Oriago – Bassano del Grappa

Donderdag 31 mei 2012. Om vijf uur worden de broers wakker van naderend onweer en weldra breekt de bui boven hen los en komt ook de regen met bakken uit de lucht. Ze draaien zich nog maar eens om en staan rond 7:30 op. Het is dan eindelijk droog geworden.

Tijdens het ontbijt vertelt Fred dat hij het niet droog heeft gehouden in zijn tent. Hij is er zelf niet door verrast en vertelt dat hij deze tent een paar jaar geleden voor 24 euro bij Karwei heeft gekocht, in de uitverkoop wel te verstaan. Van een beetje vocht maken zowel Fred als Karwei geen punt.

Gezamenlijk vertrekken ze van de camping en fietsen de eerste kilometers samen op. In Oriago, bij de brug over het Brenta kanaal, scheiden de wegen: Fred richting Rome en de broers richting Trento. De lucht vóór Wim en Joost wordt steeds donkerder. Eén ding is zeker: ze krijgen regen, ze weten alleen nog niet wanneer.

De broers hoeven niet lang te wachten en trekken snel de regenpakken aan. Als er dan ook nog onweer bij komt houden ze het snel voor gezien en duiken onder het afdak van een restaurant. Ondanks dat het nog niet geopend is, krijgen ze toch een kopje koffie. Bij het afrekenen maakt de eigenaar duidelijk dat ze van hem nog niet weg hoeven. Maar door een mals buitje laten de broers zich niet tegen houden.

Ze lunchen vandaag in een prachtig park, nadat ze eerst toestemming gevraagd hebben. Er staat een groot landhuis op, genaamd Villa Breda. Het kort geschoren gras is bij uitstek geschikt voor het drogen van de kletsnatte tenten, want inmiddels schijnt de zon weer volop en is het lekker warm. Bij het verlaten van het park, op weg naar de route, zien ze in de verte een stel op een tandem voorbij fietsen. Dat zijn vast Nederlanders! Voordat ze die in kunnen halen, nemen ze een andere weg dan dat het routeboekje aangeeft.

Een eind verderop, inspecteren de broers Wim zijn fiets in verband met een steeds harder klinkend gepiep. Nee, niet het muisje, maar een losgelopen boutje van het kleinste voorblad voor de ketting is de oorzaak. Als ze na de reparatie het gereedschap opbergen, stopt het stel met de tandem bij hen. Het blijkt dat de broers niet de enigen zijn die wel eens verkeerd rijden.

Het vrijwel zeker uit Friesland afkomstige echtpaar is vanaf Seina naar Rome gefietst en zijn nu op weg naar München om vanaf daar met de trein naar huis te gaan. Ook zij gaan, net als de broers, overnachten in het ostello in Bassano del Grappa. Voordat Wim en Joost daar echter naartoe gaan, willen ze een bezoekje brengen aan de fabriek van Climaveneta. Joost werkte voor hij met pensioen ging bij de IBK-groep in Houten. Deze importeert onder andere koelinstallaties van Climaveneta. Toentertijd had Joost nogal eens contacten met Carlo Zen, die hij ook eens persoonlijk ontmoet heeft.

De broers hebben het adres van de fabriek, maar dan ben je er nog niet. De eerste navraag doen ze bij binnenkomst van de stad bij een tankstation. Als je één Italiaan de weg vraagt, dan bemoeien zich er in no time vijf andere mee. Onderling zijn ze er nog niet uit, als de broers alweer op de fiets stappen. Wat ze mee krijgen is: richting centrum en achter de kerk met twee torens over de brug. Dit hebben ze aardig snel gevonden. Op de rotonde vragen ze het nogmaals, waarbij de tweede persoon hen op het juiste spoor zet. Na enkele kilometers gaan ze twijfelen en vragen het nogmaals aan een voorbijganger. Hij zegt dat het niet ver meer is.

Wim en Joost melden zich bij de receptie en leggen uit waar ze voor komen. De attente receptioniste belt onmiddellijk Carlo Zen. Hij begroet de broers en is enthousiast als ze vertellen welke ze gefietst hebben om hem te bezoeken. Hij geeft hen een rondleiding door de fabriek, wat voor de broers heel interessant is. Ze krijgen wat te drinken aangeboden en Carlo maakt nog enkele foto’s van de broers voor de fabriek. Ze nemen afscheid van Carlo en gaan op zoek naar de ostello.

Bezoek fabriek Climaveneta

Die hebben ze snel gevonden en krijgen een kamer op de derde verdieping. Gelukkig is er een lift, want alle bagage moet naar boven omdat de fietsen niet achter slot en grendel kunnen. Tegen alle regels in heeft Joost de kamersleutels in zijn zak. Hij is wel de schatbewaarder (Joost mag de gezamenlijke portemonnee in zijn stuurtas bewaren), maar het sleutelwerk is Wim zijn afdeling. Het gaat dan ook niet goed, zo kan het gebeuren dat Wim de kamerdeur moet openen met Joost zijn fietssleutels, terwijl de kamersleutel in de buurt van de fietsen op een tafeltje ligt.

Omdat het ostello geen keuken heeft en te laat is om inkopen te doen gaan Wim en Joost de stad in om een hapje te eten. Zittend op het terras genieten ze niet alleen van de goede maaltijd maar ook van een drietal bedienende, al op leeftijd zijnde obers en de garant die zittend achter een geopend raam het terras en de kassa in de gaten houdt. Bij de broers komt het over als een enigszins georganiseerde chaos. Niet altijd komt een bestelling op het juiste tafeltje terecht.

Als de broers al lang en breed hun bord spaghetti op hebben, vragen ze toch maar eens waar de mista salata blijft. Snel wordt de fout hersteld en krijgen ze er zelfs een extra mandje brood bij, altijd welkom bij fietsers. Het toetje kopen ze in de vorm van een ijsje, elders in de stad. Genietend van de zwoele zomeravond lopen de broers terug naar het ostello.