Als de broers deze zondagmorgen opstaan, ziet het ernaar uit dat het niet droog zal blijven. Terwijl ze richting het centrum van Siena fietsen vallen de eerste druppels. Gelukkig blijft het hierbij. Wim en Joost bezichtigen de binnenstad met onder andere Il Campo, het schelpvormige plein wat tot een van de mooiste pleinen ter wereld behoort.
Ook de Duomo, de uit zwart en wit marmer opgebouwde Dom, is zeer fraai om te zien. Op het Il Campo hebben de broers hun fietsen voor het hoofdgebouw geplaatst. Volgens een – overigens heel aardige – politieman was dit haast een doodzonde en hij vraagt beleefd of ze de fietsen daar weg wilden halen. De broers volgen zijn bevel op, waarna de agent keurig met twee vingers aan zijn pet tikt.
Bij de Dom heeft een Braziliaanse toerist veel belangstelling voor de beide fietsen met bepakking. Hij maakt er zelfs foto’s van! Hij vindt het typisch Europees, “zoiets zou je in Brazilië nooit zien” zegt hij. Als de broers hem vertellen over hun fietsplan, kijkt de man hen ongelovig aan. Van zoiets had hij nog nooit gehoord.
Via een stadsplattegrond stippelen Wim en Joost een route uit die hen terug brengt op juiste weg. In een voorstadje van Siena drinken ze koffie en mogen ze gebruik maken het aanwezige wifi. Ze fietsen weer verder door het prachtige landschap, wat hen iedere dag weer verrast. Vandaag hebben ze een korte etappe en rijden rond lunchtijd de camping op. Een beetje redelijk vlakke plaats vinden valt nog niet mee! Ook deze keer moeten ze genoegen nemen met een hellend vlak.
Tijdens het opzetten van de tenten worden ze getrakteerd op een buitje, waarvan ze op dat moment nog geen vermoeden hebben dat dit nog maar een voorproefje is. Na het buitje maken ze kennis met een medekampeerder uit Goirle. Hij vertelt dat hij vorig jaar met twee vrienden naar Santiago was gefietst. Zij waren begin juni vertrokken, juist op het moment dat het mooie weer (dat de broers toen hadden) was uitverkocht.
Hun eerste fietsdag is het vrijwel niet droog geweest, zodat ze doorweekt arriveerden op hun besproken adres van vrienden op de fiets, bij Hooghalen in de outback. Om toch nog iets te kunnen eten moesten ze ’s avonds terug naar Hooghalen. Het aanbod van de hospita hen met de auto daarheen te brengen werd als echte pelgrim van de hand gewezen. Terwijl de pelgrimgangers genoten van hun broodje shoarma, stal een niet-pelgrim een van de fietsen. Hij had er kijk op, want hij ging voor de Koga Myata die door de eigenaar tot in de puntjes afgesteld was.
Dat bij tegenslag improvisatietalent loskomt bewijst het feit dat er de volgende dag rond het middaguur een nieuwe identieke fiets in Hooghalen gebracht werd. De pelgrimstocht had maar een halve dag vertraging opgeleverd. Ook zij volgden de route over de Somport, maar hadden bij de afdaling zoveel tegenwind dat hun snelheid niet boven de 14 kilometer per uur kwam. Toen Wim en Joost daar afdaalden moesten ze flink remmen om niet boven de 50 kilometer per uur te komen. Dag en nacht verschil dus.
Het begint nu steeds harder en langduriger te regenen. Van eten koken komt deze dag dus niets terecht. Uit nood trakteren de broers zichzelf op het toeristenmenu in het campingrestaurant. Voor 15 euro per persoon kunnen ze voortreffelijk eten. Een poging om droog de tenten te bereiken valt in het water. Onder het getik van de regen vallen ze al snel in slaap.
Na zonneschijn komt regen in Casciano
