10 juni 2016

Taxenbach – Piding

Oostenrijk altijd verrassend! Maakt deze slogan, ooit gelezen in een reclamefolder zich wel waar? Het klopt wel dat we al een aantal malen verrast zijn door het weer. Negatief weliswaar maar toch!  Als we de gordijnen van onze kamer open schuiven worden we weer verrast en ditmaal in positieve zin. Een vrijwel wolkenloze, strakblauwe lucht en een stralend zonnetje. We krijgen een goed ontbijt voorgeschoteld met verse broodjes en er is zelfs een gekookt eitje voor de liefhebber. We maken nog een praatje met de eigenaar. Van geboorte een Engelsman, nu een volledig ingeburgerde Oostenrijker. In combinatie met zijn hotel exploiteert hij ook nog een onderneming waar je kunt raften en in de winter is hij skileraar. We stappen weer op en volgen de Tauernradweg verder richting Zell am See. Maar wat een verschil met gisteren, toen was het allemaal grauw en grijs en laaghangende bewolking tot in het dal. Nu is alles kleurrijk en genieten we van de natuur, de prachtige uitzichten en de wild stromende rivier die nu een ideale oefenplaats is voor de rafters. In het centrum van Zell am See is het een drukte van belang. Van negen tot twaalf juni zijn hier de Vespa Alp Days. Vespa scooterfanaten uit heel Europa komen hier samen voor allerlei festiviteiten en om te toeren door het prachtige berglandschap. Als we onze route vervolgen komen we ze regelmatig in grote groepen tegen, in totaal zeker een paar honderd. Ronkend en rokend passeren ze ons en mogen we nagenieten van de kenmerkende tweetaktlucht. De lucht mist blijkbaar zijn uitwerking niet op ons brein want in Saalfelden raken we enigszins de kluts en de route door het centrum kwijt. We kiezen voor de beste oplossing en dat is linea recta naar de hoofdweg B311 terug en deze noordwaarts volgen. Volgens het routeboekje komen we dan na zo’n vier kilometer weer op de route. We volgen nog steeds de Tauernradweg langs de rivier de Saalach. Het is een genot de radweg onder deze omstandigheden te fietsen en het klopt vandaag ook beter met de afbeeldingen in het routeboekje waar een fluitend fietsertje onder een stralend zonnetje staat afgebeeld!  ( in het routeboekje regent het nooit! ) Bij de grensovergang naar Duitsland wacht ons de laatste hellingproef, twaalf procent over een slecht onverhard pad. Hijgend en puffend duwen we onze stalen rossen tegen de helling omhoog. Na dit obstakel rijden we nog kilometers lang over slechte paden met grove split totdat we in Bad Reichenhall zijn. Hier verlaten we de route die doorloopt naar Salzburg. We doen wat inkopen voor de dag van morgen, eten een lekker ijsje en leggen de laatste kilometers af naar camping Staufeneck in Piding. We schrijven ons in voor één nacht, krijgen voor een redelijk bedrag de autosleutel weer in ons bezit en belonen Frau Melanie Schön met oer-Hollands Delfts Blauw. Vervolgens zetten we onze tentjes op een plaats waar ze eigenlijk niet mogen staan en doen de klompjes hun werk, we mogen blijven staan voor deze ene nacht! Eerst lekker douchen in het superschone toiletgebouw en daarna gaan we met de auto naar een Burger King voor het laatste avondmaal.