Vila Chã – Porto – Vila Chã

Het is maandag 6 juni, en vandaag doen de broers een dagje Porto. Izaak en Riet brengen de pelgrims met de auto naar Mindelo, waar ze in de metro stappen die hen in zo’n 35 minuten in het centrum van Porto brengt. Op de camping hebben Joost en Wim een stadsplattegrond gekregen die goed van pas komt. Bij de tourist info krijgen ze een stempel. Lopend door het mooie centrum gaan de broers richting kathedraal om daar een andere stempel te krijgen, maar die is helaas gesloten tot 14:30. Er is wel een informatiepunt open, maar die heeft dezelfde stempel als de tourist info en de dame achter de balie weet niet zeker of ze in de kathedraal een andere hebben. De broers besluiten om later terug te keren.

De pelgrims lopen verder naar en over de Ponte Dom Luis 1, die over de Rio Douro gaat. Deze brug is ontworpen door het architectenbureau van Ferdinand Eiffel. De overeenkomsten met de Eiffeltoren in Parijs zijn in de constructie goed te zien. Het is een prachtig gezicht. Lopend over de brug heb je een schitterend uitzicht op het lager gelegen stadsdeel.

De Ponte Dom Luis 1 in Porto

De Ponte Dom Luis 1 in Porto

De broers lopen wat verder door en nemen een kijkje bij het station van een kabelbaan en bekijken uitvoerig de techniek die gebruikt is. Daarna keren ze terug naar de kathedraal, die inmiddels geopend is. Evenals de vele andere kerken in Spanje en Portugal heeft deze kathedraal een hoog bling-bling gehalte. Het is niet de stijl waar de broers van houden. Te protserig. Maar smaken verschillen en vele bezoekers zijn er verrukt van. In de kathedraal is een klein infobureau. Op de vraag naar een specifieke stempel van de kathedraal wordt bevestigend geantwoord. Deze laatste stempel in het pelgrimspaspoort is voor de broers een mooie afronding van hun caminotour.

Eenmaal uit de kerk is het tijd om een broodje eten. De lunchroom heeft een terras, maar Wim en Joost besluiten om binnen plaats te nemen aan het enige tafeltje, wat half achter de toonbank staat. Ze bestellen een broodje en wat te drinken. Het ziet er smakelijk uit en dat is het ook. Ondertussen bekijken ze het reilen en zeilen in de zaak. Opvallend is de man achter de kassa. Hij is zo te zien de enige die afrekent met de klanten. Het meisje in de bediening geeft aan de man door wat er door de gasten besteld is. Hij slaat het aan op de kassa waar een bonnetje uitkomt. Dit legt hij op een schaaltje, samen met een Fruitella toffee. Soms twee toffees. Het frappante is dat de man totaal niets zegt. Alles doet hij met gebaren. Als er een klant komt afrekenen knikt hij en zoekt het bijbehorende schoteltje met bon en toffee, rekent af en knikt nogmaals. Het eerste dat in Joost opkomt is dat de man (net als Joost) een stembandoperatie heeft ondergaan. De broers observeren de man wat beter en zien achter zijn zonnebril een flink blauw/geel oog en een gehechte wenkbrauw. Deze kwetsuren horen niet bij een stembandoperatie!

Een bekende van de man bestelt een kopje koffie aan de toonbank. De kassaman gebaart dat hij niet hoeft te betalen. Dan vraagt de man kennelijk wat er aan de hand is. De kassaman schrijft nu een en ander op een briefje, laat dat zien en doet als aanvulling zijn lippen, die tot nu toe gesloten waren, iets uit elkaar. Het gezicht van de klant spreekt boekdelen. De broers kunnen slechts gissen en zullen het nooit te weten komen. Als pleister op de wond krijgen ze bij het afrekenen twee toffees en een knikje. De lippen blijven helaas op elkaar. Toch voelen ze veel verwantschap met deze man. De gebarentaal, het werken met een briefje: het is de pelgrims niet vreemd.

Na dit intermezzo gaan Joost en Wim op zoek naar een opstapplaats voor de Yellow Bus. Ze gaan namelijk een rondrit maken door historisch Porto. De kaartjes voor deze rondrit kregen ze van de campingburen die kaartjes hadden voor twee dagen. Omdat zij vertrokken mochten de broers de kaartjes met bijbehorende oordopjes hebben. Al snel vinden ze een Yellow opstapplaats en na ruim 10 minuten arriveert de bus. Ze stappen in de dubbeldekker en vinden een plaatsje bovenin, pal achter de voorruit. Zodoende hebben ze een prachtig uitzicht.

De broers pluggen hun oordopjes in en stemmen af op de Nederlandse taal. De bijna twee uur durende rondrit is heel mooi en voert langs veel monumenten uit het verleden. Opvallend was het “Casa de Musica”, een modern pand in de vorm van een kristal. Het ontwerp is van de Nederlandse Rem Koolhaas. De broers vinden het prachtig! De tour gaat ook nog een stukje langs de kust. De schuimkoppen op de golven laten zien dat de wind fors in kracht is toegenomen. Na de rondrit lopen ze een stukje door de stad en duiken dan de metro in. Daar waarderen ze de metrotickets op tot Mindelo waar ze een half uurtje later arriveren. Taxi Izaak staat al gereed en levert zijn broers daarna keurig voor de tent af.

De wind is inmiddels aangewakkerd tot windkracht 6. Dit komt de familie niet zo goed uit, want Izaak en Riet hebben alles voorbereid voor een barbecue. Met behulp van een windscherm en een parasol wordt het kampeerterrein in stelling gebracht en het feest kan beginnen. De kant- en klare barbecues produceren meer rook dan vuur. Het vuur komt van een Nederlandse campinggast die ’s middags gearriveerd is. Briesend deelt hij de hongerige familie mee: “Uit die rotzooi!”. Izak antwoordt stoïcijns dat hij dat zo net nog niet weet. Ze volgen de goede raad niet op en even later stijgen de heerlijke geuren op van de barbecue. Het bij de dorpsslager gekochte vlees is van prima kwaliteit en ze genieten er met volle teugen van.

Het reisplan voor morgen wordt nog even doorgenomen, want dan gaat de terugreis echt beginnen. Het was voor de broers weer een mooie dag vandaag, Porto heeft veel indruk op ze gemaakt!

Dit bericht is geplaatst in Portugal 2011. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *