Zastenice – Sistiana

Zondag 27 mei 2012. Wim heeft kort geslapen vannacht. Figuurlijk gezien. Zijn bedbank was wat aan de korte kant en zijn voeten staken 25 cm uit. Je zou dus ook kunnen zeggen dat hij uitstekend geslapen heeft.

De broers ontbijten op het terras met uitzicht op de mooie tuin en krijgen elk een grote beker cappuccino van het huis. De koekjes en de snoepjes komen ook weer op tafel. Bij zo’n warm onthaal kunnen de klompjes niet achterwege blijven. De aangeboden fles wijn slaan ze beleefd af. Gezegend door de moeder nemen Wim en Joost afscheid van deze aardige mensen.

Moeder en dochter, de gastvrouwen

Eenmaal op de fiets doemt de eerste berg al snel op. Halverwege worden ze gepasseerd door twee mountainbikers die met een groepje van vier onderweg zijn. De tweede helft van de groep laten ze echter achter zich, tot aan de top. De twee die later aankomen krijgen het nodige commentaar van de fietsvrienden. De broers maken een praatje en moeten met hen op de foto.

Wim en Joost passeren de grens met Slovenië en kijken uit naar een minimarket, maar vinden er geen. In Starigrad stoppen ze bij een restaurant waar een varken aan het spit draait. Deze laatste kans grijpen ze met beide handen aan en smullen van het geroosterde varkensvlees. Het doet hun denken aan keutjesavond.

Wim wil voor zijn C.V. graag in Slovenië kamperen, maar de op de kaart aangegeven camping is onvindbaar. Ze fietsen terug naar de route en beginnen af te dalen, naar Trieste om daar te overnachten op een hoog boven de stad liggende camping. Door de snelle en geconcentreerde afdaling (slecht wegdek) missen ze een zijweg en belanden de broers in het centrum van de stad recht voor een ijssalon. Hoe is het mogelijk!

Ze vieren dat ze het weer voor elkaar hebben om verkeerd te rijden. Om te weten te komen hoe ze op de camping kunnen belanden, vragen ze de weg aan een meneer die ook voor de ijssalon staat te wachten. Ze wijzen op de kaart aan naar welke camping ze willen. En wat ze al vermoeden blijkt te kloppen: “Very steep!”. Dan vraagt hij of ze naar Venetië of Slovenië moeten. Richting Venetië dus. In dit geval adviseert hij de broers om de kustweg te volgen tot Sistiana waar diverse camping zijn. Het is maar 17 km fietsen en dan zijn ze er.

Ze krijgen een plaatsje op het tentenveld en zetten snel de tent op. Voordat ze een boterhammetje kunnen eten, begint het al te regenen en onweren. Ze schuilen onder het overstek van een vakantiehuisje en vullen hun magen. Ze verheugen zich erop dat ze weer heerlijk kunnen kamperen en lekker in hun slaapzak kunnen kruipen. Eerst nog een warme douche en dan heerlijk knorren.