Rond half negen in de ochtend vertrekken Joost en Wim richting Tui, het einddoel voor vandaag. Ze vervolgen de kustweg nog tot Cambados, daarna gaan ze landinwaarts via Barrantes naar Mosteiro. Omdat één van Wim zijn voortassen schade heeft opgelopen en nu met een touwtje aan zijn lowrider vastgebonden zit, gaan de broers naar de plaatselijke Ford garage voor een betere oplossing. De twee monteurs van Van der Male BV (voor al uw garagedeuren en kleine fietsreparaties) hebben zelf wel een idee hoe ze het graag opgelost willen zien, maar zijn overgeleverd aan de deskundigheid van hun Spaanse gastheer.
De monteur rommelt wat in verschillende laatjes en komt terug met een forse parker en een schroevendraaier. De broers kijken enigszins bezorgd toe als de man met forse slagen de parker op zijn plaats manouvreert. De boel zit weer vast, alleen steekt de parker een centimeter de tas in. Geen gezonde toestand voor de slaapzak en het matras. De Spanjaard rommelt nog eens in zijn laatjes en komt terug met een plastic kapje dat over de parker wordt gedraaid. “Protection”, zegt hij, en de broers beamen dat. “Si, protection, quanta costa?” De man antwoordt: “Nada.”
De broers vervolgen de tocht richting Pontevedra waar ze dwars door de stad moeten. Dit lijkt goed te gaan, totdat de weg waarop ze rijden overgaat in een vierbaansweg. Ze moeten terug, lopend wel te verstaan, tegen het verkeer in. Terug in de stad komen ze met behulp van een chauffeur op de goede kleine uitvalsweg richting Bertola. In de grotere plaatsen valt het vaak niet mee om de kleine uitvalswegen te vinden, er is namelijk geen enkele verwijzing naar.
Via kleine weggetjes rijden Wim en Joost naar Redondela, waar ze ingrediënten kopen voor de lunch en een kaars kopen. Al sinds de broers in Santiago arriveerden wil Wim zijn belofte nakomen om een kaarsje op te steken voor Carla. De kerken die de broers in Santiago bezochten hadden allemaal elektrische kaarsjes. Dat vinden de Van der Males maar niks. Het is een beetje kermisachtig, je gooit een euro in een sleuf en er flikkeren wat lichtjes op. Daar kun je geen goed gevoel aan overhouden. Na Santiago zijn Wim en Joost nog bij vele kerken geweest. Veelal gesloten, maar de enkeling die open was had ook elektrische kaarsjes. Vlak voor Tui, in het plaatsje Virxe do Camino, zien ze een mooi kerkje. Een mevrouw is bezig bloemen te schikken en de broers vragen of ze de meegebrachte kaars hier aan mogen steken. Ondanks dat hier ook elektrische kaarsjes staan, mag het. Wim is opgelucht dat er nu eindelijk een kaarsje voor Carla brandt. Weliswaar niet in Santiago, maar in het kerkje van Virxe do Camino, waar een weldadige rust heerst.
In Tui rijden de broers rechtstreeks naar de tourist information die zowaar geopend is. De informatrice spreekt goed Duits en dat is prettig. Ze krijgen informatie over enkele pensions (duur!) en ook over de auberge voor pelgrims (goedkoop!). Wim en Joost kijken eerst bij de auberge of er plaats is. Dat is er nog volop. Ze schrijven zich in en krijgen voor vijf euro per persoon een bed toegewezen. Op de zaal kunnen maximaal 18 personen overnachten.
Een schoon overtrek voor het matras en een hoofdkussen worden aan de broers meegegeven. De fietsen worden op een binnenplaats gestald. Alle benodigde voorzieningen zijn aanwezig. Er is echter geen keuken. Dat wordt vanavond weer een menu del dia!
In het centrum van de stad pikken de broers eerst een terrasje voor een drankje en een schaaltje olijven. Het zoutgehalte moet op peil blijven bij zulk warm weer! Rond half negen ’s avonds kijken ze rond of er ergens een eetgelegenheid is waar ze kunnen dineren. Na een kleine speurtocht valt hun oog op een Chinees restaurant. Van de menukaart die buiten hangt worden ze niet veel wijzer. Ze zien wel dat een menu del dia op de kaart staat en besluiten zich te laten verrassen.
De bedienden heten de broers vriendelijk welkom en loodsen hen naar een tafeltje voor twee. Ze zijn de enige klanten. Ze bestellen wat te drinken en kiezen het dagmenu. Vervolgens krijgen ze een groene salade, een loempia, een schaaltje nasi, een licht gepaneerde kippenschnitzel, een schaaltje aangeklede mie, een ijsje en een koffie en thee. Inclusief de consumptie betalen ze in totaal €16,95.
Als de broers rond half tien naar de auberge lopen, zitten alle terrassen nog stampvol en worden de tafels in gereedheid gebracht om te gaan eten. Lopend door een kakafonie van geluid bereiken ze de auberge aan de zijkant van de kathedraal. In deze beschutting moet het vannacht goed toeven zijn!
Hallo Wim en Joost,
Heel bijzonder dat je zolang een kaars voor Carla in je tas had en dat je het niet als een kermisatractie wil aansteken. Harstikke tof dat jullie zolang gewacht hebben tot een moment dat je dit op een bijzondere plaats kon aansteken. Dat je Santiago de Compostella niet de aangewezen plaats vond vinden we niet erg. Een kaars in je tas en dan aansteken in Spanje in een rustig kerkje is een geweldig gebaar. Wij, en Carla in het bijzonder danken jullie daar hartelijk voor.
Het gaat redelijk goed met Car. De laatste en 6e kuur is in zicht. Het doet wel wat met je en zeker de gedachten dat er twee vaders in het zicht van de finish in een kerkje die een relatie vormt met die ene Vader geeft je een hartverwarmend en positief gevoel. Nogmaals hartelijk dank daar voor en kom veillig en in goede gezondheid terug op de oude Lage zoom.
Dirk en Carla
Hallo onze vader,
Leuk om jullie site te lezen, we begrijpen dat jullie nog steeds aan het fietsen zijn. Wij zijn alweer en dag of 10 thuis en het is flink afkicken. Nog vel plezier met jullie verdere tocht, maak veel aantekeningen dan kunnen wij vanuit Aarle-Rixtel mee genieten.
Groetjes Gerard en Elly