3 Juni 2016

Rimini – Adria
Vóór halfacht zitten we al aan het ontbijt en is de bagage al op de fietsen geladen. Vandaag willen we een stuk met de trein reizen en moeten we op tijd op het station zijn om de trein van twintig over acht te halen. Als we op het station aankomen hebben we nog krap tien minuten tijd. Snel in de rij voor een kaartje naar Ravenna. Als de kaartjes in ons bezit zijn hebben we nog vier minuten. We moeten op perron vijf zijn, er is een lift maar die gaat alleen naar perron twee en drie. Tijd om de bagage er af te halen en alles afzonderlijk naar perron vijf te brengen is er niet. Dan zien we dat aan het eind van perron één een overgang is. Als een speer fietsen we het ellenlange perron af om tot de conclusie te komen dat de laatste wagon van een goederentrein op de overgang staat. Als we terug fietsen naar de looptunnel zien we dat aan het andere eind van het perron nog een overgang is waar een paar mensen vandaan komen. We racen het perron over naar het andere eind en zien met afgrijzen dat hier een locomotief de doorgang belemmerd. Er blijft niets over dan de trap. Als we met de eerste fiets inclusief bepakking perron vijf betreden is de trein verdwenen. Op ons gemak halen we de tweede fiets op en wachten tot negen uur op de volgende trein. In Ravenna aangekomen verlaat iedereen de trein. We zetten de fietsen op het perron en Joost gaat naar de kaartverkoop, ditmaal voor een kaartje naar Ferrara als hij terug komt op het perron staat Wim de fietsen in te laden in dezelfde trein waar we net uitgestapt zijn. Na zeven stops zijn we een uur en tien minuten later in Ferrara. We doen wat inkopen voor het middagmaal en pikken de route weer op. Iets buiten Ferrara treffen we een fietser die op een bankje zit te lunchen. Hij is afkomstig uit Meppel en alleen op pad naar Rome. Hij zit vol verhalen en wij luisteren er graag naar. Om tien over vier rijden we het dorpje Papozze binnen om hier te overnachten op een camping. We zijn mooi op tijd want de lucht kleurt steeds donkerder. Als we de camping naderen en zien dat het gras bijna even hoog is als het hek weten we al hoe laat het is! We raadplegen ons routeboekje en zoeken een grotere plaats in de buurt waar we meer zekerheid hebben om onderdak te vinden. We zetten een tandje erbij en rijden in een straf tempo naar Adria. Een Duitse mevrouw die hier woont wijst ons de weg naar een B&B even buiten het stadje. We bellen daar tevergeefs aan en we bellen tevergeefs op. Teruggekomen in de stad worden we aangesproken door een Italiaanse man die we helaas niet verstaan, een jongedame die bij hem hoort brengt uitkomst en fungeert als tolk. Aan het eind van het gesprek vragen we aan hen of zij een adres weten waar we voor een redelijke prijs kunnen overnachten. Ze rijden met de auto voor ons uit en brengen ons naar Ostello Amolara. We nemen afscheid van onze begeleiders en hebben nog nooit iemand gezien die zo blij was met een paar klompjes. Het is inmiddels tien over zes! Al hebben we al dagenlang voor de wind nu zat het even tegen!