Chartres – Fréteval

Zaterdag 7 mei, tijd om van Chartres naar Fréteval te fietsen. De afgelopen nacht was er wat regen gevallen en waren er enkele donderslagen te horen. De tenten zijn in ieder geval flink nat geworden. Na het afbouwen even koffie drinken met Izaak en Riet, met een lekkere plak gemberkoek erbij.

Izaak en Riet weten dat pelgrims het niet breed hebben en overladen de broeders met vier uien, een bol knoflook, 4 hardgekookte eieren (die waren over van Pasen) en elk een pakje zakdoeken om de tranen mee weg te deppen. Joost en Wim kunnen weer even vooruit.

Vanaf de camping zitten ze snel weer op de Sint-Jakobsroute. De heuvels zijn hier gelukkig wat minder hoog en steil. Onderweg komen ze een Zeeuwse Santiagoganger tegen, Bas uit Vlissingen. Hij is alleen op pad, maar rijdt vandaag samen met Koen uit Groningen, die de Van der Males eerder al waren tegengekomen.

Het is een aangename dag met veel zon en warmte. Er staat een forse tegenwind, windkracht 4 uit het zuiden, dus rijden ze met z’n vieren in een treintje verder. Omroep Zeeland heeft ooit een interessante uitzending gemaakt over waaierrijden en dat item kun je hier zien:

In Bonneval moeten er wat inkopen gedaan worden en moet de officiële Sint-Jakobsroute even worden gelaten voor wat het is. Met z’n vieren rijden Joost, Wim, Koen en Bas richting de supermarkt. Tijdens het afremmen voor de supermarkt gaat het mis: één van de jongere jongens kan niet snel genoeg zijn schoenen uit de klikpedalen krijgen en slaat tegen het asfalt. De schade blijft gelukkig beperkt tot schaafwonden, maar de schrik is groot. “Je zal maar iets breken, dan is het einde pelgrimstocht”, zegt Joost.

Het middagbroodje wordt gegeten in Châteaudun, op een bankje met prachtig uitzicht op het Franse heuvelland. Wielerteam Van der Male wil geen stempel bij de kathedraal of het gemeentehuis halen: ter afwisseling gaan ze een stempel halen bij het politiebureau. In hun beste Frans leggen ze aan de diender uit dat ze bezig zijn om naar Santiago te fietsen en dat ze vinden dat een stempel van de ‘police municipale’ niet mag ontbreken. De agent aan de andere kant van de toonbank hoort eerst bedenkelijk de broers aan, maar aan het eind van het betoog begon hij helemaal te glimmen. De stempel werd in de pelgrimspas gezet en waarachtig: hij is nog mooi ook!

Onderweg ontvangen de fietsers vaak leuke reacties van mensen die ze passeren of tegemoetrijden. Vanmiddag was er een hele rits 2CV’s, zeker 20 stuks. Tijdens de tocht zijn ze nog nooit zo uitbundig uitgezwaaid, bejubeld en beclaxonneerd als door deze groep mensen. Onderweg reden ze een vrouw voorbij die direct een kruisje sloeg en vroeg of ze haar in Santiago willen herdenken. En zo gebeurt er iedere dag iets bijzonders.