Radebeul – Dêcin

Het is 9 mei 2013, Hemelvaartsdag.

De broers hebben niet veel last meer gehad van de kanovaarders. Het zijn wel mensen van ’s avonds een vent en ’s morgens een vent; niet alleen thuis maar ook in de tent. Toen Wim en Joost om zes uur opstonden, stond de eerste al onder de douche en hoorden ze gerommel in de andere tenten. Geholpen door het zonnige weer waren ze snel reisvaardig en reden om twintig voor acht de camping af. Gisteravond laat kregen de broers in de gaten dat het vandaag Hemelvaartsdag was en de winkels niet open zouden zijn. Dat wordt dus improviseren vandaag! Dat moet dan wel door Wim gebeuren want Joost had een beetje last van bordjesblindheid.

Al vroeg doen ze het centrum van Dresden aan en maken een klein tourtje langs de indrukwekkende gebouwen. Helaas is de Frauenkirche nog gesloten, dus missen ze het gezicht op de prachtig geschilderde koepel. Daarna naar een MacDonalds om gebruik te maken van gratis wifi. Jammer, de Mac is nog gesloten. maar met de iPad vlak voor het raam krijgen ze na enige moeite het wachtwoord binnen via een sms en hebben alsnog verbinding.

De temperatuur is inmiddels behoorlijk gestegen zodat ze minimaal gekleed de stad verlaten. Opvallend is dat ze veel groepen jongens en mannen tegenkomen, steevast met een fles bier in de hand en luidkeels liederen zingend. Of de tekst op de hemelvaart slaat kunnen de broers er niet uit opmaken.

Rond het elfde ure is het verzoeten of verzuren; zo luidt een bekend gezegde. Het is maar zelden dat het niet klopt, zo ook vandaag. Het begint te onweren en te regenen als ze het station van Kurort Rathen oprijden om te schuilen. Bij Köningstein gaat de route via een pontje naar de rechter oever, het alternatief laten ze dus links liggen. Er staat een lange rij wachtenden die allemaal aan boord mogen, de laatste twee konden niet mee, dat geluk hadden de broers dus. Bij de volgende vaart mogen Wim en Joost als eerste inschepen, waarbij ze bijna onder de voet gelopen worden door een soort hooligans met opgeknipte koppies en strak gekamde haren.

Het tijdverlies, opgelopen bij het pontje, bleek ook zijn voordeel te hebben. Rond half twee rijden ze het station van Bad Schandau op omdat het weer begint te onweren. Ze stallen de fietsen en besluiten van de gelegenheid gebruik te maken om een broodje te nuttigen. Vlak achter het station slaat de bliksem in, wat wel even schrikken is. Het onweer wordt gevolgd door een wolkbreuk die grote delen blank zet.

Na een half uur is het droog en stappen ze weer op en fietsen richting de Tsjechische grens. Het weer kent geen grenzen, want ook hier worden ze vergast op een derde portie onweer gevolgd door hevige regen en hagelbuien gedurende ongeveer een uur. Jammergenoeg was er nu geen station in de buurt, maar moesten ze schuilen onder een smal overstek van een tunneltje.

Enigszins verkleumd besluiten ze om niet verder door te fietsen naar een camping. maar om een warme kamer te nemen in Dêcin. Ze krijgen een mooie grote kamer, voorzien van een kitchenette en een zitbarretje. De fietsen nemen ze mee de trap op, waar ze gestald mogen worden in het buitenrestaurant, waar ze later zich laten verwennen door de kock.

Dit bericht is geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *