9 mei 2017

São João Da Madeira – Coimbra
Gisteravond hadden we het erover om via de bedevaartplaats Fatima te rijden om een mooi stempel in ons pelgrimspaspoort te krijgen. Bij het binnengaan van de eetzaal worden we aangesproken door een Belgische hotelgast die ons Nederlands heeft horen praten. Hij vraagt ons of we op weg zijn naar Fatima. Het blijkt dat de paus daar naar toekomt, waarschijnlijk komt hij om ons voorbij te zien trekken en naar de berichten verluiden, met hem nog circa één miljoen andere gelovigen. Nu wordt ons ook duidelijk waarom afgelopen maandag een patrouillerende politieauto naast ons kwam rijden en we de vraag gesteld kregen of we op weg waren naar Fatima. Het valt ons op dat we steeds meer wandelaars met gele Fatima-hesjes langs de weg zien lopen richting het zuiden. Omdat we niet steeds over een drukke weg willen rijden verlaten we de N1 en vervolgen ons pad via de kleine binnenwegen. Dit brengt ons zelfs op een complex met rijstvelden waar we moeten lopen via een zigzag aan dammetjes om de overkant en de juiste weg weer te bereiken. We besluiten om weer wat meer richting N1 te gaan. Als we langs een restaurantje komen knijpen we in de remmen want we hebben inmiddels behoorlijk trek. We bestellen het menu van de dag en krijgen om te beginnen een reuzenpollepel vol stevige soep gevuld met koolbladeren en macaroni-ellebogen zo groot dat als je ze bij playmobiel zou gebruiken je er een geweldig rioolstelsel van zou kunnen maken. Met de vervolgens opgediende, zeer mals geroosterde bieflappen, zou een beetje schoenmaker makkelijk een paar schoenen kunnen verzolen van maat 52. Het overkomt ons niet vaak, maar deze keer moeten we passen en moeten we toch iets van alle gerechten naar de keuken terug laten gaan. Omdat we eigenlijk wat aan de late kant binnenvielen om te eten ( de kokkin zat zelf al aan haar prakje ) vonden we een paar klompjes wel op zijn plaats. Ze vond ze prachtig en ze krijgen een plaatsje bij het huisaltaar, alsof je een schoen bij de schoorsteen zet met Sinterklaas.

Gezien de grote hoeveelheid pelgrims die op de route lopen willen we niet verder doorfietsen als we iets voor Coimbra een motel zien. We besluiten om hier te overnachten ook omdat het inmiddels is gaan regenen. We moeten kiezen of we vier, twaalf of zestien uur willen overnachten. We vinden het wel een beetje raar maar langzaam gaat er lampje branden, rood wel te verstaan. We boeken voor een periode van twaalf uur wat inhoudt dat we morgenvroeg om half zeven buiten de deur staan zonder ontbijt. Een eigen garage ( met trap verbonden naar de kamer ) is bij de prijs inbegrepen. De kamer is smaakvol ingericht met een kingsize bed en een rood relaxbankje. Bovenop het motel staat een een groot reclamebord met de tekst: Fonte do Amores. We hebben het toch maar even vertaald: Bron van de liefde!!

Dit bericht is geplaatst in Spanje 2017. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *