Zondag 8 juni 2014.

Zondag 8 juni 2014.

Omdat het vanmorgen vroeg nog pijpenstelen regende verlengen we onze nachtrust tot kwart voor zeven, dan is het droog genoeg om op te staan.
Er was nogal reuring afgelopen nacht. Rond een uur of één vond er een ploegwissel plaats bij één van de roparunteams. De afgeloste lopers en fietsers hadden blijkbaar geen besef van dat er nog meer mensen op de camping stonden. Ze klepten er bij aankomst in ieder geval lustig op los.
Zo rond half vier werd het hele roparunkamp opgebroken en vertrok de hele verzorgingskaravaan naar elders om de boel weer op te bouwen. Ze waren daar net op tijd mee, want de onweers- en regenbuien dienden zich in rap tempo aan.
Ons ontbijt is vanmorgen wat aan de karige kant. De sinaasappelmarmelade van de intermarché en de tubes chocoladepasta van Ed en Fred zijn op. We hebben nog een stokbrood van gisteren ( o, o, wat taai! ) en wat roomboter. We doen het er mee en schuiven de situatie onder het hoofdstuk: Vervelend maar niet meer dan dat.
Rond negen uur verlaten we de camping en rijden in Noyon voorbij een mooie boulangerie, we gaan toch maar even terug en kunnen zo ons petit dejeuner alsnog aanvullen met een pain aux raisins.
Na een stukje binnendoor zitten we al snel op de autoweg A1 richting Lille. Onze chauffeur zet er flink de sokken in maar neemt wel de voorschriften en de reglementen in acht. Desondanks lukt het hem een Porsche Panamera voorbij te rijden. Het vreemde aan deze auto is dat hij een Frans kenteken heeft maar het stuur aan de rechterkant zit. Het stuur rechts is toch een typisch Engels verschijnsel. We zien het wat verderop nog een keer, maar nu bij negen Engelse motorrijders.
We rijden achter een personenbusje aan met een Belgisch kenteken. Achterop het busje de wervende tekst: ,,Actieve vakantie’s voor levensgenieters”. Als we er naast rijden en nieuwsgierig opzij kijken, barsten we in lachen uit. In tegenstelling tot de tekst zien we drie onderuitgezakte mensen die de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt hebben maar aan hun gezichten te zien het Zwitserleven gevoel nog bij lange na niet.
De reis verloopt voorspoedig en om kwart voor twee draaien we de Valkenhof in Nijkerk op waar de familie al buiten staat om ons te verwelkomen. Ook de kleinkinderen van Joost zijn erbij, zij hebben vol ongeduld de laatste dagen afgeteld en zijn blij dat opa en oom Wim weer thuis zijn, dan kan opa binnenkort weer zijn befaamde pannenkoeken voor ze bakken!
Weer thuis na vijf mooie weken. We hebben genoten van de diversiteit in het landschap in zowel Spanje als Frankrijk . Wat hebben we genoten van de zonnige dagen met aangename temperaturen. Wat hebben we af en toe gemopperd op de regen, de kou en de veelvuldige tegenwind. Wat hebben we genoten van de Spaanse cultuur, de architectuur en niet te vergeten, het menu del dia. Wat hebben we genoten van de gastvrijheid en behulpzaamheid van de plaatselijke bevolking die we mochten ondervinden in beide landen.
En last but not least wat hebben we genoten van onze fietsende medelanders die we onderweg hebben ontmoet.
Dank je wel, Teun & Gonnie, Ria & Martin, Marjo, Jos & Eric, Dees & Balt en Tineke & Johan voor jullie aangenaam gezelschap en mooie verhalen. Dank je wel Izaäk & Riet voor de lift naar Spanje en de catering onderweg. Muchas Gracias Carlos Calzada Recio por las hermosas foto’s de Trujillo. Dank je wel chauffeur voor het snel transport van Noyon naar huis, het aanpassen en corrigeren van de website en je optreden als buitenlandcorrespondent. Dank je wel Pelgrimsvriend Bas uit Vlissingen dat je de moeite hebt genomen om helemaal naar Spanje te komen om te kijken of het wel goed ging met Basje. En bedankt jullie trouwe volgers voor jullie commentaren, aanmoedigingen en warme woorden die we vooraf en tijdens onze fietstocht mochten ontvangen.
Nu we toch aan het bedanken zijn mogen we de belangrijkste personen niet vergeten, onze naaste familie. Zonder hun steun en support zou het niet mogelijk zijn geweest deze geweldige fietstocht te realiseren . Muchas, Muchas Gracias!

Dit bericht is geplaatst in Spanje 2014. Bookmark de permalink.