Teruel – Albarracín
Half negen schrikken we wakker, we hebben ons verslapen! Weg gaan naar de bar van het hostal waar we kunnen ontbijten. We bestellen een americano en een café con leche en zeggen er in het Spaans bij desayuno. Oftewel ontbijt. Mevrouw knikt en brengt de koffie. We wachten en wachten en zien wel dat er iemand in de keuken bezig is. Uiteindelijk vragen we nog een keer desayuno en laten daarbij de sleutelhanger met het kamernummer zien. Mevrouw zegt iets in het Spaans wat we niet begrijpen maar een behulpzame jongeman naast ons vertaald dat er geen ontbijt bij de kamerprijzen is inbegrepen. We vragen de jongeman de mevrouw uit te leggen dat we dat extra betalen. De jongeman zegt wat en de mevrouw knikt. Als we inmiddels ruim een half uur verder zijn is er nog steeds niets gebeurt. We geven het op, betalen de kamer en de koffie en verlaten leeg en laat het hostal. Bij de nabijgelegen Dia Mercado stillen we onze honger voordat we weer op de fiets stappen. Onderweg komen we een Nederlands meisje tegen die in haar uppie vanuit Portugal naar huis fietst, dapper hoor! De route naar Albaracín is prachtig en afwisselend qua natuurschoon. Een bepaald gedeelte met enorme rotsblokken herkennen we onmiddellijk van onze vorige tour. Op de camping in Albaracín hebben we drie Nederlandse motorrijders uit de omgeving van Zutphen als buur. Aardige en vrolijke mannen die je om een boodschap kunt sturen. We hebben alleen een paprika nodig en die brengt één van de mannen graag voor ons mee uit het dorp. Hij is van het formaat suukerpee ( de paprika hé ) De buren verzorgen ook nog het toetje voor ons. Ze hebben nogal wat risotto over en anders gooien ze het weg. Nou de vaders weten er wel raad mee en de pan gaat schoon leeg. Omdat we op een strategisch punt staan ( tegenover het kraakheldere toiletgebouw ) hebben we weer gezellig en veel aanloop. Veelal van landgenoten waarvan er veel op deze camping staan.
