Willersbach – Ottensheim

Het is vandaag 26 mei 2013, zondag. Wim en Joost hopen dat deze dag zijn naam eer aan gaat doen, maar hebben zo hun twijfels. ’s Morgens zien ze vanuit hun kamer dat de zon een verwoede poging doet om door het grijze wolkendek te breken, maar hij bakt er weinig van. Ook zien ze de vlaggen voor het Gasthaus strak naar het oosten wijzen; dat belooft weer wat vandaag.

Buiten gekomen blijkt het alweer behoorlijk koud te zijn zodat de winterhandschoenen weer goed van pas komen. De route gaat vanmorgen wat meer landinwaarts, landbouwakkers en bos wisselen elkaar af. Als ze om zich heen kijken in dit jachtgebied zien ze een veelheid aan kansels, maar is het niet wild van de predikanten! Een eindje verderop snappen ze waarom, er staat een bordje langs de weg met het opschrift ‘Kein winterdienst’. Jammer, een opbeurend woordje was welkom geweest.

Het is een grijze, saaie dag vandaag, vanaf een uur of elf volgen de regenbuien elkaar in rap tempo op en moeten ze regelmatig even schuilen. Bij gebrek aan beter eten ze een broodje Leberkäse bij een benzinestation en spoelen het weg met koffie uit een automaat. In Enns kost het nogal wat moeite om de juiste weg te vinden. Achteraf denken ze dat ze op het industrieterrein een bordje gemist hebben, waardoor ze op een ander deel van de route kwamen. Om uit de impasse te geraken besluiten ze om de Donau over te steken met een veerpontje en verder te gaan via de noordoever.

Op weg naar het pontje krijgen de broers op een splitsing toch nog de mogelijkheid om de route op de zuidoever te volgen. Ze zien nu ook dat het nummer van de route gewijzigd is van 6 naar R1. Inmiddels regent het constant en begint de wind af en toe trekjes van stormachtig aan te nemen. Beschutting langs dit stuk van de Donau is er nauwelijks. Iets voorbij Linz zoeken ze in een dorpje naar een warme kamer, die daar niet te vinden is.

Een hen tegemoet komende mevrouw adviseert de broers om door te rijden naar Ottensheim, waar ze zeker wat zullen vinden. Wim en Joost herpakken zich voor nog eens tien kilometer wind en regen, en komen uiteindelijk als twee verzopen katten terecht in een hotelletje op de markt in Ottensheim. Ze krijgen een lekker verwarmde kamer en voor de fietsen is er een veilig plekje in een echt fietsenhok.

Dit bericht is geplaatst in Oostenrijk 2013, Praag 2013. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *