Happencourt – Liancourt

Van Happencourt naar Liancourt, dat staat er op het programma. Het is 4 mei en na alweer een koude nacht wrijven de broertjes de slapers uit hun ogen. Gelukkig staat er deze ochtend geen wind en voelt het minder koud dan de vorige dag. In het zonnetje zitten de twee aan -alweer- een picknicktafel en eten daar hun ontbijtje.

Netjes op tijd, 8:20, hebben ze hun stalen ros opgezadeld en worden de trappers weer in gang gezet.

Koffie en lunch in Noyon, en uiteraard de lokale kathedraal met en bezoekje vereerd. Het lijkt erop alsof geen enkele kathedraal wordt overgeslagen op de bedevaartstocht van de broertjes. In het kader van de Dodenherdenking hebben Wim en Joost een kaarsje aangestoken in de kathedraal. En een minuut stilte gehouden. Ik vraag waarom ze geen twee minuten stilte hebben gehouden aangezien dat de traditie is. Enigszins overdonderd door deze kritische vraag hoor ik aan de andere kant van de lijn “we waren druk!”

In de kathedraal liepen ze toevallig een vrouwelijke suppoost tegen het lijf die een stempel kon zetten in het stempelboekje. Daarna weer op de fiets. Compiègne lag op de route, maar omdat er deze weken wel gefietst moet worden, hebben ze dit plaatsje maar overgeslagen. “De campings liggen hier niet om de 10 kilometer!” Zo’n 35 kilometer verderop worden in Liancourt de haringen weer in de grond gestoken en de tentjes opgezet. Genoeg gefietst voor vandaag.

Tijdens de rit hebben ze veel fietsers ontmoet. Een kort overzicht:

• Een Groninger die ook op weg is naar Santiago de Compostella
• Een gezinnetje bestaande uit een vader, moeder en twee dochters van ongeveer 10 en 12 jaar oud. Ieder jaar rijden ze een stuk van de Sint Jakobsroute. Vorig jaar reden ze vanuit Nederland naar Kortrijk. Dit jaar doen ze het stuk Kortrijk-Parijs. Petje af voor de jonge dames die zo’n hele fietstocht achter hun ouders aanrijden. Wim en Joost waren erg onder de indruk.
• Drie Belgische 65-plussers die op pad zijn van Kalmthout (België) naar Marbella.

Het stacaravanpark in Liancourt heeft ‘zeer povere voorzieningen’, vertelt Joost me door de telefoon. De toiletten zijn het absolute dieptepunt. Joost en Wim hebben erover gedacht om de toiletten aan te bieden aan het lokale museum.

De Belgen en het Nederlandse gezin staan ook op de camping. Het is passen en meten om iedere vierkante centimeter die ter beschikking is optimaal te benutten. Vanuit een internationaal oogpunt was het een interessant gezicht: Op het gras van Liancourt zijn België en Nederland al samengevoegd op kleine schaal. De grens ligt bij Italië, want die stonden met hun tentje er ook bovenop. Iedereen maakt zich op om de koude nacht tegemoet te gaan.

Dat de broertjes naar Santiago reizen, weet iedereen al lang. Om ook eens te zien waar een ander naar onderweg is, is hier een sfeerimpressie van het Spaanse Marbella. De drie Belgische 65-plussers gaan het daar vast naar hun zin hebben.