Barrax – Alcaraz
Ondanks dat we gasten in het hostal zijn gaat men er schijnbaar van uit dat als je wilt ontbijten je daar nadrukkelijk om moet vragen. Ook nu gaat het weer bijna fout maar uiteindelijk krijgen we toch een tosta met boter en marmelade. Ver kun je hierop niet fietsen maar alles is beter dan niets. We rijden nog een stuk door het glooiende La Mancha en zien enorme velden met prei. De doorschieters waar na verloop van tijd de zaadbollen in komen zijn eruit gehaald en staan in grote plastic zakken op het land. Op het moment dat wij er langs komen worden deze zakken op een laadbord achter op een tractor geladen. De doorschieters blijken waardevol te zijn want de farmaceutische industrie maakt er een medicijn van aldus de mannen die de zakken aan het opladen zijn. Een stuk na het plaatsje Tiriez slaan we af en gaan de Via Verde de la Sierra de Alcaraz op. Het is broeierig warm en er is onweer op komst. In een half afgebouwd pand kunnen we schuilen en maken van de nood een deugd door een bammetje te eten op een geïmproviseerd bankje. Het onweer zet niet erg door en we kijken op de iPad wat de afstand tussen de vele tunnels is zodat we eventueel kunnen schuilen. We houden het niet droog en rijden zeker 2 uur lang in het regenpak over een niet al te best pad door de vele tunnels die soms wel maar meestal niet verlicht zijn. Onderweg maken we nog een praatje met een Deense mountainbiker die op weg is naar Valencia. Aan de modder op zijn fiets te zien gaat dit niet altijd over gebaande wegen. In Alcaraz belanden we in Hostal Los Rosales waar we allerhartelijkst worden ontvangen. De fietsen gaan mee naar de kamer en worden via de schuifdeur op het balkon gestald. We krijgen een welkomstdrankje en een schaaltje heerlijke nootjes! s’Avonds kookt mevrouw een heerlijke maaltijd voor ons. De tortilla-patata die daar een onderdeel van is brengt de vaders bijna in vervoering. Hij is in een woord fantastisch. Maar er is ook een dilemma. Hoe gaan wij om met dit gerecht van 25 cm. in doorsnee en circa 5 cm. dik? Is het de bedoeling dat we er een puntje van nemen? Is het onbeleefd om een groot gedeelte mee terug te laten nemen? Hadden we het telefoonnummer van Jort Kelder maar want die weet hoe het heurt! Uit beleefdheid maar met pijn in het hart laten we een derde deel voor wat het is en doen ons daarna tegoed aan malse lomo met salade. Ook heerlijk!
