Auteursarchieven: Wim

Widdrington – Whitney Bay

De route die nu min of meer de kustlijn volgt is heel afwisselend en mooi om te fietsen, met af en toe toch nog een klimmetje. Bij het North Blyth zien we op het routebordje dat een eindje verderop een pontje voor voetgangers naar de overkant van de rivier gaat. Dat scheelt al gauw acht á tien kilometer fietsen. We wagen het erop dat we meekunnen en slaan af in de aangegeven richting. We komen van alles tegen maar geen pontje. Uiteindelijk eindigen we voor de slagboom van een fabriekscomplex. De daar aanwezige portier geeft ons tekst en uitleg: Helaas, de laatste pont is al vertrokken, zo’n vijftien jaar geleden ongeveer! Aangekomen in Blyth gaan we op zoek naar koffie en komen terecht in een Art Café. Het doet een beetje kakkerig aan. Een soort van Engelse Cor Bakker zorgt voor wat extra sfeer in het etablissement. Onder zijn bezielende begeleiding schuiven we plechtig en in stijl een stuk cheese cake naar binnen! Na dit intermezzo vervolgen onze tocht en belanden in een mooi stadspark. Een goede en rustige plaats om in beraad te gaan, want de vaders verkeren in een dilemma. Op de eerste dag van onze fietstocht misten we bijna Ferry in IJmuiden. Met de gedachte in ons achterhoofd: Dat gaat ons geen tweede keer gebeuren staan we nu een week te vroeg in Newcastle! We nemen diverse scenario’s door. We kunnen de NCN 1 verder doorfietsen naar het zuiden en dan een lus maken en weer terug naar Newcastle. Of met de trein zuidwaarts, bijvoorbeeld naar York en vandaar een route zoeken naar Newcastle. Ook informeren we bij DFDS wat de kosten zijn voor een overboeking naar zes juni. Als laatste en zeker niet het onbelangrijkste item kijken we naar de weersverwachting voor de komende week in de regio waar we eventueel willen gaan fietsen. De vooruitzichten zijn wisselend maar een ding staat wel vast, in de meeste dagen die we hier nog te gaan hebben zal het regenpak het meest gedragen kledingstuk zijn! We hakken de knoop door en regelen een overboeking bij DFDS. Donderdagavond zitten we aan boord op weg naar huis! Gemengde gevoelens? Enigszins, maar het Rondje Schotland wat we graag wilden fietsen hebben we, op het whiskey rondje na, helemaal gefietst. We hebben enorm genoten van het prachtige Schotland en zijn uitermate vriendelijke bevolking. Het weer zat niet altijd mee maar dat hoort ook bij dit land! We leggen ons bij onze beslissing neer en doen dat, voor de laatste keer, in een tweepersoonsbed in Hotel 52 aan de South Promenade in Whitney Bay. Last nut not leest willen we iedereen bedanken voor de support, op welke wijze dan ook, die we onderweg mochten ontvangen. We ervaren dat telkens weer als een steuntje in de rug. Nogmaals hartelijk dank!

Embleton – Widdrington

We verlaten de schoonste camping waar we tot nu toe hebben overnacht tijdens deze fietstocht. We reiken graag hier onze award uit waarmee de crew zeer verguld is! Het lijkt wel of de Engelse horeca ons vandaag geen kopje koffie wil verkopen. Als we uiteindelijk toch iets vinden is het een schot in de roos. Een voortreffelijke Americano en een voorbeeldige cortado vergezeld van een heerlijke Portugese pasteis de nata. Hoe internationaal wil je het hebben? Zou dat allemaal verdwijnen als de brexit werkelijkheid wordt? In de middag, als de fish and chips achter de knopen zitten, wakkert de tegenwind weer behoorlijk aan op de kale kustweg. Om de krachten wat te sparen rijden we in een treintje richting camping Hemscott Hill Farm in Widdrington. De camping is nog niet geopend, maar ze bieden ons wel een eenvoudige kamer aan voor de nacht. Gelukkig maar want het regent inmiddels pijpenstelen!

Beal – Embleton

Afgelopen nacht verschillende keren wakker geschrokken door de haast stormachtige wind die onze tentjes flink laat klapperen. De gedachte komt op om een paar extra scheerlijnen te zetten, maar om nou midden in de nacht je warme slaapzak te verlaten! Door bijbetaling van £5.- per persoon, bovenop de pitchprice van £10,- krijgen we deze morgen een echt Engels breakfast voorgeschoteld. Als we aan het ontbijt beginnen staan de fietsen gepakt en gezakt gered voor vertrek. In verband met de nog steeds krachtige wind die we vaak pal tegen hebben wijzigen we de route op een paar punten. We hebben tenslotte nog en hele dag voor ons. Gisteren ergerden we ons enigszins aan de hoge hagen langs de weg die ons het uitzicht vaak belemmerden. Vandaag is het een ander verhaal en zijn we er blij mee als windbreker. De camping waar we willen overnachten verleend geen toegang meer aan tentkampeerders, zodat we een aantal kilometers van de route afwijken voor een andere camping waar we hartelijk worden ontvangen!

Horncliffe – Beal

We zijn uitgenodigd voor het ontbijt in B&B Laundry en laten het ons goed smaken. We moeten wel zelf de tafel afruimen! Als we circa vijfhonderd meter op weg zijn verlaten we Engeland via de Union Bridge en zijn weer terug in Schotland. In Berwick worden we nog overvallen door een buitje en zitten de rest van de bui uit met een kopje koffie bij Costa. ( een van onze favoriete koffieshops ! ) We vervolgen van hieruit de NCN 1 die gaandeweg meer op een mountainbike trail lijkt dan op een fietsroute. En dat over een lengte van veertien kilometer! Op de camping in Beal krijgen we pitch 6 toegewezen. Winderig maar met een prachtig uitzicht op Holy Island en de Noordzee.

Kelso – Horncliffe

Vanuit Kelso nemen we een alternatieve route die meer noordwaarts loopt en de rivier de Tweed min of meer volgt. De grote groene grasweides met schapen maken inmiddels plaats voor landbouwgebied. Op enorme akkers worden onder andere diverse graansoorten, koolzaad, aardappelen en erwten verbouwd. Het kan hier schijnbaar ook zonnig zijn want hier en daar zijn zelfs zonnepanelen geïnstalleerd. We zien een perceel aardappelen voorzien van een beregeningsinstallatie. Dat doet ons toch wel wat overdreven aan, als we de laatste paar weken in aanmerking nemen. Aan het eind van de dag kunnen we eindelijk weer eens onze tenten opzetten aan de Engelse kant van de Tweed. Het was een redelijke droge dag vandaag maar tijdens het koken van de avondmaaltijd overvalt ons een spikkelbuitje. Dat dan weer wel!

Innerleithen – Kelso

Voordat we Innerleithen verlaten gaan we eerst naar de Co-op want de bodem van de boodschappentas is bijna zichtbaar. Als we naar de kassa lopen worden we aangesproken door een mevrouw met de vraag: Zijn jullie die mannen die gisteren fish and chips hebben gegeten in Peebles? We kunnen niet anders dan dat beamen. Zij bleek daar zelf op dat tijdstip ook een visje te hebben genuttigd en vertrouwde ons toe dat het de beste zaak van de regio was. Boften wij even! Het is frappant dat we de laatste paar dagen ongewild met landgenoten in contact komen. Gisteren in Peebles stonden we voor een portiek te overleggen om wat warms te gaan eten. Er stond in het portiek een jongeman een sigaret te roken. Hij was zo vriendelijk om ons, tussen twee trekjes door, in onze moedertaal te adviseren. Vanmorgen gingen we koffie drinken in een lunch/tearoom annex bakkerij. Verschillende mensen zaten te lunchen. Joost vraagt aan Wim: Hoe laat is het eigenlijk? De dame aan het tafeltje naast ons antwoord: Het is twaalf uur geweest! In de loop van de middag stoppen we even bij een mooie oude brug voor een foto. We zijn niet de enigste. Er loop nog een echtpaar en de manier waarop ze hallo zeggen zegt al genoeg. Leuke mensen trouwens die Hollanders in de vreemde!

Biggar – Innerleithen

◦ Voordat we vertrekken maken we nog snel even gebruik van een extra faciliteit van het hotel. De bedrijfsfietspomp zorgt weer voor voldoende spanning in de banden zodat we er voorlopig weer tegenaan kunnen. In tegenstelling tot gisteren voelt de temperatuur van circa veertien graden Celsius aangenaam aan. Eenmaal op weg over een prachtige route ontmoeten we Cor Zwaag. Cor doet ook het rondje Schotland en heeft zich beter voorbereid dan de vaders. Hij is namelijk op een lig/roeifiets! We hebben een leuk en aangenaam gesprek met deze sportman.Maar gezelligheid kent geen tijd en we moeten weer verder. Met enige weemoed zien we Cor liggend op zijn fiets in een vloeiende cadans bij ons vandaan roeien! Niet veel later kunnen we ons weer verkleden in wat we ondertussen ons Schots kostuum noemen. Als we het eenmaal aan hebben is dat ook vaak voor de rest van de dag. Zo ook vandaag! Het kost nog enige moeite om een warm onderkomen te vinden in Innerleithen, maar uiteindelijk lukt het toch.

Polmont – Biggar.

Als we het rolgordijn omhoog trekken worden we haast verblind door het zonlicht dat de kamer instraalt. Dat beloofd wat voor vandaag! We zijn echter nog geen tien kilometer onderweg als we ons weer strak in het pak moeten hijsen. Bij het stadje Linlithgow verlaten we de hoofdroute voor een alternatief die meer door de country gaat. De hoofdroute loopt dwars door de stad Edinburgh en daar hebben we niet zoveel trek in. Het is met tien graden Celsius behoorlijk koud, het blijft maar regenen en het beetje wind wat er staat hebben we tegen. Het is een koude grijze troosteloze dag. Om de moed erin gehouden zingen we een paar toepasselijke liedjes. Onder andere: Singing in the rain en Raindrops keep falling om my head. Als we in de avond op onze warme kamer door het raam naar de gestaag neervallende regen kijken, heffen we spontaan een liedje van Rob de Nijs aan. Zachtjes tikt de ……….

Fintry – Polmont

Vanmorgen met droog weer vertrokken. Er zat zelfs wat blauw in de lucht en de zon laat zich af en toe zien. Frisjes is het wel met elf graden op de thermometer. We krijgen vanaf de camping drie kilometer de tijd om wat in te fietsen, dan volgt er een klim over vijf kilometer. Halverwege stoppen we voor twee demonstraties. Aan de linkerkant is een boer bezig zijn kudde schapen bijeen te drijven. Zittend op een quad doet hij het grove werk en zijn rechterhand ( een border collie ) zorgt voor de details en de afwerking. Prachtig om naar te kijken! Aan de rechterkant worden machinaal een groot aantal dennenbomen geveld en keurig op lengte gezaagd. Ongelofelijk hoe snel een en ander in zijn werk gaat. Na de klim volgt een prachtig uitzicht en een mooie lange afdaling tot in het stadje Lennoxtown. Tijd voor koffie en een paar remblokken vervangen. Vanaf Kirkintilloch fietsen we over het jaagpad langs het Forth & Clyde Canal. Een tegemoet komende mountainbiker spreekt ons aan in zijn Schotse moedertaal. Hij heeft veel vragen en ook veel te vertellen. Hij was nu bezig aan zijn dagelijkse fietsrondje langs het Canal op zijn nieuwe onlangs aangeschafte mountainbike. Het moet wel een optimistische man zijn want hij is al zevenentachtig jaar oud! In Falkirk komen we uit bij het Falkirk Wheel. Dat is een scheepslift die de hoogteverschil van vierentwintig meter overbrugd tussen het Forth & Clyde Canal en het Union Canal dat van Falkirk naar Edinburgh loopt. Het is een wonder van techniek en fascinerend om de lift in werking te zien. De vrijwel droge fietsdag eindigt in het iets verderop gelegen Polmont waar we voor weinig een kleine kamer betrekken!

