Châtellerault – Château-Garnier: deel 2

Joost en Wim hebben een internetcafé gevonden en omdat het doorbellen van de avonturen veel tijd en geld kost, hebben ze zelf het een en ander op papier gezet. Hier het tweede deel van de reis op dinsdag 10 mei:

In Vernon eten we een broodje op mooie bankjes onder prachtige platanen lekker in de schaduw. Er zitten al vier Franse fietsers die ook onderweg zijn. We weten niet waarheen. Ook arriveren er nog 2 Nederlandse mannen. Het zijn Ad en Piet uit Dongen, ook onderweg naar Santiago de Compostella. Zij fietsen voor het KWF. Wij hadden hen niet eerder ontmoet, maar Bas wel, namelijk in de jeugdherberg van Compiègne. Uit bittere noodzaak had hij daar een nacht het bed gedeeld met Piet. Piet en Ad zijn echte Brabanders, gek op een glaasje en op de nonnen.

Op de route bij het plaatsje Auget missen we een afslag, voordat we dat in de gaten hebben zitten we al in St. Laurant-de-Jourdes. We hebben geen zin om terug te rijden en stippelen zelf een route uit die ons zuidwaarts rijdend geleidelijk weer naar de Sint Jacobsroute voert.Via het dorpje Plan, het iets grotere dorpje St. Secondin en het gehucht Vitre komen we bij Château-Garnier weer op de route. Hier gaan we overnachten op een air-naturelle. Het weer werkt goed mee vandaag, het is een warme droge dag en ongeveer 23 graden. Bovendien staat er vrijwel geen wind.

De accommodatie is nogal belegen maar wel schoon. Het camping-gedeelte is afgeschermd van het overige recreatieterrein. Met een kruiwagen halen we daarvandaan een picknicktafel, altijd prettig om bij de hand te hebben. In de dorpjes waar we vandaag doorheen kwamen waren de winkels gesloten. Dus geen avondeten en morgenochtend geen brood. Gelukkig is er een restaurantje in het dorp dat geopend is. We bestellen alle drie het dagmenu. Als voorafje een bordje met diverse soorten worst, paté en vleeswaren plus een mandje stokbrood. Dan een entrecote met frietjes, een paar blaadjes sla en een kommetje mayonaise. De volgende ronde is fromage: een stukje camembert en een stukje geitenkaas. Als laatste een stukje kersentaart a la maison. Dit alles afgerond met een geurig kopje koffie. We smullen er heerlijk van.

We zitten aan een tafeltje bij het raam. Witte vitrage van boven naar beneden, keurig geplooid. Bas wil ook wel zien wat er buiten gebeurt en geeft een ruk aan het gordijn waarop dit met het nodige lawaai naar beneden dondert. Wim en ik komen niet meer bij van het lachen. Bas probeert nog e.e.a. te redden maar dat lukt niet erg. Als de Patron binnenkomt kijkt hij wel even vreemd op, maar hij blijkt handiger dan Bas en heeft het gordijn snel weer op zijn plaats.

Nadat we betaald hebben krijgen we een mooie stempel in ons pelgrimspaspoort. Al fietsend terug naar de camping krijgt Bas de geest (dat hebben pelgrims soms) en rijdt als een speer voor ons uit om als eerste op de camping te zijn, hij zou Wim en Joost wel even een poepie laten ruiken! Helaas voor Bas, hij neemt de verkeerde afslag! We komen niet meer bij.

’s Middags kwam de beheerder van het recreatieterrein langs met zijn geldtasje op zijn enorme buik bungelend. We dachten dat we moesten dokken, hij keek naar onze routeboekjes, zei e.ea. hierover en verdween weer. De volgende morgen zagen we hem weer het terrein oprijden maar hij kwam niet meer langs. Het gevolg? Een gratis nachtje kamperen!