actieve vakantie’s voor levensgenieters”. Als we er naast rijden en nieuwsgierig opzij kijken, barsten we in lachen uit. In tegenstelling tot de tekst zien we drie onderuitgezakte mensen die de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt hebben maar aan hun gezichten te zien het Zwitserleven gevoel nog bij lange na niet.
De reis verloopt voorspoedig en om kwart voor twee draaien we de Valkenhof in Nijkerk op waar de familie al buiten staat om ons te verwelkomen. Ook de kleinkinderen van Joost zijn erbij, zij hebben vol ongeduld de laatste dagen afgeteld en zijn blij dat opa en oom Wim weer thuis zijn, dan kan opa binnenkort weer zijn befaamde pannenkoeken voor ze bakken!
Weer thuis na vijf mooie weken. We hebben genoten van de diversiteit in het landschap in zowel Spanje als Frankrijk . Wat hebben we genoten van de zonnige dagen met aangename temperaturen. Wat hebben we af en toe gemopperd op de regen, de kou en de veelvuldige tegenwind. Wat hebben we genoten van de Spaanse cultuur, de architectuur en niet te vergeten, het menu del dia. Wat hebben we genoten van de gastvrijheid en behulpzaamheid van de plaatselijke bevolking die we mochten ondervinden in beide landen.
En last but not least wat hebben we genoten van onze fietsende medelanders die we onderweg hebben ontmoet.
Dank je wel, Teun & Gonnie, Ria & Martin, Marjo, Jos & Eric, Dees & Balt en Tineke & Johan voor jullie aangenaam gezelschap en mooie verhalen. Dank je wel Izaäk & Riet voor de lift naar Spanje en de catering onderweg. Muchas Gracias Carlos Calzada Recio por las hermosas foto’s de Trujillo. Dank je wel chauffeur voor het snel transport van Noyon naar huis, het aanpassen en corrigeren van de website en je optreden als buitenlandcorrespondent. Dank je wel Pelgrimsvriend Bas uit Vlissingen dat je de moeite hebt genomen om helemaal naar Spanje te komen om te kijken of het wel goed ging met Basje. En bedankt jullie trouwe volgers voor jullie commentaren, aanmoedigingen en warme woorden die we vooraf en tijdens onze fietstocht mochten ontvangen.
Nu we toch aan het bedanken zijn mogen we de belangrijkste personen niet vergeten, onze naaste familie. Zonder hun steun en support zou het niet mogelijk zijn geweest deze geweldige fietstocht te realiseren . Muchas, Muchas Gracias!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Favoriete borden onderweg

Het eerste lievelingsbord

Het eerste lievelingsbord

Het tweede lievelingsbord

Het tweede lievelingsbord

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zaterdag 7 juni 2014.

Zaterdag 7 juni 2014.

We nemen afscheid van de buren en wensen ze een Bon Camino. Zelf moeten we terug naar Liancourt om weer op de St. Jacobsroute te komen. Lekker afdalen dus. Maar we weten ondertussen drommels goed dat de afdaalmedaille twee kanten heeft. Als we uitkomen in het centrum en de medaille omdraaien staat er in grote cijfers 10%. We weten genoeg, we moeten vol aan de bak. Het komt in de annalen als een van de zwaarste stukjes van deze fietstocht.
Rond het middaguur zijn we in Compiegne, steken de brug over de Oise over en fietsen een stuk over de boulevard met zijn prachtige platanen. In een buitenwijk stuurt Basje ons de bosjes in over een zeer slecht pad waaraan een soort Roma nederzetting is van vele caravan’s. Het laatste twintig meter moeten we ons lopend via een smal paadje door de bosjes wurmen om weer op de openbare weg te komen. Adieu, Allee des Nomade.
Na Compiegne fietsen we via de D130 het Foret de Laigue in, een lange rechte weg.
We rijden een zijweg voorbij en Joost die voorop fietst ziet op Basje dat we hierin hadden gemoeten. Hij roept: we zitten niet goed,en remt onmiddellijk fors af.
De gevolgen zijn desastreus. Wim kan Joost niet meer ontwijken, raakt zijn achterwiel, smakt half op het asfalt en schuift de berm in. Als we van de schrik bekomen zijn en de schade opnemen blijkt de knie van Wim behoorlijk beschadigd door het ruwe asfalt.

De knie

De knie

We maken de wond zo goed mogelijk schoon, ontsmetten de boel en leggen een noodverband aan. Gezien de aard van de verwonding lijkt het ons beter om een dokter te bezoeken. In de kleine dorpjes is niets te vinden. Bij het toeristenbureau in Shiry Ourscamp krijgen we het advies naar het hospitaal in Noyon te gaan. De stad ligt op onze route en de weg naar het hospitaal is goed aangegeven zodat we er linea recta heen rijden. We melden ons bij de afdeling urgence waar we de molen ingaan, de papiermolen wel te verstaan. Voorts moet Wim nog bewijzen dat hij Wim is. Dan moeten we wachten tot we aan de beurt zijn.
Als het zover is worden we door een eerste hulp verpleegkundige naar een behandelkamer geloodst. Ze spreekt redelijk goed Engels wat de conversatie een stuk gemakkelijker maakt. De wond wordt vakkundig schoongemaakt, en met een soort Betadine behandeld. Één en ander gaat, aan Wim te zien, niet geheel zonder pijn gepaard. Als de schoonmaak achter de rug is wordt de eerstehulparts erbij gehaald die de knie ook nog eens goed bekijkt en vervolgens het onderbeen in verschillende standen draait, duwt en trekt. Geen breuken of ander ongemak constateert hij. De knie wordt vervolgens in het verband gezet. Hiermee is de behandeling nog niet achter de rug. Moet er nog een tetanus injectie gezet worden? Omdat er maar moeizaam een druppeltje bloed uit de vingers geperst kan worden zijn twee testen nodig om te bepalen dat Wim zijn afweerniveau voor tetanus te laag is.
Nadat de spuit gezet is overhandigd de verpleegkundige ons nog een lijst waarop nogal wat items zijn aangevinkt. Met de lijst moeten we naar de farmacie die ons gaat voorzien van de nodige verbandmiddelen, pleisters, Betadine gel en pijnstillers. Het advies vanuit het hospitaal is om de wond vier maal per etmaal te behandelen. Met een grote plastic zak vol medische hulpmiddelen verlaten we de farmacie en dan te bedenken dat niet eens alles op voorraad was!
We rijden de stad uit en zetten koers naar het vier kilometer oostelijk gelegen Salency waar we op camping le Etang de Moulin de nacht gaan doorbrengen.

Op de camping hebben zich ook twee teams geïnstalleerd die meedoen aan de Roparun, een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam. We doen er ons voordeel mee en mogen een rol huishoudfolie van hen gebruiken zodat Wim van knie waterdicht kan verpakken voordat hij onder de douche gaat.
We koken zelf ons galgenmaal. Voor de laatste keer in Frankrijk eten we ons lievelingstoetje, Riz au Lait saveur vanille. Slechts vijfhonderd gram per persoon, maar zóóóó lekker!

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Vrijdag 6 juni 2014.

Vrijdag 6 juni 2014.

Ferme de Damply verhuurt niet alleen kamers maar heeft ook een feestzaal voor bruiloften en partijen.
In deze ruimte wordt het petit dejeuner geserveerd. Omdat we de enigste gasten zijn hebben we de ruimte in lege zaal.
In het midden van de zaal staat een schraag opgesteld met aan de langszijde aan beide kanten een stoel.
In het midden van de schraag staat het petit dejeuner gereed. Stokbrood, koffie, boter, een schaaltje confiture en voor beiden een flesje jus de orange
Zelden hebben we een ontbijt in een zo grote lege ruimte gebruikt. Bizar!
Om acht uur laten we Ferme de Damply achter ons, zoeken de route weer op en zetten Basje aan het werk. De zo’n schijnt volop, het belooft een warme dag te worden! De hellingen zijn pittig vandaag, we worden weer met de neus op de feiten gedrukt hoe een helling van acht á negen procent aanvoelt. Zo hoha’en we naar
Meru waar we bij de Aldi boodschappen doen. Als we verder doorfietsen naar het stadscentrum komen we langs een weekmarkt. Bij een mobiele grill zien we iets liggen waar we het op deze fietstocht regelmatig over hebben gehad. Een zo te zien botermalse gegrilde hips, of zoals ze op Schouwen- Duiveland zeggen een knoesje. We kunnen de verleiding niet weerstaan en in ruil voor ééénige euro’s mag het knoesje mee in de fietstas.
Maar niet voor lang, in Ste-Geneviéve staan mooie bankjes in de schaduw, de hoogste tijd om het nog warme knoesje alle eer aan te doen die het verdient.
Tijdens de maaltijd hebben we uitzicht op de kerktoren waar ze bezig zijn de torenspits te renoveren. De oude torenspits wordt, met gebruik van hedendaagse techniek, in een nieuw jasje gehesen.
De werklui hebben nog enkele uren te gaan tot het weekend begint en wij ook zoiets voordat we in Liancourt op de camping zijn.
Liancourt ligt behoorlijk van de route af maar is de enige mogelijkheid om op dagafstand te kamperen.
Zodoende verlaten we in Mouy de route en rijden via de D137 naar het centrum van Liancourt. Daar staat al een bord richting Caravanpark La Falloise, er volgt nog een lange, stevige klim voordat we het park oprijden.
Bij de acceuil ontwaren we achter het raam een bordje waarop geschreven staat: Complet. We maken ons er niet druk om want hetzelfde bordje stond er in 2011, ook al toen we hier ook de nacht doorbrachten.
Toen met onze Belgische pelgrimsvrienden, nu krijgen we later op de dag drie echtparen uit de kop van Noord-Holland als buren. Mensen van rond de zestig Voor het eerst samen een lange fietstocht en dan, hoppa meteen maar naar Santiago.
Met zes man op pad vereist nogal wat aanpassingsvermogen, maar iedereen doet graag zijn zegje over hoe en waar de tenten komen te staan, wat er gegeten gaat worden en wat daar zoal voor nodig is. Het dagverslag wordt, onder het genot van een kopje koffie met algemene stemmen goedgekeurd. Als deze mensen geestelijk en fysiek heelhuids in Santiago aankomen hebben ze hun compostolaat dubbel en dwars verdiend! Hopelijk willen ze onderweg wel de steun van Jacobus aanvaarden, de ondersteuning van Bosch hebben ze al!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Donderdag 5 juni 2014.

Donderdag 5 juni 2014.

Gisteravond klaarde het weer op naar strak blauw en zakte de temperatuur als een speer naar beneden het werd echt koud en we diepten een lange thermo-onderbroek uit de tas om warm te blijven. Joost die wat kouwelijker is aangelegd dan Wim heeft hem niet eerder uitgedaan dan vanmorgen om zes uur. Het blijft koud deze morgen dus de warme kleding komt weer goed van pas.
Het zit niet mee vandaag we moeten vijfenveertig kilometer fietsen voordat we een vingerhoed koffie kunnen nuttigen.

En dan is er koffie

En dan is er koffie

Of toch niet

Of toch niet

Eerder hebben we al wel onze dagelijkse test uitgevoerd bij een artisan boulangerie, we zijn op zoek naar de beste pain au raisin van Frankrijk. Het testexemplaar van vandaag is tot nu toe de lekkerste!
Als we rond een uur of één lunchen is de zon volop aanwezig en ligt de natte boel al snel te drogen op het gazon van de Marie.
Als we weer opstappen moeten we een keus maken, of we gaan naar camping Canada een kilometer of zeven verderop of we rijden verder door naar Oinville waar de mogelijkheid is bij een particulier, madame Pamela Durant, in de tuin te overnachten. Waarschijnlijk hebben Dees en Balt bij Pamela in een kamer overnacht. Dat denken vanwege een pijl in het boekje bij deze plaats. Het wordt na enige discussie optie twee. Wim ziet het wel zitten in Pamela’s tuintje! Als we bij Pamela voor de deur staan wordt er niet opengedaan, zelf na langdurig op de bel gedrukt te hebben blijft de deur gesloten en is er geen teken van leven. We geven niet op en wachten nog twintig minuten. Als we op het punt staan om te vertrekken komt er een jongeman naar ons toe. Hij doet een heel verhaal in het Frans wat we niet helemaal kunnen volgen, maar één ding is duidelijk Pamela haar tuintje is vandaag niet toegankelijk voor deze pelgrimsgangers. De jongeman verwijst ons naar Ferme de Damply om te overnachten, weliswaar niet in de tuin maar op een kamer.
We zijn welkom en krijgen een ruime kamer voor vier personen. Het beddengoed en de handdoeken zijn keurig schoon, de rest nemen we met een korreltje zand!
In het gehucht Damply is niets eetbaars te krijgen zodat Wim op de fiets naar Seraincourt rijdt en de plaatselijke epicerie met een bezoek vereerd. Als hij bij de winkel komt krijgt hij spontaan een déjà vu gevoel, in 2011 kochten we hier water en sap om onze dorst te lessen.
Op onze kamer krijgen we een beetje het vermoeden wat ons morgen te wachten staat. Op het bed van Wim ligt namelijk een HoHa matras en de vloer is voorzien van hoha laminaat dat prettig onder onze voeten golft!
Vol verwachting over de dag van morgen deinen we het bed in. Welterusten kapitein Iglo. Welterusten kapitein Haak.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Woensdag 4 juni 2014.

Woensdag 4 juni 2014.

Als we om zes gewekt worden door de telefoon is pluvius nog steeds druk in de weer en hij heeft vannacht al zo goed zijn best gedaan! We blijven nog een half uurtje liggen maar slapen lukt niet meer. Zoveel mogelijk pakken we de spullen in onder het tentdoek. Als het ophoud met regenen gokken we erop dat het even droog blijft zodat we buiten kunnen ontbijten er is namelijk nergens een overdekte plaats op de camping. We krijgen het brood droog naar binnen, maar verder geen clementie van pluvius de tenten gaan doorweekt de tassen in.
De hele morgen vallen er regelmatig regenbuien maar we hebben wel voor de wind en dat scheelt een slok op een borrel.
Als we door een klein plaatsje rijden horen we achter ons iemand roepen: jullie gaan de verkeerde kant op!
De uitroep is afkomstig van een stel wat in een hokje op het plein zich aangenaam verpoost onder het genot van een kopje thermoskoffie en voor de mevrouw ook nog een sigaretje erbij. We maken een praatje en als we aanstalten maken om aan de overkant in een bar een kopje koffie toegaan drinken, stappen ze ook op en gaan verder op weg naar Santiago met ondersteuning van Bosch en Jacobus!
In de bar ( jaren vijftig ) bestellen we twee koffie. We hadden ook nog keus tussen zeven smaken aanmaaklimonade, maar we houden het op een bakkie.
Madame Odette rommelt wat in het keukentje en zet op de bar twee koffiekopjes gereed die ze vervolgens bij ons op tafel zet. Une moment s.v.p. Enige tijd later komt ze weer naar onze tafel met een steelpan in haar hand. We kijken elkaar even aan en weten bijvoorbaat wat ons te wachten staat! Hadden we nou toch maar aanmaaklimonade besteld!
In Bonneval gaan we tussen de middag iets warms eten bij de Turk. De zaak zit aardig vol wat er meestal op duidt dar er goed gegeten kan worden. De beste man maakt het helemaal waar! Buiten blijven de buien vallen en er is zelfs een slag onweer bij. De eigenaar van de zaak draait het zonnescherm wat uit zodat onze fietsen droog staan. Tijdens het eten zijn we getuige dat gemeentewerken een fraai richtingsbord van de pelgrimsroute naar Santiago plaatst. Hulde!!
De middagpauze is voorbij en we gaan weer verder. Helaas is de wind gedraaid en komt nu uit het noord-westen. We moeten nog hard werken voordat we in Chatres zijn om te overnachten.
We vragen ons af of het gras op de kampeerplaatsen net zolang zal zijn als het in 2011 was. We worden niet teleurgesteld en ervaren dat de norm minstens twintig centimeter is!
We zoeken een plaatsje dicht bij het toiletgebouw en nog dichter bij een stroompaal zodat Wim weer zijn hobby kan uitoefenen, op slinkse wijze illegaal stroom aftappen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Dinsdag 3 juni 2014.

Dinsdag 3 juni 2014.

Als we camping Le Bec de Cisse in Vouvray verlaten valt er bij de receptie nog geen teken van leven te bespeuren.
Om de route weer op te pakken rijden we een stukje alternatief. We volgen de loop van de Loire nog een stukje naar het oosten tot Vernou-sur-Brenne, dan de D46 tot Chancay en de beurt is nu weer aan Basje om ons te begeleiden.
In Château Renault maken we een koffiestop. Het is marktdag vandaag. We lopen even de kraampjes langs om te kijken wat er zoal te koop wordt aangeboden.
Vier washandjes voor vijf euro. Joost is op een camping langs de Atlantische kust zijn favoriete washandje kwijt geraakt en ziet een nieuwe wel zitten. We vragen de mevrouw wat één washandje kost. Ze neemt de tijd om goed na te denken en zegt dan: één euro! Zo komen we er achter dat in Frankrijk op de markt je euro één euro vijfentwintig waard is!
We slaan nog wat lekkers in van het varken bij een mobiele traiteur en doen de rest van de boodschappen bij de intermarché. Voor we verder gaan schuilen we even voor een buitje, het zag er de hele tijd al dreigend uit!
Op het terrein van het ziekenhuis in Vendome staan mooie bankjes om te lunchen, we maken er dankbaar gebruik van en smikkelen van het varkentje. We overwegen nog om even ons cholesterolgehalte te laten meten maar zien daar toch maar vanaf.
Het is vandaag minder druk met pelgrims die ons tegemoet komen. We tellen er in totaal negen stuks.
Aan het eind van de middag melden we ons op camping Municipal la Varenne in Morée. De eerste camping tijdens onze fietstocht waar we met een handdruk worden ontvangen door de beheerster, vervolgens leidt ze ons de camping rond en geeft tekst en uitleg. Mochten we naderhand nog vragen hebben dan kunnen we altijd aanbellen bij haar chalet!
Naast de camping staat een fritterie waar we s’avonds een salade en een entrecote eten van prima kwaliteit op mooi opgemaakte borden.
Buiten heeft pluvius het heft weer in handen genomen en strooit met milde hand zijn buien en zijn buitjes over het Franse land. Welterusten pluuf we gaan lekker slapen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Maandag 2 juni 2014.

Maandag 2 juni 2014.

Kwart voor acht zijn we gereed om te vertrekken en staan bij de uitgang voor een gesloten hek. We zien dat het hek te openen is middels cijfercode maar die is ons niet bekend. Het kantoor is gesloten en de graaf zit waarschijnlijk nog aan het petit dejeuner. Even eerder zagen we een Nederlandse meneer het toiletgebouw ingaan en we besluiten om hem naar de code te vragen. Hij moet er even over nadenken want een dergelijke vraag verwacht je niet als je net van het toilet afkomt. Uiteindelijk krijgen we twee getallen waarvan hij vermoed dat één de juiste is.
Hij heeft gelijk, bij het tweede getal is het bingo en kunnen we op pad.
Na enige tijd worden we middels borden erop geattendeerd dat na vijf kilometer er een route barree is. Nou hebben we de ervaring dat je als fietser daar niet al te veel van aan moet trekken. Negenennegentig van de honderd keer kun je er gewoon langs. Dees en Balt hadden ons er al op geattendeerd dat er twee grote viaducten in aanbouw waren en dat je daar zelf een alternatieve route uit moest stippelen. We vragen ons af of achter het bord route barree de bewuste viaducten zijn. We rijden door en met enige moeite (fietsen over een drempel van veertig centimeter tillen) ronden we beide viaducten.
We komen vandaag nogal wat pelgrims tegen. Met enkele van hen maken we een praatje. De meeste wensen we alleen een Bon Camino. Als we in het stadje Château-Renault even wat drinken op een bankje in de hoofdstraat komen er vier Pelgrimsmannen zonder verpakking voorbij. Één van de vier heeft een bagagewagentje achter zijn fiets met niets erin. Een beetje vreemd, zonder bagage naar Santiago. Iets later komt er een camper met een Nederlands kenteken langzaam voorbijrijden, we vermoeden dat die bij de vier mannen hoort. Als we weer onderweg zijn treffen we een Belgisch echtpaar die al enkele keren met deze mannen op dezelfde camping hebben gestaan. De mannen zijn oud-militairen die onder leiding van een aalmoezenier naar Santiago fietsen. De bagage wordt in de camper vervoerd. We zijn toch wel enigzins verbaasd over de gesteldheid van het Nederlandse leger in ruste. Gelijk met de mannen is blijkbaar ook hun persoonlijke uitrusting met pensioen gegaan!
We besluiten om in Vouvray naar een camping te gaan. Dit plaatsje ligt aan de Loire iets ten oosten van Tours en is vergeven van de cave’s waar de streekwijnen worden aangeprezen en verkocht.
De receptioniste op de camping promoot op haar manier het wijngebied, ze heeft duidelijk een wijntje te veel gedronken bij het middagmaal.
Later op de avond maken we nog kennis met twee mannen uit Vught. Zij maken hun eerste grote fietstocht en zijn op weg naar Santiago. Voor dat het zover was dat ze op pad konden hebben ze een flinke donatie gedaan bij Rein Veenendaal te
Veenendaal een bekende zaak in fietsenland. Om de lange weg naar hun aflaat enigzins te bekorten kregen ze beide een mooie idworx.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Meer verhalen komen eraan

De vaders hebben genoeg te vertellen, maar geen wifi om alles te kunnen uploaden. Binnenkort meer verhalen dus!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zondag 1 Juni 2014.

Zondag 1 Juni 2014.

Het was een wat korter nachtje dan normaal, vooral voor Wim. Hij werd wakker van het irritante gezoem van een mug. Slaapdronken sloeg hij om zich heen, maar het gezoem hield niet op! Toen hij iets meer bij zijn positieven kwam hij tot de ontdekking dat het geen mug was maar de nogal luidruchtige afzuigventilator van het toiletgebouw.
Eenmaal op weg loodst Basje ons voorbeeldig door Poitiers heen. We komen ook weer langs de zeer fraaie boulangerie. De kwaliteit van de pain au rosain is sinds 2011 onveranderd goed gebleven en we laten hem ons goed smaken!
Het is de bedoeling vandaag een korte etappe te rijden en te overnachten in Chatellerault. Met de beste wil van de wereld kunnen we de camping niet vinden. Geen enkele verwijzing in de stad en ook de informatie op de iPad helpt ons niet verder. Wel vinden we informatie over een andere camping in Antran, een kilometer of vijf verderop. We trappen dus nog even door en komen voor een camping te staan die gesloten is!
De volgende camping die in aanmerking komt ligt bij Ingrandes en in totaal zeven kilometer verderop. We komen terecht op een chateau camping van een echte graaf.

De adelijke camping

De adelijke camping

Prachtige gladgeschoren grasvelden en zeer ruime plaatsen. Een waslijn spannen van boom naar boom behoort niet tot de mogelijkheden. Alle was die we hebben gaat de machine in en aansluitend in de droger op standje normaal+.
Alles komt er droog en lekker warm uit en Joost krijgt de wollen sokken van Wim die een transformatie hebben ondergaan van maat 46 naar 42!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zaterdag 31 mei 2014.

Zaterdag 31 mei 2014.

Voor de tweede keer moeten we de heuvel op richting Super-U om weer op de route te komen. Deze keer met al onze bagage. Brrrrrrrr.
In Lezay gaan we op zoek naar een kop koffie en een supermarché. Voordat we die gevonden hebben ontmoeten we een Nederlandse uit Zeist. Ze is in haar uppie op weg naar Santiago. Weer zien we een prachtige nog nieuwe trekkingfiets, ditmaal een Koga. Ze verteld ons dat haar remblokken van Magura versleten zijn en dat haar man nieuwe opgestuurd heeft naar Saintes. We nemen de zaak in ogenschouw en concluderen dat het een kwestie is van het bijstellen van de remhendels. We geven haar de verzekering dat ze met deze remblokjes niet allen naar Santiago kan fietsen maar ook nog terug naar huis als ze dat zou willen.
In Vivonne lunchen we op het terrein van de pompiers. Het drogen van de tenten is ondertussen een vast ritueel aan het worden. Als toetje na de lunch eten we kersen uit een boom van de buren. ( alleen van de over het hek hangende takken!)
Een stukje voor Poitiers gaan we op aanraden van een Nederlandse fietser naar de camping in het nabijgelegen Saint-Benoît. Hij staat er zelf ook met zijn vrouw.
We maken kennis met Dees en Balt, op weg naar Santiago. Ze hebben drie maanden de tijd dus doen het rustig aan. Omdat wij verder fietsen dan we eerst van plan waren hebben we niet het juiste kaartmateriaal. Wij vragen hen om wat foto’s te mogen maken met de IPad uit hun routeboekjes. Spontaan bieden ze aan om het eerste routeboekje, wat zij al afgewerkt hebben aan ons mee te geven. Dit aanbod nemen we graag aan.

Met dank aan Dees en Balt

Met dank aan Dees en Balt

We genieten van de mooie verhalen van Balt. (deesenbalt.reismee.nl)
Het is nog laat geworden op de camping van Saint-Benoît.

Geplaatst in Spanje 2014 | 3 reacties

Vrijdag 30 mei 2014.

Vrijdag 30 mei 2014.

Bij het opstaan is het behoorlijk mistig. Als we rond acht uur de camping verlaten is de mist al vrijwel verdwenen maar het blijft frisjes. We zijn nog maar een eindje buiten Saintes als Joost merkt dat zijn voorband behoorlijk zacht is.
Zodra we bij een firma in pneu’s langs komen gaan we even aan voor wat aire pression. Alle fietsbanden worden gecontroleerd en indien nodig bijgevuld.
We komen voor de tweede keer deze tocht door St-Jean d’Angely. Op de heenweg naar Sevilla hebben we hier met Izaäk en Riet overnacht. Nu doen we er boodschappen voor de lunch bij Le Clerc.
Het is weer een pittig dagje vandaag. We HoHa’en wat af en hebben veel Gemser wegen. We komen tot de conclusie dat de D wegen met één of twee cijfers erachter geen enkele prioriteit hebben qua onderhoud, laat staan een nieuw wegdek.
In Aulnay bezoeken we een St.-Jacobs kerk, een Unesco monument. Helaas is er binnen niemand aanwezig want van deze kerk hadden we graag een stempel in ons pelgrimspaspoort gehad. Opvallend is dat er veel Engelsen de kerk komen bezichtigen. Tegenover de kerk is een mooi grasveldje om de tenten te drogen en een picknicktafel voor ons om een broodje te eten.
Vandaag hebben we fromage morbier en paté lapin ( vrij vertaald in het Zeeuws: resjes vleis van ut knien ) Het ziet er goed uit en is smakelijk maar het kan Wim niet erg bekoren maar de morbier maakt veel goed.
De voorband van Joost blijft een zorgenkind, hij loopt steeds langzaam leeg. Als we in Brioux-sur-Boutonne een reparatiewerkplaatkleintuinbouwmateriaal, (Scrabble woord) bromfietsen en motoren zien zijn we er van overtuigd dat ze ook aire pression hebben. Joost maakt de baas duidelijk dat hijzelf de binnenland gaat vervangen en vraagt of hij hem dan op druk wil brengen. Dat is geen probleem dus gaan we snel aan de slag. We controleren de binnenkant van de buitenband en voelen een klein venijnig staalsplintertje. Het kost ons de nodige moeite om hem te verwijderen maar het lukt. We krijgen de beloofde lucht van de baas en kunnen weer verder met onze zwarte handen. We rijden door naar Melle waar we op een camping Municipal terecht komen. Voor de boodschappen moeten we naar de Super-U in de bovenstad, nou dan weet je het wel!
Om kwart voor tien hebben we een paar slagen onweer en aansluitend valt de regen gestaag neer. We gaan lekker naar bed!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Donderdag 29 mei 2014.

Donderdag 29 mei 2014.

Het is vandaag hemelvaartsdag. Ook in Frankrijk een religieuze feestdag wat inhoud dat, volgens een Nederlandse bron, vandaag de winkels zijn gesloten. Bij de eerste de beste boulangerie annex allimentation kopen we meteen wat we voor vandaag nodig hebben. Nog belangrijker, we kunnen hier koffie plus krijgen.
Na de stop zetten we er de spurt in om de veerpont te halen die ons van Le Verdon-sur- Mer naar Royan zal brengen. Precies op tijd arriveren we op de terminal, krijgen voorrang bij het kopen van een ticket en kunnen gelijktijdig met een groepje andere fietsers meteen doorrijden aan boord. In dit groepje zijn nog twee Nederlanders. Zij zijn familie van elkaar ( neef en nicht ) en maken samen hun eerste grote fietstocht langs de Franse westkust.
Hij rijd op een splinternieuwe Santos Lite, waar Wim en ik meer dan verlekkerd naar kijken! We hebben een leuk gesprek met deze enthousiaste mensen.
Als we van boord stappen is het lekker zonnig weer en wagen we het erop om in vol zomertenue te fietsen.
Zagen we in Le Landes niets anders dan bomen, bomen en nog eens bomen, nu rijden we door een prachtig glooiend landschap met voornamelijk landbouwgewassen zoals: tarwe, mais en veel zonnebloemen.
Na de lunch kachelen we met het windje in de rug! aan een stuk door naar Saintes. Op de camping worden we ontvangen een Franse mevrouw die behoorlijk Nederlands spreekt. We bouwen ons kampje op en bereiden een maaltijd bestaande uit: een dubbele cup á curriesoup, fusilli met olijfolie, een heet pepertje en de tenen van een hele bol knoflook. Het nagerecht gebruiken we in de kantine van de camping in de vorm van een kopje koffie. De Franse mevrouw die zo goed haar best doet om Nederlands te spreken krijgt van ons een aanmoedigingsprijs.
Ja juist,een paar klompjes!

Geplaatst in Spanje 2014 | 2 reacties

Woensdag 28 mei 2014.

Woensdag 28 mei 2014.

Als we om zes uur opstaan ziet het er goed uit. Bewolkt, fris en droog. Na het ontbijt breken we stilletjes op. We willen geen slapende honden wakker maken! Om kwart voor acht rijden we naar de receptie die nog steeds onbemenst is. We willen graag betalen, maar de mogelijkheid wordt ons op dit tijdstip helaas niet geboden. Jammer!
Ook vandaag fietsen we weer door de bossen van Le Landes. Helaas is de kwaliteit van de fietspaden veranderd van prima naar slecht tot zeer slecht.
Zoals Henk Gemser zegt dat je het ijs moet lezen, zo lezen wij het fietspad om ons achterwerk enigszins te ontzien.
Als pleister op de wond zien we o.a. Reeën, eekhoorns, hazen en veel vogels van diverse pluimage. ( ook vreemde vogels! )
Ter afwisseling begint het weer eens te regenen, het is een twijfelbuitje van wel of geen regenjas aan. We trekken geen regenjas aan en hopen hiermee af te dwingen dat het van korte duur is en dat blijkt gelukkig zo te zijn.
We zijn van plan om vandaag bijtijds een camping te zoeken want we hebben, door het slechte weer van de afgelopen dagen, beide een flinke hoeveelheid was en we lopen een aantal dagen achter op site. Er is dus voldoende werk aan de winkel!
In het plaatsje Montalivet les Bains rijden we rond een twee uur een giga camping op. De receptie is gesloten. We maken een inspectierondje en concluderen dat de afdeling voor het wasgoed dik in orde is. Om onszelf te reinigen ziet er het minder goed uit. Het is duidelijk dat het seizoen hier nog niet begonnen is. Alles ziet er vies uit en er is geen warm water! Wegwezen hier!
Wim ziet op zijn i-pad een kleine camping die aan de rand van het dorp ligt,vlak bij de zee.
We kijken bij aankomst eerst wat de voorzieningen zijn. Wel een wasmachine maar geen droger! Zon en wind moeten ons dus een handje helpen.
Eerst de was de machine in en als hij draait zetten we de tenten op.
Het waait hard en de zon is er ook nog bij als we de was ophangen. We ervaren vandaag dat de combinatie van zon en wind sneller is dan een droger.
Onze zijden pyama’s waren bij wijze van spreken al droog voordat de knijpers erop zaten!
Voor het eerst deze vakantie hebben we de beschikking over een picknicktafel. Ideaal als we zelf willen kokkerellen. We eten een lekker maaltje rijst met kerry, kip en ananas.
Voor later op de avond staan er nog kleine cocosmacroontjes op het menu, lekker met een kopje venkelthee of zwarte koffie.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Dinsdag 27 mei 2014.

Dinsdag 27 mei 2014.

Vanmorgen rond vijf uur worden we wakker door het getik van regendruppels op de tent. Als we om half zeven opstaan schijnt de zo’n en zien we een mooie regenboog. Tijdens het ontbijt begint het weer zachtjes te regenen en verhuizen we met de ontbijttafel onder een afdak.
Omdat het blijft regenen en we droog staan maken we van de gelegenheid gebruik om Wim zijn remblokken te vervangen want die waren versleten.
Als we klaar zijn met de reparatie en de tenten nat zijn ingepakt is het nagenoeg droog.
We doen vandaag tijdig boodschappen en tijdens het eten van een bammetje drogen de tenten lekker in het zonnetje.
Na het bammetje fietsen we door tot Arachon, gelegen aan het gelijknamige
Bassin d’Arachon. Vanaf hier kunnen we om vier uur overvaren we met een klein pontje naar het, op een landtong gelegen plaatsje Bélisaire.
Als we daar aankomen besluiten we om hier op de camping te overnachten. Volgens de gegevens op internet moet er een zijn op anderhalve kilometer afstand.
Ter plaatse aangekomen kun je nog zien dat er ooit een camping geweest is, maar de boel is opgedoekt. Volgens omwonenden is er vijftien kilometer verderop een camping die wel geopend is.
We fietsen terug het dorp in en doen eerst boodschappen, dan hebben we in ieder geval te eten.
Uiteindelijk belanden we rond zeven uur op camping Municipal in Pirailan. De receptie is niet meer bemenst, morgenochtend om half negen zijn ze er weer.
We hebben extra toetjes gekocht voor het ontbijt van morgenochtend. We dachten yoghurt gekocht te hebben gekocht, maar het is iets met slagroom. We kijken elkaar eens aan, dit blijft nooit goed tot morgenochtend!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Maandag 26 mei 2014.

Maandag 26 mei 2014.

Vandaag fietsen we door Les Landes, een zeer bosrijke streek in Zuid-West Frankrijk. De route die we volgen is vrij vlak en gaat voornamelijk over prima geasfalteerde fietspaden.
Geheel onverwachts kruisen de drie biggetjes ons pad. Als ze ons in de gaten krijgen gaan ze er als een speer vandoor!
We moeten er nog aan wennen dat ook in Frankrijk de winkels tussen de middag langdurig gesloten zijn. Voor straf moeten we het vandaag doen met een bordje lasagne, dat zal ons morgen niet meer overkomen!
In de middag word het weer steeds mooier en omdat we geen natte spullen hebben gaan we weer kamperen.
Op de camping krijgen we regelmatig huisbezoek van oud-pelgrimsgangers die ook graag hun verhaal aan ons willen vertellen. Door alle verhalen zijn we ternauwernood op tijd in de supermarkt om de avondmaaltijd bij elkaar te harken.
Na het eten komt onze overbuurman nog een praatje maken. Deze Nederlandse Spanjaard raakt opnieuw in vuur en vlam over de camino die hij tweemaal gelopen heeft.
Aan zijn vurig betoog kon je horen dat hij ooit op weg was om pastoor te worden. Het was er niet van gekomen, de liefde kruiste zijn pad!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zondag 25 mei 2014.

Zondag 25 mei 2014.

Madame serveert ons een heerlijk en stevig petit dejeuner. Als het zover is om op te stappen trekken we ons pak aan, het is tenslotte zondag! Wim fietst in stemmig tweedelig donkerblauw. Joost is iets frivoler gekleed in driedelig grijs.
Als we door St. Jean Pied de Port rijden zien we dat de rivier, die door het dorp loopt veranderd is in een kolkende watermassa. Het heeft hier vanaf gistermiddag geregend en dat doet momenteel nog.
We rijden vals plat stroomafwaarts en kunnen lekker tempo maken. Na vijfenvijftig kilometer pauzeren we in Bayonne met koffie en een broodje Hamburger. We hebben het geluk dat er WiFi beschikbaar is zodat we weer een bericht kunnen versturen naar de site.
We hebben niet allen de bergen maar ook de regen achter ons gelaten. Rond de klok van twee wagen we het erop en doen ons twee- en driedelig pak uit.
Aan het eind van de middag gaan we op zoek naar een warme kamer. Als we die gevonden hebben is hij in een mum van tijd omgebouwd tot droogdok. Twee volle waslijnen doorkruisen de kamer. De vensterbank en een stoelleuning ondersteunen onze kletsnatte schoenen om ze boven de verwarming te positioneren.

Drooglijn door hotelkamer

Drooglijn door hotelkamer

Schoenen drogen

Schoenen drogen

We dolen ’s avonds door het plaatsje om een eenvoudige en voedzame maaltijd te scoren. Met de Spaanse prijzen nog in ons hoofd valt het in deze badplaats niet mee om dat te realiseren zonder pijn in de portemonnee!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Foto’s van Carlos

De Spaanse Carlos heeft de vaders heel mooi op de gevoelige plaat vastgelegd in Trujillo.

Trujillo

Trujillo

Trujillo

Trujillo

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Binnenkort weer verhalen

De vaders zijn bij tijd en wijlen wifiloos en maken zó veel mee, dat het neerpennen van de verhalen er soms wat bij inschiet. Binnenkort meer!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zaterdag 24 mei 2014.

Zaterdag 24 mei 2014.

Om acht uur vertrekken we uit Pamplona. Na negenhonderd meter staan we alweer stil voor een Bakkerswinkel. Eerst ontbijten want we hebben een pittige dag voor de boeg. Lekker vers en knapperig brood en sterke koffie, de basis is gelegd!
We rijden zonder problemen Pamplona uit en zitten al snel op de route de N135.
De aanloop naar de Pyreneeën is vals plat en regelmatig wat meer. We stoppen nog bij een mercado voor water en sap.
Wat kan er mis zijn met water? De smaak, zoals we merken. Er is dus flessenwater wat niet te drinken is. Gemengd met sap kan het er nog net mee door, maar zo opdrinken? Volgens Wim sterft hij liever van de dorst dan nog één slok er van te nemen. Bij de eerstvolgende winkel halen we één fles ander water en proeven eerst voordat we er een tweede bijhalen.
Na een aantal zeer pittige beklimmingen arriveren we in Roncevalles. Eerst gaan we de inwendige mens versterken en daarna bezoeken we de pelgrimsherberg die volledig gerund wordt door Nederlandse vrijwilligers. Nadat we een vragenformulier hebben ingevuld krijgen we als tegenprestatie een fraai stempel in ons paspoort.
Weer buiten maken we nog een praatje met Nederlandse wandelaarster en fietser. Beide zijn op weg naar Santiago.
Het door ons gevreesde laatste stuk beklimming naar de Roelandpas blijkt mee te vallen. Vanuit Roncevalles is het circa vijftienhonderd meter, we hadden verwacht dat het veel meer zou zijn.
Als we op de pas zijn gearriveerd vallen de eerste regendruppels. De regenjassen gaan aan, niet alleen voor de regen maar ook tegen de kou, want we gaan een lange afdaling maken naar St. Jean Pied de Port. Hoe verder we afdalen hoe harder het begint te regenen.
Als verzopen katten arriveren we op de plaats van bestemming. We vinden onderdak in een Chambre de hotes á la ferme aan de rand van de stad.
Het blijft maar regenen zodat we de deur niet meer uitgaan. We pluizen de tassen uit naar etenswaar en brouwen een viergangendiner in de ons beschikbare keuken.
Roersoep, Pasta met juin, koffie/thee met pennywafels en zoute pinda’s toe.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Vrijdag 23 mei 2014.

Vrijdag 23 mei 2014.

We reizen in een luxe touringcar en krijgen tijdens de rit twee keer een verse chauffeur. Tot aan Vitoria Gasteiz zijn er twintig stopplaatsen. Slechts in één plaats blijft de bus een kwartier staan. Er is dan de mogelijkheid om iets te drinken, mits je snel geholpen wordt. Tot Astorga stopt de bus vijftien keer in diverse kleine plaatsjes, daarna gaat het in grote etappes over de snelweg naar Vitoria Gasteiz.
Als we daar aankomen gaat Joost informeren wat de mogelijkheden zijn om in Pamplona te komen. Wim blijft bij de bagage en de fietsen. Er gaat in ieder geval om negen uur een bus en de fietsen kunnen op dezelfde manier mee.

Twee kadootjes

Twee kadootjes

Terwijl we staan te overleggen komt er een chauffeur naar ons toe en vraagt of we naar Pamplona moeten. We beamen dit en hij zegt dat we voort moeten maken omdat hij over zes minuten gaat vertrekken.
Hij gaat met Joost naar het loket en zorgt ervoor dat hij met voorrang kaartjes krijgt. Wim wordt ondertussen door een vriendelijke jongeman geholpen om de juiste bus te vinden. Haastje-repje gaan bagage en fietsen onderin en zijn we op weg naar Pamplona, waar we om kwart over negen arriveren.
We ontdoen de fietsen van hun plastic jasje en monteren het voorwiel. Het enorme, volledig ondergrondse, busstation is uitgerust met een uitstekend cafetaria waar ze heerlijke belegde broodjes en prima koffie serveren. We zijn zo langzamerhand ook wel aan iets toe, want sinds gisteravond acht uur hebben we vrijwel niets meer gegeten. Omdat het nog vroeg is en we nog nergens terecht kunnen hebben we mooi de tijd om onze administratie een flink stuk bij te werken.
Rond een uur of één gaan we op zoek naar onderdak. Uiteindelijk belanden we in een pension in de binnenstad. Het pand is voorzien van een supermoderne glazen lift. Het is een onderdeel van een renovatie die momenteel aan de gang is. De renovatie heeft ons onderkomen nog niet bereikt. Wij moeten het doen met elk een klein kamertje zonder daglicht. Voor de broodnodige ventilatie zit er bovenin de kamer een luik naar de gang. Bij iedere stap die je in de kamer doet maakt de vloer een protesterend geluid en als je op het bed gaat liggen neemt die het over van de vloer.
Het maakt allemaal niet uit, we zitten in ieder geval droog!
Pamplona heeft een prachtige oude binnenstad met mooie smalle straatjes,veel winkeltjes en nog veel meer barretjes en restaurantjes.

Pamplona

Pamplona

Van onze hospita hebben we twee adressen gekregen van een wasserette. Door het slechte weer van de laatste dagen hebben we weinig meer gewassen dan onszelf, we hebben dan ook allebei een grote plastic tas vol wasgoed.
Tijdens het wasprogramma eten we in een barretje wat tapas en drinken er een glaasje bij.
De was is ondertussen schoon en droog, opvouwen moeten we zelf doen! We doen nog wat boodschappen en gaan met volle tassen naar ons tijdelijke onderkomen en werken alweer aan onze administratie.
s’Avonds eten we nog een laatste menu del dia op Spaanse bodem en maken nog een ommetje door de zeer drukke binnenstad, het is vrijdagavond, vandaar.
Bij toeval maken we de laatste vijftien minuten van een kerkdienst mee. Dat zorgt ervoor dat lichaam en geest nu beide gesterkt zijn.
Rond tien uur stappen we elk onze cel in, we slapen vannacht met het luikje open!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Donderdag 22 mei 2014.

Donderdag 22 mei 2014.

We kunnen vandaag pas om acht uur ontbijten en het vertrek wordt nog meer uitgesteld door de neerplenzende regen. Zodra de regenval wat minder wordt gaan we op pad voor de laatste etappe naar Santiago. De extra inspanning van de laatste twee dagen resulteert nu in een etappe van circa vijftig kilometer.
Als we een uurtje op pad zijn komt de zon door. We wagen het erop om de regenkleding uit te doen in de hoop dat het voorlopig droog blijft. We gaan meteen maar koffie drinken in een bar. Bij binnenkomst komen we in goed gezelschap. Inclusief het meisje van de bediening zijn er alleen zeven dames aanwezig. Even later komen er nog twee dames bij. Ons bekruipt langzaamaan het gevoel dat we in een vrouwencafé zijn beland. Het maakt ons niet uit want de koffie is prima en we krijgen er een groot stuk cake bij! Niet veel later komt er toch nog een man bij. Hij maakt veelvuldig gebruik van de gratis pelpinda’s die op de bar staan en laat de doppen steevast op de grond vallen. Dit is niet ongewoon in Spanje. Op de grond voor de bar ligt alles wat de mensen niet mee willen nemen of niet in hun zak willen hebben.
Na een tweede bakje gaan we weer op pad. Niet al te ver voor Santiago let Joost niet goed op Basje en rijden we verkeerd en komen op de N525 uit die erg druk is zo vlak bij de stad. We besluiten er weer af te gaan en via alternatieve wegen de route weer op te zoeken. Dat levert nogal wat steile hellingen op die niet te fietsen zijn, dus af en toe lopen we een stukje. Als we op de route terug zijn besluiten we om eerst naar het station te gaan en daar kaartjes te reserveren voor de trein naar Astorga. Als we de man achter het loket uitgelegd hebben wat de bedoeling is verwijst hij ons door naar het serviceloket. Een niet al te vriendelijk en nogal ongeïnteresseerd meisje leest het briefje met onze wensen, wat in het Spaans is opgesteld.

Wat in Merida zo goed ging en wat in Santiago niet lukte

Wat in Merida zo goed ging en wat in Santiago niet lukte

Het enige wat we van haar krijgen is een briefje waar op staat aan welke maten een fiets moet voldoen wil hij meegenomen worden in de hoge snelheidstrein. 120 cm. lang, 80 cm. hoog en 40 cm. breed. En als je dat voor elkaar hebt, je fiets is dan volledig gesloopt, moet alles in een koffer of in een doos. Wij willen echter met de regionale trein naar Astorga. Volgens het meisje achter het loket rijden er geen regiotreinen naar Astorga. Van uit Santiago rijden er alleen regiotreinen naar Vigo en A Coruna. In de vertrekhal kijkt Joost nog eens goed alle vertrekborden na maar er blijkt geen speld tussen te krijgen! We verlaten het station zonder kaartjes maar met een probleem. We zitten nog maar net op de fiets of we krijgen een telefoontje van de randstadgroep, ze staan op het plein voor de cathedraal en wachten daar tot wij er ook zijn. Tien minuten later zijn we er en zijn allemaal blij elkaar op deze plaats te treffen.

Aankomst in Santiago

Aankomst in Santiago

Pelgrim zijn verbroedert meer dan je denkt!!! Het feest wordt helemaal compleet als ook Ria en haar vriend Martin het plein op komen rijden. Ook zij hebben onderweg reeds kennis gemaakt met Jos, Marjo en Eric. Nu we toch met zijn allen bij elkaar zijn gooien we ons reisprobleem in de groep. Jos en Marjo komen met de oplossing. Zij zijn een paar jaar geleden al eens met een bus van Santiago naar Sevilla gereisd en de fietsen konden mee zonder al te veel uit elkaar gehaald te worden. Een goed idee!
We spreken af, als het mogelijk is, vanavond samen een galgenmaal te nuttigen.
Wij spoeden ons naar het pelgrimsbureau. Daar moeten we anderhalf uur in de rij staan voordat we aan de beurt zijn om onze compostolaat in ontvangst te nemen.
Met de aflaat en een plattegrond op zak gaan we op zoek naar het busstation wat we vrij snel vinden.
Bij het informatieloket vragen we naar de mogelijkheden om naar Astorga te reizen incl. de fietsen. We krijgen een briefje met vertrek- en aankomsttijden, maar over de fietsen is ze niet erg duidelijk. Ze verwijst voor meer informatie naar het loket van de betreffende busmaatschappij ALSA. Eerst bekijken we de timetable en zien dan dat we s’nachts om drie uur in Astorga zijn. Dat is niet erg aanlokkelijk, want wat moet je daar de rest van de nacht? Wim oppert: Als we dan toch een hele nacht moeten doorhalen, dan maar liever in een bus. Bij ALSA vragen we of het mogelijk is vannacht naar Pamplona te reizen. Dat gaat niet, de maatschappij rijd niet verder dan Vitoria Gasteiz We zijn daar dan s’morgens om kwart voor acht. Van de fiets moet het voorwiel eruit en het geheel moet worden ingepakt in plastic.
We denken er even over na en besluiten onze plannen aan te passen en niet meer van Astorga naar Burgos te fietsen, maar in de tijd die ons nog rest vanuit Vitoria Gasteiz of mogelijk Pamplona richting Nederland te fietsen.
We kopen de tickets naar Vitoria Gasteiz en in een supermercado drie rollen huishoudfolie om de fietsen mee in te pakken. Wim belt Marjo en brengt ze op de hoogte van onze plannen. Ze heeft er alle begrip voor en we spreken af dat als we thuis zijn elkaar nog eens te ontmoeten.

Wachten op transport

Wachten op transport

Om kwart over elf verlaten we Santiago en rijden vergezeld door vijftien medepassagiers de donkere nacht in.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Woensdag 21 mei 2014.

Woensdag 21 mei 2014.

We krijgen een prima ontbijt en betalen ons inziens voor de kamer en al het overige wat we genoten hebben een klein prijsje. Omdat we op de dag van aankomst wat meer tijd willen spenderen in Santiago hebben we de route enigzins gewijzigd. Vanuit A Merca rijden we naar Ourense en vandaar volgen we een stukje de N525 via Tamallancos naar Gea waar we de route weer oppikken.
Iets buiten Ourense zien we drie bekenden voor een restaurantje hun regenkleding aantrekken. Het zijn Jos, Marjo en Eric. We maken het debuut mee dat Eric voor het eerst in zijn nieuwe regenbroek fietst en het mag gezegd worden het gaat hem prima af, en het staat hem ook zo beeldig! Regelmatig wisselen we nog stuivertje onderweg met het trio.
Vanaf Gea krijgen we een lange en zware klim, want we moeten de pas over. Het is er eentje van de buitencatagorie. Na de klim volgt een geweldige afdaling. Het is wel oppassen geblazen want de weg is nat van de vele regen en de wind is af en toe zeer verraderlijk. We komen allemaal heelhuids beneden, maar daar wacht ons een ander gevaar. Twee agressieve honden belagen Wim niet wetende dat hij een dazer heeft. Als hij die gebruikt vliegen ze als een speer terug het erf op.
Eric heeft het helemaal niet op honden en is van mening dat Wim hem voor het ergste heeft behoed.
In Rodeiro splitsen onze wegen weer. De randstadgroep gaat hier overnachten en probeert ons voor de tweede keer te verleiden om mee te gaan. Wij willen nog een stukje door naar Vila de Cruses, ruim dertig kilometer verderop waar we nog tweeëneenhalf uur overdoen. Ook dit deel van de route brengt ons hoge toppen en diepe dalen, zowel fysiek als geestelijk.
Door en door koud en nat arriveren we bij Hostal Don Din en verlangen naar een warme douche. Helaas geen warm water en de verwarming op de kamer doet het ook niet. Joost gaat naar beneden en spreekt de vier legendarische woorden: Problema, Aqua, doucha en frigo. Het blijkt voldoende om de boel in beweging te krijgen. Het meisje beraadslaagd per telefoon en zegt tegen Joost: Basta. Het moet dus voor elkaar zijn, en inderdaad begint het water aangenaam van temperatuur te worden. Ook de verwarming in de kamer komt op stoom zodat alle natte kleding kan drogen.
We halen nog wat boodschappen in het dorp en belonen onszelf met een pond heerlijke grote sappige dieprode kersen. Die hebben we wel verdiend vandaag!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Dinsdag 20 mei 2014.

Dinsdag 20 mei 2014.

We ontbijten in het hostal en eten warm geroosterd brood met roomboter en marmelade. De gastheer en zijn vrouw zijn ontzettend aardige mensen voor wie niets teveel is. Klompjes dus!
Eenmaal op de fiets is het gelijk heisteren, een lange taaie klim die ook nog gedeeltelijk in de regen plaatsvind, een mooi begin van de dag!
Jos, Marjo en Eric zijn iets eerder vertrokken. We zien ze onderweg bij een tankstation om een beetje lucht bij te tanken in de voorband van Eric. Met een speciaal verloopnippeltje is het mogelijk daar een fietsband op te pompen. De band van Eric wordt echter steeds leger en leger en staat op een gegeven moment helemaal plat. Met vijf man sterk lukt het niet om de band weer op spanning te krijgen. Een vrouwelijke pompbediende brengt uitkomst en fikst het binnen no time. Daar staan we dan als techneuten!
Ook onze banden kunnen wel een beetje lucht gebruiken maar dat gaat met dit systeem niet lukken, daarom gaan we in het eerstvolgende plaatsje op zoek naar een fietsenmaker die we al snel gevonden hebben op aanwijzing van twee politieagenten. Helaas gesloten. Uit het huis ernaast komt een mevrouw die zo te zien haar zoontje naar school gaat brengen. Zij maakt ons, zij het met enige moeite, duidelijk dat de zaak pas over een uur open gaat. Als ze al een eindje van ons verwijderd zijn komt het jongetje terug hollen en zegt in perfect Engels: Closed to ten o clock. Hij moest er blijkbaar even over nadenken, maar wij vonden het geweldig!
Jos,Marjo en Eric fietsen veelal voor ons uit en zoeken de koffietentjes uit. Ze hebben een goede smaak en wij sluiten ons graag bij hen aan.
In Xinzo de Limia vinden we een fietsenmaker. Alle banden worden op druk gebracht, maar de oude achterband (reserve) van Wim vertoond een lichte bolling. Zo baasje, zo bandje!
Wim wil hier niet verder mee fietsen en de fietsenmaker laat hem een keus maken uit de drie aanwezige banden. Goed , beter of best!
De jonge monteur heeft de nieuwe band in een mum van tijd gemonteerd. Hij heeft ook veel belangstelling voor de Rholof versnellingsnaaf in het achterwiel. Hij had er wel eens over gelezen maar dit was de eerste in natura.
Wim verhoogd het te betalen bedrag met een paar cervesa’s en de delftsblauwe klompjes contrasteren mooi met zijn zwarte handen.
Als we in Allariz zijn aangekomen besluiten we om er nog vijftien kilometer bij aan te plakken voor vandaag. Hoewel de gezellige ontmoeting met wederom Jos, Marjo en Eric ons danig aan het twijfelen brengt!
Het venijn zit ook vandaag weer ( dankzij Basje ) in de staart. De hevige regen doet daar nog een schepje bovenop.
We worden ook nu weer hartelijk ontvangen in een hostal in A Merca.

Voor...

Voor…

... en na een bezoek van onze vaders!

… en na een bezoek van onze vaders!

De avondmaaltijd was meer dan voortreffelijk. De hostaleigenaar toonde zich een waardig gastheer die aan iedere tafel even aanschuift voor een praatje. Twee buitenlandse pelgrims krijgt hij niet zo vaak in zijn zaak en hij wil graag alles weten over onze fietstocht. Na afloop vindt hij dat we wel iets versterkends kunnen gebruiken en zet hij een fles cognac en twee glazen op tafel.
Proost op een mooie volgende dag!

Zooo gastvrij

Zooo gastvrij

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Maandag 19 mei 2014.

Maandag 19 mei 2014.

Het is fris geweest afgelopen nacht. We trekken dan ook meteen warmere kleding aan. De zon laat verstek gaan en het is zwaar bewolkt. Het is gelukkig nog droog als we de boel opbreken.
Als we op pad zijn komen we langs een pelgrimsauberge. Wim gaat naar binnen voor een stempel maar er is niemand aanwezig. De voorzienigheid heeft er voor gezorgd dat het stempel gereed ligt echter zonder gebruiksaanwijzing. Het eerste stempel ziet er niet fraai uit en beland in Joost zijn paspoort, maar de tweede mag er zijn!
Wim is vandaag niet vooruit te branden en wijdt dit aan de laagcalorische maaltijden van de laatste twee dagen. (Vegetarisch) Het menu del dia wat we tussen de middag eten moet alles weer goed maken.
We proberen de laatste dagen regelmatig contact te maken met onze pelgrimsvriend Bas uit Vlissingen. Hij is samen met zijn vrouw en caravan op vakantie in het noorden van Spanje. Het zou erg leuk zijn elkaar hier te ontmoeten. Het communiceren wil niet erg vlotten door slechte verbindingen zodat we in het ongewisse blijven of we elkaar nog zullen zien. Als we in een bushokje staan te schuilen voor een fikse regenbui zien we een Nederlandse caravancombinatie voorbij rijden. Ons gevoel zegt dat dit Bas en zijn vrouw wel eens konden zijn. Meteen bellen dus, ons voorgevoel klopt, hij rijd nog iets door en maakt dan rechtsomkeert. Bas mag aan de overkant op een boerenerf parkeren en draait uiterst behendig een bocht naar rechts. Met een klap zakt de rechterkant van de caravan naar beneden tot op het wegdek. Het wiel is weggezakt in een greppel die onzichtbaar is door het hoge gras wat er in staat.
Met veel affiniteit en boerenverstand krijgen we met vereende krachten de boel weer op de weg.
We drinken samen nog een kopje koffie op de goede afloop en dit bijzondere weerzien.
Met een paar uur vertraging komen we in het hostal aan waar we gaan overnachten.
We worden onder meer verwelkomd door Jos, Marjo en Eric. Bas had ze op de hoogte gesteld van onze komst toen hij een uur had staan te wachten op de parkeerplaats aldaar. Zelfs de eigenaar van het hostal was door Bas ingeschakeld en kwam met briefje naar ons toe.
We genieten samen met onze medepelgrims van een heerlijke maaltijd, waarna de waard ons verrast door een fles kruidenbitter op tafel te zetten waar we onbeperkt van mogen genieten!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zondag 18 mei 2014.

Zondag 18 mei 2014.

Mooi Spanje

Mooi Spanje

Als we s’morgens weer op pad zijn valt het meteen weer op. In de omgeving van Benavente is het erg pluis, vandaar dat het zeer populier is!!!
Het klimwerk bestaat vandaag uit lange hellingen tot maximaal 5%. Helaas, we hadden het niet verwacht, de wind is gedraaid en we hebben hem weer tegen!

We zijn op de goede weg

We zijn op de goede weg

Tijdens een koffiestop in Santa Marta de Tera worden we aangesproken door een mevrouw. Ze vraagt of we peregrinos zijn, als we dit beamen maakt ze ons duidelijk dat we in de kerk, aan de overkant van de weg, een mooi stempel kunnen krijgen.
Ze werkt als vrijwilligster in de kerk en laat ons, volgens haar, de mooiste plekjes in en om de kerk zien en rond dit af met een fraai stempel in ons paspoort.

De vrijwilligster uit de kerk

De vrijwilligster uit de kerk

Onze beschermheilige

Onze beschermheilige

Voor zoveel toewijding vinden we een paar klompjes een passend geschenk. De klompjes krijgen een prominente plaats tussen een aantal andere geschenken.

Delftst blauw

Delftst blauw

Traditioneel drinken we vandaag wat vaker koffie en nemen er wat lekkers bij als dat er is. (Meestal niet!)
We willen vanavond wel hier in het stadje Puebla de Sanabria gaan eten maar kunnen pas om 21.00 uur terecht. Daar hebben we geen zin in en flansen dus zelf maar iets in elkaar!

Geplaatst in Spanje 2014 | 2 reacties

Zaterdag 17 mei 2014.

Zaterdag 17 mei 2014.

Omdat het gisteravond nogal laat geworden is met het schrijven van het verslag staan we vandaag een uurtje later op. Om 7.45 uur is het nog doodstil in de stad. Een heel verschil met gisteravond. We maken koffie en ontbijt op de kamer. Nadat ook de financiële verplichting afgehandeld is rijden we onder leiding van Basje de stad uit. We komen op de C 612 en gaan richting Villapando. De eerste 22 kilometer zijn vrij vlak, desondanks ligt het tempo niet erg hoog vanwege de tegenwind.
Bij Villarin de Campos buigt de route af naar het noordwesten en hebben we de wind niet meer op de kop maar meer van opzij. Dat is een stuk prettiger. Het terrein wordt meer heuvelachtig en we krijgen weer het nodige klimwerk. De omgeving is mooi want er bloeit veel brem en fluitenkruid. We zien zelfs een boom met rijpe kersen, maar die staat helaas op particulier terrein.
Onze route kruist de N 630 en we maken een flinke afdaling om op het laagste punt de Rio Esla over te steken. Vanaf dat punt moeten zoals gewoonlijk ook weer flink omhoog. Ditmaal moet dat over een wel heel slecht weggetje met stijgingspercentages tot 10%. In Bretocino komen we weer op een beter geasfalteerde weg en rijden via Burganes naar Mozar de Valverde. De camping in deze plaats is opgeheven, maar dat wisten we al uit de aanvullingen die op internet staan. Een dorp verderop is ook een camping, maar daar is het seizoen nog niet begonnen. We rijden nog 3 kilometer door en zijn dan in Benavente waar een auberge voor pelgrims is. De gps van Wim wijst ons de kortste weg en we zijn er dan ook snel. De auberge is onbemand en we moeten een sleutel halen bij de Oficina de Turismo op de Plaza Mayor . We kunnen daar pas om 16.30 uur terecht.
In de tussen tijd kunnen we mooi iets gaan drinken. We zien een leuk terrasje bij een druk bevolkte bar. We bestellen twee colaatjes en krijgen er elk een stukje zure bom bij. We schatten in wat het ons gaat kosten, Wim denkt aan € 2,80 en Joost schat dat het niet meer dan € 2,00 gaat kosten, het zijn tenslotte maar kleine flesjes!
Als we afrekenen en de serveerster € 4,00 vraagt krijgen we haast het zuur en dat is niet alleen van de zure bom die erbij geserveerd was.
Als we terug zijn bij het Oficina de Turismo worden we ingeschreven, krijgen een stempel en betalen acht euro voor twee bedden. Voor zo weinig geld onderdak waar vind je dat nog tegenwoordig!
Als we ons geïnstalleerd hebben in de auberge gaan we het stadje in en kopen, brood, sla, vis, tomaat, olijven en paprika en brouwen er een lekkere salade van.
Om 22.00 uur is de houten vloer uitgekraakt en ligt iedereen in zijn of haar mandje.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Vrijdag 16 mei 2014.

Vrijdag 16 mei 2014.

Rond 9.00 uur verlaten we camping Regio in Santa Marta de Tormes en rijden richting Salamanca. Basje loodst ons voorbeeldig door de stad naar de SA 605 richting Toro. We rijden door een mooi glooiend landbouwgebied waar diverse graansoorten verbouwd worden. Ook zien we regelmatig percelen met vogeltjeszaad. De vogeltjes zelf zien we ook. Veel veldleeuwerikken, oftewel kuufmossen, die je bij ons in Nederland niet zo vaak meer ziet.
We fietsen veel vals plat en hebben de harde noordoosten wind pal tegen. Dat gaat zo door tot Fuentesaúco, daar buigt de route naar het noordwesten en krijgen we de wind van opzij. Het glooiende landschap veranderd in forse heuvels met venijnige klimmetjes. De heuvelruggen liggen vrijwel allemaal op een hoogte van circa 900 meter, het dal ligt dan tussen de 80 en 100 meter lager. Ook dit is een groot landbouwgebied. Van diverse percelen is de oogst al binnengehaald en de grond opnieuw bewerkt. Dit levert een prachtig kleurenpalet op van vele tinten groen en lichtgeel van de gewassen in combinatie met de okerkleurige grond. Het is werkelijk schitterend.
We volgen nog steeds de SA 605 naar Zamora waar we op de camping gaan overnachten. Tot nu toe hebben we het nog niet meegemaakt dat de weg naar een camping zo goed stond aangegeven, we reden er dan ook zo naar toe. Helaas er hangt een bordje aan het hek met de Spaanse tekst: gesloten. We rijden de voorbeeldig aangegeven route terug en gaan verder naar Zamora. Hier is men druk bezig de finish voor te bereiden van een wielerwedstrijd. Alle verkeer wordt omgeleid maar wij mochten doorrijden de stad in en krijgen zelfs aanmoedigingen uit het publiek wat zich al opgesteld heeft langs de kant van de weg. We melden ons bij een hostal/hotel in het centrum en krijgen een mooie luxe kamer voor een navenant bedrag. s’Avonds lopen we de stad in waar het een drukte van belang is. We moeten een flink stuk lopen naar de Plaza Mayor en vandaar naar de cathedraal.
Een stempel scoren blijkt niet meer mogelijk, maar op het bureau van de Guardia Civil is men uiteraard nog aanwezig en zijn ze ons als pelgrims graag van dienst.

Hoe blij kan je zijn met een salade

Hoe blij kan je zijn met een salade

Ze rekenen al op Wim in Salamanca

Ze rekenen al op Wim in Salamanca

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Donderdag 15 mei 2014.

Donderdag 15 mei 2014.

We staan om 6.30 uur op en nadat we ons hebben opgefrist pakken we alvast wat spullen in. Om 7.00 uur is er een gezamenlijk ontbijt voor de pelgrims die nog niet vertrokken zijn. Gezeten aan lange tafels nuttigen we een eenvoudig ontbijt bestaande uit: stokbrood, kaas, worst en marmelade. Ook staat er koffie,thee, melk en sinaasappelsap. Voor de liefhebbers staan er ook nog maria kaakjes en andere koekjes. We nemen afscheid van Ria en Martin, doen een donatie in de pot van de herbergorganisatie en rijden de eerste acht kilometer terug naar Edinal waar we de route weer oppikken. Het is erg koud vanmorgen, zo koud zelfs dat we overwegen om warme kleren uit de tas te halen. We zien het nog even aan met onze steenkoude handen,benen en tenen. Na een uurtje is de ergste kou geleden en hebben we trek in koffie. Maar om er aan te komen valt nog niet mee! In de kleine dorpjes waar we doorheen komen is geen enkele voorziening. We rijden een klein stukje om naar San Pedro de Rozados in de hoop dat daar wel wat is. Helaas, we verlaten het dorpje zonder koffie maar wel met een stempel van de plaatselijke parochie, een pan integral, een pudding- en een chocoladebroodje. Hebben we in ieder geval niet voor niets omgereden. Tussen Béjar en Salamanca fietsen we op niveau. Het hoogste punt ligt op 1054 meter. Op deze bergrug staan ook heel wat windmolens. Ze draaien er lustig op los want er waait een stevige wind uit het noorden. Wij hebben daar helaas geen profijt van!
Vlak voor Salamanca, het is dan rond het middaguur, kunnen we eindelijk het zo begeerde kopje koffie krijgen. Voor de liefhebbers is er zelfs een kripje spek met een sneetje stokbrood te koop.
We besluiten om eerst door te fietsen naar de camping daar de was te doen en wat te eten en daarna de stad te bezoeken.
Bij de receptie van de camping krijgen we de tip om met de bus naar de stad te gaan. De bus gaat om het uur, zowel heen als terug. We krijgen een stadsplattegrond mee zodat we de bushalte in de stad makkelijk terug kunnen vinden. Onze looproute gaat langs diverse mooie gebouwen naar de cathedraal.
Vlak voordat we daar zijn lopen we Ria en Martin tegen het lijf. Gezamenlijk halen we een stempel en bekijken de cathedraal. Hij is echt schitterend, immens groot en absoluut de moeite van het bekijken waard.
Omdat we niet te laat op de camping willen zijn en nog wat boodschappen moeten doen nemen we afscheid van Ria en Martin en kunnen nipt de bus van 19.30 uur naar de camping halen.
Niet ver bij onze staanplaats vandaan kampeert een groep met kleine schoolkinderen. Als Wim rond 23.30 uur naar bed gaat zijn ze nog druk spelletjes aan het doen. Die zullen we morgenochtend vroeg vast niet horen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Woensdag 14 mei 2014

Woensdag 14 mei 2014

Joost heeft vannacht stevig verankerd geslapen. Bij het opbreken van zijn tent blijkt een van de tentharingen niet meer los te krijgen. Zelfs Wim (de sterkste man van Nieuwerkerk) krijgt het niet voor elkaar. Waarschijnlijk zit de tentharing vast in een boomwortel. Het gele hamertje (made in België) blijkt bijzondere slagkracht te hebben. Met hetzelfde hamertje rammen we de haring enigszins gefrustreerd helemaal de grond in.
We rijden vanmorgen eerst naar het plaatsje Hervas om water en sap in te slaan. Helaas gaat de winkel pas om 9.00uur open. We benutten de wachttijd om ons cafeïne gehalte op peil te brengen.
We fietsen naar het stadje Bejar wat op ongeveer 950 meter hoogte ligt. Het is dus stevig klimmen geblazen vooral het laatste stuk.

Gezicht op Bejar

Gezicht op Bejar

Tijdens een rust pauze, bij een mooi uitzichtpunt, ontmoeten we een mevrouw uit Vaals met haar Duitse reisgenoot. Zij heeft een Batavusfiets met trapondersteuning en gaat als een speer. Ze werkt ook als vrijwilliger in de pelgrimsherberg van o.a Navarra en Roncevalles. Haar reisgenoot doet het zonder trapondersteuning en rijd op een mountainbike.
Als we in Bejar zijn aangekomen halen we eerst een stempel bij de Spaanse VVV. Omdat het nog vrij vroeg is (rond de klok van twaalf) veranderen we ons dagplan. We gaan niet meer naar Candelario om te overnachten maar beginnen in Bejar aan een stuk van de route van morgen naar Salamanca.
We eten in een klein cafeetje tortilla pattatas onder toeziend ook van een beschermheilige. Als extra krijgen we er een schaaltje bij met diverse soorten worst en een stempel in ons paspoort met een afbeelding van de beschermheilige. De barhouder is een goede stempelaar!

De stempelaar

De stempelaar

Rond 16.00 uur zijn we in het plaatsje Edinal. Middels de IPad zoeken we een overnachtingsadres. Dat valt nog niet mee, we moeten circa acht kilometer van de route afwijken om in een herberg voor pelgrims te kunnen overnachten.

De herberg

De herberg

Hoe toevallig, we komen gelijktijdig aan met de mevrouw uit Vaals en haar reisgenoot. Zij hebben een andere route gereden dan wij. Nadat we ingeschreven zijn krijgen we met zijn vieren een zaaltje met stapelbedden toegewezen.

De slaapzaal

De slaapzaal

We maken kennis met Ria Bindels en haar reisgenoot Martin Lange. Ria (geboren in Vaals) is een streekgenoot van Joost want zij woont in Leusden, Martin komt uit Duitsland en woont in het gebied waar de Donau ontspringt.
De pelgrimsherberg wordt gerund door de plaatselijke kerk, derhalve worden we uitgenodigd om straks om 19.30 uur een pelgrimsmis bij te wonen in de eenvoudige dorpskerk.

De kapel

De kapel

De mis gaat in het Spaans, we verstaan er dus het meeste niet van en dat is wel jammer. Aan het eind van de mis staan alle pelgrimsgangers in een gesloten kring rond de pastor. Na opnieuw een stukje tekst van de pastor, wat door een vrijwilligster die werkzaam is in de pelgrimsherberg wordt vertaald in het Frans en in het Engels, wens je degene in je directe omgeving staat een goed leven en een Bon Camino. De pastor wenst dit ieder persoonlijk toe en bevestigd dit nog eens extra door ons te besprenkelen met gewijd water.
Als gezegende pelgrims gaan we met Ria en Martin een pelgrimsmenu nuttigen in het plaatselijke restaurant en drinken er een lekker flesje Rioja wijn erbij.

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Dinsdag 13 mei 2014.

Dinsdag 13 mei 2014.

Het familiediner is prima verlopen. Buiten dat Izaäk en Riet een lekkere maaltijd voor ons hadden bereid namen ze ook nog boodschappen voor ons mee vanuit Placencia. We zijn dus weer behoorlijk in de watten gelegd door de familie!
Afgelopen nacht is de wind behoorlijk toegenomen en is het ook een stuk kouder geworden, daarom ontbijten we in de wasruimte en gebruiken de wasmachine als tafel.

Ontbijt op de camping

Ontbijt op de camping

Als alles ingepakt is drinken we nog een kop koffie bij Izaäk en Riet en vertrekken we richting Placencia waar we de N630 opgaan.
Hiermee wijken we af van de beschreven route maar dat heeft zo zijn reden!
Wim kampt al enkele dagen met fysiek ongemak. Zijn aggregatie toestand
(vast, vloeibaar en gasvormig) is niet helemaal, of helemaal niet in balans. Hij probeert de balans terug te vinden door het slikken van Norit en Loperamida. Het gekozen alternatief dat we vandaag fietsen is wat korter en de hellingen wat minder steil. Hopelijk komt dit ten goede aan het genezingsproces.
In de loop van de ochtend begint Joost last te krijgen van de zevende dag!!!!
Hierdoor komt het krachtsverschil weer aardig in evenwicht.
Op een gegeven moment horen we salvo’s geweerschoten die, zover wij kunnen beoordelen, niets met kleiduiven schieten te maken hebben. Als we doorrijden en langs het PD (plaats delict) komen zien we zes personen doorboord met kogelgaten! De Guardia Civil is al aanwezig en blijkt zelf de dader te zijn. Ze houden een schietoefening in het open veld en de slachtoffers zijn van bordkarton.
Om weer enigszins op krachten te komen besluiten we een menu del dias te gaan nuttigen in Casa Sebas. We nemen er ruim de tijd voor en krijgen een gezonde en zeer voedzame maaltijd voorgeschoteld. Tweeëneenhalf uur later stappen we weer op voor de laatste drie kilometer. We gaan overnachten op camping Elpinjarro, circa twee kilometer voor Hervas wat weer aan de officiële route ligt.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Maandag 12 mei 2014.

Maandag 12 mei 2014.

We ontbijten in het hostal met een geroosterd broodje inclusief roomboter en marmelade. We krijgen er een koffie americano bij. We zijn aardig op tijd en gaan eerst wat boodschappen doen, want we kunnen pas om 9.00 uur bij de fietsenmaker terecht. De fietsen maker is keurig op tijd en heeft gelukkig de bewuste boutjes. Twee nieuwe en twee gebruikte, maar toch!
Rond 9.30 uur verlaten we het mooie stadje Trujillo en rijden richting Plasennica. Volgens de routebeschrijving zijn er de eerste 40 kilometer geen voorzieningen, dus brood mee voor onderweg.
We fietsen door het Parque Natural de Monfraqüe en genieten van de fraaie uitzichten. De begroeiing in het park bestaat veelal uit steen- en kurkeiken en grassen. Regelmatig zien we koppels koeien en zwarte varkens.
De route golft behoorlijk op en neer. We moeten een aantal rivieren over en dalen daarvoor behoorlijk af, daarna weer klimmen over de volgende bergrug en hoppa weer naar beneden. Het park waar we doorheen fietsen is bij de vogelaars bekend om zijn gieren-kolonie. Er is een speciaal uitzichtpunt waar je de gieren goed kunt zien tegen de rotswand aan. Ook hoog in de lucht zie je er soms talloze zweven op de thermiek. Het is een prachtig gezicht. Plots zien we twee bekenden in een auto aankomen. Het zijn Izaäk en Riet die hier toevallig ook een kijkje komen nemen. Ze staan op de zelfde camping waar wij ook de nacht door willen brengen. Het laatste stuk naar de camping is nog vrij pittig en we zijn blij dat we er zijn. We zoeken een schaduwrijk plekje en moeten daarvoor onder een soort carport staan.
Vanavond zijn we uitgenodigd voor het familiediner. Izaäk komt ons met de Limo halen!!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zondag 11 mei 2014.

Zondag 11 mei 2014.

Gisteravond nog genoten van een prachtige zonsondergang. Vannacht goed geslapen ondanks dat de camping aan een autoweg ligt. Na het ontbijt nemen we afscheid van Teun en Connie. Met dit stel hadden we graag nog een avondje op een camping willen staan. Teun en Connie fietsen al slingerend (niet van het bier want dat mengen ze met 7up) van Farao in Portugal naar Madrid en trekken vandaag meer naar het oosten.
We fietsen weer over de vluchtstrook richting Miajadas en rijden dan nog wat verder door en nemen afslag 298 richting Iberharnando.
We mijden de stad omdat we een waarschuwing gekregen hebben van een van onze trouwe volgers dat we uit moeten kijken omdat we de kans lopen met tomaten bekogeld te worden. Ze wist alleen niet de exacte datum van dit befaamde gebeuren!
Omdat er aan de route voorlopig geen voorzieningen zijn zitten we al vroeg aan de koffie. We bestellen er een uit de kluiten gewassen cup-cake bij. Na de eerste hap weten we het al, dit komt uit de Bob-Spong fabriek!
In het naastgelegen tankstation slaan we voldoende water in, en ter aanvulling van het ontbijt een stokbrood en een blikje ongeregeld. (we weten niet wat er in zit)
De route die we volgen is schitterend en het wegdek bedroevend slecht. We moeten een bergrug over dus het is weer klimmen geblazen.
Als het even kan moet het geen traditie worden maar we moeten weer een stukje lopen. Een stijgingspercentage van 15% is echt te gortig.

Hellingmeter op 15 procent dus lopen

Hellingmeter op 15 procent dus lopen

Als we de bergrug over zijn zien we in de verte Trujillo al liggen, onze eindbestemming voor vandaag. Voor dat we er zijn krijgen we nog pech. Er zijn drie boutjes uit het kleine voortandwiel van Joost zijn fiets verdwenen en de vierde zit los! Ter plaatse repareren zonder de benodigde boutjes gaat niet dus zit er niets anders op dan in een wat zwaarder verzet verder te fietsen en morgen even langs een fietsenmaker te gaan.
In Trujillo aangekomen is het etenstijd. We rijden naar de Plaza Mayor waar het gezellig druk is. Grote terrassen vol met etende en vooral pratende mensen. Het plein doet ons denken het prachtige plein in Siena maar dan veel kleiner.

Plaza Mayor Trujillo

Plaza Mayor Trujillo

We bestellen een colaatje en krijgen en krijgen er een heerlijk stukje gefrituurde vis bij. Om de ober niet werkeloos te maken bestellen we nog een ensalada mixta en een bocadillos tortilla francesa. Dat klinkt toch anders dan gemende sla met brood en omelet. Het was heerlijk en ruim voldoende. Na nog een drankje zijn we in totaal
€ 14,00 kwijt.
Een op ons terras zittende Spaanse toerist heeft nogal belangstelling voor onze
fietsen en de bepakking. Hij neemt er diverse foto’s van en we maken een praatje met hem. Met een onze vader visitekaartje op zak zagen we hem de bus instappen naar elders. Hij heeft ons de belofte gedaan een foto van ons beiden op internet te zetten. We zijn benieuwd of dat gaat lukken!
We verlaten het plein om op zoek te gaan naar een hostal. Als we langs een kerk komen waarvan de deur open staat gaan we naar binnen en steken een kaarsje op voor onze tante Alie die afgelopen zaterdag overleden is.
Omdat de koster in de kerk aanwezig is maken we van de gelegenheid gebruik om een stempel voor het pelgrimspaspoort te vragen.
Wim moet de koster volgen naar de consistorie. Het stempelkussen lag voor de hand, maar het stempel moest achter een grote stapel papier vandaan komen. De koster hield er een eigen procedure op na. Eerst blies hij zijn asem over het stempelkussen en vervolgens over het stempel. Daarna het stempel stevig op het kussen gedrukt en toen op het pelgrimspaspoort. De koster vond het resultaat niet helemaal bevredigend en herhaalde de procedure met kracht voor het tweede stempel. Het resultaat mag er zijn en wij zijn er blij mee.
Al snel vinden we een hostal waar we kunnen overnachten voor een schappelijke prijs. Er wordt zelfs geregeld dat we morgenochtend om 9.00 uur bij een plaatselijke fietsenmaker terecht kunnen voor inspectie van Joost zijn fiets. Voor de jongedame die dit allemaal geregeld heeft zijn een paar klompjes wel op zijn plaats.

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Zaterdag 10 mei 2014.

Zaterdag 10 mei 2014.

Gisteravond troffen we nog een bekende op de camping. Deze man troffen we al eerder in Sevilla op de camping waar hij toen naast ons stond.
Het uiltje liet in de loop van de avond al snel weer iets van zich horen, op een gegeven moment hoorden we er zelfs twee fluittonen. Er zat wat verschil in de toonhoogte, dus waarschijnlijk een mannetje en een vrouwtje. Ze zullen wel Joop en Liesbeth heten!
Als we om 7.30 uur opstaan is het nog niet helemaal licht. De ander fietskampeerders die op het veld staan zijn ook al in de weer omdat iedereen op tijd wil vertrekken in verband met warmte.
Vandaag fietsen we weer door een mooi golvend landschap.

Natuurschoon

Natuurschoon

De wijn en olijfgaarden hebben in deze streek grotendeels plaatsgemaakt voor velden met perzik- en abrikozenbomen. Helaas zijn ze nog lang niet rijp! In Guareña drinken we een kopje koffie en vragen of we gebruik mogen maken van WiFi. Dat mag niet het is alleen bestemd voor hotelgasten, jammer want we hebben nogal wat te versturen.
Het landschap veranderd weer en nu rijden we door de rijstvelden. De akkers zijn niet zo groot van oppervlakte Maar het zijn er wel ontzettend veel. We zien dat de akkers met behulp van een laser worden geëgaliseerd door een tractor met een schuif erachter. Daarna wordt er ingezaaid en vervolgens de hele boel onder water gezet. Hoe lang het duurt voordat de rijst bovenkomt weten we niet, maar we hebben verschillende akkers gezien waar het zeker dertig centimeter hoog staat.
Door dit hele gebied lopen talloze irrigatiekanalen, want zonder water geen rijst! Het benodigde water komt uit de Rio Guadiana.
Met grote regelmaat komen we nu ook velden met tomatenplanten tegen. Dat is geen wonder want de streek rond Miajadas staat hierom bekend. Er staan ook enorme fabrieken om al die tomaten te verwerken.
Aangekomen in Miajadas gaan we eerst iets eten. Eerst een colaatje en we krijgen er een schoteltje met gefrituurde inktvis en wat patatjes erbij. We denken: dat is vast gratis. Omdat twee personen hier geen maaltijd aan hebben bestellen we er twee gerechtjes bij van de kaart. Één met pollo (kip) en één pattatas aoli. We verkeren in de veronderstelling dat het op de befaamde schoteltjes geserveerd gaat worden. Niets blijkt minder waar! Er komt een grote schotel met patat en daar bovenop een royale hoeveelheid kipnuggets. Apart erbij, een zakje ketchup (uit de streek uiteraard), een zakje knoflookmayonaise en twee vorken, Zo dat is handig, twee gerechten op één schotel denken we. Een paar minuten later komt de mevrouw weer naar ons toe, ditmaal met een grote schotel gebakken aardappelen rijkelijk gedecoreerd met knoflookmayonaise. We bestellen er nog een colaatje bij en waar we al bang voor waren gebeurd, er komt weer een schoteltje met patatjes, inktvis en twee gehaktballetjes. Waar we normaal gesproken onze borden altijd leeg eten is dat vandaag niet geval. We buigen deemoedig ons hoofd naar Jacobus.
Vanuit Miajadas is het nog circa 10 kilometer naar de camping. De laatste 5 kilometer moeten we op de vluchtstrook van de autoweg rijden. Op dit punt treffen we een Nederlands echtpaar die we ook op de camping in Merida gezien hebben. Gezamenlijk rijden we naar de camping en nadat we geïnstalleerd zijn drinken we gezellig een biertje op het terras. Teun en Connie zijn ook ervaren fietsers. De leuke verhalen gaan dus over en weer. Het meest frappante was dat zij van iemand gehoord hadden dat verleden jaar onze fietsen gestolen waren in Tsjechië. Wat is de wereld toch klein!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Vrijdag 9 mei 2014.

Vrijdag 9 mei 2014.

Vanmorgen zitten we alweer vroeg op het zadel. Een overnachting in een hostal heeft zo zijn voordelen, onder andere geen tent opbreken. Dat scheelt al met al zeker een uur in tijd. Vanuit Fuentes de Cantos fietsen we richting Zafra. Voordat we daar zijn stoppen we in het plaatsje Medina del Torres waar we een stempel op het gemeentehuis halen voor ons pelgrimspaspoort. We bekijken het interieur van de plaatselijke kerk die zo te zien niet op de lijst van monumentenzorg staat!
Op zoek naar een kop koffie komen we terecht in een overdekt marktje voor
groente, fruit, vlees en vis. Aan het assortiment in de viskraam kun je wel zien dat de Spanjaarden echte liefhebbers zijn, maar voor koffie moeten we elders in het plaatsje zijn.
We fietsen door een streek met niets anders dan olijf- en wijngaarden. Onafzienbare vlakte’s. We krijgen haast een beklemmend gevoel bij de gedachte dat al die wijn opgedronken moet worden!
Rond 13.30 uur zijn we in Almendralejo. Tijd om een hapje te eten. We zien een zaakje waar ze een enorme pan paella gereed hebben staan, dat lijkt ons wel wat.
We bestellen voor beide een colaatje en maken duidelijk dat we paella willen eten.
De bediend begrijpt het helemaal en komt even later terug met de cola en een theeschoteltje met paella en twee vorkjes erbij. Wat blijkt, de paella is gratis als je een consumptie besteld. We bestellen er voor beide een pizza bij. Dat blijkt geen goede keus want de bodem lijkt wel van elastiek. Iemand die goed is in origamie had er waarschijnlijk nog iets leuks van kunnen vouwen. Voor ons restte niet veel anders dan hem toch maar op te eten. We bestellen nog een extra colaatje om de boel weg te spoelen en krijgen tot onze verassing weer een schoteltje paella erbij! Eind goed al goed.
Het plan was dat we in deze plaats zouden overnachten, maar omdat het nog vroeg in de middag is besluiten we door te rijden naar Merida. Kunnen we lekker overnachten op de camping bij onze vriend den uil!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Donderdag 8 mei 2014

Donderdag 8 mei 2014

We ontbijten op de kamer en eten Spong-Bob brood. Bij elke hap moet je een slokje drinken om het brood weg te krijgen! Onze naaste buurman die gisteravond op de muur klopte (hij wilde waarschijnlijk wat aandacht) was al vroeg vertrokken.
Als alle bidons gevuld zijn met sap en water vertrekken we richting El Real de la Jara. Het is best nog fris s’morgens vroeg, zeker bij een afdaling.
Bij de tweede koffiestop (met koekje!) kopen we er meteen 1,5 liter water bij. Als we stoppen voor het middageten in Palares kopen we nog eens 4,5 liter water. We hebben gisteren ons (dorst) lesje wel geleerd!
De route die we fietsen gaat door een nationaal park, het is er behoorlijk ruig en bergachtig. We zien hier ook de befaamde Spaanse zwarte varkens lopen. Als ze ons zien aankomen rennen ze hard weg, ze hebben meteen in de gaten dat we liefhebbers zijn!
Het is vandaag weer eens een echte HoHa dag! En de kers op de taart is een geheel opgebroken weg over een afstand van 21kilometer.

21 kilometer slechte weg

21 kilometer slechte weg

De hoogste passage ligt vandaag op een hoogte van 705 meter. Voordat we daar zijn hebben we al diverse stukken gehad met een stijgingspercentage van 10%.
Er zit zelfs een stuk bij van 13%. Dat trekken we niet helemaal, dus lopen we de laatste 100 meter.
Vanaf Montmolin veranderd het landschap. Het is nu glooiend met weliswaar nog behoorlijke hoogteverschillen maar de stijgingspercentages zijn niet zo extreem meer. De schitterende vergezichten die we hier te zien krijgen maken de dag meer dan goed!
In Fuentes de Cantos gaan we overnachten in Hostal Extramadura.

Geplaatst in Spanje 2014 | 1 reactie

Woensdag 7 mei 2014.

Woensdag 7 mei 2014.

Om 8.30 uur verlaten we camping Villsom in Dos Hermanas en rijden naar Sevilla. We moeten de hele stad door van zuid naar noord. We rijden hoofdzakelijk op de groen fietspaden zodat we weinig last hebben van het overige verkeer. Waar we wel last van hebben zijn de stoplichten, voordat we stad uit zijn hebben we er 48 gehad!
We rijden express een stukje verkeerd om Basje onze gids te testen, maar die heeft daar geen zin in en laat allen een kaart zien zonder route! Ondanks dat rijden we op de juiste plaats Sevilla uit richting La Rinconada. We geven Basje nog een kans en die benut hij door de route nu wel weer te geven.
In Alcala stoppen we voor een warme hap, een menu del dias voor 8 euro per persoon. Een prima maaltijd waarop we als fietsers goed vooruit kunnen.
En dat is nodig want vanaf Burguillos krijgen we de nodige klimmetjes en klimmen voor onze kiezen. De combinatie van geen klimkilometers in de benen, een temperatuur van 32 graden Celcius en een klein tekort aan drinkwater maakt het tot een behoorlijk pittige dag.
In Almadén de la Plata gaan we overnachten. In het begin van het dorp staat op een groot bord “Casa Concha” aanbevolen, een hostal. Hoe je er moest komen staat er niet bij. We vragen het aan een meneer die er aan komt rijden. Hij is zo vriendelijk dat dat hij ons er heen brengt. We krijgen een prima kamer voorzien van airco, te gebruiken als het echt warm is!
Wim heeft alweer een probleem met zijn fiets. Hij had het gevoel dat er een slag in zijn wiel zit. Dat blijkt gelukkig niet zo te zijn. Wel is zijn buitenband beschadigd waardoor er een plaatselijke verdikking aan de zijkant van de band zit.
We bouwen de patio van het hostal om tot fietswerkplaats en zijn ruim een uur bezig om de boel weer in orde te krijgen.
Deze dag tellen we voor twee zodat we ons verplicht voelen nog een menu del dias te gaan nuttigen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Wifiets

De vaders hebben fietstassen vol nieuwe verhalen, maar wegens een gebrek aan wifi staan ze hier nog niet op. Zodra ze weer internettoegang hebben, komen er minimaal vier nieuwe posts online.

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Dinsdag 6 mei 2014.

Dinsdag 6 mei 2014.

Als we om 5.30 uur opstaan is het nog aardedonker. Met een lampje in de tent kunnen we goed alles opruimen en inpakken. Als we er aan toe zijn om de tenten af te breken maken we gebruik van de door Izaäk geïnstalleerde buitenverlichting.
Rond 6.30 uur begint de dag te gloren en worden we getrakteerd op een hanenkraai -concert. Dat is weer wat anders dan het voortdurend gefluit van een klein uiltje wat door middel een fluitje van Izaäk naar de camping is gelokt. We nuttigen staande een paar boterhammen, drinken een kopje koffie en nemen afscheid van onze goede verzorgers.
We zijn mooi op tijd op het station van Merida. De trein die ons naar Sevilla gaat brengen heeft uitstekende voorzieningen zowel voor onszelf alsook voor onze bicicletta’s. Vanaf Merida zie we enorme oppervlakte’s met wijngaarden afgewisseld door olijfgaarden. We stijgen langzaam naar 760 meter. Het landschap wordt ruiger en ruiger en is prachtig om te zien. Als we de bergen achter ons laten zien we de eerste sinaasappel-plantages die zich uitstrekken tot de voorsteden van Sevilla.
Om 11.30 uur arriveren we op het prachtige station van Sevilla. We gaan op zoek naar de kathedraal voor het eerste stempel in ons pelgrimspaspoort. Na tweemaal vragen en eenmaal een ongevraagd advies komen we op de gewenste plaats.
Een lange rij van wachtenden is voor ons, zo te zien geen pelgrimsgangers. Een suppoost vraagt ons of we peregrijno zijn, wat we beamen met: si signor en maken gelijktijdig het gebaar van een stempel zetten. Hij is zo vriendelijk om ons langs de rij wachtenden te loodsen naar een kantoortje in de kerk. Een iets minder vriendelijke mevrouw zorgt voor het begeerde stempeltje. We kijken nog wat rond in de oude binnenstad en halen een plattegrond van de stad bij de Information zodat we kunnen bepalen waar we de stad moeten verlaten om naar het plaatsje Dos Hermanas te rijden waar we op de camping gaan overnachten. Ook de kaarten die Wim op zijn i-pad heeft staan komen nu goed van pas! Op de camping aangekomen zoeken we een schaduwrijk plekje want het zonnetje schijnt volop en de temperatuur is circa 36 graden Celcius . Het kan wel eens een warm nachtje worden!

Geplaatst in Spanje 2014 | 2 reacties

Maandag 5 mei 2014.

Maandag 5 mei 2014.

We hebben overnacht op een hoogte van ruim 750 meter. Dat heeft ook invloed op de temperatuur, want als we opstaan is het slechts 2 graden Celcius.
De nacht was niet alleen koud maar ook rumoerig. De camping ligt namelijk op nog geen 200 meter vanaf de snelweg.
Om 9.30 uur vertrekken we vanaf de camping richting Salamanca. We rijden door een mooi glooiend landschap waar hoofdzakelijk landbouw wordt bedreven. Onafzienbare akkers met diverse soorten graan.
In eerste instantie is het vrij druk op de weg, maar na de afslag Madrid wordt het vrij rustig. Voldoende gelegenheid om goed om ons heen te kijken!
Vooral Izaäk had een scherpe blik, hij zag op 50 kilometer afstand de witte appartement-gebouwen van Salamanca liggen! Of waren het nou toch de besneeuwde toppen van de Siërra Gredos?
De reis verloopt zeer voorspoedig, zelfs zo voorspoedig dat Izaäk en Riet ons een toegift geven door niet in Caseres te stoppen maar door te rijden naar Merida zo’n 80 kilometer verderop.
Rond 14.00 uur arriveren we daar op de camping. Nadat we de tenten opgesteld hebben (bij een temperatuur van ruim 30 graden Celcius) gaan we op de fiets naar Merida om daar kaartjes te bemachtigen voor de trein naar Sevilla.
De man achter het loket spreekt helaas geen Engels. Het in het Spaans opgestelde formulier wat we van Ans en Mieke meekregen doet wonderen en binnen no time verlaten we het station met de kaartjes voor morgen op zak.
Vanavond eten we nog een galgenmaal met Izaäk en Riet en morgen zijn we weer helemaal op onszelf aangewezen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Zondag 4 mei 2014.

Zondag 4 mei 2014.

Onze eerste nacht in de tentjes was even wennen. Niet alleen het luchtbedje, maar ook de temperatuur van 3 graden Celsius, Brrr.
Omdat we wat voorliggen op het reisschema is het einddoel voor vandaag Burgos.
We rijden door Les Landes wat een beetje saai is. Veel bos, veel hout op stam zowel horizontaal als verticaal.
Zodra we de Spaanse grens over zijn is de saaiheid in het landschap op slag verdwenen en worden we verwend met prachtig berglandschappen met af en toe zelfs een doorkijkje naar de Golfo de Viscaya.
Omdat er in het weekend geen vrachtverkeer mag rijden op de autowegen kunnen we evenals gisteren weer lekker doorkachelen.
Uiteindelijk belanden we op de camping in Cubillas de Santa Marta circa 25 kilometer onder Palencia.
We hebben vandaag behoorlijk doorgereden want de koekoek is er nog niet!

Geplaatst in Spanje 2014 | 2 reacties

Zaterdag 3 mei 2014.

Zaterdag 3 mei 2014.

5.00 uur, de wekker loopt af. We worden geacht op te staan als we met de familie mee willen rijden. Na het ontbijt de laatste spullen in- en opladen en een kleine onvoorziene reparatie aan het neuswiel van de zambezi. Om 6.00 uur rijden we Rhenen uit onder begeleiding van Tommie het broertje van Basje. Vandaag willen we volgens planning rijden tot Poitiers. De verkeersdrukte valt enorm mee zodat we er nog een stukje aan vast plakken en uiteindelijk op de camping in Saint-Jean-D’Angely voor onze eerste overnachting.

We zijn amper de auto uit of de eerste bekende meldt zich al aan! We worden verrast door onze vriend de Koekoek. Hij gaat ons, evenals jullie volgen!

Geplaatst in Spanje 2014 | Een reactie plaatsen

Het is weer zo ver !

Het is weer zo ver !

Voor het vierde achtereenvolgende jaar weer veel last van fiebre de la bicicleta. Ook nu hebben we weer vijf weken de tijd om de symptomen zoveel mogelijk te bestrijden. Dit jaar doen we dat in Frankrijk en Spanje. We vertrekken op zaterdag 3 mei en als alles volgens plan verloopt, komen we eerste pinksterdag weer thuis.

We starten in Rhenen waar we een lift, inclusief bagage-en fietsvervoer, krijgen van onze broer en schoonzus Izak en Riet tot Cáceres in Spanje. Van daaruit nemen we de trein naar Sevilla waar onze tweede pelgrimstocht start naar Santiago de Compostella. Deze route staat bekend als Via De La Plata. Mede door de enthousiaste verhalen van onze pelgrimsvrienden uit Aarle Rixtel hebben we voor deze route gekozen.

Omdat we niet de tijd hebben om vanuit Santiago de Compostella naar huis te fietsen doen we twee stukken met de trein, namelijk het traject: Santiago de Compostella – Astorga en Burgos – Pamplona. Vanuit Pamplona fietsen we via een variant van de St. Jacobs route naar Poitiers. Vanaf daar met de auto richting huis.

We hebben de nodige voorbereidingen voor een groot deel achter de rug. We zijn begonnen met een bezoek aan de fiets- en wandelbeurs om te zien of we daar wat ontbrekende informatie konden bemachtigen. Om in Spanje met de trein te reizen en of de fietsen meekunnen zonder ze te moeten demonteren en hoe te reserveren als we onderweg zijn? Allemaal vragen die Ans, de vroegere buurvrouw van Wim, samen met haar zus (lerares Spaans) voor ons uitzoeken. Ze gaan ons ongetwijfeld op het goede spoor zetten!

Ook onze fietsen zijn inmiddels up to date. Wim heeft zijn fiets laten voorzien van een nieuw achterwiel met een Rholof versnellingsnaaf, een lang gekoesterde wens van hem. Een klein inbouwfoutje is in twee fasen door de fietsenmaker opgelost zodat hij nu zonder problemen ook bergop kan. Alle onderdelen die overbodig waren op de fiets van Wim zijn inmiddels gemonteerd op de fiets van Joost.
(ja, ons Zeeuwen bin zuunig éé)

Dit jaar proberen we voor het eerst het gebruik van GPS ter ondersteuning van het kaartmateriaal. Het apparaat hebben we in bruikleen van onze pelgrimsbroeder Bas uit Vlissingen. We noemen de GPS dan ook Basje!

Ook nieuw dit jaar is dat we de berichten voor onze volgers rechtstreeks op de website gaan zetten. We blijven nog wel afhankelijk van wifi onderweg maar gaan proberen om onze verhalen wat sneller en met meer regelmaat bij het thuisfront te krijgen.

We hopen weer op mooie ontmoetingen als we onderweg zijn en willen jullie daar graag deelgenoot van te maken. We vinden het leuk als jullie een berichtje voor ons achterlaten op de website!!

Met een vriendelijke groet van de vaders,

Joost en Wim.

Geplaatst in Nederland 2014, Spanje 2014 | 12 reacties

De vierde tocht

…gaat beginnen!

Geplaatst in Nederland 2014, Spanje 2014 | 3 reacties