Aranda de Duero – Berlanga de Duero
Om half negen verlaten we camping Costajan en rijden terug naar Aranda de Duero. We ronden de stad in omgekeerde volgorde en hebben daarbij de plattegrond niet meer nodig. We rijden door een ontwakende stad met als voordeel dat we er vlot doorheen zijn. Het landschap is afwisselend evenals de bebouwing. Steeds vaker zien we grote varkensfokkerijen en/of varkensmesterijen gemarkeerd met voersilo’s en op afstand een grote gastank voor de verwarming, hoe raar dat ook klinkt bij de huidige temperaturen. Vermoedelijk kan het hier in de winter ook koud zijn!
We ontwaren wederom een hert in het veld, in eerste instantie roerloos. Het zal toch niet waar zijn, alweer een Turisimo hert? Nee ditmaal is zeker dat het om een echte gaat. Op veilige afstand begeleid hij ons zeker een kilometer lang tot hij zijn maatje ziet, dan is het afgelopen en duiken ze samen de bosjes in.
Bij het plaatsje Castillejo de Robledo rijden we langs een gigantische perenboomgaard. Alles is overdekt met schaduwdoek. De rijen perenbomen zijn zo te zien oneindig. Als we het plaatsje gepasseerd zijn krijgen we een forse klim, halverwege is een uitzichtpunt en krijgen we een mooi overzicht over de boomgaard. Van bovenaf lijkt het wel een giga veld met zonnepanelen!
In één van de kleine plaatsjes waar we langs komen kruist een kleine processie ons pad. Eerbiedig stappen we af en blijven langs de kant van de weg staan, zien alles aan en luisteren naar het gezang. Het past niet om een processie voorbij te rijden dus sluiten we achter aan en lopen mee tot vijfhonderd meter buiten het dorp waar de processie afslaat naar het kerkhof en wij onze weg vervolgen.
Aangekomen in Berlanga de Duero lopen we de twee stellen uit Brabant weer tegen het lijf. Het laatst hebben we ze gesproken tijdens een koffiestop in Puerto de San Vincente. Het blijkt dat zij de route over Madrid hebben genomen die uiteindelijk in dit stadje weer aansluit op de hoofdroute.
We rijden naar de rand van Berlanga om te kijken of we kunnen overnachten in de Albergue Municipal. Tijdens onze fietstocht twee jaar geleden (Routa El Cid) van Burgos naar Valencia hebben we hier ook overnacht en hebben daar hele goede herinneringen aan. Als we de juiste weg zijn ingeslagen komen we een aantal mensen tegen die richting de stad lopen. Één van hen blijft naar ons kijken totdat we ze passeren. Wim zegt: Het zou zo maar kunnen zijn dat hij de beheerder is. Bij de Albergue aangekomen blijkt er niemand aanwezig. Op het hek een briefje waarop een telefoonnummer is geschreven ondertekend met Andrea. We lopen eerst nog even rond het pand en net als we willen gaan bellen komt er iemand aangelopen. Het is inderdaad Andrea die we zojuist tegenkwamen op weg naar de stad. Op onze vraag of hij weet wie wij zijn antwoord hij: Si, dos hermanos. Hij wist alles nog precies van twee jaar geleden en had ook de klompjes nog. Hij is oprecht blij dat we naar hem toegekomen zijn om bij hem te overnachten en niets is voor hem teveel om het de dos hermanos naar de zin te maken.
