Tui – Barcelos

Om half drie in de nacht wordt de nachtrust van de broers verstoord. Door een enorme gil zitten alle pelgrimsgasten verschrikt rechtop in bed. Op één na, die ligt namelijk op de grond! Deze Engelse meneer is van het ruim 2 meter hoge stapelbed naar beneden gevallen. De consternatie is groot, hulp wordt snel geboden en wonder boven wonder blijkt de man niets te mankeren. Ook de gillende vrouw, waar de man naast was geland, is weer tot bedaren gebracht. Na zo’n 10 minuten is de man weer bij zijn positieven en klimt eigenhandig twee meter omhoog om zich op de plek des onheils neer te vleien alsof er niets gebeurd is.

Het kost enige tijd voordat Joost de slaap weer kan vatten, op zijn hoge stapelbed zonder opstaande randen. Wim, die op een benedenbed ligt, is druk bezig aan een oplossing voor het voorval. Zo te horen worden de poten onder het stapelbed afgezaagd!

Om half zeven staan de broers op en voor achten zitten ze alweer op de fiets richting Portugal. Op gepaste afstand worden ze met saluutschoten verwelkomd door het Portugese leger als ze de brug over de Rio Minho overfietsen en voor het eerst in hun leven de Portugese grond betreden. In het plaatsje Valenca de Minho zetten de broers eerst de horloges een uur terug. Vanaf nu zal het ’s morgens bij het ontwaken licht zijn. In Spanje was het rond zes uur ’s morgens nog behoorlijk schemerig. Vandaag hebben Joost en Wim dus een uurtje extra, dus passen ze zich aan: ze drinken een keer extra koffie. Met kleine cocosmacroontjes! Lekker.

Portugal!

Portugal!

Zo ver als mogelijk volgen Wim en Joost de camino Português. Waar hij voor fietsers niet begaanbaar is, passen ze de route aan, bij voorkeur over de witte en gele wegen die ze op hun kaart zien. In Ponte de Lima fietsen ze de gele 306 op. Een mooie fietsweg, redelijk bochtig en afwisselend stijgen en dalen. Op deze weg worden de broers ongevraagd betrokken bij een schadeongeval.

Wim en Joost rijden tijdens een klim met geruime tussenafstand achter elkaar. Achter hen rijdt een auto die gaat passeren, en voor hen komt er een tegenligger aan. De achteropkomende auto passeert Joost, maar in plaats van tussen Joost en Wim in te voegen zet deze toekomstige klant van Hanso Anderso zijn passeerbeweging door. Om een ongeluk te voorkomen, rest de tegenligger niets anders dan sterk afremmend zijn auto met de zijkant tegen de vangrail te zetten.

De broers schrikken zich wezenloos van het angstaanjagende geluid van vervormend blik. De auto die hen gepasseerd is stopt iets verderop. De chauffeur van de zwaar beschadigde auto stapt uit. Op dat moment rijdt de andere chauffeur, die alles veroorzaakt heeft, door! Voordat Wim en Joost van de schrik bekomen zijn, zien ze de auto verdwijnen achter de bocht, de broers in verbijstering achterlatend.

De chauffeur van de beschadigde auto stapt snel weer in. Het kost hem de nodige moeite om zijn auto los te wrikken van de vangrail. Als een speer rijdt hij door, tot hij verderop kan keren. De broers zien hem daarna als een dolleman met gillende banden door de bochten gaan en ze houden hun hart vast. Naderhand zien ze hem nog eenmaal terug, als hij hen tegemoet rijdt. Zijn achtervolging is zinloos geweest. Hopelijk bestaat er in Portugal ook zoiets als een garantiefonds, anders is het wel erg sneu. Je voorkomt een ongeluk en blijft vervolgens met een enorme schadepost zitten. Schandelijk!

Tijdens de lunch in een mooi parkje begint de lucht steeds meer te betrekken en horen de broers gerommel in de verte. Als ze weer onderweg zijn begint het iets te regenen en te onweren. Om niet in de onweersbui verzeild te raken bivakkeren de broeders 20 minuten in een bushokje. Vanuit de schuilplaats zien ze dat er ook Portugezen zijn die zeer kerst-minded zijn. De complete kerstversiering hangt nog voor de ramen en aan de gevel.

Als ze in Barcelos, de stad van de kippen, aankomen, is het grote plein bij het centrum feestelijk versierd. Ook is er een mooi en lang downhillcircuit aangelegd voor fietscrossers, waar de een na de ander naar beneden komt zeilen. Vele vrijwilligers leiden alles in goede banen, zodoende kunnen Wim en Joost tussen de rijders door het circuit oversteken. Op naar de tourist info!

Bij de tourist info krijgen ze het adres van een niet-officiële auberge. Het is een gebouw van een folkloristische dansgroep met een slaapzaal voor 22 personen. Ook de overige voorzieningen zijn hier oké. Er is helaas geen keuken om een maaltijd te bereiden. De broers schrijven zich in en mogen een bed uitzoeken. Ze hoeven niet lang na te denken en kiezen, gezien de ervaring van de afgelopen nacht, voor de laatste twee bedden beneden.

Nadat de broers het stof van de dag van zich hebben afgespoeld gaan ze de stad in en drinken een kopje koffie. Daarna op zoek naar een eetgelegenheid, maar het valt tegen om voor half negen een warme maaltijd te krijgen. Wim en Joost vinden een restaurant waar ze op de eerste verdieping op een overdekt terras kunnen zitten. De temperatuur is daar nog aangenaam. De tafel wordt keurig gedekt door een zwijgzame maar vriendelijke ober. Buiten het gebruikelijke mandje met brood, krijgen ze ook nog een schaaltje boter, een schaaltje olijven en een soort kikkererwtensalade. Naderhand wordt er nog een schaaltje geserveerd met daarop voor ieder drie warme hapjes. Voor de nodige vitaminen bestellen de broers een salade als voorafje. Voor het hoofdgerecht zijn twee vissen uitverkoren om op de borden van de Van der Males te mogen liggen. De droge witte wijn van het huis is prima.

Wanneer ze een flesje wijn bij de maaltijd nemen, moet Joost vaak denken aan de woorden van Adinda en Hans toen ze onlangs een vispotje zijn komen eten: “Een wijntje bij een visje maakt het tienmaal lekkerder”. Joost begint zo langzamerhand te denken dat ze gelijk hebben! Ook nu is de vis weer voortreffelijk. Wat kunnen de Spanjaarden en Portugezen toch voortreffelijk vis bereiden!

Rond half tien zijn de broers weer terug in de auberge, waar de medepelgrims al in diepe rust zijn. Enigszins vermoeid, voldaan en met een gerust gevoel leggen de broers zich neer op de benedenbedden voor een ongestoorde nachtrust.

Dit bericht is geplaatst in Portugal 2011, Spanje 2011. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *