Donderdag 28 mei 2015

Bénévent-l’Abbaye  –  La Chatre.   Vanuit de Chambres d’Hotes van Ms. Dobson rijden we eerst langs de supermarché en kopen alles in voor de lunch van vandaag. We rekenen af bij de meest ongeintreseerde, kauwgumkauwende, ochtendzieke cassierre van Frankrijk. Een levend uithangbord van hoe het niet moet!Eenmaal op de fiets gezeten merken we al snel dat er iets veranderd is. Areolus heeft andere slachtoffers gevonden die hij wil dwarsbomen, namelijk de mensen die richting zuid-west gaan.Vanuit die richting verwelkomt hij ze en streelt ze flink door de haren. De eerste twintig kilometer tot aan La Souterraine profiteren we nog maar in beperkte mate, maar daarna buigt de route meer naar het noord-oosten en hebben we echt profijt van onze (vriend) Areolus.We maken een praatje met een alleen reizende pelgrim uit Tilburg. Tot voor kort nog ambtenaar maar nu gepensioneerd. Hij zit er een beetje door en het valt hem allemaal wat zwaar. Voor het eerst alleen van huis valt al niet mee en hij heeft vrijwel geen conditie omdat hij tot voor twee jaar terug graag een sigaretje rookte. Met de overnachtingen lukte het ook altijd niet even goed. Als beginnende pelgrim adviseert hij ons: Ga niet overnachten bij de nonnen want daar wordt je uitgemolken en bij een Chambres d’Hotes van hetzelfde laken een pak. Ze willen zoveel mogelijk aan je verdienen. Hij heeft zelfs overwogen om terug naar huis te gaan, maar zegt hij: Ik heb met mijn grote waffel overal lopen verkondigen wel even naar Santiago te fietsen, en ja dan kun je deze pelgrimstocht niet onderbreken zonder groot gezichtsverlies. Dat gaat dus niet gebeuren.Voordat hij weer opstapt, laat hij ons de beloning voor een dag fietsen zien, een blik Belgische Leffe, omwikkeld met zijn windjack tegen de zonnewarmte. De alcoholische versnapering hobbelt de hele dag met hem mee en mag pas na gedane arbeid genuttigd worden.We geven hem nog een laatste tip: Voorzichtig openen!Het komt goed uit dat we de wind mee hebben vandaag want we moeten ruim honderd kilometer afleggen om te kunnen kamperen op Camping Municipal Solange Sand in Montigivray, drie kilometer ten noorden van La Chatre. Een camping met mooi gras en een schitterend toiletgebouw met geweldig sanitair. Met zoiets moois zijn we nog nooit eerder verwend en dat alles voor de prijs van totaal acht euro vijftig!Als de tenten geinstalleerd zijn gaan we snel het dorpje in om te kijken of de epicerie nog open is voor wat boodschappen. Helaas gesloten, maar het probleem wordt meteen opgelost door Bar–Restaurant Le Grillade naast de epicerie. Op de vraag of het mogelijk is een hapje te eten wordt bevestigend geantwoord en de vriendelijke uitbater wijst naar een klein eetzaaltje wat aansluit aan de goed bezette bar. Op een bord staat met krijt een dagmenu geschreven. Meneer geeft in rad Frans nog de nodige uitleg, we begrijpen niet alles wat hij zegt en wat de entree betreft laat hij ons in verwarring achter.We lezen wel iets over een buffet, dat is er ook wel maar er staat niets in! Onze gastheer brengt een fles gekoeld water, een mandje vers stokbrood en de bestelde karaf vin rouge en duikt vervolgens de keuken in, wij wachten af.Na een minuut of tien komt hij terug en begint het buffet in te richten met allerlei koude gerechten, van een een voudig schaaltje augurken tot een grote terrine met paté de campagne.Het buffet is zo overvloedig dat we denken niet de enige gasten te zijn. De gastheer nodigt ons uit onze borden te vullen met al deze lekkernijen en bemoeit zich weer met de klandizie aan de bar. Het is smullen geblazen, vooral de paté is schandelijk lekker evenals de ingelegde vis.We doen het buffet voldoende eer aan en als de gastheer ons uitnodigd voor een tweede ronde bedanken we beleefd en wachten de volgende gang af.We krijgen beide een grote dikke plak gegrilde jambon met grote frieten en een groene salade. Een potje moutarde zorgt voor een pittig aanvulling in de smaak en een tinteling in de neus.Het is allemaal heerlijk en we laten zien dat de gastheer eer van zijn werk heeft!De volgende gang bestaat uit vier verschillende soorten kaas. Ze zijn allemaal heerlijk maar het kaasje uit de regio steekt er met kop en schouders bovenuit.Als dessert kiezen we voor pistache ijs. Ook dit komt weer mooi aangekleed op de tafel, onze gastheer heeft ook hierop weer goed zijn best gedaan. Als afronding kunnen we nog een kopje koffie krijgen maar we vinden dat het mooi geweest is zo.Wat een heerlijk dagmenu en dat slechts voor vijftien euro vijftig per persoon. Als we afgerekend hebben leggen we nog een extraatje op tafel voor onze gastheer met daar bovenop een paar klompjes. Met het afruimen van de tafel zal hij het wel vinden.Wat een prachtige afronding van een lange vermoeiende fietsdag.