Laruns – Ousse
Met de nog steeds laaghangende bewolking, we hebben de bergtoppen hier nog niet gezien, verlaten we Laruns. Het is een mooie route door het middelgebergte van de Pyreneeën. Veel op en af maar steeds geleidelijk op één stukje na dat was steil en dan bedoelen we dat het ook echt steil was!
Wim zijn achterband maakt bij elke omwenteling een gillend geluidje en dat is zeer Irritant. Zijn band schampt ergens tegenaan en vertoont slijtage waar het niet hoort. We verstellen wat aan zijn achterwiel en om te controleren of dit afdoende geweest is moet de fiets even met zijn hele gewicht op de achterstandaard leunen. Dit is iets teveel van het goede voor het dunne aluminium pootje en met een knal breekt hij halverwege af en legt het loodje. Parkeren met het overgebleven stukje wordt moeilijk maar bij een een trottoirband van vijfentwintig centimeter hoog moet het nog net lukken!
Als we tegen tweeën langs een restaurant komen en naar binnen gaan zijn we nog net op tijd want om twee uur gaat de keuken dicht. De Franse gastvrouw spreekt uitstekend Engels en nog beter Nederlands. Ze woont al vijfendertig jaar in Frankrijk maar is nog niet geheel verfranst. Op haar advies nemen we een omelet speciaal met paddestoelen. De omelet wordt op het bord begeleidt door een frisse salade. Een grote schaal Franse frietjes wordt apart opgediend. We moeten het eerlijk toegeven de omelet was inderdaad speciaal, we hebben er zeer van genoten. Om de gaatjes op te vullen lepelen we nog een schaaltje verrukkelijke crème brulee naar binnen. Als we buiten komen blijkt dat het ondertussen is gaan regenen. We hijsen ons in het tweedelig regenpak en rijden de laatste vijfentwintig kilometer door de stromende regen langs de camping in Ousse naar een vijftig meter verderop gelegen hotel.
