Categorie archieven: Oostenrijk 2013

Ottensheim – Irring

Als Wim en Joost ’s morgens het hotel verlaten, regent het alweer! Het grijze gesloten wolkendek bekijkend komt daar voorlopig geen verandering in. De broers komen erg veel fietsers tegen met hetzelfde stuurtasje van Eurobike. Het zijn mensen die een cruise maken over de Donau en ook gedeeltes per fiets afleggen.

Als de broers op een van de weinige pleisterplaatsen pauzeren zijn ze niet alleen. Tientallen cruisegangers staan te schuilen voor de regen. Op het moment dat hun cruiseschip passeert, rennen er vele naar de oever en trachten al zwaaiend de kapitein te overreden om aan te leggen, zodat ze weer aan boord kunnen waar het ongetwijfeld beter toeven is dan op de Donau Radweg. De kapitein zal wel gedacht hebben: varen ist gleich am fahren.

Rond een uur of één verlaten ze Oostenrijk en rijden Duitsland binnen, waar ze nat en verkleumd bij de eerste de beste eetgelegenheid stoppen om iets warms te nuttigen. Nadat Wim en Joost Passau gepasseerd zijn, zoeken ze een warm onderdak voor de nacht. Als ze een Gasthof gevonden hebben, heeft deze helaas vandaag een Ruhetag. Ze rijden een stukje terug omdat ze daar een bordje gezien hebben van een pension, vijfhonderd meter van de weg af. Duitse meters waarschijnlijk, de werkelijke afstand is twaalfhonderd meter en dan ook nog pittig bergop.

Op het hek staat een bord met het opschrift: Zimmer frei. Hun inspanning is dus niet voor niets geweest. Als ze zich melden worden ze via de intercom te woord gestaan door een mevrouw die hun verzoek voor een kamer afwimpelt met de woorden: ‘Alles reserviert’. De broers snappen er niets van, een gebouw zo groot als een weeshuis en dan geen kamer meer. Gefrustreerd keren ze om. Bij het hek aangekomen krijgen ze bijna ruzie wie het bordje doormidden mag breken. Ze beheersen zich en draaien het om zodat de tekst “belegt” bij aankomst goed zichtbaar is. Zo wordt voorkomen dat de mevrouw niet weer een vervelende boodschap af hoeft te geven.

Ze vervolgen hun weg en zien een bord van een camping op tweehonderd meter vanaf de weg. Ze gaan er op af om te kijken of ze ook een hut verhuren, een verwarmde wel te verstaan. Helaas wel een hut maar niet verwarmd! Gelukkig verhuurt de campingbaas ook kamers. Als ze akkoord gaan voor een kamer draait de chef snel de verwarming omhoog. Ondertussen spuiten de broers hun fietsen inclusief tassen schoon. Ze komen erachter dat het toiletgebouw is voorzien van een wasserette, wat hen goed uitkomt want ze hebben de laatste dagen niet kunnen wassen vanwege het slechte weer. Bij gebrek aan zeeppoeder maken ze een sopje in de douchebak. De gewassen kleding laten ze door de wasmachine uitspoelen en centrifugeren, de droger doet de rest.

Om kwart over negen Skypen ze nog even met Rhenen en staan versteld hoe licht het daar nog is terwijl het bij de broers al donker is. Terug op de kamer zoeken ze het wasgoed uit en houden een sok over die ze netjes terug in de droger leggen. Nu alles schoon en droog is zoeken ze met een tevreden gevoel hun lits jumeaux op.

Geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Willersbach – Ottensheim

Het is vandaag 26 mei 2013, zondag. Wim en Joost hopen dat deze dag zijn naam eer aan gaat doen, maar hebben zo hun twijfels. ’s Morgens zien ze vanuit hun kamer dat de zon een verwoede poging doet om door het grijze wolkendek te breken, maar hij bakt er weinig van. Ook zien ze de vlaggen voor het Gasthaus strak naar het oosten wijzen; dat belooft weer wat vandaag.

Buiten gekomen blijkt het alweer behoorlijk koud te zijn zodat de winterhandschoenen weer goed van pas komen. De route gaat vanmorgen wat meer landinwaarts, landbouwakkers en bos wisselen elkaar af. Als ze om zich heen kijken in dit jachtgebied zien ze een veelheid aan kansels, maar is het niet wild van de predikanten! Een eindje verderop snappen ze waarom, er staat een bordje langs de weg met het opschrift ‘Kein winterdienst’. Jammer, een opbeurend woordje was welkom geweest.

