Sadská

Het is 13 mei 2013.

Als Wim en Joost om half zeven ontwaken, schijnt de zon reeds uitbundig hun hotelkamer binnen. Zo te zien belooft het een mooie dag te worden. Ze hebben gisteren wat broodjes gekocht en ontbijten op de kamer. Na de afwas pakken ze de spullen in en gaan gewapend met de cijfercodes van de sloten naar het hok waar de fietsen gestald staan.

De broers gaan de hoteldeur uit en Wim ziet de deur van de stalling al open staan. Joost kijkt als eerste naar binnen en zegt: De fietsen staan er niet meer! Op de grond ligt nog een doorgeknipt kabelslot en het tweede is nergens meer te zien.

Op het moment dat ze elkaar nog verbouwereerd aankijken komt de werkster eraan fietsen (zij wel!). Met handen en voetenwerk maken ze haar duidelijk wat er gebeurd is en vragen haar om iemand van het hotel te bellen. De werkster maakt de broers duidelijk dat ze dat niet kan, maar dat er rond tien uur iemand iemand aanwezig zal zijn. Wim en Joost gaan terug naar boven en nemen contact op met de ANWB, waar ze beiden een reisverzekering hebben. Zij maken een dossier aan en dragen enkele ideeën aan hoe een en ander af te handelen.

Omdat ze toch moeten wachten, leggen de broers de nog vochtige tenten (die al drie dagen naar wat frisse lucht lagen te snakken) te drogen op de omheining van het hotel. De boel hangt net, als er toevallig een politieauto passeert (“Even wuiven misschien?”). De auto stopt en komt terug rijden. De broers vertellen dat hun fietsen gestolen zijn (ja, ja, Bas). De agente begrijpt de situatie en zegt dat ze over vijf minuten terug is, omdat ze eerst een collega weg moet brengen. Wim en Joost pakken snel de tenten weer in en zorgen dat ze gereed zijn voordat de agente weer terug is.

Ze bekijkt het PD (plaats delict) en de schoenzolen van Wim en Joost. Ze moeten wachten op de technische recherche. De hotelbeheerder is ondertussen ook aangekomen en zit behoorlijk met de situatie in zijn maag. De broers krijgen een kopje koffie aangeboden voor de schrik en daarna komt hij nog zeker om het kwartier vragen of we nog iets willen gebruiken. Hij heeft het goede met ons voor. Als de technische recherche gereed is met het sporenonderzoek, mogen ze al hun tassen in de politieauto laden en gaan mee naar het bureau voor het opstellen van het proces verbaal. Dit wordt heel nauwkeurig gedaan, geen detail blijft onbesproken.

Nadat ze het proces verbaal en nog een aantal verklaringen hebben ondertekend, bedanken Wim en Joost de agente voor haar ondersteuning en de aandacht die ze aan hun probleem heeft besteed. De klompjes zijn hier zeker op zijn plaats! Voordat de agente de broers naar het station van Sadská brengt, doet ze de doeltreffende uitspraak: “De Tsjechen hebben gouden handen, maar ze gebruiken ze soms verkeerd”.

Wim en Joost reizen naar Praag en informeren op het station naar de mogelijkheden om snel en comfortabel naar huis te gaan. Ze nemen de CityNightLine Praag – Amsterdam. Ze moeten nog enkele uren wachten en brengen deze door in een Burger King, want met elk zes tassen rondsjouwen ben je al gauw zat. De trein vertrekt stipt op tijd en onderweg herkennen de broers hele stukken van de route die ze de afgelopen week gefietst hebben. Als het donker wordt gaan ze aan het verslag werken.

Rond tien krijgen de broers Wytske aan de telefoon. Zij is gebeld door de Tsjechische politie, met de verheugende mededeling: “We hebben de fietsen teruggevonden, waar zijn de mannen? Ze kunnen de fietsen weer op komen halen!” Voor de tweede keer vandaag kijken de broers elkaar verbouwereerd aan. Hoe is het mogelijk?

Als ze nu vanavond de slaap maar kunnen vatten in hun couchette… Je maakt wat mee op zo’n dag! En dan zijn andere bijzondere gebeurtenissen van vandaag nog buiten beschouwing gelaten, zoals de hooligans en de M.E in de trein naar Praag en een handgemeen tussen twee mannen bij de Burger King…

Dit bericht is geplaatst in Praag 2013, Tsjechië 2013. Bookmark de permalink.

2 reacties op Sadská

  1. Gerard en Elly van den Bogaard schreef:

    Hallo onze vaders, jullie maken heel wat mee deze reis, maar het toppunt is toch wel dat jullie fietsen weggehaald zijn. We hopen dat ze ondertussen weer terecht zijn en dat jullie misschien deze reis nog kunnen vervolgen.het zou toch wel erg jammer zijn als dit het einde is van jullie tocht. We blijven jullie volgen en hopen dat het allemaal goed komt. Groeten uit Aarle-Rixtel.

  2. Wouter en Yvonne schreef:

    Beste broers,
    Vorige week vertelde Joost ons van de diefstal.We zijn benieuwd of jullie inmiddels weer op de fiets zitten.
    Succes! En we hopen dat jullie beter weer hebben dan wij hier.

    Hartelijke groeten,

    Wouter en Yvonne.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *