Villafranca del Cid – Morella.Als we vanmorgen de eerste negen kilometers hebben afgelegd zijn we in het stadje La Iglesuela del Cid. Alles ademt hier del Cid uit tot de vuilnisbakken aan toe. Van dit stadje willen we beslist een stempel in onze Salvoconducto. De Officina de Turismo is nog gesloten en we hebben geen zin om een uur te wachten tot het om elf uur opent. Wim gaat naar het secretariaat van de gemeente en vraagt aan de gemeentesecretaris of hij een stempel wil zetten in de Salvoconducto. Hij is van goede wil, pleegt eerst enkele telefoontjes, duikt vervolgens in een bak vol reservesleutels maar kan helaas de goede sleutel niet vinden. Weer bellen met als resultaat, de toezegging dat er binnen tien minuten iemand op het buro aanwezig zal zijn. Nu we toch moeten wachten maken we in de tussentijd de kettingen van de fietsen schoon en voorzien ze van een vleugje olie. De Spaanse tien minuten zijn inmiddels uitgelopen tot bijna een half uur. Als we aan de deur luisteren van het buro horen we wel volop schoonmaakgeluiden, er is dus iemand aanwezig. Wim gaat opnieuw naar de secretaris en maakt middels een pantomime de beste man duidelijk dat er wel iemand in het buro is. Het verkrijgen van het begeerde stempel is nu zo gepiept.
Als we onderweg zijn naar een bar om eindelijk een kop koffie te drinken worden we aangesproken door een mevrouw. Ze heeft een informatieburo over de Camino El Cid en wil graag een foto van ons maken die ze naar de organisatie gaat sturen. Als dank voor onze bereidwilligheid krijgen we elk een prachtig fotoboekje over de Camino. Het is inmiddels half twaalf als we het stadje verlaten met nog steeds niet meer dan negen kilometer op de teller maar wel weer een ervaring rijker!
Vanuit het stadje maken we een lange klim tot een hoogte van ruim dertienhonderd meter. We hebben daar uitzicht over een enorm groot dal. We genieten van het geweldige uitzicht en meer nog van de stilte die slechts af en toe verstoord wordt door een vogeltje wat zich niet langer in kan houden.Een snelle afdaling en weer een lange klim volgen. Op het hoogste punt rusten we even uit en drinken warm water uit de bidons. Als we een theezakje hadden gehad !!!
Iets bij ons vandaan zitten twee Franse echtparen te lunchen in de schaduw. Een van de dames vraagt in het Engels of we wat water willen drinken. Dit slaan we niet af en krijgen een beker lekker koel water en zodra de beker leeg is wordt hij weer bijgevuld. Een glas wijn slaan we af maar in plaats daarvan krijgen we chocolade en gedroogde pruimen aangeboden. We hebben een leuk en geanimeerd gesprek met deze gastvrije Franse vakantiegangers.
Onze Franse weldoeners
Aan het eind van de middag naderen we het mooie stadje Morella waar we gaan overnachten in het door de Zwitser aanbevolen hotel El Cid. Heel toepasselijk omdat voor ons de route El Cid hier eindigt.
Joost bezoekt de bakker voor een paar lekkere koeken en Wim bezoekt het toeristenbureau voor het laatste stempel in de Salvoconducto. Op de balie ziet Wim het door hem felbegeerde tegeltje staan wat bij alle stempelposten muurvast bevestigd is. Hij pakt het tegeltje op en vraagt aan de mevrouw of ze het maar even in wil pakken. Helaas de tegel is niet te koop maar als souvenir krijgt Wim voor beiden een leren armbandje met de opdruk van El Cid.Het was vandaag weer klompjesdag!
