9 juni 2017

Vrijdag 8 juni
Salency – Nijkerk – Burgh Haamstede

Donar en Pluvius hadden afgelopen nacht een pact gesmeed en hebben ons een passend afscheid bezorgt. De donderslagen en bliksem werden vergezeld of afgewisseld door hevige regenbuien. Is dat erg? Nou nee, zolang je het droog houdt in je tent is er weinig aan de hand, maar een miniscuul lekje op een naad van de buitentent waar druppeltje voor druppeltje doorheen sijpelt vormt op den duur toch een plasje. We hebben het dus beide niet helemaal of helemaal niet droog gehouden. Bij Joost bleef de wateroverlast beperkt tot een deels natte onderkant van zijn matras. De brede mannen in tent twee hebben vannacht onbewust het lepeltjes concept gelaten voor wat het was met als resultaat dat aan één kant de binnentent breder werd dan de buitentent. Donar lichtte nog een beetje bij zodat pluvius precies kon zien waar hij moest zijn. Het was nog niet zo erg dat het matras de tent uitdreef, maar toch! Tussen de buien door pakken we de natte boel op en dumpen alles zo snel mogelijk in de auto. De chauffeur nuttigt zijn van huis meegenomen ontbijt, in de vorm van een shake, in de auto. De vaders wijken uit naar het droge toiletgebouw om daar vast en vloeibaar voedsel tot zich te nemen. Eigenlijk een omgekeerde wereld! Nadat we onze financiële verplichting hebben voldaan bij madame kunnen we terugreis aanvaarden. De reis naar huis verloopt met horten en stoten. We zien delen van Frankrijk, België en Nederland in detail aan ons voorbijgaan omdat we er tergend langzaam voorbij rijden. Vergeleken met de afgelopen weken is het een beetje saai, toch nog een hoogtepuntje tijdens de terugreis en wel een bezoek aan Mc. Donald, dat blijkt tevens een uitstekend middel om het trauma van de slavinken uit de gaarkeuken voorgoed te vergeten! Met een fijn weerzien van onze familie eindigt dit mooie fietsavontuur.
Tot besluit willen we alle volgers bedanken voor de leuke reacties en waardevolle informatie die ze ons deden toekomen via mailtjes, apps of anderzins. Het is altijd weer een opsteker als we onderweg zijn. Een extra bedankje voor onze chauffeur, websitebeheerder en redder in nood als het weer zo ver is dat we huiswaarts moeten. En last but not least bedank ik Wytske mijn vrouw die elk jaar weer mij vijf weken toevertrouwd aan mijn jongste broer Wim om mijn grote passie uit te kunnen oefenen. Dank u wel – Alstublieft, namens de vaders Joost en Wim.