Categorie archieven: Duitsland 2013

Xanten – Oosterhout

Als Wim en Joost opstaan is de zon ook alweer present. Volgens de weerberichten wordt het vandaag weer een warme zonnige dag. De warme beenstukken kunnen in de tas blijven en de sandalen kunnen meteen aan. Ze fietsen vandaag het laatste restje Duitsland. Over landelijke weggetjes via Kalkar naar Kleve, waar ze in een Mac Café hun laatste updates via gratis wifi versturen.

In Millingen aan de Rijn verlaten ze de Limesroute en varen met de pont naar de overkant. Ook hier is het water veel hoger dan normaal het geval is. Voordat de broers overvaren, vragen ze aan de pontbaas of de veerpont bij Pannerden ook nog in de vaart is. Dat blijkt zo te zijn, zodat ze daar ook overvaren en via de Waaldijk naar Bemmel fietsen voor een onaangekondigd familiebezoek bij Ruud en Marleen.

Tommy is jarig en zijn opa en oma (Teun en Rian) die ook aanwezig zijn gaan morgen met de camper op vakantie, alle reden om ze te verrassen. Het is een erg kort bezoekje want er is niemand thuis! Via het mobieltje horen ze dat Teun en Rian met Teuntje aan het fietsen zijn en dat Ruud en Marleen met Tommy een ijsje eten in het dorp. De broers besluiten om niet te wachten tot ze weer thuis zijn en vervolgen hun weg over de Waaldijk richting Nijmegen.

Iets voorbij Oosterhout, bij Slijk – Ewijk willen ze overnachten op camping De Grote Altena. Hopelijk kan dat, want de camping ligt wel aan de rivier! Bij aankomst blijkt dat ook hier het water heeft toegeslagen. Zeker driekwart van de oppervlakte staat onder water. In deze situatie is er meer sprake van De Kleine Altena.

De eigenaar van de camping heeft wel een plaatsje voor de broers op een stukje gras voor een caravan, drie meter van hen af staat het water vrijwel tegen het pad aan. Als het water niet meer dan twintig centimeter stijgt, houden ze het wel droog vannacht. De campingbaas stelt hen gerust, het water staat volgens hem op het hoogste punt en zal niet, of vrijwel niet meer stijgen. Voor de camping is de hoge waterstand in dit jaargetijde een behoorlijke strop van zeker enkele tienduizenden euro’s, ondernemingsrisico heet dat!

Vanaf hun plaats genieten de broers van het drukke scheepvaartverkeer op de Waal en later op de avond van een mooie zonsondergang. Met een gerust hart gaan ze slapen, ze hebben geen angst voor stijgend water want ze slapen allebei op een luchtmatras. Ze blijven wel drijven!

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Neukirchen – Xanten

Het is 5 juni 2013 en Wim heeft vannacht bezoek gehad in zijn slaapzak. Als hij opstaat, merkt hij dat een teek zich op zijn rechterknie vastgeklampt heeft. Als BHV-er heeft hij uiteraard een tekentang in zijn EHBO-tasje. Vakkundig wordt het kleine vampiertje verwijderd en als kadaver aan de natuur teruggegeven.

Wim en Joost hebben besloten om via Kamplintfort naar Rheinberg te fietsen en daar de Limesroute weer op te pakken. Vanaf daar zullen ze geen last meer hebben van hoog water, omdat de route wat verder landinwaarts loopt. Het is evenals gisteren zonnig weer en de temperatuur is aangenaam. Ook de wind is de broers gunstig gezind en laat zich met mate van zijn goede kant zien (de achterkant!)

Het einddoel vandaag is het stadje Xanten, bekend vanwege het feit dat de Romeinen hier vroeger een behoorlijk grote stad gebouwd hebben. Delen hiervan zijn middels opgravingen blootgelegd en op gepaste afstand toegankelijk voor het publiek. Rond het middaguur arriveren ze in het toeristische en pittoreske stadje.

De broers kijken wat rond, doen een paar boodschappen voor de lunch en zoeken de juiste uitvalsweg weg naar Waldcamping Speetenkath in Labbeck-Ursel, dat circa vier kilometer westwaarts ligt. Het kost enige moeite, maar uiteindelijk zitten ze op de juiste weg naar de camping. Net voor de Mittagruhe melden ze zich aan en verwijst men de broers naar het tentenveld, inschrijven komt later wel.

Ze eten eerst een boterhammetje en zetten daarna de tenten op. Warm douchen gaat alleen met gebruik van een muntje, de automaten hiervoor zitten op een rij buiten de doucheruimte, genummerd 1, 2 en 3. Als je je muntje in 1 doet en je neemt de daar tegenover liggende douche, dan sta je in douche 3 en kun je wachten tot je een ons weegt maar er komt geen warm water. Is het de warmte die Joost parten speelt of kan hij beter zijn bril ophouden tot in de douche?

Aan het eind van de middag doen ze nog wat boodschappen in Xanten. Omdat het nog steeds lekker warm is bereiden ze een koude salade met o.a. kidneybonen en tzatziki (ja, ja, Bas). Niet alleen deze heerlijke salade, maar ook de lekker warme en zonnige fietsdag geeft de broers weer het echte vakantiegevoel.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Rhein Kassel – Neukirchen

Als Joost om half zeven nog geen teken van leven heeft gegeven, wordt Wim enigszins ongerust. Zouden zijn verwondingen hem alsnog de das hebben omgedaan of zou hij zich verslikt hebben in het vocht van zijn knie? Het blijkt allemaal nogal mee te vallen, hij slaapt nog alsof het geen zes uur geweest is.