Het is een grijze, saaie dag vandaag, vanaf een uur of elf volgen de regenbuien elkaar in rap tempo op en moeten ze regelmatig even schuilen. Bij gebrek aan beter eten ze een broodje Leberkäse bij een benzinestation en spoelen het weg met koffie uit een automaat. In Enns kost het nogal wat moeite om de juiste weg te vinden. Achteraf denken ze dat ze op het industrieterrein een bordje gemist hebben, waardoor ze op een ander deel van de route kwamen. Om uit de impasse te geraken besluiten ze om de Donau over te steken met een veerpontje en verder te gaan via de noordoever.

Op weg naar het pontje krijgen de broers op een splitsing toch nog de mogelijkheid om de route op de zuidoever te volgen. Ze zien nu ook dat het nummer van de route gewijzigd is van 6 naar R1. Inmiddels regent het constant en begint de wind af en toe trekjes van stormachtig aan te nemen. Beschutting langs dit stuk van de Donau is er nauwelijks. Iets voorbij Linz zoeken ze in een dorpje naar een warme kamer, die daar niet te vinden is.

Een hen tegemoet komende mevrouw adviseert de broers om door te rijden naar Ottensheim, waar ze zeker wat zullen vinden. Wim en Joost herpakken zich voor nog eens tien kilometer wind en regen, en komen uiteindelijk als twee verzopen katten terecht in een hotelletje op de markt in Ottensheim. Ze krijgen een lekker verwarmde kamer en voor de fietsen is er een veilig plekje in een echt fietsenhok.

Geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Tulln – Willersbach

25 mei 2013. De verse broodjes zijn een succes, knapperig, volkoren en zelfs nog een beetje warm. Om acht uur voldoen de broers hun schulden bij de receptie en vertrekken. Het is behoorlijk koud met zeven graden Celsius en daarbij komt nog een stevige westenwind die de gevoelstemperatuur aardig laat zakken. Omdat ze door het open veld rijden is er geen beschutting en krijgen ze steeds koudere handen.

Als de broers in een bushokje schuilen voor een regenbuitje, duikt Wim zijn winterhandschoenen op. Joost had zijn handschoenen na terugkomst uit Praag al uit zijn tas gedaan, want hij had andere verwachtingen van het weer in Oostenrijk. Om toch enigszins zijn handen te beschermen plooien ze een buff tot mof en hetzelfde doen ze met een helmmutsje. Dit mutsje vervangen ze even later door een washandje wat Wim normaal gebruikt om het zweet van zijn gezicht te deppen. Dat zal vandaag beslist niet nodig zijn!

Na veertig kilometer komen Wim en Joost bij Krems langs een industrieterrein en gaan op zoek naar een paar fatsoenlijke handschoenen. Je wilt tenslotte niet als een muppet door Oostenrijk blijven rijden! In het centrum van Krems doen ze een bakje en lezen in de krant dat de huidige temperatuur ruim tien graden lager ligt dan de afgelopen kerstdagen. In het weerbericht zien ze ook dat hoe verder naar het westen hoe slechter de weersverwachting. En moesten zij nou niet toevallig die kant op?

In Spitz verwennen ze hun lichaam met een warme hap. Wim wil graag eens Kaiserschmarrn proberen en Joost houdt het op een goulashsoep. Hij vraagt om een sneetje brood erbij, kein Problem. Ze rekenen af en de mevrouw somt op: twee cola, een Kaiserschmarrn, een goulashsoep en twee geback. Ze kijken de mevrouw verbaasd aan en zeggen in koor: “We hebben helemaal geen gebak gehad!” Ze kijkt hen meewarig aan en zegt: “Brot.”

Het is maar goed dat ze hier in 2013 zijn en niet in 2002, want dan hadden ze volgens een in de zaak aangebrachte meter, staande tot hun nek in het water de maaltijd moeten nuttigen!

Wim en Joost besluiten om te gaan overnachten in Pöchlarn, bij een huis van de Oostenrijkse natuurvrienden met een kampeerveldje. Een welbewuste keuze omdat je daar gebruik mag maken van alle faciliteiten van het huis en dus ook binnen mag zitten. Met de huidige temperaturen geen overbodige luxe. Beheerder 1 en 2 die in de omgeving wonen, geven beide niet thuis. Een buurtbewoner, die de broers bezig zag, schiet te hulp en krijgt tenslotte iemand aan de telefoon die weet te vertellen dat het hele spul dit weekend verhuurd is. Wonderlijk, zaterdagmiddag vier uur en geen enkele activiteit!

