Coimbra – Alvaiázere
Joost heeft vannacht slecht geslapen in de bron der liefde. We vertrekken ruim voor tijd want we hebben geen zin om er zestig euro bij te lappen. Bij de uitgang hangt een betaalautomaat die defect is. We melden ons kamernummer via de intercom en worden verzocht zestig euro te deponeren in een lade die weer snel naar binnen schuift. Na deze donatie opent het stalen hek, wat het complex normaal hermetisch afsluit, en kunnen we dit avontuurtje achter ons laten.
Eenmaal weer op de route zien we dat de gele colonne ook alweer onderweg is naar Fatima We stoppen al snel voor koffie en een broodje en later die ochtend herhalen we dat nog een keer. Tot op dat moment was het weer nog goed maar de donkere wolken voorspellen dat het snel afgelopen zal zijn. Bij de eerste druppels die vallen steken we ons in de regenkleding. Bij de Intermarché gaan we een hapje eten en parkeren onze fietsen op een ( tegen de zon )overdekte parkeerplaats om droog ons regenpak uit te kunnen trekken. We genieten daar van een dagschotel. Geheel doorvoed en doorweekt stappen we weer op. De hellingen worden steeds langer en heftiger met uitschieters tot dertien procent. Omdat de transpiratie geen uitweg kan vinden via onze regenkleding komt de stoom ons zowat uit de oren. Als we in Alvaiázere de route controleren via de smartfoon zien we bij toeval dat er hier een Albergue de Peregrinos is. Als ze plaats voor ons hebben blijven we hier want we zijn het beu voor vandaag. Gelukkig zijn we welkom en moeten wel zelf ons bed opmaken met smetteloze keurig gestreken lakens. Als we zelf ook opgemaakt zijn gaan we ons inschrijven, krijgen een welkomstborrel en drie uitzonderlijk mooie stempels in ons pelgrimspaspoort.
