Saltcoats – Shiskine
Vandaag is het feest. In de tent van de Zwitsers wordt volop gezongen.Het oudste dochtertje is vijf jaar geworden. De vaders hebben een klein cadeautje voor haar waar ze heel erg blij mee is. Gisteren verraste ze ons met een verdord boeketje veldbloemen wat ze onderweg geplukt had. Wim sneed van een colaflesje kunstig een vaasje zodat ze in het water konden staan. Na dagen zoeken lukt het ons eindelijk een eurostekker te bemachtigen zodat we niet meer onthand van stroom op de camping zitten. Of het aan de brexit ligt weten we niet maar we moeten er tien pond voor betalen! Vanuit Ardrossan brengt de Ferry ons in een uur naar het eiland Arran. Onderweg in het zuidelijke deel worden we verrast door wegwerkzaamheden. We komen er dit keer niet onderuit om de omrijd route te moeten volgen. Om weer op onze fietsroute te komen krijgen we een lange helling van zestien procent voorgeschoteld. Lopen en duwen dus! Ter hoogte van Blackwaterfoot is een camping die volgens ons boekje vier pond per nacht kost. Voor dat geld zien we ons al staan op een zompig veld bij een koud en tochtig washok. Dan maar iets meer uitgeven voor een kamer. Een bijzonder aardige mevrouw van een B&B in Blackwaterfoot belt zeker drie kwartier het halve eiland rond zonder resultaat. Uiteindelijk belanden we toch op de camping in Shiskine. Ons vooroordeel wordt meteen gelogenstraft. Heerlijk verwarmde grote toiletruimtes een glad geschoren gazon en een heel vriendelijke ontvangst. Omdat alle plaatsen bezet zijn krijgen we een plaatsje in de childergarden. s’Avonds maken we voor het eerst kennis met de midges en zij met ons muskietennetje.