Als ze aan het ontbijt zitten belt Izaäk op. Hij heeft een en ander uitgezocht voor de volgende overnachting. Er zijn maar weinig mogelijkheden en hij adviseert de broers een stuk landinwaarts naar Neukirchen te gaan.

Om half negen nemen ze afscheid van Ad en Annie en wensen hen weinig hoog water en veel goed weer toe, wat ze tot nu toe ook gehad hebben. Wim en Joost leveren de sleutel van het toiletgebouw in bij de campingbaas en krijgen hun tien euro borg terug.

Ze drinken koffie bij een Mac Café omdat ze dan gebruik kunnen maken van een internetverbinding. Via Google Maps zoeken ze uit hoe ze het beste kunnen rijden naar Neukirchen (ja, ja Ad en Annie, hadden ze nu maar een GPS!)

Het schiet vandaag niet erg op, de broers rijden van stoplicht naar stoplicht en dan meestal van rood naar rood. Een politieagent ziet Joost bijna door rood licht gaan en zegt “Dat kostte je bijna vijfenveertig euro, Broer!”. “Daar gaan we liever een keer van eten”, antwoord Joost. De agent kan er de humor wel van inzien.

In Neukirchen aangekomen eten ze eerst een ijsje bij een Italiaanse ijssalon. Daarna kunnen ze op een plattegrond van de regio precies zien waar de camping ligt en kost het hen weinig moeite er heen te rijden. Als ze de camping oprijden zien ze een groot bord met de tekst ‘Ruhetag’. Een vaste campinggast wijst de broers een plaats aan en zegt: “Ga daar maar staan, het komt wel goed.”

De campingbaas die later arriveert voorziet Wim en Joost van twee muntjes voor de gasmeter en twee flesjes bier. Ze betalen ook meteen het campinggeld omdat dat morgen niet eerder kan dan negen uur. Daar hebben ze geen zin in, zo lang willen ze niet wachten.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Bad Breisig – Rhein Kassel

Wim en Joost ontbijten vanmorgen aan de grote tafel onder het afdak, weliswaar uit de wind maar de nachten zijn nog steeds erg koud. Ze nemen afscheid van de Romegangers en vragen of zij de groeten willen doen aan de nieuwe Heilige Vader.

Eenmaal weer onderweg merken ze dat er geen enkele mogelijkheid meer is om over de Rijn Radweg te fietsen, alles staat onder water. Op de beperkte kaartjes in het routeboekje stippelen ze voortdurend alternatieven uit. Onderweg maken ze een praatje met een Belg die hen tegemoet komt, ze kunnen hem waardevolle informatie geven over het vervolg van zijn route. Hij is een optimistisch mens, deze Belg, terwijl de broers nog deels in hun winterkleding rijden, fietst hij in een korte broek. Ze zien het hoendervel op zijn benen staan. Dit roept bij Wim visioenen op van de warme, bruine kippenkluifjes die ze regelmatig in de grill zien ronddraaien.

De broers fietsen weer verder op de alternatieve tour, maar het wordt zo langzamerhand een probleem om een camping te vinden die niet onder water staat, zowel aan de linker- als aan de rechterkant van de rivier. Het is een oeverloos verhaal. De laatste hoop voor deze dag is gevestigd op een camping in Rhein Kassel, als het daar niet lukt pakken ze het eerste hotel wat ze tegenkomen, al is het een Hilton!

Ze arriveren gelijktijdig met een stel wat uit de tegenovergestelde richting komt. De mevrouw gaat meteen informeren wat de mogelijkheden zijn. Gelukkig hebben ze nog een stukje camping aan de overkant van de weg wat een stukje hoger ligt dan de rest, hier mogen de broers een plekje zoeken, tussen de daar opgestelde caravans. Bij vrijwel alle caravans zijn de voortenten al uit voorzorg weggehaald. De tenten zijn amper opgezet of de broers worden al uitgenodigd door hun Friese buren voor een kopje vers gefilterde koffie. Heerlijk!

Vanwege de onzekerheid van wel of geen camping hadden ze nog geen inkopen gedaan voor avondeten. Omdat er naast de camping een klein restaurant is, besluiten ze daar te gaan eten. Bij aankomst zagen ze daar nog leven in de brouwerij, maar nu bleek de zaak gesloten. Vanwege de omstandigheden verwachten ze waarschijnlijk geen klanten. Als ze de fietsen halen om naar een eetgelegenheid te zoeken in de omgeving zijn de buren verbaasd dat ze nu al terug zijn. Wim en Joost doen hun verhaal en worden prompt uitgenodigd om gast aan tafel te zijn, want ze hadden toch een ruime hoeveelheid gekookt.

De broers generen zich wel een beetje om van deze uitnodiging gebruik te maken, maar hun eetlust doet het laatste restje gêne verdwijnen en ze schuiven aan voor een lekkere maaltijd. Ad en Annie zijn op de tandem onderweg naar Wenen. Zij fietsen ook al jaren, dus is er aan gespreksstof geen gebrek. Hoewel de klompjes bedoeld zijn voor hulpvaardige buitenlanders, maken ze in dit bijzondere geval graag een uitzondering. Met de vraag of ze nog wat ruimte over hebben om iets mee te nemen overhandigen ze de klompjes. Die gaan dus mee naar Wenen!

De broers hebben Izaäk gevraagd om voor hen uit te zoeken waar ze morgen eventueel kunnen kamperen, iets verder landinwaarts. Met dit vooruitzicht kunnen ze rustig gaan slapen.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Trechtlinghausen – Bad Breisig

2 juni 2013. Als de broers ’s morgens opstaan, waait het nog steeds stormachtig. Het is wind, veel wind en heel veel wind wat de klok slaat. Hij komt uit het noorden en dat is vervelend en zelfs iets meer dan dat! Het water van de Rijn is de afgelopen nacht een centimeter of dertig gestegen, maar het staat nog steeds ver van de tenten verwijderd. De harde wind heeft één voordeel, de tenten zijn namelijk kurkdroog bij het inpakken.

In het plaatsje Sankt Goar drinken Wim en Joost koffie bij een bakker die druk bezig is zijn hele winkel leeg te ruimen, en hij niet alleen. Alle winkelpanden in de straat moeten in verband met het stijgende water ontruimd worden. Het is een af en aan rijden van bestelbusjes en tractoren met aanhangers om alle spullen naar hoger gelegen gebied te brengen. Een politieauto voorzien van een megafoon rijdt door de straat en voorziet de inwoners van belangrijke informatie.

In de middag ronden de broers der Deutsche Ecke in Koblenz. Op dit punt komen de Rijn en de Moezel bij elkaar. Nog meer water dus! Eigenlijk tegen beter weten in rijden ze langs de camping in Koblenz. Ook daar is de ontruiming in volle gang. De brandweer is druk bezig om rond de spiksplinternieuwe toiletgebouwen en het restaurant een waterkering te leggen. Overnachten wordt hier niets, dus ze moeten verder.

De eerstvolgende camping die niet aan de oever van de Rijn ligt is in Bad Breisig, circa vijfendertig kilometer verderop. Het wordt weer een pittig dagje want ze hebben er al zeventig kilometer op zitten! Op de camping is een klein kampeerveldje wat alleen voor fietsers bestemd is. Er is een groot afdak om onder te zitten, voorzien van een lange tafel met rondom stoelen. ’s Avonds is er verlichting en er is een aansluiting om de telefoon etc. op te laden. Ook ideaal als het regent!

De broers hebben een Nederlands stel als buren. Zij zijn op weg naar Rome. Wim en Joost koken een noodrantsoen uit de tas, bij gebrek aan beter! Ze blijven op zolang het licht is, en dat is hier na tienen.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Kelsterbach – Trechtinghausen

Als Wim en Joost ’s morgens nog geen kilometer op pad zijn, staan ze voor de eerste barricade met het verbodsbord Hoch Wasser. Dat houdt voor de broers in dat ze de route aan moeten passen. Ze doen dit door toch zo dicht mogelijk bij de rivier te blijven, maar dan iets hoger. Ze komen vlak langs het vliegveld van Frankfurt en horen de vliegtuigen opstijgen, maar krijgen ze niet te zien vanwege het grijze laaghangende wolkendek. Er staat een harde, koude, venijnige wind uit het noorden, de winterkleding komt vandaag goed van pas.

Op een enigszins beschutte plaats bij een kerk, eten ze voor het eerst sinds lange tijd een boterhammetje buiten op een bankje. Het is weer even wennen. Weer onderweg was het frustrerend om te zien dat aan beide zijden van het dal de zon schijnt, terwijl de broers voortdurend onder een donkere wolk rijden die van geen wijken weet.

In Trechtlinghausen gaan ze naar een camping om te overnachten. In verband met het stijgende water is men daar al druk bezig om de caravans vanaf het lagere oevergedeelte hogerop te brengen. De broers krijgen ook een plaats op het hogere gedeelte en mogen niet te ruim staan, omdat er nog caravans bij moeten. Door de stormachtige wind zijn ze genoodzaakt de tenten extra te verankeren met wat extra scheerlijnen.

Vanaf de camping kunnen Wim en Joost goed zien hoeveel moeite het scheepvaartverkeer heeft om tegen de stroom in te komen. Het is een rare gewaarwording om te zien hoe een schip op volle kracht vooruit toch achteruit gaat door de sterke stroming. Doordat de stormachtige wind telkens de brander uitblaast zijn de broers genoodzaakt een hapje in het campingrestaurant te eten. De goedlachse kok doet hen denken aan de verhalen die op de lagere school werden voorgelezen uit het boekje In de Soete Suickerbol.

Als de broers naar de tenten gaan, waait het nog steeds stormachtig en klappert het tentzeil af en toe flink heen en weer. De broers zijn benieuwd of het een rustig nachtje wordt en hoeveel het water zal stijgen!

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Pappenheim – Kelsterbach

Als Wim en Joost de verse broodjes halen bij de campingbaas, vertelt hij dat het de hele nacht heeft geregend (de broers vermoedden al zoiets!) en dat er voorlopig geen end aan komt. Een opbeurende boodschap, aan het begin van de dag. Verder vraagt hij of ze vandaag verder gaan, als ze dat beamen vraagt hij: “Mit Rad oder mit der Bahn?” De broers zeggen “Mit Rad” maar hij brengt hen wel op een idee!

Ze ontbijten onder het afdak en hierna zetten ze er zoveel mogelijk bagage onder om het droog te houden. Als ze alles ingepakt hebben, nemen ze contact op met hun weerman Izaäk Krol (de oudere broer van Erwin). Nadat hij de weerkaarten heeft bestudeerd, adviseert hij hen om minimaal naar Frankfurt te reizen, beter nog naar Koblenz. De broers fietsen van Pappenheim door de stromende regen naar Treuchtlingen, omdat ze van daaruit een betere en snellere verbinding hebben naar Frankfurt.

Joost eet reepje in trein naar Frankfurt.

Joost eet reepje in trein naar Frankfurt.

Als ze vertrokken zijn en de trein op het eerstvolgende station stopt, zien ze tot hun grote verbazing Schalke 04 ook instappen (zouden ze dezelfde weerman hebben?). Ze bewonderen de metamorfose die Joost ondergaan heeft en vragen of hij een arts bezocht heeft. Joost beaamt dit en wijst naast hem op Wim en zegt: “Mijn lijfarts.”

Vanuit de trein zien de broers veel ondergelopen land. Hoog water dus, zo hoog dat er zelfs wat vocht in Joost zijn knie zit waarop hij gevallen is. Ze moeten overstappen in Würtsburg. Het station is nog van het oude stempel, wat inhoudt trap op trap af met bepakte fietsen! Ze stappen uit in Offenbach en fietsen van daaruit nog naar Kelsterbach en eten en slapen bij de Griek Arie Stotales.

De broers hebben een mega grote kamer met een éénpersoons en een tweepersoons bed, een zitbank, een eethoek en diverse kasten, om van de badkamer nog maar te zwijgen (een douchekop met een postelastiek erom). Ze creëren een constructie om de schoenen te drogen en Wim adviseert Joost om het extra kussen onder zijn opgezette knie te leggen zodat het vocht naar zijn mond kan lopen, hiermee wordt een droge mond ’s nachts voorkomen. Welterusten!

Schoendrogerij

Schoendrogerij

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Beilngries – Pappenheim

Gisteravond had de waard tegen de broers gezegd dat ze wel iets eerder dan acht uur mochten komen ontbijten. Toen ze om kwart voor acht in de eetzaal kwamen, bleken ze één van de laatsten te zijn. Door het klokgebeier op de christelijke feestdag was iedereen al vroeg uit de veren. Gelukkig hoefden ze het niet met de kruimeltjes te doen, daar zorgde mevrouw wel voor. Zij slaagt cum laude voor een paar klompjes van het grote formaat en belooft zeker de website te bekijken als ze even tijd heeft.

Wim en Joost vertrekken gelijktijdig met de Hell Angels, maar hebben iets minder lawaai en worden niet door de gastheer op de foto gezet. Onderweg eten ze voor het eerst van hun leven rabarbertaart en vinden het beide lekker. Ze wisselen regelmatig stuivertje met het duo van Schalke 04 en genieten van de route die werkelijk prachtig is.

Als de broers op een kilometer of tien van de geplande camping af zijn, schiet er plotseling een kat de weg op. Wim die voorop rijdt moet uitwijken, Joost die schuin achter hem fietst raakt hierdoor nog net met zijn voorwiel het achterwiel van Wim (ja, ja Bas) en belandt vervolgens met een smak op het asfalt. Gelukkig heeft hij niets gebroken en blijft het bij wat flinke schaafwonden op zijn gezicht en knie.

Wim verzorgt ter plaatse het letsel (hij is tenslotte BHV’er). Diverse passanten vragen of de broers hulp nodig hebben, maar ze klaren het wel. Ze fietsen rustig naar de camping in Pappenheim waar ze een mooi kampeerveld hebben waar de tenten kunnen staan. s’ Avonds eten ze een lekker maaltje spaghetti carbonara met een salade mista. Helaas, om acht uur begint het weer te regenen. Gelukkig kunnen ze onder een groot afdak nog droog zitten en nog wat schrijfwerk doen totdat het donker is.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Regensburg – Beilngries

Het kan niet missen, de naam zegt het al… Regensburg. Vannacht weer de nodige buien gehad maar daar heb je geen last van in de warme slaapzak. Als Wim en Joost opstaan regent het nog zachtjes. Ontbijten en koffie zetten doen ze in de wasruimte, waarbij ze de Miele’s als tafel gebruiken. Ze delen de ruimte met de Canadese buren die ook op het veldje staan.

De broers pakken de spullen in en in een druiligere regen verlaten ze de camping. Nog geen twee kilometer verder moet ook de regenbroek aan en schuilen ze in het bos tot het ergste voorbij is. Om twaalf uur zijn ze pas aan de koffie toe. Ze treffen het, want mevrouw kan zeer bekwaam taarten bakken. Ze zien er niet alleen mooi uit maar smaken ook erg lekker.

Ze trekken de regenpakken weer aan en gaan de kou en de nattigheid weer in. Rond half drie zoeken ze iets om een broodje te eten, de keus valt op een kwaliteitsslager (vergelijkbaar met topslager Bert Timmers uit Nieuwerkerk). Ze kiezen een broodje met warm gegrild spek, lekker voedzaam en het warmt beide fietsers weer wat op.

De route voert vandaag veelal over gravelpaden. Door de vele regen staan er overal grote plassen water en spat de leemachtige ondergrond hoog op. Aan het eind van de middag zien de broers en hun fietsen er niet uit. Zo durven ze zich nergens te vertonen. Als ze een Tankstelle passeren komen ze op het idee om gebruik te maken van de autowasserette (de handbediende versie wel te verstaan). Voor twee euro krijgen ze zeven minuten warm water en zien ze er weer spic en span uit.

Wim en Joost melden zich met een gerust hart bij Gasthaus zum Schlosswirt in Beilngries, waar ze allerhartelijkst worden ontvangen. Mevrouw is niets te veel, alle natte tassen die ze niet nodig hebben sjouwt ze naar een opslagruimte annex droogkamer. Ook de regenpakken worden er uitgehangen en de fietshandschoenen worden op de verwarming gedrapeerd. Als ze al op de kamer zijn, komt ze nog een stapeltje doeken en wat schoonmaakmiddel brengen om hun schoenen te reinigen te drogen. De fietsen staan veilig opgeborgen op de binnenplaats.

Wim en Joost delen het Gasthaus met nog meer fietsers, wandelaars en een groep Nederlandse Hell Angels. Alles bij elkaar een uitgelezen gezelschap dus. Tijdens het eten maken ze een praatje met twee Schalke 04 fietsers die ook een stuk van de Limes route fietsen (de Duitse variant). Ze zijn wel bekend met de Nederlanders, o.a. Joerie Mulder, Klaas Jan Huntelaar en Huub Stevens. Als de broers op hun kamer terug zijn sluiten ze de dag met een familiale Skype-sessie.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Irring – Regensburg

Als Wim en Joost vanuit hun kamer naar buiten kijken is het een beetje mistig, er staat dus sowieso geen wind. Als ze vertrekken na het ontbijt schijnt er een mager zonnetje. Ze zijn er blij mee, want de afgelopen dagen hebben ze vanwege het weer veel met het verstand op nul gereden. Ze maken zich er een beetje zorgen om of dit geen blijvende gevolgen zal hebben… maar gelukkig, nu is er de zon!

Buiten koffie drinken op een terras is ook alweer lang geleden, evenals een broodje eten op een bankje aan de oever van de Donau. Campings komen ze te kust en te keur tegen, zodat ze besluiten tot een uur of vier door te rijden. Vanaf dat moment gaat het fout, geen camping meer te vinden.

De broers vragen het diverse malen maar het loopt allemaal op niets uit. Dan maar doorrijden naar Regensburg. Ter hoogte van het centrum stoppen ze en vragen aan een voorbijganger naar een camping ter plaatse. Hij weet er ook niet veel van, maar noemt zo drie adressen waar je goed kunt eten. Ook belangrijk, maar nu even niet!

Wim en Joost halen de boekjes van de Limes-route uit de tassen, omdat ze verwachten daar meer informatie in te vinden. Er blijken hier zelfs twee campings te zijn. Een man stopt en vraagt of hij de broers van dienst kan zijn. Als een gangmaker fietst hij voor hen uit en loodst ze in nó time door de stad, tot aan de oever van de Donau. Ze krijgen van hem een laatste advies en hij krijgt een paar klompjes. “Hiermee ga ik mijn dochter verrassen”, zegt hij.

Drie uur later dan gepland zetten de broers de tentjes op en kunnen ze toch nog kamperen. Dit tot geruststelling van Wim, die afgelopen nacht een paar extra voeten op zijn matras zag liggen. Wat een prachtige zonnige dag met als toetje buiten eten op het terras.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Nijkerk – Utrecht – Praag – Sadská – Praag – Ceske Velenice

Als je deze titel leest zul je wel denken “de vaders sporen niet”. De vaders sporen echt wel want ze hebben vrijwel alles per trein afgelegd! Om deze 21e mei op tijd voor de nachttrein van 19.28 uur in Utrecht te zijn, vertrekken de broers om 18.00 uur uit Nijkerk. Ze treffen het! Voor de afwisseling regent het weer eens, Nederland staat in de file en Wim en Joost dus ook. Traag vermindert de afstand op Tom- Tom, daartegenover lijken de horloge’s wel op hol geslagen net als de hartslag. Tergend langzaam schuiven ze voort door Utrecht.

Enkele minuten voor vertrektijd zijn Wim en Joost bij de ingang van het station en hollen zo goed en zo kwaad als dat gaat met elk zes stuks bagage. Volledig uitgewoond komen ze aan op perron 14, de trein staat er nog. Ze rukken de eerste de beste deur open en gooien de bagage naar binnen. De deur sluit, het fluitje klinkt en de trein vertrekt. Wim en Joost zijn uitgeput en gestresst, maar blij dat ze binnen zijn!

Om in de gereserveerde couchette te komen, moet de bagage door zeven treinstellen versleept worden. Hier wacht de volgende verassing: ze hebben vannacht vier logé’s, twee Duitse jongens en een Nederlands koppel. Wim en Joost stouwen hun bagage, met behulp van de aanwezige mensen, zo goed en zo kwaad als het gaat, in de beperkte ruimte, wissen het zweet van het voorhoofd en vragen of het raam een eindje open mag. Al snel wordt de vraag gesteld wat ze met zoveel bagage moeten en besmuikt doen ze hun verhaal.

Wim en Joost tuigen op tijd en in overleg de bedden op en hopen op een ongestoorde nachtrust. Het blijkt dat ze dat wel kunnen vergeten als ze horen dat de ene Duitser er in Berlijn uit moet en de andere niet verder meereist dan Dresden. Rond elf uur ligt iedereen gestrekt en kan het zagen beginnen!

Om vier uur wordt het zaagwerk stilgelegd door de conducteur die de nodige moeite moet doen om de Berliner uit de droom te helpen. Het ritueel herhaalt zich om half zeven als de man uit Dresden aan de beurt is. Wim en Joost wachten netjes totdat ook hun onderliggers opstaan zodat ze van de bedden weer banken kunnen maken. Als ontbijt eten ze meegenomen bruine boterhammen en pellen een hardgekookt eitje. Koffie halen ze bij de pantry, á raison €3,00 per beker. De Nederlandse reisgenote vond dat ze dat maar niet om moesten rekenen naar guldens. Ze heeft gelijk, want het wordt er toch niet goedkoper door.

De broers hebben leuke gesprekken met hun medereizigers die voor een korte vakantie naar Praag gaan. De mevrouw vertelt dat ze tien jaar geleden voor haar studie stage gelopen had in een animatiestudio in Praag. Wim dacht, als fan zijnde, onmiddellijk aan Buurman & Buurman en waarachtig, het was nog waar ook! Uitvoerig en tot in detail wordt uit de doeken gedaan hoe de poppetjes en de filmpjes gemaakt werden en hoe minutieus men te werk ging. Ze genieten enorm van dit kijkje in de Buurman & Buurman-keuken.

Als bewijs dat ze echte fans zijn tonen Wim en Joost de Buurman & Buurman-kaarten die ze bij zich hebben voor Jade, Juul en Belle; de kleinkinderen van Joost. Ook voor de politie van Sadská hebben ze een mooie Buurman & Buurman meegenomen met het opschrift A je to (voor mekaar). Als ze in Praag arriveren nemen ze afscheid van de aardige reisgenoten en gaan op zoek naar een bagagekluis om alle tassen op te bergen.

Wim en Joost kopen een retourtje Sadská en een dagkaart voor de fietsen. Tijdens de twintig minuten wachttijd eten ze ondertussen een broodje. In Sadská aangekomen zijn we al snel op het politiebureau, maar helaas is het lunchtijd en moeten ze drie kwartier wachten. Wim en Joost treffen dezelfde agente die hen de vorige keer ook geholpen heeft en ze vervullen alle plichtplegingen die bij de teruggave van de fietsen horen, waaronder zes keer een formulier tekenen.

Nu alle formaliteiten achter de rug zijn is het tijd om de geschenken uit te ruilen. De broers krijgen twee fietsen, de Tsjechen twee pakjes stroopwafels en een bedankkaart. A Je To.

Wat onwennig rijden Wim en Joost naar het station, waar ze na twintig minuten kunnen vertrekken naar Praag. Daar aangekomen bepakken ze de fietsen, pinnen er nog wat Tsjechische kronen bij en kopen snel een kaartje naar Ceske Velenice, een plaatsje op de grens met Oostenrijk. Alsof de duivel er mee speelt, moeten ze weer op het verste perron zijn en tot overmaat van ramp ook nog de fietsen met bepakking tegen een trap op sjouwen.

Als ze boven zijn, is het perron leeg! Vette pech, ze moeten twee uur wachten. Wim en Joost tellen hun zegeningen en hun Tsjechische kronen, en komen niet verder dan een flesje mineraalwater en vier rozijnenkoeken. Twee uur later dan verwacht melden ze zich bij de vrouwelijke conducteur omdat ze voor de fietsen gereserveerd hebben.

De fietsen moeten in een bagageruim dat gedurende de reis wordt afgesloten. Alle bagage moet eraf en moeten ze meenemen naar de coupé. Met wat zieligheid en charme vermurwen de broers de goedlachse conducteur en laten de bagage bij de fietsen. Na twee uur treinen moeten ze overstappen en werkt de conducteur vlot hun spullen naar buiten (een metertje lager). Wim en Joost krijgen nog een gulle lach van haar en zij krijgt een paar klompjes.

De laatste anderhalf uur reizen ze in een boemeltreintje dat op ieder station van geen betekenis stopte. Het waren er maar vijftien! Het is al donker als ze in Ceske Velenice arriveren. Met behulp van een vriendelijke Oostenrijker vinden ze een hotelletje waar ze een kamer krijgen die zo groot is dat hij tevens dienst kan en mag doen als fietsenstalling.

De broers nemen geen enkel risico meer

De broers nemen geen enkel risico meer

De hotelhoudster is een aardige en behulpzame Vietnamese mevrouw, waar ze ter afsluiting van de dag nog gezellig een biertje drinken. Na het biertje zijn de broers het spoor bijster en gaan lekker slapen.

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013, Tsjechië 2013 | Een reactie plaatsen

Radebeul – Dêcin

Het is 9 mei 2013, Hemelvaartsdag.

De broers hebben niet veel last meer gehad van de kanovaarders. Het zijn wel mensen van ’s avonds een vent en ’s morgens een vent; niet alleen thuis maar ook in de tent. Toen Wim en Joost om zes uur opstonden, stond de eerste al onder de douche en hoorden ze gerommel in de andere tenten. Geholpen door het zonnige weer waren ze snel reisvaardig en reden om twintig voor acht de camping af. Gisteravond laat kregen de broers in de gaten dat het vandaag Hemelvaartsdag was en de winkels niet open zouden zijn. Dat wordt dus improviseren vandaag! Dat moet dan wel door Wim gebeuren want Joost had een beetje last van bordjesblindheid.

Al vroeg doen ze het centrum van Dresden aan en maken een klein tourtje langs de indrukwekkende gebouwen. Helaas is de Frauenkirche nog gesloten, dus missen ze het gezicht op de prachtig geschilderde koepel. Daarna naar een MacDonalds om gebruik te maken van gratis wifi. Jammer, de Mac is nog gesloten. maar met de iPad vlak voor het raam krijgen ze na enige moeite het wachtwoord binnen via een sms en hebben alsnog verbinding.

De temperatuur is inmiddels behoorlijk gestegen zodat ze minimaal gekleed de stad verlaten. Opvallend is dat ze veel groepen jongens en mannen tegenkomen, steevast met een fles bier in de hand en luidkeels liederen zingend. Of de tekst op de hemelvaart slaat kunnen de broers er niet uit opmaken.

Rond het elfde ure is het verzoeten of verzuren; zo luidt een bekend gezegde. Het is maar zelden dat het niet klopt, zo ook vandaag. Het begint te onweren en te regenen als ze het station van Kurort Rathen oprijden om te schuilen. Bij Köningstein gaat de route via een pontje naar de rechter oever, het alternatief laten ze dus links liggen. Er staat een lange rij wachtenden die allemaal aan boord mogen, de laatste twee konden niet mee, dat geluk hadden de broers dus. Bij de volgende vaart mogen Wim en Joost als eerste inschepen, waarbij ze bijna onder de voet gelopen worden door een soort hooligans met opgeknipte koppies en strak gekamde haren.

Het tijdverlies, opgelopen bij het pontje, bleek ook zijn voordeel te hebben. Rond half twee rijden ze het station van Bad Schandau op omdat het weer begint te onweren. Ze stallen de fietsen en besluiten van de gelegenheid gebruik te maken om een broodje te nuttigen. Vlak achter het station slaat de bliksem in, wat wel even schrikken is. Het onweer wordt gevolgd door een wolkbreuk die grote delen blank zet.

Na een half uur is het droog en stappen ze weer op en fietsen richting de Tsjechische grens. Het weer kent geen grenzen, want ook hier worden ze vergast op een derde portie onweer gevolgd door hevige regen en hagelbuien gedurende ongeveer een uur. Jammergenoeg was er nu geen station in de buurt, maar moesten ze schuilen onder een smal overstek van een tunneltje.

Enigszins verkleumd besluiten ze om niet verder door te fietsen naar een camping. maar om een warme kamer te nemen in Dêcin. Ze krijgen een mooie grote kamer, voorzien van een kitchenette en een zitbarretje. De fietsen nemen ze mee de trap op, waar ze gestald mogen worden in het buitenrestaurant, waar ze later zich laten verwennen door de kock.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Torgau – Radebeul

Als Wim en Joost opstaan is het mistig. Ze bezoeken voor de laatste maal het toiletpaleis! Om tien voor acht rijden ze de camping af en volgen een stukje alternatief naar de Elbe radweg. Ze besluiten de radweg via de andere oever te volgen, want die keus is er.

Bij Mühlberg steken ze de Elbe over en omdat ze trek hebben in een kopje koffie volgen ze de bordjes naar de altstad. Hier raken de broers verzeild op een weekmarkt, waar de plaatselijke frietkraam koffie serveert in plastic bekertjes en de koek komt van het Duitse Stoepje. Ze fietsen nu door een andere deelstaat, wat merkbaar is aan de andere wegwijzers en aan de hoeveelheid bankjes die langs de route staan.

Rond vier uur belanden Wim en Joost op de kanoclub van Radebeul waar zij als fietsers ook mogen overnachten. “Zoek maar een plaatsje uit”, zegt de beheerder, “er is ruimte zat.” Ze zoeken een plaatsje uit en hebben de beschikking over vier waslijnen. Binnen korte tijd hangen deze vol met de schoongewassen spullen en kunnen wind en zon hun werk doen. Ook de slaapzakken hangen lekker uit te dampen.

Niets is wat het lijkt! Binnen luttele uren zijn ze volledig ingebouwd door een achttal tenten, bevolkt door reünie vierende kanoërs. Hoe meer mensen arriveren, hoe meer kratten bier er tevoorschijn komen. De broers vrezen voor hun nachtrust die ze wel verdiend hebben na 92 winderige kilometers.