Starhyre – Fintry

Als we opstaan ziet het er buiten goed uit. Het is tenminste droog en hopelijk blijft dat vandaag zo. Met af en toe een spikkelbuitje valt in dit land goed te leven. We fietsen een mooie route langs Loch Lubnaig en komen zo in Calander terecht waar we koffie drinken in een druk bezochte tearoom annex bakkerij. Met een paar flinke klimmen achter de rug arriveren we op Campsie Glen Holliday Park iets ten noorden van Fintry. Een plaatsje op het tentenveld hebben ze wel voor ons. Kosten: £25,- per persoon. We krijgen dan wel elk onze eigen pitch! We wagen nog een poging en doen het verzoek om met twee tentjes op één pitch te staan maar dat blijkt echt niet mogelijk te zijn. We gooien het over een andere boeg. We vragen wat de prijs is van een soort trekkershut, een zogenaamde Pod. Deze zijn voorzien van twee bedden, tafeltje met stoelen,flatscreen, koelkastje, magnetron, waterkoker, broodrooster en een pedaalemmer. Prijs voor één nacht: £58,- Hier hoeven we niet lang over na te denken! Geen last van eventuele regenbuien en vervelende midges.

Aberfeldy – Strarhyre

Het heeft vannacht veel geregend en als we opstaan is het nog niet op. Wat we dan nog niet weten is dat het nog lang niet op is! Als we met onze plastic zakken met ontbijtspullen voor restaurant The Laundry staan blijkt tot overmaat van ramp de deur gesloten. Ook het naastgelegen restaurant Dishwash is nog dicht. Helaas, er wordt hier vandaag dus niet ontbeten. We hijsen ons in de regenkleding en breken de natte boel op. In het dorp bij een tankstation ontbijten we met een sandwich en een kop koffie. Rond een uur of elf klaart het iets op en laat zelfs de zon zich even zien. Twintig minuten later is alles weer zo grijs als vanouds. In Killin steken we aan voor een warme hap en kachelen daarna verder over een traject dat zelfs bij regenachtig weer prachtig en spectaculair is! Aan het eind van de dag belonen we onszelf in Strathyre met een warme kamer in een B&B. Citaat van Wim: Zelfs mijn smartphone

weet wat er hier aan de hand is. Als ik een berichtje wil maken en ik tik een R in, is het eerste woord wat hij weergeeft: REGEN!

Blair Atholl – Aberfeldy

We hebben geluk vanmorgen. Het is droog en stil weer. Zelfs het de ochtendzon laat zich heel even zien. De tenten gaan deze keer droog in de tassen! De vreugde is echter van korte duur. Amper een half uur op de fiets of we voelen de eerste druppels al. We vermoeden dat het vandaag wel eens een spetterende dag kan worden! We drinken koffie en doen wat inkopen in het toeristische plaatsje Pitlochry. Gehuld in onze regenkleding trappen we de dag door, buitje na buitje incasserend. Op de overvolle camping in Aberfeldy is er nog net een plaatsje voor ons en zetten we in de regen onze tentjes op. Zelden een camping gezien met zoveel picnictafels. Alleen we hebben er met dit weer niets aan. Ons avondeten nuttigen we, bij gebrek aan beter, tussen de wasmachines en de drogers in de Laundry Room.

Kingussie – Blair Atholl

Na een stevig en goed verzorgt ontbijt pakken we al onze tassen weer op de fietsen en worden we, voordat we vertrekken, nog even gefotografeerd door Steven en Persley. Amper een half uur later wordt een beetje modder op het fietspad Wim noodlottig. Bij het passeren van een paaltje in het midden van het pad maakt hij een schuiver en gaat onderuit. Hijzelf komt er redelijk goed vanaf met een schaafwond op zijn elleboog. Dat heeft hij waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij thuis voordat we vertrokken ook twee keer een flinke smakkerd heeft gemaakt. Enige ervaring is hem dus niet vreemd! Zijn regenjas kan minder goed tegen zo’n smak en is helaas flink beschadigd. Vanaf Dalwhinnie gaan we in een geleidelijke klim over de Drumochter Pass.(462m) De afdaling gaat ook mooi geleidelijk en gaat door tot Blair Atholl waar we gaan overnachten op camping Blair Castle. Het is daar een drukte van belang. Dat komt mede doordat de Schotten een lang weekend vrij zijn in verband met een nationale feestdag en dat er zaterdag een groot festijn in dit dorp plaatsvind!

Boat of Garten – Kingussie

Na het ontbijt gaan we op zoek naar huize Cuilalunn. Liesbeth en Eric uit Haamstede zijn kennissen van Wim en hebben circa vijfentwintig jaar geleden enige tijd doorgebracht in deze plaats en kennis gehad aan de mensen die hopelijk nog in dit huis wonen. Dat blijkt zo te zijn. We worden zeer hartelijk ontvangen door Iain en Beverley en krijgen smeuïge verhalen en koffie voorgeschoteld. Er lag al jaren een door Beverley gemaakt cadeau op Liesbeth te wachten, maar helaas was het te groot om het in de fietstas mee te nemen. We worden nog verwend met een zakje koekjes voor onderweg, daar was gelukkig nog wel plaats voor! We bekijken nog even de mooie tuin waar veel werk is van gemaakt en nemen hartelijk afscheid van deze aardige mensen. We gaan overnachten in B&B Dunmhor Guest House waar Steven en Persley ons hartelijk welkom heten. Onze fietstassen zetten we eerst in de hal voordat we de fietsen in de garage achter het huis parkeren. Als we terugkomen heeft Persley een foto gemaakt van de bagage. Ze vindt het ongelofelijk dat dat allemaal op twee fietsen meegenomen wordt!

Inverness – Boat of Garten

Het weer is ons nog steeds niet gunstig gezind. We kunnen tussen de buien door net droog ontbijten maar helaas de tenten gaan weer kletsnat de tassen in. Onderweg naar de Tesco voor boodschappen komen we langs de Cathedral van Inverness. Na een aantal eerdere pogingen lukt het ons deze keer wel om een kaarsje op te steken voor allen die ons lief zijn en in het bijzonder voor hen die een moeilijke periode in hun leven doormaken. We verlaten de stad zonder problemen. Maar als we een klein stukje van de route laten voor wat het is pakt dit toch anders uit dan we dachten. Voor ons gevoel waren we het plaatsje Moy allang gepasseerd, nou mooi niet, de weg naar Moy was nog ver! Iets verderop in Tomatin doen we ons tegoed aan een warme maaltijd uit het koelvak van een grocery shop. Hup de magnetron in en acht minuten later staande aan de maaltijd in het winkeltje. We duiken nogmaals het koelvak in voor een lekker toetje en kunnen er voorlopig weer tegenaan. Boat of Garten gaan we er zeker halen vandaag!

Fort Augustus – Inverness.

We verlaten Fort Augustus met zowaar droog weer. We rijden aan de onderkant langs van Loch Ness met een mooi uitzicht over het water. Na de genoten eerste kilometer moeten we aan de bak. Over een lengte van circa acht kilometer moet er in drie etappes flink geklommen worden. Ook naar Schotse begrippen en die zijn echt wel wat gewend! Ondanks de zware klim genieten we van het fascinerende Schotse landschap met zijn vele groene tinten. Na een mooie lange afdaling drinken we een welverdiende kop koffie in Whitebridge. Volgens de mevrouw die ons bedient is het: a present after the hell. We moeten the present overigens wel betalen! De camping waar we overnachten valt vies tegen. Letterlijk en figuurlijk!

Inchree – Fort Augustus

De dag begint goed want we zijn precies op tijd voor de veerpont naar Corran. Van hier uit fietsen we langs de westoever van Loch Linnhe noordwaarts. De weg is een plezier om te rijden met schitterende uitzichten over het Loch met op de achtergrond de hoogste berg van Schotland de Ben Nevis. Deze weg is een zogenaamde single track road. Het voelt aan als een groot fietspad waar auto’s te gast zijn en zo gedragen vrijwel alle automobilisten zich ook. Ze wachten keurig op een passing place tot we voorbij zijn. Ook wij houden ons netjes aan deze beleefdheid regel. Voor wie comfortabel wil genieten van het fraaie uitzicht is er zelfs een sofa beschikbaar! Met een klein pontje, speciaal voor voetgangers en fietsers, steken we over naar Fort William. We trakteren onszelf op koffie plus en worden even later nogmaals gratis getrakteerd maar nu op een enorme regenbui! Met onze regenpakken aan crossen we ruim tien kilometer over een zeer grof steenslag pad lang kanaal en Loch. Op de schitterende camping in Fort Augustus zetten we in de stromende regen onze tenten op onder een afdak om ze vervolgens op het glad geschoren gazon te plaatsen.

Oban – Inchree

We verlaten Oban in een spikkel buitje en het is behoorlijk fris. We volgen voorlopig de NCN 78. Deze route bestaat hoofdzakelijk uit fietspaden en kleine weggetjes. Afwisselend fietsen we door de bossen en langs de kustlijn. Mooi om te fietsen en weinig hinder van het verkeer. Volgens de Schotten zijn we hier in de mooiste periode van het jaar. De meidoorns staan volop in bloei, evenals de brem en de massaal aanwezige rododendrons. In de namiddag wordt het weer iets beter en maken we van de gelegenheid gebruik om de tenten uit te hangen en te laten drogen. Op het park waar we overnachten hebben we eindelijk de mogelijkheid om gebruik te maken van een wasmachine en droger. Een paar uur later zit alles weer fris en fruitig in onze tassen.

Kilmartin – Oban

De regen die we volgens de weersverwachting rond acht uur s’morgens konden verwachten kondigden zich al rond middernacht aan. Ons plan om vroeg op te staan zodat we de boel droog in kunnen pakken valt hierdoor in het water. We draaien ons nog maar een keer om. Maar rond acht uur als het enigszins droog is breken we zo snel mogelijk de tenten af, kleddernat weliswaar maar er is geen andere keus als we verder willen. Tot ons afgrijzen zijn de midges alweer volop aanwezig en steken er lustig op los. In het nabijgelegen bushokje zetten we koffie en delen gebroederlijk het laatste brood. De regen laat ons niet in de steek en begeleid ons de hele dag tot aan ons overnachtingsadres in Oban.

Tarbert – Kilmartin

Afgelopen nacht moesten we bij gebrek aan een twinroom het bed delen in een dubbelroom. Voor het slapen gaan doen we eerst lakeninspectie. Onder- en bovenlakens zijn altijd in orde. De matrasbeschermer is vaak de boosdoener omdat de onderkant van waterdicht en niet ademend materiaal gemaakt is zorgt hij voor een klam en zweterig nachtje. De beschermer hebben we dus tijdelijk verwijderd en vanmorgen weer keurig op zijn plaats aangebracht. Vandaag gaan we naar Kilmartin. De route brengt ons noordwaarts naar Lochhilphead vanwaar we het Crinal Canal volgen. Dit kanaal vormt een verbinding tussen Loch Gilp en Loch Crinal over een lengte van vijftien kilometer. Het hoogteverschil hiertussen wordt opgevangen door totaal vijftien sluisjes die nog volledig met de hand bediend worden. We kamperen op een speelweide van de gemeente Kilmartin met in de onmiddellijke nabijheid een openbaar toilet en warmwatervoorziening. Het volgens ons boekje aanwezige winkeltje is helaas twee jaar geleden al gesloten. Dat wordt dus weer improviseren en rantsoeneren!