Ronda – Gaucin
Omdat het gisteravond nogal laat geworden was slapen we uit tot zeven uur. Na het ontbijt werken we de afwas van gister eerst weg en breken daarna ons kampement op. Op weg naar de uitgang laten we de Nederlandse enclave voor wat het is en nemen een ander straatje. Hier staan bijna uitsluitend Duitsers, Oostenrijkers en een verdwaalde Brit. Meer een Duits sprekende enclave dus. Het is al ruim over tienen als we camping El Sur achter ons laten. Omdat we nog ruim de tijd hebben voordat we in Sevilla moeten zijn voor de terugreis hebben we besloten een bezoek te brengen aan Gibraltar. Deze route staat niet in het boekje van Benjaminse beschreven maar hij geeft wel een suggestie hoe daar te komen. We hebben geen idee wat ons te wachten staat want Spanje is een land vol verassingen. Op zich is dat niet vreemd het is tenslotte het land van Sinterklaas! Eerst verwerken we een slecht stuk asfalt en vervolgens een iets meer dan pittige klim om driehonderd hoogtemeters te overwinnen. Daarna is het met de regelmaat van de klok stevig klimmen en weer afdalen. We volgen de A-369 via Atajate, Benadalid en Algatocin naar Gaucin. Als we daar aankomen is het aardig druk. Er is daar een soort kunstroute uitgezet die je langs een aantal etablissementen voert waar de kunstenaars hun producten tentoonstellen en verkopen. We kijken of er wat tussen zit om te overnachten maar daarvoor moeten we toch naar een andere locatie. We komen terecht bij een Repsol tankstation wat aangrenzend een bar/restaurant heeft met daarboven kamers om te overnachten. De kamers zijn bereikbaar via een buitentrap aan de zijkant van het gebouw. We schrijven ons in bij de pompbediende voor een tweepersoonskamer, betalen het verschuldigde bedrag en krijgen de sleutel mee. De kamer is niet al te groot en hetzelfde geldt voor het bed, we twijfelen zelfs of het wel een twijfelaar is. Dat wordt nog passen en meten voor de nacht! Er is geen aparte ruimte om de fietsen te stallen dus die zeulen we ook de trap op en stallen ze in de gang bij onze kamer. Als we ons vervolgens willen douchen, blijkt er geen warm water te zijn. Dat wordt weer wat, want geen van de twee pompbediendes spreekt ook maar één woord over de grens. Maar het zinnetje: Ducha fría, sin agua caliente zet de boel in beweging. Joost loopt mee naar het verwarmingshok om er zich van te overtuigen dat er ook werkelijk wat aan gedaan wordt. Eén van de batterijen met gasflessen is leeg dus werd er omgeschakeld naar batterij twee. Met een oude krant wordt de gasbrander weer aangestoken en hij doet het. Gelukkig maar, het zal je maar gebeuren, overnachten bij een brandstofleverancier en het gas is op!
