1 juni 2017

Zaragoza – Sabiñanigo
Gisteravond hebben we besloten om een klein deel van ons budget vandaag te besteden bij de Spaanse spoorwegen. De trein op het beoogde traject van Zaragoza naar Jacca vertrekt om twintig voor negen volgens de timetable op internet. Om voldoende tijd te hebben staan we om zes uur op, slaan het ontbijt even over, trekken met enige moeite de haringen uit het gruis en rijden gepakt en gezakt rond zeven uur de camping af. De ochtendspits is al in volle gang als we invoegen op de vierbaansweg die voert naar het immense spoorwegstation Delicias tegen het centrum van de binnenstad aan. Voor de hogesnelheidstreinen zijn er aparte perrons en afhandeling van de passagiers. Een security check voor het instappen is ook hier een noodzakelijk kwaad. In vergelijk met de hogesnelheidstrein stappen wij in een soort Marklin treintje dat ons naar Ayerbe gaat brengen aan de voet van de Pyreneeën. We rijden door een wat saai landschap met hoofdzakelijk graanvelden. Na tweeëneenhalf uur en vijf tussenstations verder arriveren we in Ayerbe. Voordat we hier verdergaan doen we ons eerst tegoed aan een Spaanse uitsmijter want op een lege maag is het slecht fietsen. We hebben de camping bij het plaatsje Anzánigo uitverkoren om ons voor de komende nacht te mogen ontvangen. Helaas zitten alle hekken dicht en op slot. Er hangt wel een jaarkalender waarop aangegeven op welke data het hek wél open is. We zijn nu genoodzaakt om door te fietsen naar Sabiñánigo achtendertig kilometer verderop en behoorlijk bergopwaarts. Maar eerst zoeken we een bankje in de schaduw om wat brandstof te nuttigen die we nog in de fietstas hebben. Het is al over zevenen als we inboeken in hostal Mi Casa. Nadat de fietsen ook onderdak zijn en wij ons hebben opgefrist bereiden we ons in de eetzaal voor op de dag van morgen. De klimspieren moeten voldoende opgevet worden om ons van achthonderd naar achttienhonderd meter hoogte te brengen oftewel naar de bergpas Frontera del Portalet.