Donderdag 5 juni 2014.

Donderdag 5 juni 2014.

Gisteravond klaarde het weer op naar strak blauw en zakte de temperatuur als een speer naar beneden het werd echt koud en we diepten een lange thermo-onderbroek uit de tas om warm te blijven. Joost die wat kouwelijker is aangelegd dan Wim heeft hem niet eerder uitgedaan dan vanmorgen om zes uur. Het blijft koud deze morgen dus de warme kleding komt weer goed van pas.
Het zit niet mee vandaag we moeten vijfenveertig kilometer fietsen voordat we een vingerhoed koffie kunnen nuttigen.

En dan is er koffie

En dan is er koffie

Of toch niet

Of toch niet

Eerder hebben we al wel onze dagelijkse test uitgevoerd bij een artisan boulangerie, we zijn op zoek naar de beste pain au raisin van Frankrijk. Het testexemplaar van vandaag is tot nu toe de lekkerste!
Als we rond een uur of één lunchen is de zon volop aanwezig en ligt de natte boel al snel te drogen op het gazon van de Marie.
Als we weer opstappen moeten we een keus maken, of we gaan naar camping Canada een kilometer of zeven verderop of we rijden verder door naar Oinville waar de mogelijkheid is bij een particulier, madame Pamela Durant, in de tuin te overnachten. Waarschijnlijk hebben Dees en Balt bij Pamela in een kamer overnacht. Dat denken vanwege een pijl in het boekje bij deze plaats. Het wordt na enige discussie optie twee. Wim ziet het wel zitten in Pamela’s tuintje! Als we bij Pamela voor de deur staan wordt er niet opengedaan, zelf na langdurig op de bel gedrukt te hebben blijft de deur gesloten en is er geen teken van leven. We geven niet op en wachten nog twintig minuten. Als we op het punt staan om te vertrekken komt er een jongeman naar ons toe. Hij doet een heel verhaal in het Frans wat we niet helemaal kunnen volgen, maar één ding is duidelijk Pamela haar tuintje is vandaag niet toegankelijk voor deze pelgrimsgangers. De jongeman verwijst ons naar Ferme de Damply om te overnachten, weliswaar niet in de tuin maar op een kamer.
We zijn welkom en krijgen een ruime kamer voor vier personen. Het beddengoed en de handdoeken zijn keurig schoon, de rest nemen we met een korreltje zand!
In het gehucht Damply is niets eetbaars te krijgen zodat Wim op de fiets naar Seraincourt rijdt en de plaatselijke epicerie met een bezoek vereerd. Als hij bij de winkel komt krijgt hij spontaan een déjà vu gevoel, in 2011 kochten we hier water en sap om onze dorst te lessen.
Op onze kamer krijgen we een beetje het vermoeden wat ons morgen te wachten staat. Op het bed van Wim ligt namelijk een HoHa matras en de vloer is voorzien van hoha laminaat dat prettig onder onze voeten golft!
Vol verwachting over de dag van morgen deinen we het bed in. Welterusten kapitein Iglo. Welterusten kapitein Haak.

Dit bericht is geplaatst in Spanje 2014. Bookmark de permalink.