Navarrenx – Urdos

Dinsdag 17 mei. De mannen hebben een goede nachtrust gehad: “Een koude nacht en rode wijn maakt het slapen een festijn”. Omdat het dinsdag is en de broers niet verrast willen worden door bordjes “fermé” op de winkeldeuren wordt er groot ingeslagen bij de supermarkt in Navarrenx.

Na 20 kilometer pellen Joost en Wim een laagje kleren eraf en gaan de sandalen aan, want het is al behoorlijk warm. Tegenover het gerechtshof van Oloron Sainte-Marie wordt op het terras een bakje koffie gedronken en de gedachte komt al snel op om hier een stempel te gaan halen. Joost gaat met beide pelgrimspaspoorten naar het gerechtshof.

Het gebouw lijkt uitgestorven. Achter de eerste deur die Joost opent is een ruimte waar je beter niet kunt komen: de rechtszaal. Een klopje op de volgende deur veroorzaakt een duidelijk “oui!”. Joost gaat de kamer binnen en vier dames kijken hem verbaasd aan. Joost doet zijn verhaal, dat hij inmiddels vloeiend uit kan spreken, en kijkt verwachtingsvol. Dat helpt niet. Eén van de vrouwen zegt dat ze een stempel van het gerechtshof niet zomaar ergens in of op mag zetten. Joost vouwt het pelgrimspaspoort open en toont de stempels van de police municipal en de gendarmerie, en zegt “aussi justice”.

Ze aarzelt nog een moment maar pakt dan toch een stempel, en plant deze als een klap met de hamer in het pelgrimspaspoort. Het recht heeft gezegevierd!

Terwijl Joost en Wim koffie drinken zien ze twee fraai in het zwart geklede geestelijken op het plein uit een auto stappen. Op hun hoofd hebben ze gebreide mutsjes, onder hun hoofd hangen lange baarden. Ze waren duidelijk op zoek naar iets en verdwijnen op een gegeven moment uit het zicht. Even later, tijdens het pinnen, zagen Joost en Wim de mannen drie rondjes over de rotonde rijden. Nog steeds ergens naar op zoek, schijnbaar.

Van de pin-automaat fietsen Joost en Wim naar de kathedraal (“Je moet toch ergens heen met je geld!”) en treffen bij de ingang de twee geestelijken. Ze zijn druk bezig de beeltenissen in het voorportaal te fotograferen. Wim en Joost lopen erlangs en treden de kerk binnen.

Als de geestige broeders de kerk in zijn, volgen de geestelijke broeders niet lang daarna. De kathedraalvoorportaalfotografen lopen tot voor het altaar en beginnen tweestemmig een gebed te zingen. De ambiance van de indrukwekkende kathedraal en het gezang van de geestelijken maakt dit tot een prachtig moment.

Een stempel van de kathedraal krijgen lukt helaas niet, maar gelukkig biedt het office du tourisme uitkomst en is er weer een mooie stempel binnen. De pelgrimspassen raken al aardig gevuld.

De broers verlaten Oloron Sainte-Marie, interpreteren het boekje verkeerd en krijgen een klim van maar liefst 18% voor de kiezen. Al snel hebben ze in de gaten dat ze niet goed zitten en lossen dit op door een alternatieve route te kiezen. Na ongeveer 4 kilometer zitten ze weer terug op de route die nu langs de rivier loopt. Als Joost en Wim in l’Urbe Saint Christeau komen zien ze een jong stel met fiets en bepakking staan. Joost vraagt, in het Engels, waar ze vandaan komen.

Het zijn Amerikanen, afkomstig uit New England, die bezig zijn met een trektocht van twee maanden door Spanje en Portugal, met een uitstapje naar Frankrijk. Ze zijn gestart in Madrid en eindigen daar ook weer. Ze vertellen dat ze al heel veel slecht weer hebben gehad in Spanje en om die reden nog maar weinig hebben gekampeerd. Ze zijn helemaal weg van de routeboekjes die Wim en Joost bij zich hebben. Wat een leuke ontmoeting met deze aardige Amerikanen.

Vanwege het warme weer en de stralende zon, eten de broeders vandaag hun brood in een schaduwrijk bushokje. Vandaag is het plan om tot Urdos te fietsen, een Frans plaatsje aan de Frans-Spaanse grens, waar ze op een camping willen overnachten. Voordat ze daar zijn wachten nog een aantal flinke klimmen in de aanloop naar de Pyreneeën. Gelukkig weten ze die te trotseren en is het tijd om te gaan slapen.

Dit bericht is geplaatst in Frankrijk 2011. Bookmark de permalink.

2 reacties op Navarrenx – Urdos

  1. Hans & Marije schreef:

    Coucou!
    Prachtige avonturen hoor! Zitten aan de laptop gekluisterd 😛
    Bon courage!

  2. Hoi Wim en Joost,
    Via Lennart zijn we aan jullie gekoppeld. Dat alles omdat jullie af en toe samen fietsen met Bas. Bas fietst voor ‘ons’ goede doel in Nepal (www.ramro.nl) en kennelijk heeft hij jullie zodanig ‘beinvloed’ dat jullie ook een duit in het zakje willen doen. Geweldig!
    Ook geweldig is, dat jullie fietsttocht (en die van Bas) zoveel verbondenheid en saamhorigheid teweegbrengt.
    We wensen Een heel goede reis verder.
    Jos en Anneke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *