Categorie archieven: Portugal 2011

Vila Chã – Nijkerk

Dinsdag 7 juni. Gisteren had Wim zijn telefoonalarm ingeschakeld en had verwacht dat deze om half zeven af zou gaan. Zodra de wekker piept, staat Wim naast zijn matje en begint de tent op te breken. Na enige tijd ligt de tent inmiddels plat en Wim vraagt zich af waarom broeder Joop nog niet wakker is. Dan kijkt hij eens op zijn horloge en beseft dat hij geen rekening heeft gehouden met het uur tijdsverschil; de telefoon staat nog op de Spaanse tijd ingesteld. In het extra uur dat Wim op deze manier gewonnen heeft, ruimt hij zijn tent en bijbehorende spullen op en is klaar terwijl Joost, Izaak en Riet langzaamaan wakker worden.

De familie vertrekt mooi op tijd en nuttigen onderweg een kop koffie en een broodje. Als ze tegen de avond de snelweg verlaten om een camping te zoeken waar ze kunnen overnachten, komt het dorpje Joost en Wim bekend voor. Niet alleen de huizen en gebouwen, maar vooral de herdershond die ze zien rondlopen op een erf.

De hond en de broers hebben al eerder met elkaar kennisgemaakt. Op de dag dat de broers van Burgos naar Carrión de Los Condes fietsten, zijn ze in Castrojeriz gestopt om daar hun brood te eten. Joost en Wim zaten op een bankje naast een erf, waar achter het hek een herdershond met daarbij een klein hondje rondliep. De bazin nam het kleine hondje mee om uit te laten, maar dat ging niet zonder het kleine monster luid keffend langs het hek te laten lopen. De herdershond werd fel en ging door het lint en al gauw happen de beide honden naar elkaar door het hek.

Wim en Joost hadden dit schouwspel aangezien en herinnert hen aan de Dazer die Wim heeft gekocht ter voorbereiding op zjin reis. Dit is een “ultrasone hondenafschrikker voor iedereen die bang is voor honden”, en geeft een (voor de mens onhoorbaar) piepsignaal af waar de honden geen brood van lusten. De broers lopen naderbij en worden onvriendelijk begroet door de grommende en happende herder. Wim haalt de Dazer tevoorschijn, drukt op het knopje en zoef! De hond stuift weg en laat niets meer van zich horen. Wat een toeval dat Izaak en Riet juist dit plaatsje hadden gekozen voor het tentenkamp van deze dag.

Het is woensdag en Wim, Joost, Izaak en Riet rijden met de auto uit het dorpje en nemen gepast afscheid van de herder. Eén piepje nog. De familie rijdt verder en arriveert na ruim 600 kilometer in het stadje Pons. Het tentenkamp wordt weer opgezet en de elektrische bakplaat van Izaak wordt aangesloten. Ze mikken alle eetbare restjes op de plaat en smikkelen van het ontstane gerecht, wat ze wegspoelen met rode en witte wijn. Na het opstellen van een reisplan voor de komende dagen kruipt de familie van der Male in hun tenten, waarop de regen zachtjes begint te tikken.

Donderdag 9 juni. Mooi op tijd vertrekt de familie van der Male verder huiswaarts. Ze zoeven door Frankrijk met een gemiddelde snelheid van 94 kilometer per uur. De overnachting vindt plaats in Berck, de camping die Izaak en Riet als eerste bezochten toen ze op 5 mei richting Portugal vertrokken. Ze kennen de weg zó goed dat ze onbedoeld een toeristische route kiezen, waardoor de broers de hele omgeving van het plaatsje te zien krijgen. Gelukkig gaat het boodschappen doen ze beter af, want ze komen terug met de heerlijkste spijzen van de traiteur. Na een douche en een consumptie praat de familie nog even na en duikt het campingbed in.

Het is vrijdag 10 juni. Het laatste ritje naar huis. Het regent nog volop als de Van der Males de tenten opbreken. Het ontbijt wordt snel naar binnen geschoven en ze vertrekken zonder koffie, wat voor Joost betekent dat hij onder het rijden direct in slaap dommelt. Onderweg drinken Joost, Wim, Izaak en Riet koffie op de vuilste parkeerplaats van Frankrijk.

Wim en Joost zitten in de auto bij Izaak en Riet. Wim is aan het filmen, Joost is zijn notitieboekje aan het bijwerken, Riet heeft de wegenkaart op schoot en Izaak houdt zijn ogen op de weg. Niet altijd makkelijk met een ondeugende broer op de achterbank.

Op verzoek van zijn broers rijdt Izaak nog over Galder, waar Wim en Joost op de heenreis tijdens Koninginnedag veel moeite hebben gedaan om een stempel te bemachtigen. In het pelgrimspaspoort hebben ze speciaal een vakje open gehouden en willen die nu graag bestempeld hebben. Het telefoonnummer dat ze op de heenreis bij de kapel hadden genoteerd, wordt ingetoetst en aan de andere kant van de lijn horen ze dat ze het stempel kunnen krijgen. Na een vriendelijke ontvangst krijgen ze het stempel en schrijven ze een stukje in het gastenboek. Een geanimeerd gesprek volgt en de goedgevulde pelgrimspaspoorten maken indruk.

Eenmaal in Rhenen aangekomen laden de broers alle spullen uit en binden alles weer op de fietsen. Na een heerlijk bakje koffie nemen Joost en Wim afscheid van Izaak en Riet. Eenmaal op de fiets hebben ze er al snel de sokken in en met een gangetje van zo’n 26 kilometer per uur snellen ze huiswaarts. Om niet verrast te worden door de hongerklop kopen ze onderweg nog een paar lekkere koeken. Hoe dichter bij Nijkerk, hoe donkerder het wordt. De regen komt eraan en het staat op uitbarsten, nog even een tandje bijschakelen dus. De pelgrims draaien de Valkenhof in en komen daar als eerste Jade en Juul tegen, de kleinkinderen van Joost. Ze hebben een groot spandoek en staan met medailles klaar om die bij de broers om te hangen.

Wytske, Erwin en Kristel, Patricia en Dick, Koos en Loes, Henk en Hanna, Joop en Ina en hun dochter Gertrud zorgen voor een zeer hartelijke ontvangst. Een gezellig weerzien na de 43 dagen waarin de broers 3280 kilometer hebben afgelegd. En het was nog uren onrustig in Huize Van der Male te Nijkerk.

Welkom thuis pelgrims!

Welkom thuis pelgrims!

Het ontvangstcomité staat buiten klaar om de helden te verwelkomen

Het ontvangstcomité staat buiten klaar om de helden te verwelkomen

De broers stappen van de trappers en zetten voet op Nijkerkse grond

De broers stappen van de trappers en zetten voet op Nijkerkse grond

Wil je een reactie achterlaten voor Joost en Wim? Klik dan hier om je reactie te plaatsen.

Geplaatst in Portugal 2011, Terug in Nederland 2011 | 3 reacties

Vila Chã – Porto – Vila Chã

Het is maandag 6 juni, en vandaag doen de broers een dagje Porto. Izaak en Riet brengen de pelgrims met de auto naar Mindelo, waar ze in de metro stappen die hen in zo’n 35 minuten in het centrum van Porto brengt. Op de camping hebben Joost en Wim een stadsplattegrond gekregen die goed van pas komt. Bij de tourist info krijgen ze een stempel. Lopend door het mooie centrum gaan de broers richting kathedraal om daar een andere stempel te krijgen, maar die is helaas gesloten tot 14:30. Er is wel een informatiepunt open, maar die heeft dezelfde stempel als de tourist info en de dame achter de balie weet niet zeker of ze in de kathedraal een andere hebben. De broers besluiten om later terug te keren.

De pelgrims lopen verder naar en over de Ponte Dom Luis 1, die over de Rio Douro gaat. Deze brug is ontworpen door het architectenbureau van Ferdinand Eiffel. De overeenkomsten met de Eiffeltoren in Parijs zijn in de constructie goed te zien. Het is een prachtig gezicht. Lopend over de brug heb je een schitterend uitzicht op het lager gelegen stadsdeel.

De Ponte Dom Luis 1 in Porto

De Ponte Dom Luis 1 in Porto

De broers lopen wat verder door en nemen een kijkje bij het station van een kabelbaan en bekijken uitvoerig de techniek die gebruikt is. Daarna keren ze terug naar de kathedraal, die inmiddels geopend is. Evenals de vele andere kerken in Spanje en Portugal heeft deze kathedraal een hoog bling-bling gehalte. Het is niet de stijl waar de broers van houden. Te protserig. Maar smaken verschillen en vele bezoekers zijn er verrukt van. In de kathedraal is een klein infobureau. Op de vraag naar een specifieke stempel van de kathedraal wordt bevestigend geantwoord. Deze laatste stempel in het pelgrimspaspoort is voor de broers een mooie afronding van hun caminotour.

Eenmaal uit de kerk is het tijd om een broodje eten. De lunchroom heeft een terras, maar Wim en Joost besluiten om binnen plaats te nemen aan het enige tafeltje, wat half achter de toonbank staat. Ze bestellen een broodje en wat te drinken. Het ziet er smakelijk uit en dat is het ook. Ondertussen bekijken ze het reilen en zeilen in de zaak. Opvallend is de man achter de kassa. Hij is zo te zien de enige die afrekent met de klanten. Het meisje in de bediening geeft aan de man door wat er door de gasten besteld is. Hij slaat het aan op de kassa waar een bonnetje uitkomt. Dit legt hij op een schaaltje, samen met een Fruitella toffee. Soms twee toffees. Het frappante is dat de man totaal niets zegt. Alles doet hij met gebaren. Als er een klant komt afrekenen knikt hij en zoekt het bijbehorende schoteltje met bon en toffee, rekent af en knikt nogmaals. Het eerste dat in Joost opkomt is dat de man (net als Joost) een stembandoperatie heeft ondergaan. De broers observeren de man wat beter en zien achter zijn zonnebril een flink blauw/geel oog en een gehechte wenkbrauw. Deze kwetsuren horen niet bij een stembandoperatie!

Een bekende van de man bestelt een kopje koffie aan de toonbank. De kassaman gebaart dat hij niet hoeft te betalen. Dan vraagt de man kennelijk wat er aan de hand is. De kassaman schrijft nu een en ander op een briefje, laat dat zien en doet als aanvulling zijn lippen, die tot nu toe gesloten waren, iets uit elkaar. Het gezicht van de klant spreekt boekdelen. De broers kunnen slechts gissen en zullen het nooit te weten komen. Als pleister op de wond krijgen ze bij het afrekenen twee toffees en een knikje. De lippen blijven helaas op elkaar. Toch voelen ze veel verwantschap met deze man. De gebarentaal, het werken met een briefje: het is de pelgrims niet vreemd.

Na dit intermezzo gaan Joost en Wim op zoek naar een opstapplaats voor de Yellow Bus. Ze gaan namelijk een rondrit maken door historisch Porto. De kaartjes voor deze rondrit kregen ze van de campingburen die kaartjes hadden voor twee dagen. Omdat zij vertrokken mochten de broers de kaartjes met bijbehorende oordopjes hebben. Al snel vinden ze een Yellow opstapplaats en na ruim 10 minuten arriveert de bus. Ze stappen in de dubbeldekker en vinden een plaatsje bovenin, pal achter de voorruit. Zodoende hebben ze een prachtig uitzicht.

De broers pluggen hun oordopjes in en stemmen af op de Nederlandse taal. De bijna twee uur durende rondrit is heel mooi en voert langs veel monumenten uit het verleden. Opvallend was het “Casa de Musica”, een modern pand in de vorm van een kristal. Het ontwerp is van de Nederlandse Rem Koolhaas. De broers vinden het prachtig! De tour gaat ook nog een stukje langs de kust. De schuimkoppen op de golven laten zien dat de wind fors in kracht is toegenomen. Na de rondrit lopen ze een stukje door de stad en duiken dan de metro in. Daar waarderen ze de metrotickets op tot Mindelo waar ze een half uurtje later arriveren. Taxi Izaak staat al gereed en levert zijn broers daarna keurig voor de tent af.

De wind is inmiddels aangewakkerd tot windkracht 6. Dit komt de familie niet zo goed uit, want Izaak en Riet hebben alles voorbereid voor een barbecue. Met behulp van een windscherm en een parasol wordt het kampeerterrein in stelling gebracht en het feest kan beginnen. De kant- en klare barbecues produceren meer rook dan vuur. Het vuur komt van een Nederlandse campinggast die ’s middags gearriveerd is. Briesend deelt hij de hongerige familie mee: “Uit die rotzooi!”. Izak antwoordt stoïcijns dat hij dat zo net nog niet weet. Ze volgen de goede raad niet op en even later stijgen de heerlijke geuren op van de barbecue. Het bij de dorpsslager gekochte vlees is van prima kwaliteit en ze genieten er met volle teugen van.

Het reisplan voor morgen wordt nog even doorgenomen, want dan gaat de terugreis echt beginnen. Het was voor de broers weer een mooie dag vandaag, Porto heeft veel indruk op ze gemaakt!

Geplaatst in Portugal 2011 | Een reactie plaatsen

Barcelos – Vila Chã

Het is zondag 5 juni, en al tijdens het ontbijt krijgen de broers een telefoontje van de thuisbrengers Izaak en Riet, dat ze vandaag Braga verlaten. Ze hebben daar een nare ervaring gehad met een local die zich over hun kostbare spullen wilde ontfermen, zonder dat ze daar toestemming voor gaven. Ze voelen zich niet meer op hun gemak op die camping en gaan vandaag verkassen. In de loop van de dag zullen ze de broers inlichten over waar ze heengaan. Joost en Wim schrappen de uitgezette route naar Braga en nemen de gele 306 richting Modivas. Het zal vandaag niet zo’n heel lange fietsdag worden, want Izaak en Riet zoeken een camping in de buurt van Porto.

De broers nemen uitgebreid de tijd voor de koffie en als ze in een dorpje komen waar een concert gaande is, zetten ze de fietsen opzij om zich onder de toehoorders te begeven. Het concert wordt verzorgd door twee orkesten die tegenover elkaar hun eigen podium hebben. Het publiek staat ertussen. Zodra het ene orkest is uitgespeeld en het applaus in ontvangst is genomen, wordt hen de rug toegekeerd om het andere orkest te zien spelen. Voor zover de broers als leken het kunnen beoordelen wordt hier op een behoorlijk niveau gemusiceerd!

Eén van de twee orkesten

Eén van de twee orkesten

Wim en Joost luisteren en fotograferen en krijgen van een aardige meneer de adressen voor e-mail en website. Die is hier te bekijken: http://www.bandanovafermentelos.com/index.php. De broers beloven de gemaakte foto’s op te sturen. Dat het hier feest is blijkt ook uit het prachtige tableau wat ze gemaakt hebben. Het heeft een afmeting van circa 4 meter breed en 20 meter lang, met als basis coniferentakjes. Hierin zijn fraaie motieven verwerkt van andere natuurlijke materialen. Om het fris te houden wordt het regelmatig met water beneveld. Het ruikt ook erg lekker!

Deze vogel is onderdeel van het tableau

Deze vogel is onderdeel van het tableau

Na afloop van het concert worden er vuurpijlen afgeschoten vanaf een nabijgelegen terrein. Na van al die moois genoten te hebben gaan de fietsers verder richting Porto. In de buurt van het vliegveld eten ze iets van de grill met Franse frietjes erbij. Inmiddels hebben ze van Izaak en Riet vernomen dat ze in het kustplaatsje Vila Chã zijn neergestreken en dat er voldoende ruimte is voor de twee fietstentjes. Na wat speurwerk en twee keer vragen, belanden de broers op de kustweg naar Vila Chã. Deze keer leidt de route noordwaarts, omdat de broers al ver richting Porto waren gefietst. Geen probleem om even terug te fietsen.

Nog 15 kilometer te gaan. Ze hebben het al vaker gezegd tijdens de fietstocht: “Het venijn zit in de staart”. Dat is ook nu weer het geval. De broers wanen zich tussen Parijs en Roubaix, en dan met name op de kasseien. Het is werkelijk bar en boos. In deze kustweg zit één letter teveel. Om het echt gezellig te maken doet de koude noordenwind er nog een schepje bovenop!

Wim en Joost hebben zo langzamerhand geleerd om met tegenslag om te gaan en hanteren het motto van Joost zijn ex-collega Ton Vissers: “Het is vervelend, maar niet meer dan dat.” Daarmee is de kous af en bereiken de door elkaar gehusselde broers het dorpje Vila Chã, waar ze bij de ingang van de camping worden opgewacht door Izaak en Riet. Iedereen is blij om elkaar weer in goede gezondheid te zien.

Van de campingbaas krijgen de pelgrims een plekje naast Izaak en Riet, op een mooi grasstrookje. Izaak en Riet verwennen de broers met een heerlijk avondmaal en een lekker toetje. Dit was de laatste fietsdag op de camino Português. Morgen waarschijnlijk naar Porto voor een laatste stempel in de kathedraal. Dat zal een mooie afsluiting zijn.

Geplaatst in Portugal 2011 | Een reactie plaatsen

Tui – Barcelos

Om half drie in de nacht wordt de nachtrust van de broers verstoord. Door een enorme gil zitten alle pelgrimsgasten verschrikt rechtop in bed. Op één na, die ligt namelijk op de grond! Deze Engelse meneer is van het ruim 2 meter hoge stapelbed naar beneden gevallen. De consternatie is groot, hulp wordt snel geboden en wonder boven wonder blijkt de man niets te mankeren. Ook de gillende vrouw, waar de man naast was geland, is weer tot bedaren gebracht. Na zo’n 10 minuten is de man weer bij zijn positieven en klimt eigenhandig twee meter omhoog om zich op de plek des onheils neer te vleien alsof er niets gebeurd is.

Het kost enige tijd voordat Joost de slaap weer kan vatten, op zijn hoge stapelbed zonder opstaande randen. Wim, die op een benedenbed ligt, is druk bezig aan een oplossing voor het voorval. Zo te horen worden de poten onder het stapelbed afgezaagd!

Om half zeven staan de broers op en voor achten zitten ze alweer op de fiets richting Portugal. Op gepaste afstand worden ze met saluutschoten verwelkomd door het Portugese leger als ze de brug over de Rio Minho overfietsen en voor het eerst in hun leven de Portugese grond betreden. In het plaatsje Valenca de Minho zetten de broers eerst de horloges een uur terug. Vanaf nu zal het ’s morgens bij het ontwaken licht zijn. In Spanje was het rond zes uur ’s morgens nog behoorlijk schemerig. Vandaag hebben Joost en Wim dus een uurtje extra, dus passen ze zich aan: ze drinken een keer extra koffie. Met kleine cocosmacroontjes! Lekker.

Portugal!

Portugal!

Zo ver als mogelijk volgen Wim en Joost de camino Português. Waar hij voor fietsers niet begaanbaar is, passen ze de route aan, bij voorkeur over de witte en gele wegen die ze op hun kaart zien. In Ponte de Lima fietsen ze de gele 306 op. Een mooie fietsweg, redelijk bochtig en afwisselend stijgen en dalen. Op deze weg worden de broers ongevraagd betrokken bij een schadeongeval.

Wim en Joost rijden tijdens een klim met geruime tussenafstand achter elkaar. Achter hen rijdt een auto die gaat passeren, en voor hen komt er een tegenligger aan. De achteropkomende auto passeert Joost, maar in plaats van tussen Joost en Wim in te voegen zet deze toekomstige klant van Hanso Anderso zijn passeerbeweging door. Om een ongeluk te voorkomen, rest de tegenligger niets anders dan sterk afremmend zijn auto met de zijkant tegen de vangrail te zetten.

