Capodimonte – Lago di Vico

Woensdag 9 mei 2012. De zon verschijnt om zes uur over de kraterrand en zorgt voor een spiegelend meer. Helaas van korte duur, want na een halfuur verdwijnt hij achter de laaghangende bewolking en vallen er zelfs enkele regendruppels. Gelukkig blijft het daar bij.

De broers passen de route een klein beetje aan en laten het dorpje waar ze de vorige avond pizza aten links liggen. Ze kiezen voor een andere, iets drukkere, weg. In Tuscánia drinken ze de dagelijkse cappuccino, dit keer met een croissant gevuld met banketbakkersroom. Heerlijk, evenals de prijs: alles bij elkaar 3 euro en 40 cent.

Door een wegomlegging rijden ze niet een weg te ver, maar een poort te ver. Hierdoor belanden ze via mooie straatjes bij een uitzichtpunt op de vestingmuur. Nadat ze van het uitzicht genoten hebben, doen ze nog wat boodschappen bij de alimentari. Bij navraag naar de Via del Comune komt de aap uit de mouw en blijkt dat ze een poortje gemist hebben.

Onderweg hebben de broers veel bekijks

Onderweg hebben de broers veel bekijks

Het vervolg van de route heeft nog een verrassing in petto: circa 8 kilometer gefreesd wegdek. Beleefd aanbevolen voor wie van trillingen en stof houdt. In Vertralla besluiten ze de hoofdweg aan te houden, die na zes kilometer weer aansluit op de route. Ze doorkruisen het plaatsje Cura. Plots ziet Wim een fietsenwinkel met de bekende naam Vittorio. Hier moeten ze uiteraard even stoppen om een foto te maken met de fiets van Joost op de voorgrond, want die is van het merk Vittorio.

Als ze druk doende zijn met de foto’s komt de eigenaar naar buiten en kijk met bewondering naar de Santos-fiets van Wim (grapje!). Ze spreken hem aan en attenderen hem op de fiets van Joost. “Si si Vittorio, Ollandesi?” “Si si”, antwoorden de broers. De man is blijkbaar goed op de hoogte dat deze fietsen in Nederland gemaakt worden. “Momento” zegt hij, en komt even later terug met twee unieke Vittorio bidons. Eigenlijk hebben de broers te weinig ruimte om de bidons mee te nemen, maar voor dit mooie gebaar maken ze graag een plaatsje vrij.

Het landschap verandert voordurend. Regelmatig zien ze kurkeiken en er is ook een mooie laan, volledig overkoepeld door het groen van de kastanjebomen. In de omgeving van het Lago di Vico zijn er uitgestrekte hazelnootplantages.

Op de camping aangekomen hebben de broers een primeur. De 23 jaar oude toiletgebouwen zijn afgelopen winter gerenoveerd. Het ziet er allemaal spic en span uit, weliswaar met de Italiaanse slag afgewerkt. Maar ieder voordeel heeft zijn nadeel, de campingwinkel en het restaurant zijn vandaag helaas gesloten. Dat wordt dus weer uit eten!

Dit bericht is geplaatst in Italië 2012. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *