La Almumia de Doña Godina – Zaragoza
Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt halen we onze fietsen op uit een afgeschermd gedeelte van de grote eetzaal. We zagen het gisteren al toen we hier aankwamen dat het behoorlijk druk was met eters in deze grote zaal ondanks dat het al tegen vieren liep. De keuken van het hotel geniet een bepaalde faam in de regio vandaar de drukte.
In Bárboles drinken we koffie en slaan nog wat extra water in want het eerstvolgende stuk van de route gaat over een onbewoonde hoogvlakte. Zo langzamerhand naderen we de stad Zaragoza gelegen op de vlakte van de Ebro. Voordat we daar arriveren worden man en paard de laatste vijftien kilometer nog gegeseld op een onverhard jaagpad langs het Canal Imperial de Aragón. Op dergelijke paden is alle aandacht nodig op de weg en is er weinig ruimte om eens om je heen te kijken, daar zijn de regelmatige drinkpauzes dan weer goed voor. Maar als er een formatie van acht straaljagers laag overkomt maken we een extra stop om er getuige van te zijn hoe het Spaanse belastinggeld als het ware in het niets verdwijnt! ( ja, ja, Dijselbloem )
Op de camping in Zaragoza aangekomen krijgen we plaatsnummer zestig toebedeeld. Een tentenveldje is er niet dus moeten we tussen de Campers en de caravans staan. Van gras op de staanplaatsen hebben ze op deze camping nog nooit gehoord. Waarschijnlijk is de naam gras verbasterd naar gruis, steengruis wel te verstaan en dan flink aangestampt. We zijn al blij als de haringen vijf centimeter het gruis ingaan zonder ze krom te slaan of nog erger, voor altijd te deformeren. Als alles staat en de was hangt gaan we naar een nabij gelegen woonwijk voor boodschappen, een drankje en wat tapas die toevallig of niet in de aanbieding zijn. Wat treffen we het weer!