De broers schrikken zich wezenloos van het angstaanjagende geluid van vervormend blik. De auto die hen gepasseerd is stopt iets verderop. De chauffeur van de zwaar beschadigde auto stapt uit. Op dat moment rijdt de andere chauffeur, die alles veroorzaakt heeft, door! Voordat Wim en Joost van de schrik bekomen zijn, zien ze de auto verdwijnen achter de bocht, de broers in verbijstering achterlatend.

De chauffeur van de beschadigde auto stapt snel weer in. Het kost hem de nodige moeite om zijn auto los te wrikken van de vangrail. Als een speer rijdt hij door, tot hij verderop kan keren. De broers zien hem daarna als een dolleman met gillende banden door de bochten gaan en ze houden hun hart vast. Naderhand zien ze hem nog eenmaal terug, als hij hen tegemoet rijdt. Zijn achtervolging is zinloos geweest. Hopelijk bestaat er in Portugal ook zoiets als een garantiefonds, anders is het wel erg sneu. Je voorkomt een ongeluk en blijft vervolgens met een enorme schadepost zitten. Schandelijk!

Tijdens de lunch in een mooi parkje begint de lucht steeds meer te betrekken en horen de broers gerommel in de verte. Als ze weer onderweg zijn begint het iets te regenen en te onweren. Om niet in de onweersbui verzeild te raken bivakkeren de broeders 20 minuten in een bushokje. Vanuit de schuilplaats zien ze dat er ook Portugezen zijn die zeer kerst-minded zijn. De complete kerstversiering hangt nog voor de ramen en aan de gevel.

Als ze in Barcelos, de stad van de kippen, aankomen, is het grote plein bij het centrum feestelijk versierd. Ook is er een mooi en lang downhillcircuit aangelegd voor fietscrossers, waar de een na de ander naar beneden komt zeilen. Vele vrijwilligers leiden alles in goede banen, zodoende kunnen Wim en Joost tussen de rijders door het circuit oversteken. Op naar de tourist info!

Bij de tourist info krijgen ze het adres van een niet-officiële auberge. Het is een gebouw van een folkloristische dansgroep met een slaapzaal voor 22 personen. Ook de overige voorzieningen zijn hier oké. Er is helaas geen keuken om een maaltijd te bereiden. De broers schrijven zich in en mogen een bed uitzoeken. Ze hoeven niet lang na te denken en kiezen, gezien de ervaring van de afgelopen nacht, voor de laatste twee bedden beneden.

Nadat de broers het stof van de dag van zich hebben afgespoeld gaan ze de stad in en drinken een kopje koffie. Daarna op zoek naar een eetgelegenheid, maar het valt tegen om voor half negen een warme maaltijd te krijgen. Wim en Joost vinden een restaurant waar ze op de eerste verdieping op een overdekt terras kunnen zitten. De temperatuur is daar nog aangenaam. De tafel wordt keurig gedekt door een zwijgzame maar vriendelijke ober. Buiten het gebruikelijke mandje met brood, krijgen ze ook nog een schaaltje boter, een schaaltje olijven en een soort kikkererwtensalade. Naderhand wordt er nog een schaaltje geserveerd met daarop voor ieder drie warme hapjes. Voor de nodige vitaminen bestellen de broers een salade als voorafje. Voor het hoofdgerecht zijn twee vissen uitverkoren om op de borden van de Van der Males te mogen liggen. De droge witte wijn van het huis is prima.

Wanneer ze een flesje wijn bij de maaltijd nemen, moet Joost vaak denken aan de woorden van Adinda en Hans toen ze onlangs een vispotje zijn komen eten: “Een wijntje bij een visje maakt het tienmaal lekkerder”. Joost begint zo langzamerhand te denken dat ze gelijk hebben! Ook nu is de vis weer voortreffelijk. Wat kunnen de Spanjaarden en Portugezen toch voortreffelijk vis bereiden!

Rond half tien zijn de broers weer terug in de auberge, waar de medepelgrims al in diepe rust zijn. Enigszins vermoeid, voldaan en met een gerust gevoel leggen de broers zich neer op de benedenbedden voor een ongestoorde nachtrust.

Geplaatst in Portugal 2011, Spanje 2011 | Een reactie plaatsen