Vila Viscosa – Montijo
Met een prima ontbijt in onze magen zetten we koers richting Elvas. Als we zo’n acht kilometer voor het stadje zijn worden we plots staande gehouden door een echtpaar dat in het Engels vraagt of ze even op onze kaart mogen kijken. Al snel is duidelijk dat het Nederlanders zijn afkomstig uit Eindhoven. Ze maken een wandeling vanuit hun hotel en willen liever niet dezelfde weg teruglopen in verband met wat onvriendelijke loslopende honden. Alles wat met navigatie te maken heeft slepen we uit de tassen en hoewel het spreekwoord luidt dat er vele wegen naar Rome leiden, leidt er slechts één weg rechtstreeks terug naar het hotel. Na deze plezierige ontmoeting zetten we er een tandje bij want het is nu toch wel hoog tijd voor een kopje koffie. Voorzien van een stempel uit de cathedraal van Elvas duwen we onze bepakte ezels door de nauwe steile straatjes naar het hoogste punt van de stad waar we een magnifiek uitzicht hebben over de wijde omgeving. Via de stadspoort en langs een zeer oud en bijzonder aquaduct verlaten we de vestingstad Elvas om in één ruk door te rijden naar Badajoz. Maar voor de Spaanse grens houden we nog even in, we willen namelijk nog één keer lekker Portugees eten en ook deze keer worden we daarin niet teleurgesteld. We volgen een groot deel van de rondweg rond Badajoz, en het prettige hiervan is dat deze ook voorzien is van een fietspad. Als we de stad verlaten komen we uiteindelijk via wat onverharde weggetjes bij het Canal de Montijo. Zoals de naam al zegt loopt dit irrigatiekanaal over een lengte van dertig kilometer naar Montijo. We komen langs rijstvelden, percelen tomaten en zonnebloemen en fruit- en olijfgaarden. In de berm staan veel moerbeibomen met volle rijpe vruchten, heerlijk!!!
Omdat de klok een uur vooruit moet is het toch nog laat als we Montijo bereiken. Om dit te compenseren plannen we voor morgen een kort tripje.
