Commensacq – St. Vincent-de-Paul

De afgelopen nacht is het flink koud geweest. Bij het ontwaken was het slechts 5 graden. Gelukkig staat er geen wind, zodat het voor de broers nog wel draaglijk is. De binnenkanten van de tenten zijn zeiknat van de condens: dat wordt nat inpakken dus.

De gebruikte picknicktafel wordt weer teruggezet en de fietsers verlaten de camping. Het begint een beetje te regenen, in ieder geval voldoende om de regenjas aan te trekken. Via de D626 rijden ze terug richting Labouheyre om daar weer op de Sint Jacobsroute te komen.

In de Eglise St. Jacob wordt er door een aardige mevrouw een mooie stempel in de pelgrimspassen gezet, waarna de broers een euro offeren en een kaarsje branden voor allen die hen dierbaar zijn.

Niet veel later kopen ze brood bij een prachtige boulangerie waar de oven in de winkel staat en de boulanger in zijn korte broek. Op zijn Crocs werkt hij zich in het zweet. Daarna worden bij een Frans equivalent van de Aldi boodschappen gehaald en worden er twee bakjes koffie besteld bij een café aan het plein, waar op dat moment de markt in volle gang is. Dat alles gebeurt onder prachtig afgeknotte dakplatanen, typisch Frans.

De route wordt snel weer opgepikt (daar worden de Van der Males steeds handiger in) en ze rijden verder door Les Landes, waar ze vooral hout, hout en nog eens hout voorbijfietsen. Zowel gezaagd, als nog groeiend. Gelukkig komen ze gaandeweg steeds vaker gecultiveerde grond tegen, waar dan meestal maïs op wordt verbouwd. Eén keer was er een perceel zonnebloem en er zijn zelfs aardappels gespot. Ieder perceel heeft zijn eigen beregeningsinstallatie, omdat er anders waarschijnlijk niets wil groeien op deze zandgronden. De wind is de jongens gunstig gezind en is west-noord-west, dat betekent dat ze schuin voor de wind fietsen en aardig tempo kunnen maken.

Omdat er door tijdgebrek de afgelopen dagen nogal wat zaken zijn blijven liggen, willen de broers uiterlijk om 16:00 op een camping zijn. Al rijdend door het eenzame en desolate Les Landes krijgen de broers steeds meer respect voor de pelgrims die dit stuk al wandelend afleggen. Van dit soort exemplaren zijn er een aantal gespot vandaag.

Zelf doden de broers de tijd door het geheugen te testen op de tekst van psalm 23. Het blijven tenslotte pelgrims. Waarom Psalm 23? Dat zit zo: Bij tegenwind rijdt Joost vaak achter Wim uit de wind. Als Wim dan te hard rijdt, roept Joost “23!” Dat is het maximum aantal km/u wat tegen de wind in te fietsen is. De broers komen een heel eind, met zowel de psalm als de tekst. “Het gaat te ver om dat in het verslag op te nemen, maar we gaan ervan uit dat vele van onze websitebezoekers wel een naslagwerk in huis hebben om te lezen hoe het ook weer precies was.”

Voor 16:00 hebben Wim en Joost hun doel bereikt en slaan ze de tenten op in St. Vincent-de-Paul, anderhalve kilometer voor Dax. Wanneer ze naar het toiletgebouw lopen, zien ze het grijze kopje van Klaas boven de heg uitkomen. Leuk om hem weer te zien! Klaas was in zijn werkzame leven motoragent bij de Rijkspolitie. Vanwege zijn kordate optreden op de boerderij en de agressieve hond noemen Wim en Joost hem onderling ‘Brigadier Dog’, een geuzennaam.

Tot tien uur ’s avonds zijn de broers druk met het doen van een grote was, de fietsen schoonmaken, de fietsen smeren, eten koken, het tentenkamp inrichten, een tafel en drie stoelen regelen en een stuk verslag voor de website schrijven. Gelukkig was er ook even tijd om samen met Klaas een kopje thee te drinken en een kokosmacroontje te eten. Met een goed gevoel gaan de broers de slaapzak in en ze hebben zin om er morgen weer tegenaan te gaan.

Dit bericht is geplaatst in Frankrijk 2011. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *