Liancourt – Mézières-sur-Seine: deel 1

Wim en Joost zijn vanochtend uitgezwaaid door hun Italiaanse buren. Hele aardige mensen, erg belangstellend en ze zijn vorig jaar ook naar Santiago gefietst. Eén van de buren had een badjas aan met koeienprint, dus de broertjes stapten met een lach op de fiets. De eerste de beste supermarkt die ze tegenkwamen: fors inslaan. De proviandproblemen van de eerste dagen willen ze nooit meer meemaken. Verse paté en een flinke portie melk gekocht en weer op de fiets gestapt.

In Mouy was er een nieuwe stempel te verkrijgen op het gemeentehuis. Alvorens naar binnen te gaan hebben de broertjes op een affiche buiten eerst een kort onderzoek gedaan: Is deze stempel wel zo mooi dat wij hem in ons boekje willen? De stempel was mooi dus het stempelen kon beginnen, maar niet voordat de mevrouw achter de balie aan een collega had gevraagd of het wel mocht. Blijkbaar komen er niet dagelijks Santiago-gangers in Mouy en is zo’n stempel een officieel ding.

Hoge heuvels tot 200 meter maakten het de gebroeders Van der Male niet gemakkelijk. Stijgingspercentages van 3 tot 7%, met soms een uitschieter naar 10%. Hele lange klimmen zaten er tussen, met als hoogtepunt een klim van 3 kilometer. Joost zegt: “Het is een echte hoha-dag. Heuvel op, heuvel af.”

Tijdens de lunch komen de Belgen Paul en Lilian langsgevlogen. Hun tandem met daarachter het bob-wagentje raast met zeker 60 kilometer per uur de berg af. Tijd om een foto te maken hadden Joost en Wim niet. Heuvelop ging het de dag ervoor niet zo lekker met de Belgen; zij hadden dat hele stuk gefietst met met de sleeprem erop. Paul zijn benen waren nu al aardig in omvang toegenomen.

Een echtpaar uit Sittard kwamen ze ook tegen op de fiets. Een heel aardig stel van ongeveer 70 jaar oud en ze hebben alle tijd voor een praatje. Na gezellig met ze gesproken te hebben, fietst het gebroederte voort.

Tijdens het fietsen richting Gargenville, worden de jongens toegeroepen door een zeer bejaard echtpaar die willen weten waar de fietsers heen moeten. Ze staan op het erf langs de kant van de weg. “Gargenville”, klinkt het vanaf de zadels. Ze wijzen de weg richting Gargenville aan. Toch blijven de broertjes even staan en zijn lichtelijk verbouwereerd door het schouwspel. De twee oudjes zijn haveloos gekleed en nodig aan een wasbeurt toe. Groezelig. Alsof ze regelrecht uit een sprookje van de gebroeders Grimm zijn gelopen. De vrouw heeft een bijltje in de hand, en de man tuingereedschap wat nog het meeste lijkt op een kruising tussen een hak en een hark. Een ha(r)k zou je kunnen zeggen. De donkere vlek in zijn broek wekte de suggestie dat hij net naar het toilet was geweest. “We dachten dat de wasbeurt al was begonnen” lacht Joost over de telefoon.

Joost en Wim hebben hun eigen opschrijfboekjes nog niet helemaal bijgewerkt dus blijft het even hierbij. In de volgende update lees je hoe het ze verder is vergaan op deze zevende fietsdag.

Dit bericht is geplaatst in Frankrijk 2011. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *