17 Mei 2016

Zoastrog – Grgurici
Om acht uur staan we bij de receptie om onze schulden te voldoen. De computer wordt opgestart maar heeft er vandaag geen zin in. Na een kwartier, en een hernieuwde start van de computer, zijn we het aardig zat en vragen om te betalen zonder rekening. Dat kan, het ANWB tarief wordt nog verhoogd met administratiekosten en plaatselijke belastingen tot een mooi rond bedrag.

We drinken koffie in Ploce, het meest troosteloze stadje waar we tot nu toe in Kroatië langs kwamen. Grijs en grauw voeren de boventoon. Het doet ons denken aan het vroegere Oostblok. Na Ploce verlaten we de D8 om de kustlijn meer te volgen. Het eerste stuk is een vlak land- en tuinbouw gebied doorsneden door irrigatiekanalen. Bij Blace klimmen we fors omhoog en krijgen zodoende een prachtig gezicht over de enorme komvallei.

Uiteindelijk komen we weer uit op de D8 die ons twaalf kilometer lang door Bosnië voert. 

Van de zes campings die aardig bij elkaar in de buurt liggen pikken we er één uit. We moeten flink naar beneden, de laatste honderd meter is het meer dan tien procent.

Deze tien procent weerhoudt ons er niet van om linea recta om te keren bij het aanschouwen van hoe een camping absoluut niet moet zijn, inclusief het gelal en gebral uit een barretje. Lopend en duwend leggen we de eerste honderd meter af, sneller dan zo kunnen we niet wegkomen!

De tweede camping die we aandoen ziet er een stuk beter uit. We installeren ons op terras drie in de onmiddellijke nabijheid van het toiletgebouw. ( altijd makkelijk! )

Nadat we ons hebben opgefrist fietsen we naar het dorp om een hapje te eten. Al na vijfhonderd meter komen we langs een uitspanning die zo op het eerste gezicht gesloten lijkt. Als er een jonge dame naar buiten komt vragen we of we hier iets kunnen eten.

Ze beaamt dit en nodigt ons uit om binnen te komen. Eenmaal binnen blijkt dat de zaak eigenlijk wel gesloten is omdat er een feestelijke bijeenkomst is ter herdenking van een vijfentwintigjarig huwelijk van de eigenaar. Dit alles wordt ons toevertrouwd door de vriendelijke en enigszins nerveuze jongeman die ons bedient. Door de festiviteiten was er een beperkte menukeuze die hij van een handgeschreven briefje opleest en hij verteld er meteen bij dat na afloop de rekening ook handgeschreven zal zijn, of we hier mee akkoord gaan? Ons maakt het niet uit als we maar iets te eten krijgen!

Nadat ons een drankje is geserveerd en we het menubriefje bestuderen komt de jubilaris naar onze tafel met een plankje lekkers van het huis tevens geeft hij opdracht aan de aanwezige muzikanten om voor ons en en de overige vier gasten enige nummers ten gehore te brengen. De balkanmuzikanten passen zich razendsnel aan en toveren met verve een aantal Engelse evergreens uit de muzikale hoed. We bedanken de mannen met een luid applaus.

De kelner adviseert ons voor vers gevangen vis te gaan. Vijfhonderd gram per persoon, goedkoop en vrijwel geen graat. Hij vertrouwd ons toe er zelf dagelijks minstens vier te consumeren. 

Nadat we onze vriend de kelner hebben ingeschakeld voor de verassing van de avond staat binnen no time de jubilaresse aan onze tafel om te bedanken voor de delfts blauwe klompjes. Ze vindt ze erg mooi en biedt ons iets te drinken aan.

Na de voortreffelijke maaltijd en een genoeglijke avond verlaten wij onder luid applaus van de aanwezige feestgangers het etablissement. 

Het is inmiddels aardedonker buiten dus de fietsverlichting moet aan. Het achterlicht van Joost, dat vóór Zadar ons beveiligde in de tunnels, weigert nu alle diensten. Uiteindelijk komen we er achter dat één van de batterijen er verkeerd in zit! 

Ra, ra hoe kan dat? ( Onder de goede oplossers verloten we een paar Delfts blauwe klompjes)

Dit bericht is geplaatst in Italië 2016. Bookmark de permalink.

2 reacties op 17 Mei 2016

  1. Albert schreef:

    Ik denk dat de elektromonteur nog van slag was door het kapotte ventiel.
    Een andere verklaring is er niet. Wel doodzonde dat jullie Dubrovnik niet echt gezien hebben. Die 50 treedjes maakt toch ook niet meer uit. We hebben de stad nog zo goed aanbevolen. Goede reis verder en groeten, Albert en Wilma.

  2. Albert schreef:

    Ik denk dat de elektromonteur nog van slag was door het kapotte ventiel, een andere verklaring weet ik niet. Wel zonde dat jullie Dubrovnik niet echt gezien hebben, die 50 treden maakt toch ook niet meer uit. We hebben de stad nog zo goed aanbevolen.
    Niet alleen maar “stoempen”mannen.Goede reis verder en groeten.
    Albert en Wilma

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *