Categorie archieven: Oostenrijk 2012

Nassereith – Rieden

Woensdag 6 juni 2012. Vandaag moeten Wim en Joost de laatste grote hobbel nemen, de Fernpas. Dat doen ze via de doorgaande weg. Het stijgingspercentage blijft hierdoor beperkt tot maximaal 7 procent. Inmiddels volgen ze de Via Augusta, een route die gebaseerd is op een weg uit de Romeinse tijd. Hij loopt vanuit Italië tot ver in Duitsland. De broers drinken laat koffie bij een M-Preis supermarkt, waar ze beschikken over een uur free wifi. Hier maken ze dankbaar gebruik van. Inmiddels is er zoveel tijd verstreken dat ze er maar gelijk een broodje eten.

Ze besluiten om naar een camping in Rieden am Forggensee te gaan, dat 7 kilometer boven Füssen ligt. Voordat ze vertrekken gaan ze eerst kennis maken met een Italiaanse ijssalon voor een proefmomentje. Geslaagd en voor herhaling vatbaar. Op de camping aangekomen komt hun grote vriend weer aan bod. Met de gele plastic hamer (een geschenk van hun Belgische tandemvrienden) meppen ze de haringen de rotsachtige bodem in. Zeker en vast!

Eenmaal gesetteld worden ze op afstand aangesproken door een man met een Vlaams accent. Zijn kopje net buiten de tent stekend zegt hij: “Een mooi land, maar het weer moest wat beter zijn”. Wim en Joost krijgen spontaan een deja-vu gevoel. Dat kopje en die stem komen bekend voor. Het kwartje valt: het is Rob, de Belg, die ze vorig jaar in Santiago ontmoet hebben. Hij blijkt geen steek veranderd, hij maakt nog steeds graag een praatje met Jan en alleman.

Rob heeft weer mooie verhalen, waar de broers met veel plezier naar luisteren. Hij maakt ze erop attent dat in verband met een nationale feestdag morgen alle winkels gesloten zijn en wijst de weg naar de Aldi en de Lidl, want Rob let goed op de kleintjes. Wim en Joost rijden weer 5 kilometer tot aan de rand van Füssen en slaan voor een paar dagen boodschappen in. Voortdurend worden ze geplaagd door spikkelbuitjes. Zittend op hun hurken koken ze een potje, want de camping biedt geen enkele faciliteit voor fietsers en wandelaars. Omdat de regen hen blijft plagen zoeken ze vroegtijdig de slaapzak op.

Geplaatst in Duitsland 2012, Oostenrijk 2012 | Een reactie plaatsen

Kajetansbrücke – Nassereith

Dinsdag 5 juni 2012. De broers genieten van hun ontbijt met de vers gebakken broodjes. In de campingwinkel kopen ze er wat wat beleg bij en voor elk een kop koffie. Als extra service krijgen ze van de campingbaas een bordje en bestek erbij en mogen ze gebruik maken van het overdekte terras. Ze drinken hun eerste Oostenrijkse bakje koffie en verslikken zich bij het horen van de prijs: €2,50 per stuk.

In Landeck verlaten ze de Reitsma-route en bezoeken ze de Tourist Information voor wat kaartmateriaal. Ze gaan de Innradweg volgen tot Imst. Ze volgen mooie smalle asfaltweggetjes die tussen de bergweiden doorlopen en omdat het ondertussen zonnig is geworden, is het een feest om hier te fietsen. Ondanks de informatie van de VVV blijkt dat zowel het restaurant als de campingwinkel nog niet geopend zijn.

Wim en Joost vragen zich af of de winkels in Nassereith nog wel open zijn, het is inmiddels al half zeven. In het dorp aangekomen is de bakker al gesloten en bij navraag blijkt de supermarkt een eindje buiten het dorp te zijn, maar waarschijnlijk al om zes uur gesloten. De broers wagen het erop en fietsen door. De winkel is gesloten, maar de eigenaar die nog aanwezig is en hen ziet staan opent alsnog de deur en nodigt de broers uit om binnen te komen. Op hun gemak mogen Wim en Joost uitzoeken wat ze nodig hebben en uit een krat met brood dat retour gaat zoeken ze het lekkerste brood uit! Helaas zijn ze door hun klompjes heen, maar deze kruidenier komt met zijn dienstverlening er zeker voor in aanmerking.

Op het terras van het gesloten campingrestaurant mogen ze koken en eten, waarbij ze worden gadegeslagen door twee bierdrinkende mannen. Eén daarvan komt de broers vertellen dat hun brouwsel erg lekker ruikt. Na de maaltijd drinken Wim en Joost nog een kopje koffie/thee en werken tot het donker invalt nog aan het reisverslag.

Geplaatst in Oostenrijk 2012 | Een reactie plaatsen

Glurns – Kajetansbrücke

Maandag 4 juni 2012. Voordat het tijd is om op te staan, horen de broers de regen op de tenten tikken en besluiten ze om nog maar een poosje te blijven liggen. Als ze rond acht uur ontbijten aan de picknicktafel die onder een afdak staat steekt de campingbaas zijn hoofd om de hoek en vraagt lachend wijzend omhoog: “Alles in ordnung?” Wim en Joost lachen wat besmuikt terug en beamen knikkend zijn vraag.

Kwart over tien stappen ze op en beginnen aan een 9 kilometer lange klim bestaande uit: 2 km vals plat, 2 km 3-5%, 5 km 8-10% en 4 keer even 14-18%. Vooral het laatste stuk is slopend en ze hebben dan ook meermalen een stukje moeten lopen. De broers hebben ook last van het 1500 meter kuchje, veroorzaakt door de korte maar hevige inspanningen. Rond 13:30 rijden ze de top op, een hoogte van 1520 meter, dalen een stuk af en klimmen vervolgens naar de Norbertshöhe op 1445 meter. Via 11 haarspeldbochten dalen ze af en rijden ze bij Martina Zwitserland in.

De route voert langs de rivier de Inn door een zeer nauw, zes kilometer lang dal, met steil omhooggaande rotswanden. Voor de tweede keer tijdens de toer doen ze drie landen op één dag aan. Vandaag zijn dat Italië, Zwitserland en Oostenrijk. Eerder deden ze dit op 27 mei door de landen Kroatië, Slovenië en Italië. Als ze weer in Oostenrijk zijn vinden de broers het welletjes voor vandaag. Via een hobbelig, met grind bestrooid pad rijden ze zachtjes en gedoseerd remmend naar de lagergelegen camping. Een oneffenheid in het pad doet Joost de das om en hij gaat onderuit. De schade blijft beperkt tot een lichte kneuzing van een rib.

Vermoedelijk is er kermis in de hel, want het regent en tegelijkertijd schijnt de zon. Op de camping eten ze een pizza.

Uitzicht vanaf camping te Glurns

Uitzicht vanaf camping te Glurns

Tijdens de maaltijd worden ze getrakteerd op een auto rodeo. Op een klein betonnen platform naast het restaurant wordt geoefend voor een zogenaamde ’tuning day’. Eerst ruiken ze de geur van verbrand rubber en vervolgens die van een verbrande koppeling. Einde demonstratie, als ze het wegslepen van de BMW met geblokkeerde wielen niet meerekenen. Tot laat in de avond werken ze het verslag bij en krijgen van de campingmevrouw een uur gratis wifi. Als laatste bestellen ze verse broodjes voor morgenochtend vroeg en duiken onder de wol.

Geplaatst in Italië 2012, Oostenrijk 2012, Zwitserland 2012 | Een reactie plaatsen