De buurtbewoner geeft de broers het advies iets terug te rijden (heerlijk voor de wind), naar de roeivereniging waar je ook kan kamperen. Ze treffen daar een vrolijke boel! Het kampeerveldje staat helemaal vol met attributen voor kinderspelen, de nodige kraampjes en een barbecue. Niemand kan Wim en Joost vertellen hoe laat het is afgelopen en de boel opgeruimd is. Hier gaan ze niet op wachten en kijken in het routeboekje. Zes kilometer verderop is er nog een camping. Hij is niet beschreven in het boekje maar ze wagen het erop. Extra alert om maar geen aanwijzing te missen rijden ze richting Ybbs.

Ze zien veel bordjes maar geen enkele die verwijst naar een camping. Er rest niets dan door te rijden. In de nabijheid van Ybbs vragen ze aan een sportvisser of hij een camping in de omgeving weet. Hij weet dat je bij gasthaus Grinn in Willersbach ook kan kamperen, het ligt circa tien kilometer verderop. De vermoeidheid slaat toe en het tempo zakt aanmerkelijk. De broers voelen pap in de benen en moeten iets eten. Ze delen een Ritter gevuld met marsepein en monter stappen ze weer op de fiets, ze maken direct een bochtje naar rechts en rijden zowat het Gasthaus binnen. Waar een Ritter al niet goed voor is!

Het kampeerveldje ziet er goed uit maar voor de rest is het but. De broers gaan voor een kamer, want met deze kou willen ze niet buiten zijn. Ze hebben een goede keus gemaakt, de kamer en het eten zijn prima voor elkaar.

Geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Wenen

Het is 24 mei 2013. De broers nemen de trein en de metro naar Wenen en stappen uit op de Karlsplatz, waar Wytske en Patricia hen op het perron opwachten. Het bezoek aan deze historische stad starten ze met koffie en Sachertorte. De dames loodsen de broers als volleerde gidsen langs de prachtige monumentale panden en rond etenstijd een voortreffelijk Italiaans restaurant in. Met een bezoek aan een van de panden van de kunstenaar Hunderdwasser sluiten ze het culturele gedeelte af.

De vaders gaan weer richting camping en de dames gaan een van de mooie winkelstraten in. Met het vallen van de avond zakt de temperatuur snel naar beneden. Op tijd zoeken de broers hun warme slaapzak op om weg te dromen bij de gedachte aan de verse broodjes die morgenvroeg om half acht op hen liggen te wachten bij de mobiele bakker, als hij komt!

Geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Ceske Velenice – Tulln

23 mei 2013. Omdat de broers niet in het hotel kunnen ontbijten zitten ze al vroeg op de fiets. Ze vatten het plan op om in Gmünd te kijken voor koffie en een broodje. Bij een Konditorei kiezen ze de middelste van de drie aangeboden Frühstücks, ruim voldoende om de ochtend door te komen. Opvallend is de vriendelijkheid van de Oostenrijkers, alsook de prijzen die ze hanteren!

Buiten Gmünd kunnen ze meteen aan de bak op hun eerste echte helling van dertien procent en er volgen er nog vele. De broers vinden het niet onprettig, want ze fietsen tenminste weer! Ze genieten van het heuvelachtige landschap en de mooie gele koolzaadvelden. Een deel van de route loopt langs een groot stuwmeer waar het redelijk vlak is. Voordat ze in het dorpje Gföhl zijn moeten Wim en Joost nog een flinke pukkel over, klimmend op hun kleinste verzet. Voor de afdaling hoeven ze niets te doen, maar door de snelheid is het wel vreselijk koud.

Vanaf Gföhl is het constant afdalen naar Krems a.d. Donau. Omdat het nog vroeg in de middag is, besluiten de broers om door te rijden naar Tulln, om van daaruit de volgende dag met de trein naar Wenen te gaan. Ze schatten de nog te overbruggen afstand te optimistisch in en zien bij het arriveren op de camping dat de dagteller op honderdzevenendertig kilometer staat.

Ze lichten Wytske en Patricia in dat Wim en Joost morgen naar Wenen komen. Ze nemen nog een dubbele Cup A Soup en een toetje ter aanvulling van het hoofdgerecht, wat vlak voor de camping al genoten in een Imbiss. Sinds lange tijd kunnen ze weer genoeglijk in hun tentjes slapen. Heerlijk!

Geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013, Tsjechië 2013 | Een reactie plaatsen