Fréteval – Tours

Het is zondag 8 mei en Joost en Wim worden wakker. Ze merken dat het ’s nachts steeds warmer wordt omdat ze soms wakker worden van de warmte. De lange thermo-onderbroeken zijn niet meer nodig en de mutsjes zitten diep opgeborgen in de tassen. Een heel verschil met een week geleden.

De pedalen gaan rond. In Vendôme is iets bijzonders aan de hand. Het blijkt dat vandaag de doden herdacht worden van de Tweede Wereldoorlog. De broers zien veel oud-strijders met hele ritsen medailles opgespeld. Ze lopen met vlaggen naar de herdenkingsmis in de kerk. Een stempel halen is daardoor niet mogelijk.

De optocht

Ze komen in gesprek met een man en een vrouw en de mannen vertellen dat ze hier eigenlijk een stempel kwamen halen. De man zegt: “Als je over 1.5 uur terugkomt bij de curie (kerkadministratie) dan kan je een stempel krijgen”, maar zo lang wilden de broers eigenlijk niet wachten. De man en vrouw hadden jaren geleden een stuk van de Santiago-route in Spanje gelopen dus er was gespreksvoer genoeg. De man loopt weg van het gesprek, komt later terug en wenkt de van der Males. In zijn hand had hij een stempel en een stempeldoos. Hij was zelf naar de curie gegaan om voor ons een stempel te regelen.

In Vendôme hebben de broers nog even op het terras gezeten en updates doorgebeld voor deze site. Al met al hebben ze er aardig lang gezeten, de herdenkingsmis was afgelopen en dat was een indrukwekkend gezicht: Eerst liepen zo’n 30 veteranen met al hun medailles de kerk uit, daarachter kwamen hoogwaardigheidsbekleders waaronder de burgemeester, een hoge militair en het hoofd van de politie. De hoogwaardigheidsbekleders liepen naar het monument, legden een krans, draaiden om, en liepen al saluerend langs het muziekkorps, de oudstrijders, de jeugdbrandweer, mensen van de EHBO en een schoolklas. Het muziekkorps speelde tijdens het défilé. Indrukwekkend om te zien.

De hoogwaardigheidsbekleders

In de buurt stond een agent alles te dirigeren. De agent riep zo hard, dat onze fietsers er stil van werden. Het deed Joost denken aan het incident op de dam. Ineens begon het en daarna was het stil, de man had een stem als een kanon. Daarna vertrok iedereen achter elkaar met als laatste de hoogwaardigheidsbekleders die de rijen sloten.

Dat is maar goed ook, want de fietsers moeten verder. En er is een pittige tegenwind dus dat maakt de reis er niet makkelijker op. Gelukkig is het wel droog.

Vandaag is het opvallend stil in alle dorpjes. Overal dodenherdenking. In ieder dorp liggen er veel bloemen en kransen bij de monumenten.

In Tours hebben Joost en Wim de kathedraal bezocht en is er een mooie stempel in het pelgrimspaspoort gezet. Hier ontmoetten ze wederom Bas uit Vlissingen, die met nog 2 fietsers op pad was. Op het plein voor de kathedraal werd er kennis gemaakt met een Taiwanese familie. “We stonden nog maar net stil en die vrouw had al een foto van ons gemaakt. Na even in de kathedraal geweest te zijn hebben we de familie toch maar aangesproken en gegevens uitgewisseld. Ze konden er niet genoeg van krijgen om foto’s te maken met allerlei camera’s.” De Taiwanezen waren ook op vakantie in Nederland geweest. Onder andere in Amsterdam, maar ook in Giethoorn. “Ze konden eerst niet op de naam Giethoorn komen, maar vertelden over een plaats met veel bootjes en lage bruggetjes. Toen wij Giethoorn zeiden, waren ze blij verrast dat we dat wisten”, zegt Wim. Hele aardige mensen en weer een leuke ontmoeting erbij.

Een leuke ontmoeting met een Taiwanese familie

Aan de andere kant van het water, ten zuiden van Tours, komen de broers aan op de camping in Saint Avertin. Ontzettend veel populierenpluis op het veld. Wim dacht dat het manna was (want het brood was op), maar dat bleek helaas niet het geval. Bij de receptie van de camping zeiden ze dat de Carrefour tot 20:00 geopend was, dus daar konden ze mooi terecht voor boodschappen. Samen met Paul naar de supermarkt gefietst, maar die bleek toch gesloten te zijn.

Deze zondag was de eerste dag dat de broers geen picknicktafel ter beschikking hadden. Het diner bestond uit kidneybonen met droge worst, ui, chili con carne en als toetje een half reepje mars. Het laatste beetje van de Mars-proviand van de buurvrouw uit Burgh-Haamstede was nu echt opgegeten. Tijd om te slapen. Op bed hoorden de broers aardig wat geluid van de kermis die aan de andere kant van de rivier was opgezet, maar toch waren ze zo vertrokken.