Zondag 10 mei 2015

Valencia – Navajas. Gisteren hebben we een plezierige dag in Valencia doorgebracht samen met Wytske en Patricia. Vandaag gaan we weer op pad. Gisteravond hebben we met behulp van de ipad en een stadsplattegrond een route uitgestippeld die ons via fietspaden dwars door de stad weer op de Camino brengt. We passeren hierbij enige futuristische gebouwen en een imposante brug aan de zuidkant van de stad. Buiten de stad aangekomen neemt een wielrenner ons op sleeptouw om ons op het goede spoor te zetten op de Via Verde naar Pucol. Bij ons eerste kopje koffie van vandaag krijgen we een heerlijk stuk huisgemaakte natte cake. Zondag is een dag van traditie, twee maal koffie drinken en een stukje over de snelweg fietsen. Dat laatste maken we ook nu weer waar op de A-23 voor de stad Sagunto. Niet iedere Spanjaard kan onze traditie waarderen. Even voorbij Torres Torres komen we weer op de Via Verde de Negro. Op dit baanvak is het wegdek zo slecht dat volgens ons hier alleen de rails en de bielzen zijn weggehaald. Vlak bij Segorbe kruist de hoofdroute zich met een alternatief. Op dit punt staan we in dubio wat te doen. Kiezen we voor de hooggelegen camping westelijk van Segorbe of rijden we door naar Altura naar camping Municipal. We kiezen voor Altura mede omdat we dan morgen nog een brood kunnen kopen bij bakkertje Kruimel. ( Nu is Wim aan de beurt!! )  De campingbeheerder heeft er vandaag geen zin in en beweerd dat er geen plaats meer beschikbaar is. We druipen af en doen er vandaag nog vijf kilometer bij en zijn dan weer op ons vertrouwde stekje, camping Altomira in Navajas. Dat wordt morgen dus geen bezoek aan bakkertje Kruimel, dus bergen we het recept voor de appelkruimeltaart weer op in de stuurtas. We zien er blijkbaar nogal vermoeid en dorstig uit want onze Zwitserse buurman brengt voor elk een lekker koud alcoholvrij biertje. Hij is zelf ook een verfent fietser en organiseert voor vrienden tochten per mountainbike onder andere in Spanje. We hebben weer grote problemen om de haringen in de rotsige grond te krijgen. Hoewel het gele plastic hamertje onze krachtige slagen doorgeeft aan de haringen wil het niet echt lukken. Onze Britse overbuurman heeft dat schijnbaar ook in de gaten en beveelt ons zijn Engelse stalen vuistje aan. Een bevrijding!!!Ondanks het late uur koken we zelf een eenvoudig maal. Primero: Kerry of aspergesoep. Secundo: Rijst, hardgekookte eitjes, en voor de smeuïgheid en smaak een pittig kerrysausje. Postre: Koekjes met chocolade. De zwerfkatten zijn ook weer ruimschoots aanwezig. Van de vaste campinggasten krijgen ze paella toegeschoven, wij gooien af en toe een harinkje naar ze toe.