Gaucin – La Línea de la Concepción
We nemen met enige opluchting afscheid van de twijfelaar, zeulen onze fietsen weer naar beneden en gebruiken een Spaans ontbijt in de bar annex restaurante. We rijden het dorp uit naar de doorgaande route en volgen nu de A-405. De eindbestemming voor vandaag is camping La Casita in Sotogrande wat circa twintig kilometer boven Gibraltar ligt. We krijgen eerst wat vals plat omhoog te verwerken en worden daarna verrast met een prachtige, dertien kilometer lange afdaling, tot San Pablo de Buceite. Na deze afdaling is het ook meteen gedaan met het indrukwekkende berglandschap waar we gisteren zo van genoten. De laatste twintig kilometer naar Sotogrande is het weer stevig heuvelachtig. Als we op de camping arriveren, kunnen we maar moeilijk een fatsoenlijke plaats vinden. Ze zijn hier duidelijk niet ingesteld op fietskampeerders. We laten de fietsen met bepakking voor wat ze zijn, klappen onze stoeltjes uit en gaan eerst eten. We hebben al te lang met een lege maag doorgereden. Als we zitten te eten ontstaat er een hevige, bijna slaande ruzie tussen een aantal vaste campinggasten. De reden hiervan is een niet aangelijnde hond die zijn behoefte bij iemand anders voor de tent deponeerde. De campingbaas moet er bij komen om de gemoederen te sussen maar dat valt nog niet mee. Het is net een smeulend vuurtje wat telkens weer oplaait. Werden we al niet vrolijk van de plaatsen waar we konden staan, de sfeer die nu ontstaan is nodigt zeker niet uit om hier te blijven. We pakken de boel op, geven bij de receptie tekst en uitleg en vertrekken richting Gibraltar. Via San Roque en La Línea de la Conceptión komen we aan de grens van de Britse kolonie. We tonen onze paspoorten, rijden richting centrum maar moeten halverwege stoppen omdat de weg wordt afgesloten door slagbomen. Er moet eerst een vliegtuig landen en als dat achter de rug is mogen we weer verder. Het is wel bijzonder, een doorgaande weg dwars over de landingsbaan! We rijden langs de haven en informeren terloops of er een Ferry vaart tussen Gibraltar en Algeciras. Dat blijkt niet zo te zijn, waardoor we morgen over een drukke autoweg moeten fietsen. Terug naar La Línea nemen we nog een kijkje op het strand. Wim klimt op een muurtje om te filmen en blesseert daarbij zijn knie zodanig dat hij amper nog kan lopen. De bewuste knie was al een paar weken niet helemaal up to date maar nu is het echt een probleem. Enigszins moeizaam nemen we intrek in Hostal Margarita. Vanaf ons balkon zien we veel jonge kinderen die, gezien hun feestelijke kleding, iets speciaals gaan doen. We vermoeden een eerste communie. Naderhand komen ze in een lange stoet weer terug. Als ze bij het kruispunt zijn aangekomen laat de pastoor zien dat hij meerdere kwaliteiten in huis heeft en zorgt op onnavolgbare wijze dat iedereen veilig aan de overkant komt. Als we in het begin van de avond de stad in gaan om een hapje te eten raken we verzeild in een processie. We lopen mee en vinden het zowel een feestelijke als en geestelijke ervaring. Het Argentijnse restaurant wat de hotelbaas aanbevolen had kunnen we met de beste wil van de wereld niet vinden, dus houden we het net als veel andere processiedeelnemers op wat tapas hapjes en een drankje. Zowel lichamelijk als geestelijk aangesterkt lopen we door de sfeervol verlichte straatjes terug naar Hostal Margarita
