Categorie archieven: Nederland 2013

Epiloog

We kijken met enigszins gemengde gevoelens terug op deze fietstocht, als we nog van een fietstocht kunnen spreken, met meer kilometers in de trein dan op de fiets. Onze fietsen gestolen en wonder boven wonder weer terug gevonden door de Tsjechische Politie.

Het gedeelte van onze fietstocht waar we ons het meest van voorgesteld hadden, namelijk vanaf Praag via Slowakije en Hongarije naar Oostenrijk, hebben we door deze omstandigheden niet gerealiseerd. Het alternatief, de rit van Ceske Velenice naar Krems aan de Donau was wel weer de moeite waard, evenals de bezoeken aan een zonnig Praag en Wenen.

Het weer zat ook niet altijd mee, veel wind die we meestal tegen hadden, de temperatuur die wekenlang op een te laag pitje stond en de regen die uitermate royaal over ons uitgestort werd en als laatste de hoge waterstand in de rivieren waar we de laatste week nogal last van hadden (we voelden ons af en toe net ramptoeristen).

Tegenslag maakt vindingrijk en overal is een mouw aan te passen, dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan. Wat we wel jammer vonden was het stuk met de trein van Pappenheim naar Frankfurt, dat hadden we graag gefietst om dan verderop, bijvoorbeeld door het Ruhrgebied, een stuk met de trein te gaan.

De laatste vier dagen hebben we echt mooi weer gehad waardoor we toch nog iets van het echte fiets/kampeer vakantiegevoel konden proeven. Al met al, een echte vakantie? Nou nee, meer een avontuurlijke werkvakantie!

Met dank aan iedereen die ons middels een berichtje en/of telefoontje een hart onder de riem heeft gestoken.

Met vriendelijke groet,

Joost en Wim van der Male

Geplaatst in Nederland 2013, Praag 2013 | 1 reactie

Oosterhout – Nijkerk

Het water is de afgelopen nacht toch nog vijf centimeter gestegen, dus Wim en Joost hebben het wel droog gehouden. Op een bankje vlak bij de tenten nuttigen ze het ontbijt, de laatste van deze fietstocht. Rond een uur of negen verlaten we De Grote/Kleine Altena met zijn prima faciliteiten. Ze komen er graag nog een keer terug, maar dan wel om op het echte tentenveldje te staan!

De broers volgen de Waaldijk weer tot Ochten om van daar via Kesteren naar Rhenen te rijden. Ze gaan op de koffie bij Izaäk en Riet en omdat ze er dan toch zijn eten ze tussen de middag ook maar een boterham mee!

Als verassing is ook Christine aanwezig. Ze hebben het erg gezellig met elkaar en krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld. Voldoende aangesterkt starten ze voor de laatste veertig kilometer naar Nijkerk. Ter afwisseling hebben ze de wind weer eens tegen, maar de zon schijnt en de temperatuur is aangenaam en dat maakt veel goed. In Barneveld maken ze nog een stop bij een Italiaanse ijssalon. Na alles wat ze meegemaakt hebben de afgelopen weken vinden ze dat ze wel een bolletje extra verdiend hebben.

Op de Valkenhof aangekomen hangt de vlag uit, niet de nationale driekleur maar een echte feestvlag want Nijkerk heeft dit jaar zeshonderd stadsrechten. Maar het is ook feest dat ze weer heelhuids thuis zijn, nou ja, zij het dat Joost nog enigszins gehavend is.

Wytske is blij dat ze er weer zijn en al gauw zitten ze aan de koffie. Ook Erwin, Kristel, Juul en Belle komen aan om de broers te verwelkomen. Wim en Joost kijken terug op weer een enerverende fietstocht!

Geplaatst in Nederland 2013, Praag 2013 | 1 reactie

Xanten – Oosterhout

Als Wim en Joost opstaan is de zon ook alweer present. Volgens de weerberichten wordt het vandaag weer een warme zonnige dag. De warme beenstukken kunnen in de tas blijven en de sandalen kunnen meteen aan. Ze fietsen vandaag het laatste restje Duitsland. Over landelijke weggetjes via Kalkar naar Kleve, waar ze in een Mac Café hun laatste updates via gratis wifi versturen.

In Millingen aan de Rijn verlaten ze de Limesroute en varen met de pont naar de overkant. Ook hier is het water veel hoger dan normaal het geval is. Voordat de broers overvaren, vragen ze aan de pontbaas of de veerpont bij Pannerden ook nog in de vaart is. Dat blijkt zo te zijn, zodat ze daar ook overvaren en via de Waaldijk naar Bemmel fietsen voor een onaangekondigd familiebezoek bij Ruud en Marleen.

Tommy is jarig en zijn opa en oma (Teun en Rian) die ook aanwezig zijn gaan morgen met de camper op vakantie, alle reden om ze te verrassen. Het is een erg kort bezoekje want er is niemand thuis! Via het mobieltje horen ze dat Teun en Rian met Teuntje aan het fietsen zijn en dat Ruud en Marleen met Tommy een ijsje eten in het dorp. De broers besluiten om niet te wachten tot ze weer thuis zijn en vervolgen hun weg over de Waaldijk richting Nijmegen.

Iets voorbij Oosterhout, bij Slijk – Ewijk willen ze overnachten op camping De Grote Altena. Hopelijk kan dat, want de camping ligt wel aan de rivier! Bij aankomst blijkt dat ook hier het water heeft toegeslagen. Zeker driekwart van de oppervlakte staat onder water. In deze situatie is er meer sprake van De Kleine Altena.

De eigenaar van de camping heeft wel een plaatsje voor de broers op een stukje gras voor een caravan, drie meter van hen af staat het water vrijwel tegen het pad aan. Als het water niet meer dan twintig centimeter stijgt, houden ze het wel droog vannacht. De campingbaas stelt hen gerust, het water staat volgens hem op het hoogste punt en zal niet, of vrijwel niet meer stijgen. Voor de camping is de hoge waterstand in dit jaargetijde een behoorlijke strop van zeker enkele tienduizenden euro’s, ondernemingsrisico heet dat!

Vanaf hun plaats genieten de broers van het drukke scheepvaartverkeer op de Waal en later op de avond van een mooie zonsondergang. Met een gerust hart gaan ze slapen, ze hebben geen angst voor stijgend water want ze slapen allebei op een luchtmatras. Ze blijven wel drijven!

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Nijkerk – Utrecht – Praag – Sadská – Praag – Ceske Velenice

Als je deze titel leest zul je wel denken “de vaders sporen niet”. De vaders sporen echt wel want ze hebben vrijwel alles per trein afgelegd! Om deze 21e mei op tijd voor de nachttrein van 19.28 uur in Utrecht te zijn, vertrekken de broers om 18.00 uur uit Nijkerk. Ze treffen het! Voor de afwisseling regent het weer eens, Nederland staat in de file en Wim en Joost dus ook. Traag vermindert de afstand op Tom- Tom, daartegenover lijken de horloge’s wel op hol geslagen net als de hartslag. Tergend langzaam schuiven ze voort door Utrecht.

Enkele minuten voor vertrektijd zijn Wim en Joost bij de ingang van het station en hollen zo goed en zo kwaad als dat gaat met elk zes stuks bagage. Volledig uitgewoond komen ze aan op perron 14, de trein staat er nog. Ze rukken de eerste de beste deur open en gooien de bagage naar binnen. De deur sluit, het fluitje klinkt en de trein vertrekt. Wim en Joost zijn uitgeput en gestresst, maar blij dat ze binnen zijn!

Om in de gereserveerde couchette te komen, moet de bagage door zeven treinstellen versleept worden. Hier wacht de volgende verassing: ze hebben vannacht vier logé’s, twee Duitse jongens en een Nederlands koppel. Wim en Joost stouwen hun bagage, met behulp van de aanwezige mensen, zo goed en zo kwaad als het gaat, in de beperkte ruimte, wissen het zweet van het voorhoofd en vragen of het raam een eindje open mag. Al snel wordt de vraag gesteld wat ze met zoveel bagage moeten en besmuikt doen ze hun verhaal.

Wim en Joost tuigen op tijd en in overleg de bedden op en hopen op een ongestoorde nachtrust. Het blijkt dat ze dat wel kunnen vergeten als ze horen dat de ene Duitser er in Berlijn uit moet en de andere niet verder meereist dan Dresden. Rond elf uur ligt iedereen gestrekt en kan het zagen beginnen!

Om vier uur wordt het zaagwerk stilgelegd door de conducteur die de nodige moeite moet doen om de Berliner uit de droom te helpen. Het ritueel herhaalt zich om half zeven als de man uit Dresden aan de beurt is. Wim en Joost wachten netjes totdat ook hun onderliggers opstaan zodat ze van de bedden weer banken kunnen maken. Als ontbijt eten ze meegenomen bruine boterhammen en pellen een hardgekookt eitje. Koffie halen ze bij de pantry, á raison €3,00 per beker. De Nederlandse reisgenote vond dat ze dat maar niet om moesten rekenen naar guldens. Ze heeft gelijk, want het wordt er toch niet goedkoper door.

De broers hebben leuke gesprekken met hun medereizigers die voor een korte vakantie naar Praag gaan. De mevrouw vertelt dat ze tien jaar geleden voor haar studie stage gelopen had in een animatiestudio in Praag. Wim dacht, als fan zijnde, onmiddellijk aan Buurman & Buurman en waarachtig, het was nog waar ook! Uitvoerig en tot in detail wordt uit de doeken gedaan hoe de poppetjes en de filmpjes gemaakt werden en hoe minutieus men te werk ging. Ze genieten enorm van dit kijkje in de Buurman & Buurman-keuken.

Als bewijs dat ze echte fans zijn tonen Wim en Joost de Buurman & Buurman-kaarten die ze bij zich hebben voor Jade, Juul en Belle; de kleinkinderen van Joost. Ook voor de politie van Sadská hebben ze een mooie Buurman & Buurman meegenomen met het opschrift A je to (voor mekaar). Als ze in Praag arriveren nemen ze afscheid van de aardige reisgenoten en gaan op zoek naar een bagagekluis om alle tassen op te bergen.

Wim en Joost kopen een retourtje Sadská en een dagkaart voor de fietsen. Tijdens de twintig minuten wachttijd eten ze ondertussen een broodje. In Sadská aangekomen zijn we al snel op het politiebureau, maar helaas is het lunchtijd en moeten ze drie kwartier wachten. Wim en Joost treffen dezelfde agente die hen de vorige keer ook geholpen heeft en ze vervullen alle plichtplegingen die bij de teruggave van de fietsen horen, waaronder zes keer een formulier tekenen.

Nu alle formaliteiten achter de rug zijn is het tijd om de geschenken uit te ruilen. De broers krijgen twee fietsen, de Tsjechen twee pakjes stroopwafels en een bedankkaart. A Je To.

Wat onwennig rijden Wim en Joost naar het station, waar ze na twintig minuten kunnen vertrekken naar Praag. Daar aangekomen bepakken ze de fietsen, pinnen er nog wat Tsjechische kronen bij en kopen snel een kaartje naar Ceske Velenice, een plaatsje op de grens met Oostenrijk. Alsof de duivel er mee speelt, moeten ze weer op het verste perron zijn en tot overmaat van ramp ook nog de fietsen met bepakking tegen een trap op sjouwen.

Als ze boven zijn, is het perron leeg! Vette pech, ze moeten twee uur wachten. Wim en Joost tellen hun zegeningen en hun Tsjechische kronen, en komen niet verder dan een flesje mineraalwater en vier rozijnenkoeken. Twee uur later dan verwacht melden ze zich bij de vrouwelijke conducteur omdat ze voor de fietsen gereserveerd hebben.

De fietsen moeten in een bagageruim dat gedurende de reis wordt afgesloten. Alle bagage moet eraf en moeten ze meenemen naar de coupé. Met wat zieligheid en charme vermurwen de broers de goedlachse conducteur en laten de bagage bij de fietsen. Na twee uur treinen moeten ze overstappen en werkt de conducteur vlot hun spullen naar buiten (een metertje lager). Wim en Joost krijgen nog een gulle lach van haar en zij krijgt een paar klompjes.

De laatste anderhalf uur reizen ze in een boemeltreintje dat op ieder station van geen betekenis stopte. Het waren er maar vijftien! Het is al donker als ze in Ceske Velenice arriveren. Met behulp van een vriendelijke Oostenrijker vinden ze een hotelletje waar ze een kamer krijgen die zo groot is dat hij tevens dienst kan en mag doen als fietsenstalling.

De broers nemen geen enkel risico meer

De broers nemen geen enkel risico meer

De hotelhoudster is een aardige en behulpzame Vietnamese mevrouw, waar ze ter afsluiting van de dag nog gezellig een biertje drinken. Na het biertje zijn de broers het spoor bijster en gaan lekker slapen.

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013, Tsjechië 2013 | Een reactie plaatsen

Zonder fiets in Nederland

Dinsdagmorgen 14 mei. De broers zijn weer thuis, terug van even weggeweest. Deze dagen zijn ze behoorlijk druk geweest in de communicatie met o.a. de politie in Sadská, de reisverzekeraar, DHL, UPS en drie internationale verhuisbedrijven. Dit alles om de fietsen weer heelhuids thuis te krijgen. Omdat Wim en Joost van de politie in Sadská geen zekerheid kregen dat ze de fietsen aan iemand anders mee wilden geven, hebben de broers uiteindelijk besloten om ze dan zelf maar te gaan halen en daarna vanuit Oostenrijk naar huis te fietsen.

Geplaatst in Nederland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Nijkerk – Magdeburg – Prödel

Het is zondag 5 mei 2013. Na afscheid genomen te hebben van Wytske stappen Wim en Joost om 6:30 uur op hun fietsen en spoeden zich naar station Amersfoort, want ze moeten op tijd zijn voor de trein van 7:30 uur. Op perron 1 aangekomen, wacht hen de eerste verassing van de dag. De trein waarvoor ze gereserveerd hebben heeft een vertraging van 30 minuten. Dat heeft als consequentie dat ze de aansluitende trein in Hannover (waar de broers 18 minuten de tijd hadden) op hun buik kunnen schrijven.

Rond 7.45 uur krijgen ze de verblijdende informatie van de NS dat de storing aan de locomotief dermate complex is, dat de trein uit de dienstregeling wordt genomen. Op advies van NS reizen de broers verder naar Hengelo, want vanaf daar ‘wordt er iets voor ze geregeld’, zegt men. Niets is minder waar, in Hengelo moeten ze gewoon wachten op de volgende internationale trein richting Berlijn. Dat hadden ze dus ook gewoon in Amersfoort kunnen doen! Van de NS krijgen Wim en Joost een consumptiebon en een formulier waarmee ze een deel van onze ticketkosten terug kunnen vorderen. Als de ICE richting Berlijn in Hengelo aankomt heeft ook die trein alweer een vertraging van 30 minuten. De Duitse conducteur vertelt de broers dat er vanuit Hannover ieder uur een ICE vertrekt naar Magdeburg.

Uiteindelijk arriveren Wim en Joost om 16.00 uur op de eindbestemming, drie uur later dan gepland. Ze rangschikken het maar, zij het met enige moeite, onder het motto – Vervelend, maar niet meer dan dat. –

Bepakt en bezakt zoeken de broers de Elbe Radweg op, die ze snel vinden. De frustratie moet eruit en ondanks een stevige tegenwind verwerken ze nog vijftig kilometer voordat ze op het eerste overnachtingsadres arriveren, camping Prödler See in Prödel. Later op de avond roept een bekende hen welkom, KOEKOEK – KOEKOEK – KOEKOEK.

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Op weg naar Magdeburg

Allereerst heel hartelijk dank voor al jullie leuke berichten van de afgelopen dagen via de site, e-mail en telefoon. Beide broers hebben veel zin in de nieuwe tocht!

Op dit moment zitten Wim en Joost in de trein richting Duitsland. Vroeg in de morgen zijn ze naar station Amersfoort gefietst om daar om half acht met de ICE te vertrekken naar het Duitse Magdeburg. Vanaf daar zullen zij de tocht vervolgen richting het zuiden.

Geplaatst in Nederland 2013, Praag 2013 | 1 reactie

Een nieuwe reis

Beste familie, vrienden en pelgrimsgangers,

Vanaf zondag 5 mei gaan de vaders weer fietsen. We hebben beiden nogal last van het fietsvirus en volgens de huisarts moeten we rekening houden met een therapie van circa vijf weken! Nou, dat moet dan maar plaatsvinden. Met behulp van der Deutschen Bahn gaan we eerst naar Magdeburg, van daar volgen we (per fiets) de Elbe stroomopwaarts naar Praag.

We vervolgen onze fietstocht door het noorden en oosten van Tsjechië, o.a. via Pardubice, Svitavy en Olomouc. Bij Hodonin verlaten we Tsjechië en rijden oostwaarts door Slowakije naar Nove Mesto, vandaar zuidwaarts om bij Velky Meder de Donau over te steken naar Hongarije. In Hongarije fietsen we van Gyor zuidwestwaarts naar Sopron. Daar gaan we de grens over naar Oostenrijk richting Wenen. Hier gaan we de Donau volgen tot Regensburg en vandaar de Limes route die ons via Frankfurt, Koblenz en Keulen huiswaarts voert.

Ook dit jaar zijn we weer te volgen via deze website. We stellen het zeer op prijs als jullie ons onderweg steunen met een berichtje.

We hopen op een prettige en voorspoedige fietstocht met vele leuke en onverwachte ontmoetingen.

Met vriendelijke groet,
De vaders: Joost en Wim van der Male

Geplaatst in Nederland 2013, Praag 2013 | 8 reacties