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Wittenberg – Torgau

Het is dinsdag 7 mei 2013. Als Wim en Joost opstaan is het buiig. Ontbijten doen ze in de afwasruimte. Tussen de buien door breken ze de tent op en beladen de fietsen. Eerst op zoek naar een fietsenmaker, die vrij snel gevonden wordt. Helaas moeten ze een half uur wachten voordat de winkel open gaat. Als het zover is zoekt Joost, als een kind in een snoepwinkel, een nieuwe standaard uit. Eentje van staal deze keer, volgens de fietsenmaker is hij onbreekbaar. De baas gaat aan het werk en de broers gaan de stad in voor een kopje koffie plus.

Rond tien uur laten ze Wittenberg met zijn stellingen achter zich. Ondertussen is het droog geworden en verschijnt er af en toe een waterig zonnetje. ’s Middags blijft het zwaar bewolkt en af en toe spikkelt het wat. Ze komen veel Elbefietsers tegen.

Vandaag ontstaat er een verschil van mening. Volgens Joost hebben ze door de dwarrelende wind vaak windje mee gehad. Deze luchtige praat valt niet in goede aarde bij Wim. Volgens hem is Joost windblind geworden door het veelvuldig achter zijn rug te rijden. ’s Avonds gaat de wind liggen en is ook het meningsverschil uit de lucht. Ze overnachten in Torgau op de camping voor een luttel bedrag en frissen zich op in het nieuwe toiletgebouw, wat volgens de campingbeheerder een half miljoen euro gekost heeft. Wat een luxe!

Bij zoveel luxe willen de broers niet achterblijven. En trakteren ze zichzelf op een Sweinenhacxe van de grill (voor de kenners een knoesje). Het leek wel keutjesavond! Weldoorvoed schrijven ze nog een stuk verslag en stoppen hiermee als het zachtjes gaat regenen, lekker slapen dus!

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen

Prödel – Lutherstad Wittenberg

Vandaag het eerste campingontbijt, brood van het stoepje met sinaasappelmarmelade uit een potje en chocopasta uit een tube, wat een feest! Het geeft de broers een dejá-vu gevoel. Al vanaf het opstaan schijnt er een lekker zonnetje en dat blijft gelukkig zo. Er staat wel, evenals gisteren, een forse wind vanuit het zuiden die ze dus tegen hebben.

De wind is niet het enige wat vandaag tegen zit, want als Wim en Joost na ruim negentig kilometer op de camping in Wittenberg arriveren, parkeert Joost zo enthousiast zijn fiets voor de receptie dat spontaan zijn standaard doormidden knapt! De tweede binnen een jaar. Ja, dat komt ervan als je vijftien jaar lang vindt dat zo’n ding er niet aan hoeft te zitten!

De broers willen langs deze weg hun Belgische vriend Paul nog vergewissen van het feit dat ze de gele hamer uitgeleend hebben aan een Duitser; dit alles in het kader van een verenigd Europa. Na een lekker maaltje kruipen ze vroeg in hun mandje, want na zo’n dagje zijn ze aardig uitgewoond.

Ondergaande zon in Luther zijn stad

Ondergaande zon in Luther zijn stad

Geplaatst in Duitsland 2013, Praag 2013 | 1 reactie

Nijkerk – Magdeburg – Prödel

Het is zondag 5 mei 2013. Na afscheid genomen te hebben van Wytske stappen Wim en Joost om 6:30 uur op hun fietsen en spoeden zich naar station Amersfoort, want ze moeten op tijd zijn voor de trein van 7:30 uur. Op perron 1 aangekomen, wacht hen de eerste verassing van de dag. De trein waarvoor ze gereserveerd hebben heeft een vertraging van 30 minuten. Dat heeft als consequentie dat ze de aansluitende trein in Hannover (waar de broers 18 minuten de tijd hadden) op hun buik kunnen schrijven.

Rond 7.45 uur krijgen ze de verblijdende informatie van de NS dat de storing aan de locomotief dermate complex is, dat de trein uit de dienstregeling wordt genomen. Op advies van NS reizen de broers verder naar Hengelo, want vanaf daar ‘wordt er iets voor ze geregeld’, zegt men. Niets is minder waar, in Hengelo moeten ze gewoon wachten op de volgende internationale trein richting Berlijn. Dat hadden ze dus ook gewoon in Amersfoort kunnen doen! Van de NS krijgen Wim en Joost een consumptiebon en een formulier waarmee ze een deel van onze ticketkosten terug kunnen vorderen. Als de ICE richting Berlijn in Hengelo aankomt heeft ook die trein alweer een vertraging van 30 minuten. De Duitse conducteur vertelt de broers dat er vanuit Hannover ieder uur een ICE vertrekt naar Magdeburg.

Uiteindelijk arriveren Wim en Joost om 16.00 uur op de eindbestemming, drie uur later dan gepland. Ze rangschikken het maar, zij het met enige moeite, onder het motto – Vervelend, maar niet meer dan dat. –

Bepakt en bezakt zoeken de broers de Elbe Radweg op, die ze snel vinden. De frustratie moet eruit en ondanks een stevige tegenwind verwerken ze nog vijftig kilometer voordat ze op het eerste overnachtingsadres arriveren, camping Prödler See in Prödel. Later op de avond roept een bekende hen welkom, KOEKOEK – KOEKOEK – KOEKOEK.

Geplaatst in Duitsland 2013, Nederland 2013, Praag 2013 | Een reactie plaatsen