Woensdag 20 mei 2015

Montferrer – Mérens les Vals.Als we om zes uur opstaan is het droog, dat is al heel wat. Nog mooier is dat het helder is en achter de bergen de zon al schijnt. Gisteravond laat hebben we besloten om toch via Andorra naar Frankrijk te gaan. Kwart over acht verlaten we de camping en ons geliefde kinderparadijs. We starten vandaag op een hoogte van zevenhonderd meter. Na twaalf kilometer fietsen passeren we de grens van Andorra. We zien hier niet veel anders dan mega supermarkten waar werkelijk alles te koop is en tankstations. De dieselolie kost hier één euro en twee cent, benzine kost één euro en vijftien cent. Nadat we een kop koffie gedronken hebben starten we met het echte werk. Om Frankrijk te bereiken moeten we over de Port d’Envalira een bergpas met een hoogte van vierentwintighonderdenacht meter. Dat is een hele kluif! Zeg maar gerust een heel varken wat gewassen moet worden. We lassen regelmatig korte pauzes in om wat te drinken en wat te ontspannen en rust te nemen. We eten er ook telkens wat bij, het is beter om tijdens zo’n lange klim wat vaker kleine beetjes te eten dan één keer een flinke maaltijd. En niet te vergeten een energiereepje wat Wim ook wel een psychologisch reepje noemt.  Het klimpercentage is in het begin wisselend tussen twee en zes procent maar dat veranderd al snel naar zes tot acht procent met af en toe een uitschieter naar boven. Hoe hoger we klimmen hoe kouder het wordt. Vanaf tweeduizend meter rijden we echt tussen de besneeuwde bergen in haarspeldbochten omhoog. Bocht na bocht veranderd ook de wind, dan weer voor dan weer tegen. Als we op de top zijn aangekomen trekken we snel warme kleding aan want we koelen snel af en als we straks gaan afdalen moeten we goed ingepakt zijn. Maar eerst gaan we naar het tankstation waar het binnen heerlijk warm is en ze zelfs warme chocolademelk hebben. Als we weer wat opgewarmd zijn moeten we aan de afdaling beginnen. Voorwaar geen pretje onder deze omstandigheden. Over het slechte wegdek stuiteren we klappertandend naar beneden. Als we dertienhonderd meter zijn afgedaald zien we een bord wat verwijst naar de camping Municipal in Mérens-les-Vals. Totaal verkleumd staan we bij de receptie waar de mevrouw de totaal overbodige vraag stelt of we het koud hebben. Mevrouw bedoeld het goed want ze stelt voor dat we ook een vier persoons hut kunnen krijgen voor het luttele bedrag van zeventig euro per nacht! Als we dat horen krijgen we het er gelijk warm van! We houden het maar bij onze tentjes die we snel opzetten want er is regen op komst. Ze staan amper als de eerste druppels vallen. Koken en eten doen we in de verwarmde afwasruimte. We eten ratjetoe uit de tas: cup a soep, chips a naturel, rijst met chilisaus en cocosmacroontjes toe. In de afwasruimte maken we ook kennis met Eric van de Kasteele uit het Belgische Kortrijk. Gepensioneerd wijkagent met een afgebroken priesteropleiding die hem goed van pas kwam bij het uitvoeren van zijn functie en zijn specialiteit: zedenzaken. Jaarlijks komt hij samen met zijn vrouw op deze camping terug om onder andere te shoppen in Andorra. Het is al donker als we door de gestaag vallende regen naar onze tentjes vluchten. Na Eric met zijn mooie verhalen valt er ongetwijfeld wat te dromen!