Vrijdag 1 juni 2012. Joost heeft vannacht gedroomd over mevrouw Hork. Juist ja, die van de chocola. Ze heeft beide repen opgegeten, per stukje wat ze op at werd haar huidskleur steeds donkerder. Toen de repen op waren had ze dezelfde kleur als het koffiemannetje waar ze eerder een foto van maakten. Het voelt als gerechtigheid en de broers kunnen het nu een plekje geven.
Bij gebrek aan iets beters bestaat het ontbijt uit kokosmakroontjes en een kopje koffie uit de automaat. Wat ze gisteren al vermoeden wordt vandaag bewaarheid, de route loopt langs de fabriek van Climaveneta waar ze zo naar gezocht hebben. Ze volgen de rivier de Brenta stroomopwaarts en doen dit over een prachtig aangelegd fietspad.
Ter hoogte van Primolano houdt de politie de broers tegen; de weg is afgesloten. Een aardige Italiaan komt naar ze toe en vertelt hoe ze het beste om kunnen rijden. Kort daarna rijden ze weer op het mooie fietspad. Verder op de route (het is dan al in de middag) valt het op hoeveel Nederlandse echtparen hen tegemoet komen rijden, gemakshalve worden die Henk en Ingrid genoemd. Vele van u zullen het kunnen beamen dat je in het buitenland de Nederlanders er zo uit pikt.
Onderaan het Lago di Caldonazzo biedt een Italiaanse wielrijder de broers zijn diensten aan, als ze hun routeboekje bekijken. Als hij hoort waar ze heen willen stelt hij voor om voor Wim en Joost uit te rijden. Ze starten niet voordat ze de maximumsnelheid hebben afgekaart op 25 km per uur en uitvoerig zijn verwondingen hebben bekeken die hij onlangs had opgelopen toen hij niet tijdig kon uitwijken voor een plotseling remmende auto. Vertrouwend op de Italiaan laten Wim en Joost het routeboekje even voor wat het is en volgen ze hun leider via de smalle weggetjes tussen de boomgaarden door tot aan de oevers van het meer.
Nadat ze hun gids bedankt hebben volgen Wim en Joost de weg langs het meer tot aan Valcanòver waar ze een mooi plaatsje op de camping uitzoeken, strak langs de spoorlijn. Dan kunnen ze alvast een beetje wennen aan de trein voor de terugreis. De aardige mevrouw van de camping kan blijkbaar niet goed thuisbrengen wat ze met een tafeltje en twee stoelen bij hun tent moeten doen. Ze mochten er wel gebruik van maken, maar niet meenemen. Het gevolg hiervan was dat de broers, in de stevige wind die er stond, een maaltijd moesten bereiden.
Vanaf vandaag moet Joost het doen zonder standaard op zijn fiets. Een handige beweging tijdens een plasstop heeft de standaard niet overleefd, hij brak finaal doormidden. Er is geen man overboord, zeker niet als je al 13 jaar ervaring hebt zonder standaard.
