Dinsdag 8 mei 2012. Deze morgen ontbijten de broers in de wasruimte op de camping van mr. Sisi But. Het is er lekker warm en er zijn tuinstoelen om op te zitten. De grote strijktafel met daarop een hagelwit laken doet dienst als ontbijttafel. Door een onhandige manoeuvre van een boterham met pastachoca was de maagdelijkheid van het kleed snel verdwenen. Na afloop van het ontbijt halen ze het kleed van de strijktafel, plooien het volledig uit en vouwen het dermate kunstig op dat er weer een schone kant boven ligt.
Het vinden van een kop koffie vormt vandaag ook een probleem. Zelfs na driemaal vragen, onder andere bij het postkantoor, een mobiele groentewinkel en aan een mevrouw die de broers alleen maar verbaasd aanstaart en geen antwoord geeft. Uiteindelijk besluiten ze bij de alimentari (kruidenierswinkel) een broodje met wat te drinken te kopen, want hun ontbijt was vanmorgen ook al niet te royal.
In een ultieme poging om toch koffie te kunnen drinken, stellen ze voor de vierde maal de vraag. De winkelmevrouw loopt met de broers naar buiten en wijst naar het naastgelegen pand. Onbewust zijn ze daar al drie keer langs gereden. Voor een buitenstaander valt niet te zien dat dit een bar is. De koffie smaakt overigens prima.
Wonen zonder hoogtevrees!
Rond het middaguur merken ze dat ze een medereiziger hebben. Het is een muisje, zo piepklein dat hij bij Wim in een van zijn trappers zit. In het begin houdt hij zich nog aardig gedeisd, maar later laat hij bij iedere trap op het pedaal van zich horen. Hoogst irritant. De broers besluiten hem te drogeren met kettingolie. Het duurt even voordat het ingewerkt is, maar daarna horen ze niets meer.
De streek waar ze nu doorheen rijden is wat meer bebost met loofbomen, sparren en dennen. Aan het eind van deze etappe verandert het landschap weer in weilanden en graanvelden, met hier en daar een veld aardappels.
Dagelijks zulke verrassingen!
Het vinden van een redelijke camping is een probleempje. De eerste camping, geheel aan het eind van de dagrit, ziet er haveloos uit en heeft geen douche. Twee kilometer terugrijden en daar informeren. De eigenaar moet hen helaas teleurstellen, de toiletgebouwen worden verbouwd: dus geen water, geen stroom en geen plaats voor de broers.
De man is echter wel zo vriendelijk om te informeren bij een 10 kilometer verderop gelegen camping, of deze geopend zijn. Dit blijkt gelukkig het geval. Om deze camping te bereiken moet er nog één horde genomen worden. Het betreft een helling, met over een lengte van 300 meter een stijgingspercentage van 9 tot 20%. Niet te fietsen dus.
Ze belanden hierna niet op de mooiste camping, maar hebben wel een geweldige staanplaats (een zogenaamde A-keuze) aan de rand van het meer met een fantastisch uitzicht.
Kamperen aan het Lago di Bolsena
Er zou ook een kampwinkel zijn, maar deze blijkt gesloten. Er zit niets anders op, gezien het late tijdstip, om een pizzeria te bezoeken. De pizzabakker (dat is een respectabel beroep hier) kwijt zich uitstekend van zijn taak en presenteert twee prachtige pizza’s met een flinterdunne krokante bodem. Een goede voedingsbodem om de nacht mee door te komen.
