Donderdag 24 mei 2012. Na een lekker ontbijt kunnen de broers er weer tegenaan. Niet alleen de hoofdstraat is opgebroken, ook de te volgen weg is gefreesd door de wegwerkers en wordt gevreesd door de broers. Ze weten zo langzamerhand wel wat een gefreesde weg inhoudt.
Over een lengte van ruim 8 kilometer genieten ze van dit wegdek. Ze stijgen van 260 meter naar 770 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 8 procent. Eenmaal op deze hoogte aangekomen rijden ze over een afstand van wel 20 kilometer op een redelijk vlakke weg. Het landschap waar ze op neer kijken heeft veel weg van een enorme golfbaan.
De broeders fietsen weer eens door een eenzaam gebied en zijn blij als ze eindelijk een bordje met een bar zien staan. Eindelijk koffie, hopen ze. Bij binnenkomst treffen ze twee bier drinkende, stug rokende mannen aan. Inmiddels ook voor de broers een vertrouwd verschijnsel, maar geen espresso.
Wel kunnen ze een kopje koffie ‘Classico’ krijgen. Ze denken dat het Nescafé is, maar het blijkt Turkse koffie te zijn. Inschenken, wachten, nog langer wachten en dan voorzichtig drinken, zodat de prut onder in het kopje blijft. In Bosanski Petrovac verdrijven ze de smaak van de Turkse koffie door een kopje echte Espresso.
Ze doen wat boodschappen en zoeken een postkantoor om een extra kaartje te posten naar Jade, Juul en Belle, de kleinkinderen van Joost. De kaarten zijn al gefrankeerd als Joost ze afgeeft aan de luie, achterover in zijn stoel liggende beambte. Gewichtig legt de man de kaarten één voor één ter controle op de weegschaal en constateert dat er dat er een zegeltje bij moet. Bijlappen dus. Een echte grammenjager.
Ze dalen af naar Bihac en gaan op zoek naar een rustplaats voor de nacht.
Het afgelegde parcours vanaf 7:45 tot Bihac
In het centrum aangekomen zien ze donkere wolken zich samenpakken en kort daarop breekt er onweer los. Gelukkig staan ze net op tijd onder de overkapping van een hotel/restaurant en informeren ze daar naar de prijs van een kamer die (als ze de Bosnische normen hanteren) ver boven hun budget ligt. Als ze dit kenbaar maken aan de receptionist, is hij zo vriendelijk om naar een goedkoper verblijfadres te bellen voor een kamer. Met dit belletje verdient hij 35 euro voor de broers. Voila.
